World’s highest ski resort to be built in Tibet

Thank you :  https://www.chinahighlights.com/tibet/map.htm

Weather and Climate

The Tibetan climate is not as harsh as many people imagine it to be. It is suitable for travel to Tibet from April to the beginning of November, and the best time is August and September. But if you only stay in Lhasa, you can go there any time of the year.

The sunlight is extremely strong in Tibet in Lhasa its so intense that the city is called Sunlight City. The thin air can neither block off nor retain heat so that the temperature extremes can be met in daytime and the same night respectively in Tibet. However it is not impossible to visit the holy snow land. May, June and September are the tourism season in east Tibet.




Most annual rainfall comes in the rainy season that starts from June to September. Usually it rains at night in Lhasa, Shigatse and Chamdo area. The rainfall may block roads and make travel difficult but the scenery at the time will be the best.

Listed below we provide more specific information in different areas:







Lhasa /Shigatse /Lhatse /Tingri /Nyalan
Along the Friendship highway generally good conditions year around. From December to February, you may experience difficulties with the road. Try to avoid August as landslides could occur in the rainy season.


Mt. Everest Area
Early May and early October are the best time to visit Mt. Everest. Clear weather, provides a great chance to see Mt. Everest's true face (if you are lucky). From December to February, this area is too cold - except if you are real Adventure People.


Area (Mt.Kailash)
Even without climate restrictions, this area is already inhospitable. Large amounts of rain and snow could affect your journey. However, for those determined tourists, the appropriate time is May, June, July, September and October.


Eastern Tibet
Try to avoid this area in July and August as the rainy season can damage the road, making terrible landslides. In winter, the road could be frozen.


Northern Tibet
With the average altitude of 4,500m, this area offers very limited time for tourists. Summer (July to August) is the prime time to enjoy the great plain in northern Tibet.








30th June: Journey to Nyalam and Sega


วันที่ 30 มิถุนายน การเดินทางไปนายารามและเซกา

เราเริ่มเดินทางในเวลาประมาณตี1. ถนนขรุขระเป็นก้อนหิน
และแคบมาก
รถติดนิดหน่อย เจ้าแลนด์ครูุเซอร์ชะงักนิดหน่อย พระเจ้าให้เราเอาชนะู้อุปสรรคที่มีอีกหลายครั้ง. มีการก่อสร้างอีกหลายที่
บนภูเขา ที่โค้งแคบๆมมีรถบันทุกหนักติดอยู่ทำให้การจราจรติดขัด
ผมไม่มีความรู้ว่าทำอย่างไรที่จะจัดการให้ถนนโล่ง พวกเรารอจนถึงเช้ามีรถมาช่วยเหลือให้บรรทุกกลับมายังปลอดภัย พวกเรานอนหลับนานถึง 4 ชั่วโมงแบบไม่ค่อยสบายนักในรถแลนด์ครูเซอร์ มีเสียงดังมากจนหูแทบจะหนวก ตอนแรกคิดว่าจะเป็นรถบรรทุกตกลงไปยังหลุมก่อสร้าง แต่โชคยังดีที่เป็นเสีียงของเจลาติน บลาสต์ที่ใช้ตัดถนนในภูเขา ท้ายที่สุดแล้วรถยกก็มาถึงและลากรถบรรทุกกลับไปได้ด้วยความเรียบร้อย พวกเราจึงรู้สึกโล่งใจ

และเราก็มีอิสระและเดินทางต่อ

ภูเขาของเมืองซางมูเป็นสีเขียวและมีน้ำตก

เป็นบริเวนที่เป็นแนวลาด มีกา่รก่อสร้างมากมาย เป็นบริเวณกว้าง

ที่เป็นของรัฐบาลจีน ถนนคงจะดีขึ้นในปีสองปีนี้และคิดว่าคงจะเปลี่ยนแปลง
อย่างมากที่เดียว

ถนนมีแต่ฝุ่น ยังไม่ลาดยางมะตอย หรือลาดคอนกรีตแต่เมื่อนั่งรถผ่านเราก็เริ่มจ้องมองทิวทัศน์กัน

