.....where do we go from here?(1st Episode).....

สวัสดีครับ พบกับคอลัมน์ อุดมการณ์ในลิ้นชัก กันอีกครั้งนะครับ เพื่อไม่ให้เป้นการเสียเวลา ผมขอนำเสนอบทความของคุณ เด็กน้อย ในตอนที่เหลือ ต่อเลยนะครับ


where do we go from here?(1st Episode)


คำถามที่1......เป็นใคร มีหมวกกี่ใบที่เราสวม.......


หมวกใบที่1....เรา(เคย/ยัง)เป็นผู้ชี้ทาง...หากมีสีหมวกใบนี้คงสีแดงโดดเด่นที่สุด เพียงแต่ปัจจุบันสีอาจจะจางไปบ้าง...เราเป็นผู้ชี้ทิศ...ด้วยพลังความรู้ทางด้านการพัฒนา(ในสมัยเริ่มต้น)...ที่เหนือกว่าผู้อื่น(แม้จะimporrtองค์ความรู้เข้ามาก็ตาม)


งานที่รองรับ ก็คือ งานทำแผน และดูเหมือนว่าเราชี้ทั้งแผนงาน และกรอบงบประมาณ(ทั้งราชการและรัฐวิสาหกิจ)

...พัฒนาการของส่วนต่างๆในสังคมที่มีการสะสมองค์ความรู้มากขึ้น ทั้งจากวงนักวิชาการ นักปฏิบัติ ฝ่ายการเมือง หน่วยงานอื่นๆ และแม้แต่ระดับปัจเจกชนในท้องถิ่น ทำให้มี...ผู้รู้....เพิ่มมากขึ้น ...จึงไม่เป็นผู้ชี้เพียงผู้เดียวอีกต่อไป



แต่เป็น...initiator...collector...และ integrator...แทน



ผลงาน คู่มือ อุปกรณ์ ยี่ห้อ ของเรา คือแผนชาติ...เราชี้ให้คนอื่นเดินตามก็มี...เราไปร่วมเดินกับคนอื่นถางทางไปด้วยกันก็มาก...(เช่น งานสร้างแผนจังหวัด, จัดตั้งกรอ., พื้นที่เฉพาะ, หรือชี้นำรายสาขาใน channel ต่างๆ)


...เมื่อฝ่ายการเมืองเข้มแข็ง และต้องการให้ priority กับนโยบายของตนก่อน...ก็มีปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างแผนฯ ที่มาจากกระบวนการของข้าราชการ+ประชาสังคม กับนโยบายฝ่ายการเมืองที่มาจากการเลือกตั้ง


...อีกมิติหนึ่งคือการเติบโตของ เศรษฐกิจแบบตลาดที่มี effectiveness ในระดับสากล กับความล้มเหลวของระบบวางแผนส่วนกลางในระดับสากล...ซึ่งส่งผลกระทบโดบตรงต่อ legitimacy ของการวางแผนชาติ
ปัจจุบัน... เราอยู่ที่นี่...ภายใต้บทบาทหลักและเด่นชัดที่สุดของเรา



Where do we go from here ?




หมวกใบที่2...เราเป็นที่ปรึกษาคณะรัฐมนตรี... คอยให้ความเห็นจากจุดยืนที่มองภาพรวมของประเทศ เป็นจุดยืนที่ cross กระทรวงและสาขาเศรษฐกิจ และรับงานแบบไม่จำกัด issues แต่ที่เป็นหลักและเป็นงานประจำชัดเจน


คือ...ภาพรวมการพัฒนา...กลั่นกรองแผน/โครงการ/กิจกรรมการลงทุน(ราชการ+รัฐวิสาหกิจ)ของภาครัฐ...การพัฒนาพื้นที่เฉพาะ...การพัฒนาสาขาต่างๆ เป็นต้น รวมทั้งการให้ความเห็นประกอบเรื่องเล็กใหญ่อื่นๆก็เป็นหมวกใบนี้


...งานสำคัญในส่วนนี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของ....คืองานวิเคราะห์โครงการลงทุน..ซึ่งได้ข่าวว่า...เราจะไม่ทำแล้ว..ไม่แน่ใจว่าเพราะ..เบื่อ..ไม่จำเป็น..ไม่เหมาะกับยุคสมัย..หรือเขาจะไม่ให้ทำ..หรือหลายอย่างรวมๆกัน...หรือเพราะจะมีระบบใหม่ที่ดีกว่า


...งานหัวใจของความเป็น...อยู่ที่หมวกใบนี้ไม่น้อยไปกว่าหมวกใบแรกและไม่สามารถแยกจากกันได้โดยไม่ทำให้สีของหมวกใบแรกจางลงไป


...คลื่นการเมืองมาแรง...กระแสระบบตลาดมาซ้ำ...คนอื่นอยากทำงานแทน...เราไม่หวงแหนเท่าไหร่...และไม่ค่อยแน่ใจในคุณค่าของงานตัวเอง


...cry my beloved office...


