BlogGang.com : : คุณเบ๊สะพานขาว : .....การจัดการกับคนวัฒนธรรมกิจการ .....

.....การจัดการกับคนวัฒนธรรมกิจการ .....

สวัสดีครับ กลับมาพบกับคอลัมน์ อุดมการณ์ในลิ้นชัก กันอีกครั้งหนึ่งนะครับ

สำหรับวันนี้ ขอนำเสนอบทความดีๆ เกี่ยวกับเรื่อง การจัดการกับคนวัฒนธรรมกิจการ ซึ่งอยู่ในคอลัมน์ Human Touch โดย อ.ธีระชัย เชมนะสิริ นะครับ ซึ่งเป็นการอธิบายวัฒนธรรมองค์กร โดยมีการยกตัวอย่างประกอบ ซึ่งสามารถทำให้มองเห็นภาพของในองค์กรได้อย่างชัดเจนนะครับ ส่วนเนื้อหาจะเป็นอย่างไรบ้างนั้น เชิญติดตามได้เลยครับ

การจัดการกับคนวัฒนธรรมกิจการ

คอลัมน์Human Touch โดย อ.ธีระชัย เชมนะสิริ

ยกตัวอย่างคือ เอาลิง 5 ตัวไว้ในห้องสี่เหลี่ยม ที่มีกล้วยหอมใบเขื่องแขวนไว้ที่เพดานกลางห้อง

มีวิธีเดียวที่จะไปถึงกล้วยหอมอันยั่วยวนใจนั้นได้ ก็โดยการปีนบันไดที่ตั้งไว้กลางห้อง

แต่เมื่อใดก็ตามที่ลิงตัวใดตัวหนึ่งเหยียบบันไดขั้นแรก ก็จะมีท่อฉีดน้ำเย็นจัดไปทั่วห้อง

จนลิงทุกตัวหนาวสั่นแทบขาดใจ จนไม่มีลิงตัวใดอยากปีนบันไดอีก หรือแม้แต่คิดยังไม่กล้าปิดท่อฉีดน้ำ

และต่อมา ได้มีการส่งลิงตัวที่ 6 เข้าไปในห้องแทนลิงตัวหนึ่ง ที่หนาวสั่นจนทนไม่ไหว

วินาทีแรกที่มันเห็นกล้วยหอมมันก็รีบถลาเข้าหาบันได

แต่ก็ถูกสะกัดกั้นอย่างโหดร้ายบ้าเลือดจากลิงรุ่นพี่ทั้งสี่ตัว

จนลิงน้องใหม่ไม่ กล้าเข้าไปใกล้บันไดอีก ด้วยความงุนงงและประหลาดใจยิ่งนัก....

แล้วต่อมา ได้ส่งลิงตัวที่ 7 เข้าไปแทนลิงตัวเก่าอีกตัวหนึ่งซึ่งมีอาการแบบเดียวกันก่อนหน้านั้น

และเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นอีก เมื่อลิงน้องใหม่ล่าสุดถลาเข้าหาบันไดเพื่อจะไปหยิบกล้วยฯ ก็จะถูกรุมกัดอย่างเอาเป็นเอาตาย จากลิงรุ่นพี่ทุกตัวที่อยู่ในห้องนั้น

รวมทั้งลิงตัวที่ 6 ที่เพิ่งเข้าไปอยู่ใหม่ด้วย ซึ่งยังเกรี้ยวกราดมากกว่าตัวอื่น

ทั้งที่ตัวมันเองก็ยังไม่รู้เหตุผลว่า ทำไมการปีนบันไดเป็นสิ่งต้องห้าม และทำไมลิงชุดเก่าจึงต้องกลัวบันไดกันขนาดนั้น แต่มันก็ยินดีผสมโรงสหบาทาไปกับเขาด้วย และรุนแรงกว่าเสียด้วย

เหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นต่อไปอีกนานแสนนาน จนแม้ลิงเก่าชุดแรกจะครบเกษียณอายุ และถูกทดแทนด้วยลิงชุดใหม่ทั้งหมดแล้ว แต่ลิงรุ่นหลังก็พร้อมใจกันปกป้องบันไดกายสิทธิ์กันอย่างเหนียวแน่น

