|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~ 1 ขวบ 10 เดือน : ดราม่า ขี้อ้อน อยากรู้อยากเห็น และเป็นตัวของตัวเอง :P ~
เดือนนี้ตีบทแตกกระจุยเลย ยังกะเล่นหนัง 555
บทแรกก่อนเลย......ดราม่า
ด้วยเธอไม่ชอบการลาจากเป็นที่สุด ยิ่งคนคุ้นเคย แบบ น้าป้อง ปู่ ย่า ยายแล้วไม่ต้องพูดถึง เวลาจะจากกันแต่ละที เด็กคนนี้จะเริ่ม ร้องไห้ฟูมฟาย เรียก ป้องจ๋า ยายจ๋า ปู่จ๋า ย่าจ๋า ไม่ยอมกลับกันเลยทีเดียวเล่นเอาทุกคน อินไปกับเธอด้วยทุกครั้ง อยากจะตามไปส่งให้ถึงบ้าน 555
แต่พอนั่งรถมา นับ 1...2...3 คัท....เงียบกริบ ร้องเพลง ลัลลาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เล่นเอาป๊ะป๊า กับแม่ถึงกับ งงเป็นไก่ตาแตก
บทนี้เล่นกับน้าป้องสุดเลิฟของเธอไม่สำเร็จเพราะเค้าเห็นวีรกรรมเธอแล้วย่ะ แต่ก่อนน้าป้องก็อินกับเธอสุดๆ ร้องห่ม ร้องไห้ เวลาจะจากกัน รีบกดโทรศัพท์ตามรถมาติดๆ คุยกัน พอนานๆ ไป จากกันหลายๆ ครั้ง (ก็เจอกันทุกวีคนิ) เค้าโทรมา เธอดันคุยกับเค้าแป๊บเดียว แถมส่งโทรศัพท์มาให้แม่บอก "พอแล้ว" พยักหน้าหงึกๆ อ้าว...กำ น่าสงสารน้าป้องจังเลย
บทนางร้าย
บทนี้เล่นบ่อยนะจ๊ะ เป็นทุกวันเลย วีนแตก แหลกราญ ร้องไห้เสียงดังสุดๆ จนคนหันมามอง ถ้าไม่วี๊ดๆ ก็จะพูดอย่างเดียว "พีชไม่เอา" (เสียงสั้นๆ และห้วนๆ) น่าตีมากมาย
เวลาวี๊ดทีนึง แม่กับป๊ะป๊า ชินซะแล้ว ก็คงต้องปล่อยไป สักพักนิ่ง อารมณ์เย็นลง แล้วคุยกันดีๆ จะฟัง และพยักหน้ายอมรับว่าตัวเองดื้อ
บทนางเอก
ชอบแต่งตัวสวยๆ เห็นเสื้อผ้าเป็นไม่ได้ วิ่งเข้าไปแล้วเอามาทาบๆ ที่ตัว หันมาบอก "แม่ๆ สวยมากๆ" (ใครสอนเนี่ย) ตาเป็นประกายเลยหละ
ไม่สู้แดดอย่างแรง เจอแดดร้อนๆ หน้าหงิกเลย บอก "ร้อนจริงๆ"
ชอบแบ่งขนมให้เพื่อนๆ คุณครูรายงานทุกวัน "คุณแม่คะ น้องพีชเค้าแบ่งผลไม้ให้เพื่อนๆ ทุกวันเลยค่ะ"
วันดีคืนดีแม่ซื้อขนมไปฝากคุณครูที่เนิร์ส เที่ยวเดินไปบอกใครต่อใครจนทั่วว่า "แม่พีชซื้อขนมมานะ" บอกทุกคนเลยอ่ะ ให้ไปชิมขนมเค้าหน่อย ว่างั้น
บทยอดมนุษย์ 555
