หึหึ...ไอ้ที่ดีดีน่ะ นิสัยแม่ ไอ้ที่แย่ๆน่ะ นิสัยพ่อ 55555555+++
วันนี้ก้อ เม้าท์กระจายสไตล์ ครอบครัว อิกค่ะ
วันไหนไม่ได้นินทา ลูก-ปั๋ว... คงจะคันในร่มผ้า
แม่อ้วนเป็นแม่ที่ออกแนวขี้เกียจ อย่างที่เคยย้ำนักหนา อย่างเวลาทำอาหารโชว์ ก้อจะแบบง่าย ง้าย...ง่าย..... ใครก้อทำด้าย...แต่มักง่ายแบบแม่อ้วนคงไม่มีใครเคยทำ เลยต้องโชว์ไงคระ อิอิ
เลี้ยงลูกก้อขยันน้อย ปล่อยให้คุ้ยเขี่ยเอาตามอัธยาศัย
แม่อ้วน ไม่ชอบป้อนข้าวลูก ตั้งแต่เขาจับช้อนช่วยเหลือตัวเองได้ ชอบดูลูกกินเอง ชอบมองลูกยักแย่ยักยันทำอะไรๆเอง ^_^ มันเป็นความขี้เกียจ + ความภาคภูมิใจที่ลูก ทำอะไรเองเป็นด้วยล่ะ น้องว่าน รู้นิสัยแม่ข้อนี้ดี เขาจึง จะคิดเองทู๊กอย่าง จะทำอย่างนี้ จะกินอย่างนี้ ไม่กินอย่างนั้น จะพูดแบบนั้น จะเถียงแบบนี้ เลี้ยงแบบเพื่อนมากไป(รึป่าว) แต่เวลาลูกเถียงก้อเถียง แค่พ่อ-แม่มานเท่าน้านค่ะ หัวนี่ยันฝาค้างไว้เลย จนกว่าแม่จะยอมถอยทัพไปเอง แต่ดูแล้วก้อเฉพาะเรื่องที่ไม่ซีเรียสมากนักนะคะ เหมือนเขารู้และแกล้งเราเล่นน่ะ .........กะครูนะ ดญ. น้ำทอง ชีจะว่าง่าย ....ครูชมเปาะ กะ ตา-ยาย เวลาโทร.คุยก้อจะ คะขาคะขา
เสียงอ่อนเสียงหวานค่ะ
แต่บางทีมีลืมตัว...ปล่อยห้าว ได้ยินเสียง ตาเตือนมาตามสาย ....... ตา : น้องว่าน ... พูดคะสิลูก..... ตาน้องว่าน ท่านเป็นคนพูดเพราะมากๆค่ะ น้องว่านก้อ "เออ ค่ะ ลืมไปคุณตา ... ขา"
แม่อ้วนก้อมักจะต่อด้วย เนี่ย เหมือนพ่อเล้ย ..ยยย บทจะห้วนก้อห้วนซะ!!! บทจะหวานก้อหวาน... รับไปซะดีดี (นิสัยพ่อมาน)
เวลาว่าน เล่นคอมฯเนี่ยค่ะ.. พ่อเขาตามใจ พอถึงเวลากินข้าว ไม่ใช่ให้หยุดเล่นมากินข้าวนะคะ เอาข้าวไปป้อนลูกตรงคอมค่า
เมื่อเช้า แม่อ้วนกะลังทำโน่น นี่ นั่น เพลินๆ พ่อ : แม่ๆ เอาข้าวไปป้อนเขาด้วย เล่นคอมน่ะ แหม.. ไม่ป้อนมันไม่กินไอ้เด็กนี่
แม่อ้วนได้แต่บ่นกะปอดกะแปด : ดูดิ จะ8 ขวบแล้วไม่ป้อนไม่กินอีก เฮ่อ... พ่อมานทำเคยตัว.....(พ่ออิกระ) ... แม่อ้วนไม่ได้รังเกียจนะคะ ป้อนไปก้อด้วยความเต็มใจ แต่ก้ออดคิดไม่ได้ว่า อยากให้ลูกกินเอง รับผิดชอบตัวเอง น่ะ ลูกกินอาหารตรงเวลา กินได้ แม่ที่ไหนจะไม่ชอบ แต่ พ่อสิ ...
