เป็นการฝึก listening ที่น่าจะได้ผลเกินคาดนะครับนี่

อ่านมาเรื่อยเพลินๆ เจอเนื้อทอด อย่างงงง จัง งังงงงงง

มาฟังคนบ่นค่ะ(แต่ไม่เบื่อน่ะค่ะ )

อาการสอดรู้เนี่ย เป็นหนึ่งในหน่วยกิตของนักเรียนโลกครับผม เป็นกันทุกชาติภาษา เว้นแต่ใครอดกลั้นได้มากกว่ากัน

ขันติ ระเบิดเมื่อใด ขันแตก ก็เจริญเมื่อนั้น พอมารยาทมันสุกงอม ก็ต่อด้วยมารแย่เลยครับผม

ฝึกลิซซึ่นนิ่งต่อไปเรื่อย ๆ ดีครับ ฟังมากรู้มาก รู้เรื่องชาวบ้านมาก ๆ จะได้ไว้นินทาต่อไปอีกทอดหนึ่ง

ชะชะช้า หาว่าคุณนิดนินทาชาวบ้านนี่นาแบบนี้ 555

อิ อิ มีเรื่องให้ฟังอย่างงี้ (ดดยเฉพาะเรื่องแรก จุ๊บๆอะค่ะ) ไปตลอดการเดินทาง การเดินทางคงไม่เบื่อนนะค่ะ อิ อิ

แหะๆ มาขำด้วย แต่เราไม่ค่อยได้นั่งรถแทรม รถไฟสักเท่าไหร่ นั่งแต่บัส กะจักรยาน

อิอิ คุณนิดคะ...ถือว่าเป็นการเล่าสู่กันฟังค่ะ แปลกดีค่ะ

good night ค่ะคุณนิด

พี่แนนนี่ก็ชอบนั่งรถบริการพวกรถไฟ รถเมล์ เรือ แทรม อะไรทั้งหลายนี่ มันเพลินดี ไม่เครียด คนของพี่ก็ไม่ชอบขับรถเข้าเมือง เพราะหาที่จอดรถลำบาก เพราะงั้นเวลาเข้าเมือง เราจะใช้บริการเหล่านี้ ได้เห็นวิวข้างทาง ได้ฟังชาวบ้านเค้าคุย เค้าบ่นโดยไม่ตั้งใจ

คนออสซี่ก็ช่างคุยค่ะ แม้แต่คนข้างตัวนี่ก็เหอะ บางทีนะคุยเหมือนรู้จักกันเลยหง่ะ

น้องนิดพี่ชอบอ่านที่น้องนิดมาเล่าสู่กันฟังค่ะ อ่านแล้วเพลินดีจ้ะ..

มาเยี่ยม blog ค่ะ อิจฉาคนได้เที่ยวจังเลย

จริงด้วยค่ะ...อ่านเพลินๆ พอมาถึงรูปอาหาร ลืมหมดเลยค่ะว่ากำลังอ่านอะไร น่าทานมากค่ะ วันหลังอย่าลืมชวนวิคไปนั่งรถแทรมด้วยนะคะ

ชอบฟังชาวบ้านคุยกันเหมือนกันค่ะ บางทีมันจำเป็นต้องฟัง เพราะอยู่บนรถไฟ หรือรถเมล์ ลุกหนีไปไหนไม่ได้

เอ...ไม่ต่างจากเมืองไทยเลยนะเนี่ย สรุปแล้ว

เข้าแอบฟังอีกทอด ชอบเหมือนกันค่ะ ยิ่งเวลา พูดถึงเมืองไทย หูผึ่งเลย แต่เรื่องพ่อบ้านไม่ทำงาน นี่ ปัญหาใหญ่นะคะ

ท่าทางจะมันส์ดีอ่ะคุณนิด
ฟังเอาเพลินเนอะ
แต่เสียงคงสนั่นไปทั่วเลยอ่ะ
เขาคุยกันดังขนาดนั้นเลย

