วันหนึ่งผมอยากทบทวนภาษาฝรั่งเศสที่ผมเริ่มทยอยส่งคืนครู จึงไปค้นที่ชั้นวางหนังสือ พบเล่มหนึ่ง คือ เจ้าชายน้อย ของ อองตวน เดอ เซงต์เตกซือเปรี่ นักเขียนฝรั่งเศส ผมซื้อมาจากร้านดวงกมล(D.K.MBK)เมื่อยี่สิบกว่าปีมาแล้ว ในราคาสี่สิบบาท เป็นเรื่องเล่าสำหรับเด็ก อ่านง่ายเหมาะกับการฟื้นฟูความรู้ทางภาษา ผมค้นพบหนังสือของเขาอีกเล่มหนึ่งคือ เที่ยวบินกลางคืน ซึ่งหอบข้ามน้ำข้ามทะเลมา ตั้งใจว่าจะอ่านเอาเรื่องอีกสักรอบ
เรื่อง เจ้าชายน้อย นี้ ผู้เขียนต้องการสื่อถึงจินตนาการของเด็กซึ่งผู้ใหญ่มักจะเข้าไม่ถึง ไม่พยายามเข้าใจ ผู้ใหญ่ชอบดูคนจากภายนอก ชอบออกคำสั่ง ชอบให้คนชื่นชม มีความละอายในเรื่องที่ไม่ถูกต้องแต่ก็ละไม่ได้ มักมองแต่เรื่องของผลประโยชน์ อุทิศตัวให้กับงานหรือเรื่องอื่นๆจนละเลยเรื่องของตัวเอง เมื่อทำงานใดแล้วก็ไม่ให้ความสำคัญกับงานอื่นถึงแม้ว่าจะเกี่ยวข้องกัน
ผู้เขียนบอกผ่านเจ้าหมาจิ้งจอกว่า ถ้าเราอยากมีเพื่อนเราต้องสร้างความคุ้นเคยกันไว้ เหมือนพระพุทธพจน์ที่ว่า วิสา สา ปรมา ญาติ ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมีหลายตอนที่บอกความจริงของชีวิตไว้ เช่น คนเรามักจะหาสิ่งที่ตนเองต้องการไม่ได้ ที่มีอยู่มากมายก็ไม่ใช่สิ่งถูกใจ หรือ การมองเรื่องสำคัญๆของชีวิตบางครั้งต้องมองด้วยใจไม่ใช่การมองด้วยตาเนื้อ เป็นต้น
นอกจากวิพากษ์ผู้ใหญ่ได้อย่างเจ็บแสบแล้ว เรื่องนี้ยังระคนอยู่ด้วยความเหงาลึกๆ ผู้เขียนเป็นนักบินเดี่ยว บินผ่านทะเลทรายซะฮาราแล้วเครื่องขัดข้องต้องลงซ่อมอยู่คนเดียวกลางทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาล เจ้าชายน้อยซึ่งอยู่ตัวคนเดียวบนดาวB 612 ดาวดวงอื่นๆที่ เจ้าชายน้อยไปแวะเวียนมาก่อนมาสู่โลกของเรา ก็มีผู้อาศัยคนเดียวเหมือนกันหมด
เรื่องจบด้วยความเศร้า แต่ก็ให้ข้อคิดมากมาย ลองหาหนังสือมาอ่านกันนะครับ