เด็กหญิงมนุษย์ 5 สี ดูป๊ะป๊าเรียกเข้าซิ เพราะอิแม่ชอบใส่เสื้อผ้าให้ลูกโทนเดียวกัน อย่าง ชมพูทั้งชุด ตั้งแต่ เสื้อ กางเกง ถุงเท้า รองเท้า กิ๊บติดผม สีเดียวกันหมด ป๊ะป๊าไม่ชอบอย่างแรง!!! บอกว่าเป็นมนุษย์ 5 สี เหมือนพวกฮีโร่ที่ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดน่ะ นึกภาพตามแล้วก็ นะ...ป๊ะป๊า คิดได้ไงเนี่ย
อ้อนมากมาย
อีกเรื่องนึงที่กำลังเป็นอย่างหนักตอนนี้ คือ "ขี้อ้อนสุด" ไม่รู้ว่าเป็นช่วงวัยนี้หรือเปล่าน๊อ ลูกอ้อนมาก
เวลาอ้อนทีนึง ทุกคนใจอ่อนกันหมด "แม่จ๋า...ป๊ะป๊าจ๋า...ยายจ๋า...ปู่จ๋า...ย่าจ๋า...ป้องจ๋า" เวลาจะอ้อนนะ ปกติไม่เรียกขนาดนี้หรอก
พออยู่กับแม่กับป๊ะป๊า เรียกชื่อด้วยนะ "แม่แป๋มจ๋า" "ป๊ะป๊าตั้มจ๋า" โอ้ยยยย ได้ยินทีนึงใจละลาย
โดนยุงกัดทีนึง วิ่งเอาแขนมาให้ดูบอก "พีชเจ็บจริงๆ" "พีชเจ็บตรงนี้" ทำหน้าอ้อนๆ แม่ก็วิ่งเอาครีมมาทาให้แทบไม่ทัน ลืมไปแค่ยุงกัด เฮ้อออ เว่อร์จริงๆ
อยากรู้อยากเห็น
เด็กวัยนี้อะไรอะไร ก็อยากรู้อยากเห็นไปซะหมด เราต้องระวังมากๆ เดี๋ยวตกเตียง เดี๋ยวลื่นล้ม เดี๋ยวจับของร้อน เดินขึ้นบันได ปีนโต๊ะ ขนาดอยู่คอนโดนะที่ไม่เยอะยังเหนื่อยมาก กลับนครสวรรค์แต่ละทีเหนื่อยเป็นสามเท่า เพราะเป็นบ้าน มีพื้นที่ เธอสำรวจเรียบทุกมุม ชอบมากที่รื้อตู้ รื้อโต๊ะที่มีของเยอะๆ วิ่งไปมุมโน้น มุมนี้ คิดว่าขนาดแม่กับป๊ะป๊ายังตามจับเธอไม่ทันเลย คนอื่นจะไหวเรอะ
คำถามที่เคยถามว่า "ไหน" ที่แม่ตอบได้สบายๆ แต่อาจจะหลายรอบหน่อย ก็เพิ่มมาอีกเป็นคำว่า "นี่อะไร" อันนี้แหละเริ่มตอบยากแล้ว อยากรู้ไปซะหมด เวลาลูกถามทีนึง ตอบจนตัวเองยังงงเลยอ่ะ ทั้ง "แม่.....ไหน" และ "แม่ นี่อะไร" แค่นี้ก็ตอบกันไม่ไหวแล้ว
พีชเป็นตัวของตัวเอง
จากที่ยืนยันว่าจะทำอะไรด้วยตัวเอง มีประสบความสำเร็จก็ ใส่กางเกง ใส่รองเท้า กินข้าว กินน้ำ ที่แม่แฮปปี้
ชอบจัดแจงของตัวเอง เสื้อ กางเกง รองเท้า ก่อนอาบน้ำนี่ เอามาวางพร้อมหน้าเลย ชุด เพิร์ส แป้ง ครีมทาผิว ให้ครบก่อนแล้วค่อยอาบน้ำ จัดว่าเป็นเด็กมีระบบ ระเบียบมากๆ เข้าห้องน้ำถามหาแปรงสีฟัน ยาสีฟัน ทันที แปรงเองตลอด อยากให้ใครอาบให้ ใครแต่งตัว ก็แล้วแต่อารมณ์หล่อนนะ เรื่องเป็นระเบียบเนี่ย คิดดูซิ ขนาดแปะสติกเกอร์เล่น ยังแปะเรียงกันเลย!!!