เวลาขึ้นรถไฟฟ้าฉันก็เป็น
ชอบมองคนนั้นคนนี้
ดูเขาทำโน่นนี่
สนุกดีอ่ะค่ะ



ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดน้องสาวนะคะ

ไม่ได้มาหลายวันกลับบ้านสวน
แถมด้วยเจ้าติโตยึดคอมเกือบตลอดเชียว

นิด คนข้างๆ เราก็มีนะเรื่องช่วยงานบ้านอ่ะ เช่น ซักเสื้อผ้าเรากับลูกและของเค้าเอง ช่วยปัด กวาด เช็ดถู บ้างบางครั้ง หรือเอาถ้วย จานเข้าเครื่อง ไม่ได้เอามาอวดนะที่พูดคือ คิดว่าดีเหมือนกันที่เค้าช่วยเรา เพราะบางทีเรารบกับลูกวันๆ นึงก็แสนจะเหนื่อยแล้วอ่ะ แต่เรื่อง รีดผ้า นี่เค้าไม่ช่วยเลยนะ แล้วเราเซ็งมากเรื่อง รีดผ้า เนี่ย หันไปมองทีไรก็ถอนหายใจดัง เฮ้อ มันเยอะอ่ะ


ส่วนเรื่องเสียงโทรศัพท์อ่ะเราก็รำคาญนะถ้าบางคนเปิดแบบเสียดังสุดน่ะ แล้วก็เสียงเรียกเข้าที่แบบว่าฟังแล้ว สุดจะทน ในใจยังนึกเลยนะว่าเลือกเพลงนี้มาเป็นริงโทนได้ไงฟะ ฟังแล้วปวดหมอง แต่ก็อย่างว่าอ่ะเค้าคงชอบของเค้าอ่ะนะ ส่วนเรานะจะเซ็ทเสียงปานกลางเอาแค่พอได้เยิน เพราะว่าถ้าดังมากมีหวังลูกได้ตื่นมาเต้นตามเสียงเพลงแน่ๆ อีกอย่างเวลาอยู่ในที่เงียบๆ มันจะได้ไม่ดังรบกวนคนอื่นด้วย แต่ส่วนใหญ่จะตั้งเป็นระบบสั่นมากกว่า


หลายๆ ครั้งได้ฟังเรื่องราวของคนอื่น แล้วเอามาเปรียบเทียบกับตัวเองนะ คิดว่าเราพอใจมากในสิ่งที่มี แต่ก็ไม่ได้ไปดูถูดหรือต้องไปข่มคนอื่น ก็แค่นึกไว้ในใจน่ะจ้ะ และก็เป็นผู้รับฟังที่ดี เพราะเราคิดว่าเกิดวันนึงที่เรามีอะไรที่ต้องไประบายกับเค้าๆ จะได้เป็นผู้รับฟังที่ดีของเราด้วยไง น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า เนอะ


ฮั่นแน่ เพื่อนเราวันนี้มีตบท้ายด้วย ของคาว ยั่วน้ำลายเราตอนดึกๆ น๊า

มื้อเย็นของคุณนิดน่าหม่ำจัง แต่ขอชิมแค่สลัดพอ เพราะเราไม่กินเนื้ออ่า
เช้านี้ลำโพงเจ๊ง เซ็ง ๆ ๆ เรย อุตส่าห์เอาเพลงโปรดมาใส่บล็อกกลับไม่ได้ฟังซะนี่
เรื่องพ่อบ้านไม่ช่วยทำงานบ้านเนี่ยเป็นกันทุกชาติเลยแฮะ พ่อน้องเก็ตเค้าก็ไม่ช่วยเลี้ยงลูกและทำงานบ้าน บอกหน้าที่ใครหน้าที่มัน
เด๋วสาย ๆ วันนี้จะไปงานหนังสือหล่ะ อิจฉาอะดิ๊

คุณค่าเราก้อไม่ชอบเหมือนกันอะที่คุยโทรศัพทืบนรถไฟหรือว่าบนรถเมล์
ถ้าคุยกันเบ่านะว่าไปอย่างเนอะ แต่บ้างทีนะคุยกันเสียงดังมากเลยอะ