อะไรที่เราคิดจะปรับเปลี่ยน เลย ไม่ต้องกันเลย
แต่ก้อมียกเว้น เวลากินขนมเนี่ย ไม่ว่ากันค่ะ เพราะแม่อ้วนก้อทำ 55555+++
รึไม่ ก้อให้เขา กินเอง จะเล่นก้อเล่นไป แต่ต้องกินข้าวตรงเวลา
อีกเรื่องที่แต่ก่อน แม่อ้วนเห็นลูกเป็นใหม่ๆก้อจะ ไม่ค่อยชอบ คือ เรื่อง ตรด.... น้องว่าน เป็นเด็กร่าเริง ทะเล้นมาก (อันนี้แม่อ้วนมีส่วน..มั๊ง) พ่อเขาเป็น พ่อพิมพ์ในหลายเรื่อง ถ้าถามน้องว่านใครเก่ง ก้อพ่อเขา ใครหล่อ ก้อพ่อเขา ใครนิสัยดี ไม่เจ้าชู้ก้อพ่อเขาล่ะค่ะ (เขาเถียงแทนกันทุกที พ่อเขาไม่เจ้าชู้..มันธรรมดาผู้ชายน่ะแม่น่ะ) น้องว่าน จึงเลียนแบบพ่อทุกอย่างที่ทำได้ พ่อเขาเป็นผู้ชาย อยู่บ้านคนกันเอง ไม่ต้องสำรวมนี่คะ ก้อตามสบาย..... น้องว่าน กลายเป็นของสนุกค่ะ เวลาเขาจะ ตรด........ (ขอเขียนผิดหลักภาษาหน่อยนะคะ เขียนมันตรงไป ดูจะไม่น่ารัก :P)
ว่าน เขาจะเที่ยวเรียกพ่อ เรียกแม่ ให้สนใจเขา ให้ฟังเขา ว่าน : ....จุ๊ๆๆๆๆๆ แม่ๆๆๆ และก้อ.......... ปรู้ด!!!!............ดดดดดดดดด ดีนะคะ น้อยครั้งจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ส่วนมากจะมีเสียงลม
แล้วเจ้าตัวก้อจะขำค่ะ ฮา..............ไป ปล่อยให้แม่อ้วน
อิตาพ่อน่ะหรือคะ.......ขำค่ะ เรื่องธรรมชาติ หัวเราะกับความทะเล้นเกินหญิงของลูก ที่สำคัญ ..เหมือนตัวเองมั่กๆ
ไม่ก้อ......ตื่นเช้า ลงมา ... ว่าน : แม่ๆ ลืมไปเล้ยยยย แม่ : ทำไมลูก เมื่อคืนลืมทำการบ้านรึไง ว่าน : แย่ แน่ๆเลย แม่ : ไหนๆลูก มีไรแม่ช่วยได้ป่าว (กลัวลูกโดนครูตี กะจะช่วยทำกรณีนี้ฉุกเฉิน ก้อช่วย) ว่าน : ลืมบอกแม่ว่า ............. เมื่อคืน ว่านตรด เหม็นมากด้วยแม่ 5555555555+++
แม่อ้วน :
เฮ้อ.................ตอนนี้หรอคะ เป็นไง เป็นกัน เหอะลูก จะทะลึ่งตึงตังยังไง แม่ก้อชินแระ สุดท้าย.............แม่คงมีส่วนผิดด้วยอยู่ดี 50% นะลูกนะ
โห.....วันนี้เขียนยาวมิใช่น้อย ก้อมันหมั่นเขี้ยว.. นิสัยของไอ้เด็กยิ้มหวานในกล่องคอมเม้นท์น่ะค่ะ
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
Create Date : 10 ธันวาคม 2551 |
|
32 comments |
Last Update : 10 ธันวาคม 2551 12:42:08 น. |
Counter : 1595 Pageviews. |
|
|
|
รักษาสุขภาพ ด้วยนะค่ะ เป็นห่วง
PS.miss you