ทิวทัศน์ช่างต่างกันกับที่เราเคยเห็นที่Simla นี้หรือที่อื่นๆ บางทีคงเหมือนที่

Leh Laddakh ที่เป็นที่ราบสูง แต่มาตราส่วนใหญ่กว่ามากที่ความสูง 4500 เมตร ด้านหลังของภูเขาหิมาลัย มีอากาศน้อยและฝนตกน้อยด้วย เพราะว่าภูเขาหิมาลัยกั้นมรสุมที่จะเข้ามาข้างใน และเป็นทะเลทราย,ที่ๆไม่มีต้นไม้มีเพียงภูเขาก้อนหินและภูเขาหินทราย มีน้ำ้แข็งเกาะ ลมเย็นจัด ทะลุทะลวงไปถึงแสงอาทิตย์ ทำให้ผิวคุณเปลี่ยนเป็นสีแทนได้ในเวลานาทีเดียว

คุณสามารถเห็นภูเขาหิมาลัยห่อหุ้มด้วยหิมะ, ต่อมาเป็นเขาหินทราย และภูเขาหิน,ที่ราบเป็นร้อยๆตารางกิโลเมตร,ต่อมาก็จะเห็นทะเลสาบ สีเขียวอมฟ้าสดใส น้ำสะอาดสดใสในฉากเดียวกัน,เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการ เพราะมันไม่เหมือนที่ไหนในโลก, มันเหมือนกับว่าคุณเดินทางมายังดวงจันทร์

หรือสวรรค์ที่ปราศจากต้นไม้, ภาพงดงามที่เห็นสวยจนลืมหายใจไปเลย และ

ยากที่จะใช้คำอธิบาย Driver.. เราหยุดพักชั่วครู่ที่นายาราม ดื่มอะไรเย็นๆ และเขียนอีเมลล์ไปยังทางบ้าน อธิบายประสบการณ์เลอค่าให้ทางบ้านฟัง คนที่บ้าน ได้ยินก็โล่งใจและทีความสุขกับเราเมือฟังเราอธิบายถึงทิวทัศน์ที่เห็นมา

1 กรกฎาคม 2008 : พักที่เซกา

มันเป็นเรื่องผิดที่จะถามเรื่องเงินจากเรา,ที่เราได้จ่ายเงินล่วงหน้ามาแล้วสำหรับค่าอาหารทั้งหมดค่าเดินทางค่าที่พัก และค่าใช้จ่ายอื่นๆเรายังไม่มีทางเลือก ที่จะดีกว่านี้ .ทุกคนที่มาตอนนี้มีอาการป่วยของการขึ้นที่่สูง. หลายคนต้องใช้ออกซิเจนช่วยหายใจ 

มันเป็นคืนที่เลวร้ายที่สุดในการเดินทางทุกคนมีอาการอาเจียน อ่อนเพลียและหายใจไม่ออก คุณสุบัสหัวหน้ากลุ่มของเราไม่มีคำตอบให้สิ่งเหล่านี้ เขาพูดว่ามันเกิดขึ้นได้และทุกคนก็จะรู้ตัวเอง ซึ่งไม่ใช่คำตอบ มันเกิดจากที่เรามาเซกาโดยไมียอมพักที่์ันายารามซึ่งเราต้องปรับร่างกายก่อน ( Acclimatization) เราละเมิดกฎเพราะเงื่อนไขของกลุ่ม ที่เดินทางต่อโดยไม่ยอมพัก

( คือต้องพักที่นายารามก่อน ตามหลัก Acclimatization การปรับตัว และอีกอันหนึ่งที่เราเพิ่งจะรู้หลังจากกลับมาแล้วเมื่อขึ้นที่สูงการนอนพักต้องลงมาพักต่ำ่กว่าเดิม)Why were we being made the testing scapegoats???

เราถูกทดสอบให้เป็นผู้รับบาปละมั้ง????