ปล.มื้อเย็นดูน่าอร่อยนะคะมีความสุขในวันหยุดนะคะ

เห็นรูปแล้วหิวเลยค่ะน้องนิด ท้องกำลังร้องจ๊อกๆอยู่พอดีเลยตอนนี้

กำลังอ่านเพลิน จบลงตรงเนื้อย่าง หิวเลยค่ะ
ทำงานเหนื่อยๆ สงสัยจะขอกลับบ้านไปหม่ำก่อนดีกว่า ค่ะ

สุขสันต์วันเสาร์นะคะคุณนิด

ปล.เป็นพวกไม่นิยมโทรศัพท์ เลยเข้าใจคุณนิดสุดๆ ขวางโลกไปไหมเนี่ยเรา

แวะมาชมจ้า

รำคาญพวกมีมือถือเหมือนกัน ทั้งพวกรับและไม่รับ
ไอ้พวกที่รับกลางที่สาธารณะ เหมือนโดนบังคับ
ให้เข้าไปเป็นส่วนร่วมด้วยเลย ไม่เข้าใจทำไม๊
ต้องพูดเสียงดังลั่น หนนึงไปเซนทรัลช่วง Saleนี่ละ
คนก้อเยอะ แผนกรองเท้าก้อรู้ๆ อยู่สาวๆ เยอะ
อาเจ๊คนนึงรับโทรศัพท์ แกแผดเสียงคุยลั่นฟลอร์
ทุกๆ คนที่ยืนอยู่แผนกรองเท้าเงียบกริบ เพื่อฟัง
การสนทนาของอาเจ๊คนนี้คนเดียว

เห็นด้วยทุกประการจ้า

ช่วงนี้เมืองไทย..ช่วงเช้าอากาศดีค่ะ..
เลยทำให้สภาพจิตใจดีขึ้นบ้างนะค่ะ

เราชอบหน้าหนาวนะค่ะดูดีนะ
อากาศทางคุณนิดช่วงนี้น่าจะสดชื่นนะค่ะ

เห็นอาหารแล้ว..หิวแล้วสิ...อร่อยๆๆค่ะ
แต่ขอบาบย..เนื้อสัตว์แล้วกันนะค่ะ.......

ขอให้มีความสุขมากๆๆนะค่ะ

คุณนิด อ่านไปขำไปค่ะ (เพราะนึกภาพออก เจอบ่อยๆ ฮะๆ)
อยู่นี่ถ้าเจอแบบนี้ก็ถือว่าหัดฟังภาษาอังกฤษ ฝึกฝนภาษาไปด้วยเลยค่ะ

โกรธๆๆๆ เข้ามาฟังพี่นิดคุย แต่ดันมาทำให้หิว ก็รูปอาหารมันน่ากินซะ

มีความสุขสุดสัปดาห์ น๊ะครับ

ไม่ค่อยชอบเหมือนกันค่ะ เวลาใครคุยโทรศัพท์เสียงดังในรถ

มุดเข้ามาด้วยความยากลำบาก

หัวฟูเลยยยยย


เมื่อวานไปหาหมอ

หมอบอกพี่ท้องได้ 3 เดือนแล้ว

5555555555555

สวัสดีค่ะ พาน้องจัสตินมาเยี่ยมเยียนค่ะ สบายดีกันนะคะ น้องจัสตินเป็นหวัดเล็กน้อย คงติดมาจากที่ รร น่ะค่ะ พอดีไม่ได้ทานนมแม่เลยติดหวัดค่อนข้างง่ายค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ แป๊บๆก้อคงหายค่ะ รักษาตัวด้วยนะคะ แล้วจะแวะมาอีก

Ps i'm so jealous.. u go so many places

พฤติกรรมการคุยหรือโทรศัพท์บนรถสาธารณะ ไม่ต่างจากคนไทยเลย

พี่นิดคะ รี่นั่งอ่านจนเพลินเลย น่าสนุกจัง
แต่พอตอนจบนี่จิ มีรูปอาหารมายั่วน้ำลายคนท้องอีกแล้ว
เหอๆๆๆ เห็นปุ๊บหิวปั๊บเลยค่ะ