มีความชอบเป็นของตัวเอง แม่อยากให้ลูกชอบของเล่นแบบผู้หญิง ลูกชอบรถไฟ รถยนต์ ตัวต่อเลโก้ เครื่องบิน นี่รวมถึง VCD ที่ไม่นับบาร์นี่กับพูห์นะ เธอชอบดู Chugginton มากๆ ดูทุกวันเลยหละ พาไปดูตุ๊กตาบาร์บี่ ลูกพีชทำหน้ากลัวๆ บอก "พีชกลัว" บาร์บี้นี่เธอไม่แลเลยนะยะ
อารมณ์ส่วนตัวมีเยอะ เล่นคนเดียวได้ ชอบสังคมบ้างนิดหน่อยแต่ไม่มาก ไม่แย่งของคนอื่น (ถ้าเป็นของส่วนกลางนะ แต่ของตัวเองแล้วคนอื่นมาแย่งไม่มีทางยอม)
บางครั้งความเป็นตัวของตัวเองของลูก ทำให้แม่ น้อยใจได้อยู่บ่อยๆ เลยหละ เวลาอยู่กับป๊ะป๊า จะปล่อยให้ลูกสาวแสดงฝีมือเต็มที่ แต่พออยู่กับแม่ แม่จะห่วงกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไหม คอยช่วยเหลือตลอด จนลูกพีชพูดบ่อยๆ ว่า "พีชไม่เอาแม่" อันนี้แม่เศร้าเลยหละเวลาได้ยิน รู้นะว่าลูกพูดออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจเพราะเค้ายังเด็ก แต่คนเป็นแม่ ทำใจได้ยากเวลาลูกพูดแบบนี้ แอบเสียใจอยู่บ่อยๆ แต่ก็ปรับพฤติกรรมตัวเอง จากห่วงมากๆ พยายามจะทำให้ลูก มาคอยดูแลแบบใกล้ๆ ให้กำลังใจ และจู้จี้จุกจิกกับลูกให้น้อยลงแทน คิดว่าน่าจะดีขึ้นนะ ^_^
มาเดือนนี้เริ่มรู้แล้วว่าลูกตัวเองถนัดไปทางด้านไหน เป็นเด็กไม่ค่อยชอบวาดรูปมาก พวกช่างรื้อ ค้น สำรวจแกะข้าวของก็ไม่เป็น บ้าพลัง ออกกำลังก็ไม่ แต่เธอชอบอ่านหนังสือแบบมากถึงมากที่สุด ไปไหนมาไหนพกหนังสือตลอดเวลา ให้คนโน้นอ่าน ให้คนนี้อ่าน
แต่เวลาพูดให้อ่านหนังสือให้ฟังเนี่ยยังเรียงประโยคไม่ค่อยถูก ชอบพูดว่า "แม่อ่านเอง" "ป๊ะป๊าอ่านเอง" (แปลว่า แม่/ป๊ะป๊าอ่านให้พีชฟังหน่อย)
เขียนซะยาวอีกแล้ว มาดูพัฒนาการเดือนนี้บ้างดีกว่า
พัฒนาการด้านภาษา
ไม่ต้องพูดถึงเลยหละ พูดตามได้เยอะมาก เรียกว่า "ทันที" ที่ได้ยินเลยหละ
เริ่มพูดหลายพยางค์ติดๆ กันเยอะมากๆ จนบางทีเรายังอดคิดไม่ได้เลยว่า ลูกพูดเยอะจัง คิดได้ไงเนี่ยบางคำ
"ป๊ะป๊างานเข้า" "แม่สวยมากๆ" (ชมแม่) "พีชสวยมากๆ" ฯลฯ
เดี๋ยวนี้โต้ตอบจะลงท้ายว่า "ค่ะ" ทุกคำ
พูดสื่อสาร โต้ตอบและบอกความรู้สึกของตัวเองได้อย่างชัดเจนโดยใช้คำพูดแทนท่าทางแล้วหละ สั่งการทุกอย่าง อย่าง "แม่เพิร์สเต็มเปลี่ยนเิพิร์ส"
"แม่หยิบหนังสือให้พีชหน่อย" "แม่พีชอึ๊" "แม่พีชหิวข้าว" "ไหนล่ะชุดพีช" "กลับบ้านนอนดีกว่า" ฯลฯ
แนะนำชื่อตัวเองได้ บางทีเข้าใจภาษาอังกฤษด้วยนะ สงสัยคุณครูที่เนิร์สสอนมา
ลองถามว่า What's your name?