นี่คือที่มาของนโยบาย หรือวัฒนธรรมกิจการ (CORPORATE CULTURE) ที่พนักงานยึดถือปฏิบัติกันอย่างเคร่งครัด และพร้อมที่จะปกป้องอย่างรุนแรง

แม้จะไม่สามารถอธิบายเหตุผลหรือที่มาที่ไปของการประพฤติ (NORMS) และ การปฏิบัติ (STANDARD) ก็ตาม

วัฒนธรรมกิจการเกิดจากคนและหน่วยงานภายในกิจการนั้น คนเราจะมีข้อสมมุติ (ASSUMPTION) ทัศนคติ (ATTITUDE) ค่านิยม (VALUE) และความคาดหวัง (EXPECTATION) ที่แตกต่างกัน

เมื่อคนเข้าไปทำงานในหน่วยงานใด ก็จะได้รับการปลูกฝังให้ยึดถือแนวประพฤติปฏิบัติ ของหน่วยงาน เช่น นิสัย (HABIT) หลักปฏิบัติ (PRACTICES) และวิธีการทำงาน (STYLE) ที่เป็นลักษณะเฉพาะของหน่วยงาน
เช่น ฝ่ายบัญชีการเงิน ฝ่ายขาย ฝ่ายโรงงาน เป็นต้น

ในที่สุดแล้วก็จะผสมผสานกันเป็นวัฒนธรรมกิจการ ที่มีฐานรากมาจากการปฏิบัติในอดีต (PAST PRACTICES) ประเพณี (TRADITION) กฎระเบียบ ทั้งที่เป็นลายลักษณ์อักษรและไม่เป็น (RULE) และจารีต (RITUAL) ซึ่งฐานรากบางตัวนั้นก็ยาวนานจนคนรุ่นหลังไม่สามารถอธิบายที่มาได้

ฝากให้คิดนะครับว่า วัฒนธรรมกิจการที่สั่งสมกันมายาวนานนั้น บางสิ่งบางอย่างยังใช้ได้หรือไม่ อันไหนบ้างที่กีดขวางความมีประสิทธิภาพของกิจการ และสมควรได้รับการแก้ไขปรับปรุงอย่างรีบด่วนในยุคคิดใหม่ทำใหม่ มิฉะนั้นเราก็ไม่ต่างอะไรกับลิงในห้องแคบ

คนทุกคนมีเอกลักษณ์ ความสามารถ และเจตนคติ ที่เหมือนหรือแตกต่างกัน การที่มีสิ่งแวดล้อมที่คอยให้ความเกื้อนหนุนสนับสนุนการให้คิดและปฏิบัติ ทำให้เกิดความสามารถ เจตนคติความคิด การกระทำที่มีความเหมือนและแตกต่างกันออกไป

การได้รับการปลูกฝังให้ยึดถือแนวประพฤติปฏิบัติ ของหน่วยงาน เช่น นิสัย (HABIT) หลักปฏิบัติ (PRACTICES) และวิธีการทำงาน (STYLE) กลายมาเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดติดต่อกันมา เป็นส่วนช่วยให้เกิดความมั่นใจ

และได้เรียนรู้ถึงวิธีการทำงาน จากที่ไม่เคยก็เกิดความเคยชิน การพอกพูนความรู้ที่ได้จากการทำงานทำให้ได้เรียนรู้และมีประสบการณ์คอยช่วยเหลือเกื้อหนุนให้มีพลังความมั่นใจและเป็นพลังในการสร้างสรรค์และเรียนรู้การจัดระเบียบการใช้ประโยชน์จากความรู้ที่ได้ประสบมา

สิ่งสั่งสมกันมานับเป็นสิ่งล้ำค่าและควรค่าแก่การเรียนรู้และรู้ถึงภูมิปัญญาของผู้คนในอตีดและปัจจุบัน ซึ่งเป็นสิ่งมีทั้งมีค่า เสมอตัว และควรเลอะเลือนหายไปก่อนมาถึง

หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ท่านผู้อ่านฯ คงจะได้รับสาระเล็กน้อยๆ ทางความคิด ติดมือกลับไปกันบ้างนะครับ สำหรับวันนี้ ขอบคุณและสวัสดีครับ