บางทีคนเราก็ต้องรู้จักคำว่า "เกรงใจ"และ "มารยาท" กันบ้างนะคะ

พี่พู่ ถ่ายรูป อาหารเย็นได้น่าทาน มากกว่าเป็นมื้อธรรมดานะคะเนี่ย

แต่อยู่บ้านเขาเมืองเขาแบบนี้ listen แล้วนิ่งไว้ เป็นดีที่สุดครับ

ฟังไปฟังมาบางทีก็นึกถึงตัวเราเหมือนกันน่ะครับ

เวลานั่งรถไฟมีคนคุยให้ฟังอย่างนี้ก้อเพลินดีนะคะ

เห็นด้วยเลยเรื่องมือถือครับ ครั้งนึงไปทานข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหาร นนั้นคนเยอะมาก แต่ร้านค่อนข้างเงียบดีครับ ผมจึงชอบมานั่งร้านนี้

แต่แล้ว ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผู้ชายคนนึงก็รับสาย โหย เขาคุยเสียงดังมากกกครับ สงสัยคิดน้รานนี้มีเขาคนเดียวมั้ง ท่าทางจะเป็นเพื่อนสนิทซะด้วย เพราะปล่อยตัวเห้ออกมาไม่ขาดสาย แถมปล่อยสัตว์ตัวโน้นตัวนี้ออกมาเสริมเป็นระยะๆอีก ฟังแล้วทานข้าวไม่ลงเลยครับ คือ น่าจะดูกาละเทศะบ้างนะครับคนเรา ว่าอยู่ที่ไหน สถานการณ์เป็นยังไง


แล้วก็ไม่ชอบเลย พวกที่อยู่ในที่สาธารณะคนเยอะๆ แล้วพอมีคนโทรมาดันไม่รับ ประมาณคนที่คุณนิดเล่ามาเลยครับ คนก็มองกันว่านายนี่ทำไม่ไม่รับสาย จนมีผู้หญิงคนนึงมาถามว่า จะไม่รับหน่อยเหรอคะ มันน่ารำคาญมากนะ ถึงได้กดรับสาย สะใจมากครับ ดีที่ผมไม่เตือนเองนะครับ ไม่งั้นคงแรงกว่านี้แน่ๆ น่าเบื่อนะครับคนแบบนี้


เรื่องชิทแช็ทแบบเสียงดังมากๆเนี่ย เจอเยอะเลยครับ สงสัยกลัวคนอื่นจะไม่รู้ถึงศักยภาพของตัวเองมั้งครับ เลยแอบโปรโมทซะ ฮ่าๆๆๆๆๆ


มื้อเย็นน่าทานมากๆๆครับ

จ๊ะเอ๋...จะบอกว่าให้ฟังหูไว้หูก็ไม่ได้นะคะ เพราะได้ยินสองหูเต็มๆ ฮี่ ๆ
แต่เอ๊....ไม่ได้มาบล๊อกคุณนิ๊ดซะนาน ขรี้บ่นขี้นเย๊อะนะคะ อุ๊บ 555
ล้อเล่นค่ะ ก็เหมือนเราเล่าสู่กันฟังนะคะ เน๊อะ

จะว่าไป คนบ้านเราเค้าก็ไม่ค่อยพูดคุยกันแบบนี้ในที่สาธารณะแบบนี้นะคะ ที่เห็นส่วนม๊าก มีแต่คนหน้าบูด หน้าบึ้งกันค่ะ
อิอิ รู้น๊าว่าไม่ได้โกรธใครมากันหร๊อก เพียงแต่เหมือนจะเครียดกันแบบไม่รุ้ตัว
ว่าแล้วก็ ก็ว่าแต่คนอื่น เวลาพุงแค่นั่งทำบล๊อก หน้าก็บูดเหมือนกันอ่ะค่ะ
แบบว่า ตั้งใจเหลือเกิ๊น แล้วเวลามีน้ำโห หน้าตาคงเหมือนนางยักษ์เป็นแน่แท้