พีชตอบ "พีชค่ะ"
ถามว่า "right hand อยู่ไหนจ๊ะ" ตอบถูกทั้ง right และ left
ถามส่วนต่างๆ ของร่างกายเป็นภาษาอังกฤษ เธอชี้ได้ถูกต้อง
บอกให้ sit down ก็นั่งลง บอกให้ stand up ก็ลุกขึ้น
แสดงว่าคุณครูสอนมาดีจริงๆ ขอบคุณนะค๊า
เวลาแม่ถามว่า พีชอ้วนไหมลูก พีชตอบทันที "อ้วนนนน"
เริ่มมีเถียงกันตามประสาผู้หญิง ป๊ะป๊าบอกเบื่อมากกก สองสาว แย่งเครื่องสำอางค์ มุมโต๊ะเครื่องแป้งเป็นเขตหวงห้ามของสาวๆ เลยหละ ซึ่งพีชกับแม่ชอบมาก เบียดกันทุกวัน พีชแย่งบรัชออนไป แม่ก็บอกว่า "ไม่ได้นะนี่ของแม่จ้ะ" พีชหันมา แย่งกลับบอก "ของพีช" แย่งกันทู๊กวันนน
มีสมาธิมากขึ้น เล่นคนเดียวได้ กินคนเดียวได้ นั่งได้สบายๆ เลยหละ
แรกๆ กังวลเรื่องลูกสมาธิสั้น เพราะไม่เคยเลี้ยงเด็กนี่เนอะ เอาไปมีตติ้งกับเพื่อนๆ เพื่อนๆ พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "ลูกพีชนิ่งมากๆ" ค่อยโล่งใจหน่อยเธอนั่งกินได้นานมากๆ อยู่โดยไม่วีนได้เกือบ 2 ชั่วโมงแน่ะ
เวลาสนใจอะไรก็จะนั่งจ้อง นั่งเล่นได้นานพอสมควรเลยหละ โดยเฉพาะเวลากินมุ่งมั่นมากๆ
จำแม่นมากๆ
ได้ยินเพลงขึ้นปุ๊บยังไม่มีเนื้อร้อง บอก "เพลงโปรดๆ" ร้อง Too much จำแม่นมาก เพลงรักนะคะของพี่บี้ก็เหมือนกัน ได้ยินปุ๊บ บอก "รักเธอมากๆ"
สัญญิง สัญญาอะไรไว้จำแม่นสุดๆ ทวงทันทีเลย ไม่มีลืม
หนังสือที่เคยเห็นและอ่านไปแล้ว 1 รอบ จำได้หมดว่ามีเล่มไหนบ้าง บอกชื่อเรื่อง "หมี" "แม่อุ้ม" "สิงโต" "หมวกแดง" ถามว่าเล่มนี้ใช่ไหม ถ้าใช่ก็จะบอกว่า"ใช่" ถ้าไม่ใช่ก็บอก "ไม่ใช่" จนบางทีเราเองยังนึกเลยว่าเล่มไหนเนี่ย พอเห็นรูปหน้าปก ก็ร้องอ๋อ ทันทีเลยหละ จำแม่นจัง แม่ยังจำไม่ไ้ด้เลยว่ามีเล่มไหนมั่ง ลูกฟังครั้งเดียวจำได้เลย
พัฒนาการด้านร่างกาย
วิ่งเร็วมากจนตามจับไม่ทัน ไปเดินห้างทีนึง ปล่อยลงปุ๊บ วิ่งปรื๋อ อย่างรวดเร็ว เข้ามุมโน้น ออกมุมนี้ แม่กับป๊ะป๊าเหนื่อยมากมาย ยังกะวิ่งผลัด 4 คูณ 100 แน่ะ
เดินขึ้นบันไดได้เอง เดี๋ยวนี้ชอบเดินไปเขย่งเท้าไปด้วยพร้อมๆ กันสองข้างเลย
เปิดฝาเกลียว เปิดตู้ เปิดตู้เย็นได้สบาย เดี๋ยวนี้ตู้เย็นที่ห้องถูกเปิดวันละหลายๆ รอบ นอกจากจะโดยทำร้ายโดยการแปะสติกเกอร์เต็มตู้เย็นแล้ว ยังโดนเปิดตลอดเวลาอีกต่างหาก
ฟันบน 8 ล่าง 6 ซี่
ล่าสุดพาไปหาหมอฟันมา เคลือบฟลูออไรด์ หมอบอกฟันขาวแข็งแรงดี แนะนำการแปรงฟันด้วย ให้แปรงก่อนนอนอีกรอบ นอนแปรงฟันบนจะได้สะอาดขึ้น ให้นับ 1-10 ไปด้วย ลูกพีชคนเก่งไม่ร้องงอแง สงสัยติดใจหมอ แถมเวลาจะกลับวิ่งเข้าไปบอกหาหมอๆ อีกรอบ
บอกอึ บอกฉี่ได้แล้ว แต่ไม่ยอมนั่งกระโถน ต้องใช้ฝารองชักโครกมาวางแล้วค่อยนั่ง รอพี่ๆ ที่เนิร์สไปโรงเรียนเดือนพ.ค นี้ ดีเดย์พีชเลิกแพมเพิร์สแล้ว อิ อิ
รักสัตว์ โดยเฉพาะหมา แต่แอบกลัวแมว ชอบพี่โมโม่มากๆ ไล่จับ ไล่กอดทั้งวัน พี่โมโม่ก็ไม่กัดน้องยอมใ้ห้น้องเล่น น้องจับแต่โดยดี เดินไปแอบจับขนพี่โมโม่ตลอดเลย
พอกลับมากรุงเทพถามแม่ว่า "แม่ โมโม่ไหน"
แม่ตอบว่า "พี่โมโม่อยู่กับคุณยายจ้ะ"