ในกรณีนี้ผมรุ้ผลที่เป็นหนูทดลองที่กลุ่มุ่ หัวหน้าทัวร์ทำกับลูกค้าและเราไม่มีตัวเลือก แต่ต้องพักอยู่ในโรงแรมในวันรุ่งขึ้น ที่จะต้องปรับตัวให้ชินกับความกดอากาศ และให้เวลากับร่างกาย Acclimatization ที่น่าจะได้พักที่นายาราม

การใช้ห้องน้ำยิ่งเป็นอะไรที่เจ็บปวดสุดๆการใช้ยา Diamoxชนิดเม็ด ไม่ได้ช่วยอะไรเราได้แต่คอยว่าร่างกาย ของเราจะชินต่อความกดอากาศ และมีอ็อกซิเจนน้อยเช่นนี้ได้อย่างไร ผมได้แต่คิดว่าคิดว่า ยาสำหรับใช้ในที่ความกดอากาศต่ำ ที่บริษัททัวร์บอกว่าจะจัดให้ ในถุงติดตัว ในกรณีที่ป่วยมากจากการขึ้น ที่สูงแต่ความกดอากาศต่ำมากได้จัดให้ไหม???

เราไปอาบน้ำที่ตลาดที่มีน้ำอุ่นราคา5 หยวน ก็ทำให้เราสดชื่นสักหน่อย เพราะไม่ได้อาบน้ำมา3วันแล้วรู้สึกตัวว่าหนุ่มขึ้นเป็นกองหลังจากนั้น การพูดภาษาเพื่อจะซื้ออาหารก็เกิดมาเป็น

ปัญหาในคืนต่อมา

อาเจนซี่ ทัวร์ให้เราพักโดยกางเต็นท์ และทำอาหารเองโดยเชอร์ปาส์

แต่เราตั้งใจว่าจะอยู่ในโรงแรมเพราะอาการของPapa กับChacha ไม่ค่อยดี อากาศเย็น และไม่สะดวก บริเวณที่ตั้งเต็นท์เวลาจะกินอาหาร เราก็ไปกินที่นั่น อาหารก็ไม่เลวร้ายอะไร แต่เราก็ยังทานกันอย่างลำบาก และเราไม่ค่อยหิว ดังนั้นจึงกินกันเล็กน้อย และ

ดื่มชา ยกเว้นของPapa และ Chacha , ทุกคนอาการดีขึ้น เราฝึกเดินรอบๆแคมป์ และเนินเขาเตี้ยๆที่อยู่ไกล้ เราได้แจ้งกับสุบัสว่าเราเราอยากจะเดินทางไปปริกามากันจริงๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เป็นสิ่งที่ดีที่เราตระเตรียมเรื่องเต้นท์ ตอนนี้และไปกินอาหารที่นั่น ,ความรู้สึกอยากผจญภัยได้เริ่มขึ้น, แม้ว่ามันจะไม่สดวกสบาย สำหรับการอยู่ที่เต้นท์ที่ต้องใช้ถุงนอนแม้ว่ามันจะดูหรูหราก็ตาม มันเป็นเรื่องตลกที่ผมต้องนอนในเต้นท์หลังจากหลายปี ซึ่งใช้ตอนเป็นนักเรียน

เป็นขนาดมาตรฐานที่เมืองUttarkashi และผมก็มองโอกาสจะได้ใช้มันอีกครั้ง

PAPA และChacha ยังต้องทานอาหารเหลวส่วนใหญ่ น้ำสม้้และน้ำเปล่า

ถ้ามีอะไรดูจะยากกับการย่อยอาหารก็จะไม่มีใคร เสนอให้ทาน

เป็นการที่มีชีวิตอยู่โดยไม่มีหมอให้พึ่ง ไม่ม่ถุงยาสำหรับเตรียมป้องกันการป่วยหนัก ที่เราได้ทราบว่าจะมีการจัดให้และเขารับปากก่อนเดินทาง

ขอบคูณที่ Ankur เป็นหมอรักษาตา เขาก็มอบยาที่ดีให้เราซึ่งช่วยได้มาก

เรารู้สึกอ่อนแอและพยายามจัดกลุ่มใหม่ Ankor คุยกับครอบครัวที่บ้าน

ฟังเสียงเขาเงียบลง เหมือนคุณแม่ของเขาสั่งว่าไม่ต้องไปปาริกามา

ทำให้เราคิดมากขึ้นอีก 

//www.tibettravel.org/kailash-tour/lhasa-to-mount-kailash.html