คิดถึงคุณนิ๊ด ซำเหมอนะคะ สบายดีน๊า ส่วนอาคุงพุงสบายดีค่ะ
กำลังบร้าอัพแต่ของแต่งบล๊อก ฮี่ๆๆๆ

แว๊บ...ก่อนไป จุ๊บ ๆ ๆ (หน้าผาก จมูก แล้วก็....ก็ แก้มค๊า)

อ่านะ.. ยังอุตส่าห์มีรูปอาหารมาตบท้ายซะอีก แต่ยังดีที่ไม่กินเน้อ ไม่งั้นน้ำลายท่วมคอม ^^;;

แต่ป้า.. หนูว่าเด็ก 2 คนนั่นคุยมันก็ปกติๆอ่ะ มันต้องเป็นยัยเด็กนักเรียนที่สยาม 2 คนคุยกัน มันเด็กที่ใส่ชุดนักเรียนแบบเอาเสื้ออกมานอกกระโปรงอ่ะ (ถ้าเด็กดตๆมันเอาเสื้อในกระโปรงใช่ป่ะ) คุยๆกันว่าพรุ่งนี้ให้อีกคนโทรมานัดออกไปติว แต่ดันจะออกไปดูหนังกับแฟน ดูมัน.. พ่อแม่ให้มาเรียนดันทำตัวอย่างนี้อีก

อย่างนี้ไม่ได้เรียกแอบฟังหรอก เขาพูดให้ได้ยินเองเน้อ แต่ไอ้เรื่องเสียงโทรอ่ะกวนประสาท เวลาได้ยินเสียงโทรของคนอื่นดังแล้วรำคาญ ทำไมไม่รับซักทีว๊า.. แล้วนี่ยังตั้งใจไม่รับซะอีกมันน่าตื้บมาก

กู๊ดมอนิ่งจ๊ะคุณนิดถ่ายรูปสวยก่วาเราตั้งเยอะแน่ บ้างที่เราถ่ายมั่วๆมันก้อดันออกมาดีอะ มีความสุขในวันหยุดนะ

ตอนนี้โดยสารแต่รถไฟฟ้าค่ะ
อยากนั่งรถไำฟไปต่างจังหวัดไกลๆ จัง ^^
อาการเดียวกันเลยค่ะคุณนิด คนมีมือถือ
มีคนโทรมาแล้วไม่รีบรับสาย ปล่อยให้เสียงริงโทนดังอยู่นานๆ
นี่รำคาญมากๆค่ะ แล้วคนที่รับโทรศัพท์แล้วพูดเสียงดังลั่น
ในที่สาธารณะนี่ก็เคยเจอค่ะ แล้วยิ่งเคยมีครั้งนึง
นั่งดูหนังในโรงหนังเพลินๆ หนังผีด้วยค่ะ
มีเสียงโทรศัพท์ เข้ามา สะดุ้งค่ะหัวใจวาย 5555+
มีคนในโรงหนังตกใจ ร้อง ว๊าย คนในโรงหัวเราะกัน
เราก็ขำๆ นะคะ แต่มันเสียอรรถรสในการดูหนังจริง
เค้าคงลืมปิดมือถือค่ะ ...

//อาหารน่าทานจริงๆค่ะ มาทักทายเป็นขาประจำของบล็อกนี้ค่ะ
สุขสันต์วันเสาร์นะคะคุณนิด

เพิ่งไปสอบมาค่ะ ได้สอบเต็มที่ แต่มะตรงกับที่อ่านเลยยยย จะบ้าตาย




เดี๋ยวค่อยมาอ่านน๊า ไปทำใจก่อน 555+

เก็บประสบการณ์ได้หลายเรื่องเลยนะคะ บนรถรางนี่

เห็นรูปอาหารแล้วหิวง่ะ

สวัสดีตอนเย็นของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ถึงจะเป็นเพียงแค่ความคิดถึง
ได้ฟังก็ซาบซึ้งหายอ่อนล้า
ขอเพียงเธอให้ก็ไม่มีสิ่งใดจะดีกว่า
เพราะคุณค่าอยู่ตรงหัวใจ