อย่างไรก็ตาม แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา...งานอื่นเพื่อประเทศชาติยังมีถมไป...ใช่มั้ย..ใช่มั้ย..ใช่มั้ย



ฑูดก็พูดเถอะ...หากเราเชื่อว่าสิ่งที่เราทำผ่านมามีความหมาย และประโยชน์ต่อประเทศชาติจริง


...เราก็น่าหาคำตอบให้ชัดเจนตามหลักวิชาการว่าสิ่งใหม่ที่มาแทนจะดีกว่าอย่างไร...การพูดเพื่อปกป้องตัวเองจากคนภายนอกคงถูกข้อหาหวงอำนาจและไม่ยอมเปลี่ยนแปลง


...แต่การทำความเข้าใจอย่างจริงจังเพื่ออธิบายคนภายในกันเอง...ก็น่าจะเป็นหลักเป็นเกณฑ์มากว่านี้...อย่างน้อยเป็นการให้เกียรติคนที่ทำงานอยู่


...อีกอย่างหากเราเองไม่กล้าที่จะ defend งานตัวเอง(อิงหลักวิชาซิ-นั่นคือทางสายกลางที่ไม่มีอัตตาและอารมย์ชี้นำ)จะให้ใตรมาเดือดร้อนแทนได้


...หากเราเข้าใจและเห็นด้วยกับความจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนแปลง Fine ก็ควรจะร่วมขบวนไปกับการสร้างสิ่งใหม่ที่ดีกว่าซะเลย...เรามีความชอบธรรมในจุดนั้นเพราะเราเป็นผู้มีประสบการณ์


...แต่ทั้งหมดนี้พูดง่ายทำยาก ฝืนธรรมชาติคน...บางทีที่เรา Hurt ไม่ใช่เพราะความเปลี่ยนแปลงที่ต้องเกิดนั่นเข้าใจและยอมรับกันได้เราเป็นผู้ใหญ่พอ...แต่วิธีการที่จะเปลี่ยนแปลงไปนี่ซิ...น่าจะองอาจกว่านี้...



คำถามภายใต้หมวกใบนี้ที่สำคัญ...คือ...งานกลั่นกรองโครงการลงทุนจากจุดยืนภาพรวมของประเทศยังต้องมีหรือไม่...หากยังต้องมี....มีใครจะทำแทนเราหรือยัง


...ในด้านหนึ่ง...งานนี้ชี้แสดงความมี Clout ของ...(แม้บางคนบอกเป็นภาพลวงตาก็ตาม) ...และเพราะมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอจึงเป็นแหล่ง้เพาะศัตรทางการเมืองูให้ผู้บริหาร


...ต่อไปชีวิตเราคงเป็นสุขกว่านี้แม้ว่าจะตื่นเต้นน้อยลงบ้าง...ดีเสียอีกเพราะอายุจะยืนมากขึ้นแน่นอน...Happy Ending




หมวกใบที่3...เราเป็นผู้อำนวยการ..การพัฒนา...เราสร้าง สนับสนุน กระตุ้น และชักนำ ให้กระบวนการพัฒนาดำเนินไป...เราสนับสนุนการสร้างประชาคมและการเข้ามามีส่วนร่วม

...เรา manage process...จริงๆงานนี้กึ่งๆเป็นบทบาทของผู้นำและฝ่ายการเมืองหรือเปล่า และตอนนี้เขามาแล้ว



ขอบคุณที่ให้ความสนใจ...เราไม่ได้ห่วงว่า หากมี... อยู่แล้วจะไม่มีงานทำหรอก...งานที่ดีๆมีความหมายยังมีอยู่แยะ...เพียงแต่ช่วงเปลี่ยนผ่านนี้จะทำอย่างไรมิให้ช้ำชอก...คำว่าระยะผ่านหมายถึง ยังไม่แน่ว่าอนาคตจะเป็นรูปไหน


...และนี่จึงเป็นโอกาสที่เราะจะช่วยกันปั้น ตกแต่ง แก้ไข ต่อเติม...ให้สวย สง่า ดูดี มีศักดิ์ศรีคู่ควรกับการดึงดูดคนดีๆมาสมาคมด้วยมากที่สุด...ใช่มั้ย



ขออภัยที่เครียดไปบ้าง...นี่ใกล้ปีใหม่แล้ว นายเตรียมจะไปเที่ยวไหนหรือยัง เราเริ่ม Plan แล้ว


Strategically...แต่ร่างโครงการยังไม่เสร็จ...ว่าเสร็จแล้วจะเสนอที่ประชุมบอร์ด(คู่รักและเด็กๆ) พิจารณาความเหมาะสม ต้นเดือนหน้านี่แหละ ปกติแล้วถ้าเป็นโครงการที่มีต้นทุนสูง บอร์ดเราจะอนุมัติ ถ้ามีต้นทุนต่ำไม่อนุมัติ


...คิดแล้วช้ำใจทำไมหลักเกณฑ์การพิจารณาโครงการที่บ้านไม่เหมือนที่ ... ว่าชวนแฟนมาทำงานที่นี่ก็ไม่ยอม กลัวจะเบื่อกันเร็วเกินไป



บทความนี้ บางส่วน ค่อนข้างที่จะเป็นการบรรยายความรู้สึกเป็นส่วนตัว เกี่ยวกับระบบต่างๆที่เป็นอยู่ ค่อนข้างมากสักหน่อย แต่ว่า ก็ยังมีสาระแฝงอยู่ในเนื้อเรื่อง ให้เราได้ขบคิดเป็นการบ้านกันต่อไปว่า อนาคตข้างหน้า เราจะอยู่ ณ จุดใหน และจะเดินไปในทิศทางใด และอย่างไรด้วยครับ


สำหรับวันนี้ ขอบคุณและสวัสดีครับ^_^

Create Date : 28 พฤษภาคม 2548		1 comments
Last Update : 28 พฤษภาคม 2548 9:10:27 น.
Counter : 1102 Pageviews.
Share Tweet