เดียวดายกลางสายลม - นรีกระจ่าง

บินไปเดียวดาย กลางสายลมแปรปรวน
เพียงทะเลครวญ ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า
ค่ำคืนนี้ฉันเพลียฉันเหนื่อยฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน
ไม่เคยมีใคร มีรักแท้จริงใจ
จะมองทางใด ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า
ฝ่าลมฝนลำพังมากี่ร้อนหนาว จนล้าสิ้นแรง

*ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตา ลงชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อน กายในเงาจันทร์
จะหลับฝัน ไม่ขอตื่นขึ้นมา

**คงจะมีเพียง ลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดิน ยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนัก บินต่อไม่ไหว จะขอพักกายชั่วกาล

ดนตรี(ซ้ำ *,**)

Create Date : 16 มกราคม 2552		0 comments
Last Update : 16 มกราคม 2552 9:04:49 น.
Counter : 1225 Pageviews.
Share Tweet