ลูกพีชพยักหน้า แล้วบอกว่า "โมโม่ ขนนิ่มๆ"
เริ่มกลัว "หมาป่า" ในวีซีดี ถ้าเป็นในหนังสือไม่กลัวนะ คุณครูบอกว่า พอเปิดเรื่องที่มีหมาป่าีทีไร เธอบอก "ไม่เอา พีชกลัวๆ" จนคุณครูต้องเปลี่ยนเรื่องทู๊กที แม่ล่ะเกรงใจเพื่อนๆ เธอจัง
มีจินตนาการ ปั้นงู วาดรูป ระบายสี พูดโน้น พูดนี่ ร้องเพลง คนเดียว เล่นกับตุ๊กตา คิดคำแปลกๆ แบบที่เราไม่คิดว่าเค้าจะพูดได้อ่ะ
ชอบรถไฟฟ้ามาก ป๊ะป๊าชอบเอาไปยืนมองรถไฟฟ้า วันดีคืนดีลูกบอกว่า "ตั้น อยู่บนฟ้านี่เอง" (ตั้นหมายถึง Chugginton ที่เป็นการ์ตูนรถไฟ เรียกรถไฟฟ้าว่า ตั้น)
เวลาป๊ะป๊า หรือน้าป้องไม่่ยอมทำอะไรให้ จะวิ่งมาบอกเลยว่า "แม่ป๊ะป๊าดื้อ" "แม่ป้องดื้อ"
สุดท้าย ยังคงเลิกนมแม่ไม่ได้เหมือนเดิม กะว่าให้เลิกขวดให้ได้ก่อน นมแม่สุดท้ายเลย ตุลานี้จะเข้าโรงเรียนแล้ว เพิร์สต้องเลิก ขวดนมต้องเลิก จะไหวไม๊เนี่ย สู้ๆ นะลูก (ให้กำลังใจตัวเองด้วยแหละ :P)
สงกรานต์ที่ผ่านมา ไม่ได้เล่นน้ำเพราะแดดร้อนมาก มีกิจกรรมทำทุกวัน ทำบุญ กินข้าว ฯลฯ มากมาย แอบมีน้ำมูกยืดด้วยหละ ตามด้วยท้องเสียพอกลับมากรุงเทพ ให้ยาล่วงหน้า เดือนนี้รอดตัวไปป่วยวันเกิด แข็งแรงๆ นะจ๊ะลูกรัก
ปล.อดใส่ชุดไทยเลย อุตส่าห์ซื้อมา แต่ลูกดันบอกว่า "คัน พีชไม่ใส่" แงๆๆ
รักลูกทุกวันจ้ะลูกรัก :)
| Create Date : 20 เมษายน 2554 |
| Last Update : 21 เมษายน 2554 16:05:33 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1726 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: พี่เจง ^^ IP: 125.25.52.57 วันที่: 21 เมษายน 2554 เวลา:23:25:58 น. |
|
|
|
| โดย: noopu IP: 203.170.207.42 วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:0:00:59 น. |
|
|
|
| โดย: bendapopo IP: 58.8.98.84 วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:1:02:43 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋ผึ้ง IP: 203.146.32.125 วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:8:19:56 น. |
|
|
|
| โดย: เก้ IP: 202.149.29.81 วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:11:30:33 น. |
|
|
|
โดย: เกด (Pongcheep  ) วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:11:46:59 น. |
|
|
|
| โดย: เกด (Pongcheep ) วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:11:47:02 น. |
|
|
|
| โดย: แม่พิน & น้องพราว IP: 180.183.107.121 วันที่: 22 เมษายน 2554 เวลา:17:09:09 น. |
|
|
|
| โดย: red color วันที่: 23 เมษายน 2554 เวลา:8:07:58 น. |
|
|
|
| โดย: misspommy IP: 115.87.192.137 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:18:40:14 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปู๋ (pukim ) วันที่: 1 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:20:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฟงก็ชอบรถไฟคร๊าบ ฉึกฉักๆ ทั้งวัน 555