** มีความสุขมากๆๆในวันหยุดพักผ่อนนะจ้า **

ชอบมืดเย็นง่ายๆๆจังเลยอะ..แต่มะอาวดีก๋ากลัวอ้วนนนอะ..
ให้น้องนิคทานเผื่อพี่จอมแก่น ได้ป่าวอะจ้า

อิอิ แอบมาเยี่ยมคุณนิดค่ะ เพิ่งกลับมาจากโบสถ์ เลยแอบมาเข้าเนตเล็กน้อยค่ะ

แอบขำ ที่ไม่ยอมรับโทรศัพท์

อิอิ .... ไม่น่าเชื่อว่าคุณนิดจะทันได้ฟังละครวิทยุเสนีย์บุศปะเกศ
ทั้งหมดที่เล่ามาเห็นด้วยล่ะ ยิ่งคุยโทรศัพท์เสียงดังบนรถไฟฟ้านะ น่ารำคาญที่สุด คนได้ยินทั้งขบวนเลย
วันนี้ได้หนังสือมาเยอะเลย หิ้วจนมือแดงเจ็บไปหมด
แยกกับแก้วแล้วเดินต่อคนเดียวจนทุ่มกว่า ๆ กลับถึงบ้าน 2 ทุ่ม
ได้หนังสือพร้อมลายเซ็นต์คุณเลเตมาแล้วจ้ะ
จะให้พี่ส่งไปให้เลยมั้ยจ๊ะ พรุ่งนี้ค่อยถ่ายรูปมาให้ดูนะ
กลับมาถึงบ้านถ่ายรูปเจ้าชี่กับเจ้าม่อนจนแบตหมด

เห็นด้วยเรื่องมือถือจ๊ะนิด ว่าเดี๋ยวนี้เราใช้มือถือกันอย่างไร้มารยาทไปหน่อยนะ จะเล่าตอนที่พี่ไปอบรมเรื่องเขียนความทรงจำจากชีวิตไง ทั้งที่ๆวิทยากรกำลังพูดอยู่นะ มือถือเจ้ากรรมของคนโน้นดัง ของคนนี้ดัง เรากำลังนั่งฟังเพลินๆนะ เสียสมาธิหมดเลย

มันทำไมถึงไม่ปิดพี่ก็ไม่เข้าใจ หรือถ้าว่ามันมีเรื่องสำคัญมากที่ไม่สามารถจะขาดการติดต่อได้ ก็ช่วยตั้งระบบสั่นไว้ได้ไหม แล้วออกไปรับไปคุยกันข้างนอก นี่แม่เจ้าพระคุณรับและคุยธุระในห้องนั่นเอง ทั้งที่วิทยากรกำลังบรรยายอยู่หน้าห้อง

ซึ่งคนที่ทำก็จัดว่ามีทั้งคุณวุฒิวัยวุฒิ แต่ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่ใช้วิจารณญาณ เอาว่าควรทำหรือไม่ควรทำ นักเรียนนักสึกษาสมัยนี้ก็เหมือนกันนะ นั่งฟังครูสอนอยู่โทรศัพท์ก็ไม่ปิด ไม่รู้เหมือนกนัว่าเป็นอะไรกันไปหมดแล้วจ๊ะ

โอ้ว...บ่นเสียเหยียดยาวเลย นิดสบายดีนะจ๊ะ มาส่งข่าวว่าร้านก็คืบหน้าไปเรื่อยๆจ๊ะ วันอังคารนี้จะไปฝึกชงกาแฟ ชื่อร้านก็ได้แล้วนะจ๊ะ ชื่อร้านตาปีคอฟฟี่ ขาดแต่ฤกษ์เปิด เดี๋ยวให้น้าไปดูให้ อย่างช้าคงราวกลางเดือนน่าจะได้เปิด ตอนนี้ก็เหลือแต่แต่งหน้าร้าน ติดไฟ แล้วก็ป้ายกับตกแต่งร้านอีกนิดหน่อย เรื่องจุกจิกอื่นๆก็คงต้องค่อยๆแก้กันไปปรับกันไปจ๊ะ นิดกลับมาอยู่เมืองไทยเมื่อไหร่ มานั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือที่ร้านพี่นะ มีไอติมเลี้ยงด้วยจ๊ะ

คิดถึงเสมอเลยนะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยจ๊ะนิด

มาฟังเรื่องเล่าค่ะ อ่านเอาสนุกๆแต่คิดๆไปก็เห็นจริงๆด้วยสำหรับคนมีมือถือที่ไม่ค่อยเกรงใจชาวบ้าน

คิดถึงคุณนิดอยู่เสมอค่ะ แต่นานแสนนานพี่ถึงจะได้ล๊อกอินสักที มีปัญหาเรื่องล๊อกอินอยู่ตลอดเลยค่ะ

แต่มาแย่เอาตรงรูปตอนจบเรื่องสิคะ จริงๆวันนี้กะว่าไม่ค่อยหิวก็จะไม่ทานเย็นละ เพราะอยู่คนเดียว จะกินหรือไม่กินไม่มีใครว่า แต่เห็นรูปคุณนิดแล้วชักจะตบะแตกเอานะคะ

แวะมาทักทาย have a nice weekend na kaaa

มาแอบฟังด้วยคน

คอมเจ๊งอีกแล้วพี่นิด สามวันดีสี่วันไข้จริงๆ เดี๋ยวันจันทร์นี้คงต้องไปถอยมาใหม่แล้วละ งัดตังค์ในกระปุกมานับๆดูแล้วพอกัดฟันซื้อได้อยู่ ถ้านัทหายหัวไปก็อย่าว่ากันน้า มันสุดวิสัยจริงๆ

นุชแวะมาจุ๊บแก้มพี่นิดก่อนหนีไปนอนค่ะ นุชหายไปหลายวันเพราะน้องคอมป่วยค่ะต้องเข้าโรงซ่อมเพิ่งจะเอากลับมาค่ะ เห็นสลัด มันทอด และทอดเนื้อ ของพี่นิดแล้วน้ำลายจะไหลเลยค่ะ น่าหม่ำมากมาย นุชไปนอนก่อนนะคะ

มาชวนคุณนิดไปดูหมีปลอมค่ะ

คุณนิดขา.....ชมกันกลางบล๊อกขนาดนั้น เขินจริงๆเลยค่ะ
+
+

คราวหน้าต้องย่อรูปให้เล็กลงหน่อยค่ะ อย่างนี้แถวบ้านเรียก ประเจิดประเจ้อค่ะ ....อิอิ

เอาหนังสือมารายงานตัวจ้า ซื้อมาแต่พวกแนวลึกลับ สืบสวน สอบสวน
เรื่องพ่อบ้านนับวันยิ่งเซ็ง โทรมาสั่ง ๆ ๆ รีดผ้า นู่นนี่นั่น ... มานเห็นเราเป็นคนงาน&พี่เลี้ยงเด็ก ม่ะใช่เมียมานแน่เรย หุหุ
ม่ะเปงราย แก้แค้นด้วยการรูดการ์ดซื้อหนังสือวันนี้ไปเรียบร้อยแล้น
แวะมาทักทายก่อนไปรีดผ้า

Angel & Demons นะ โอเช ๆ รอให้อ่าน Gone for good จบก่อน อ่านหมดทั้งตั้งนี้ก็พอดี งานหนังสือปีหน้าพอดี อิอิ ไปจริง ๆ แระ

ไนท์ ไนท์

จบหักมุมซะยิ่งกว่าหนัง The Sixth Sense ซะอีกค่ะคุณนิด เสต๊กแบบ midium-rare นี่ของโปรดเลยยยย

น้องนิด..พี่มาเยี่ยมจ้า..
วันนี้อากาศครึ้มค่ะ ฝนตกพรำๆด้วย
ชวนให้ดูเหงาๆจังเลย..
..พี่เพิ่งอัพบล็อคเสร็จค่ะ วันหยุดไม่ได้ไปไหนอ่ะน้องนิค

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะค้าบ

แวะมาเยี่ยมคุณนิดคะ ช่วงนี้อัพบล็อกเสร็จแล้วไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมใครเลยเพราะยุ่งๆคะ วันนี้ว่างก็รีบมาเสียก่อนจะไม่ว่างอีก
อ่านเรื่องสาวน้อย สาวใหญ่คุยกันในรถไฟแล้วก็คิดได้ว่าไม่ว่าคนชาตืไหนก็คงมีปัญหาคล้ายๆกันเนอะ ที่บ้านแม่ขวัญอาจโชคดีที่คุณสามีเค้าช่วยแม่ขวัญในทุกอย่างที่เค้าพอช่วยได้คะ แต่เพื่อนๆแม่ขวัญบางคนก็จะบ่นๆๆๆๆเรื่องสามีเค้าว่าไม่ช่วยอะไรเลย ทำให้แม่ขวัญคิดอยู่เสมอว่าเรานี่โชคดีจริง

มีความสุขมากๆในวันหยุดค้าบ..คุณนิด



(ออกแนวเยี่ยมญาติผู้ใหญ่นิดนึง..อิๆ)

แวะมาทักทายค่ะ :)

แหม.. ฟังดูน่าสนุกนะครับ มีทั้งรถแทรม รถไฟ จักรยาน.. อากาศก็คงจะดี...

เมื่อไหร่หนอ จะมีอย่างนี้บ้างในบ้านเรานะ....

ขำอ่ะ น้องนิด เรื่องมือถือ เรื่องคนบนรถโดยสาร ที่บ้านเราก็เหมือนกัน

แต่อย่าไปคิดมาก แป๊บเดียวเราก็ลงแล้ว

คิดถึงนะจ๊ะ

วี๊ดดดดดดดดด เนื้อทอดดดด

ปล นึกภาพพี่นิดโหมดตาพิฆาตไม่ออกจิงๆคับ

สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ คุณนิด

วันนี้อากาศดีค่ะ รอดูภาพสวยๆจากคุณนิดนะคะ

เหาะมาส่งความคิดถึงล่ะน๊า

" ไม่รับ ทีมันยังไม่รับตอนตรูโทรไปเลย " ตกลงพี่มืดเค้าคงไม่ได้คุยกะไอ้คนที่โทรมาตลอดชีวิตแน่ๆ อิ อิ

ผมว่าในสถานที่เปิด สถานที่สาธารณะยังไม่เท่าไหร่อ่ะครับ เรื่องคุยเสียงดัง หรือเสียงมือถือ
แต่ที่เบื่อและมักเจออยู่เป็นประจำก็คือ เวลาดูหนังในโรงนี่แหละ เฮ้อ เศร้า

แอบฟังเรื่องคนอื่นอ่ะ อย่างฮาเลยครับ แต่ละเรื่องอ่ะเนอะ
โดยเฉพาะรูปก้นหนุ่มที่ชอบ ผู้หญิงเค้าคุยเรืองแบนี้กันด้วยอ่ะ พึ่งรู้

enjoy your day

ว้า เราก็เป็นคนพูดโทรศัพท์เสียงดังนะคะ โดมากับโทรศัพท์บ้านน่ะค่ะ เลยกลัวว่าไมค์มันชิดปากแล้วคนทางโน้นเขาจะไม่ได้ยิน แต่โทรศัพท์เสียงเบานะคะ โทรศัพท์มารยาทดี แต่คนใช้มันไร้มารยาทค่ะ อิอิ

ถ้าแอนอยู่ ณ ตรงนั้นแบบคุณนิดแอนก็คงนั่งหูผึ่งฟัง 2 สาวอย่างเมามันส์ล่ะค่ะ กลัวเผลอใจหันไปแจมด้วยจริงๆ

แวะมา..goodnight..ค่ะ..

วันนี้วันพระค่ะ...สำหรับเมืองไทยค่ะคุณนิด

อนุโมทนาบุญค่ะ

กลับมาแล้วค่ะ คิดถึงนะคะ

hv a good good day ka.

น้องนิด..เช้าวันอาทิตย์พี่ได้นอนยาวเพิ่มหนึ่งชม.เลยค่ะ
ตื่นมาหิมะตกนิดๆหน่อยๆเองค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะน้องนิด...