|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~ 1 ขวบ 7 เดือน เรียนรู้ ปรับตัว และเข้าใจกันใหม่ ~
เดือนนี้เหมือนจะเป็นเดือนที่ต้อง “เริ่มเรียนรู้กันใหม่” สำหรับตัวแม่เอง ที่จะ “ปรับตัวเอง” และ “ปรับอารมณ์” ให้มากขึ้น เริ่มมาตั้งแต่แรก แม่กับป๊ะป๊า ตั้งใจที่จะเลี้ยงหนูเองตั้งแต่แม่ตั้งท้องหนู เราสองคนทำงานทั้งคู่ หนูต้องไปอยู่เนิร์สตั้งแต่ 3 เดือน เพราะแม่ต้องกลับมาทำงาน ทุกวันป๊ะป๊าจะรีบไปรับหนูที่เนิร์สให้ทันก่อน 17.45 เพราะแม่เลิกงาน 17.30 ไปรับหนูไม่ทันเลย
เราใช้ชีวิต 3 คน พ่อ แม่ ลูก ในห้องสี่เหลี่ยม (เพราะเราอยู่คอนโด) แม่ตั้งใจเลี้ยงหนูให้โตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้นะ
เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับแม่กับป๊ะป๊าก็คือ “การที่เราได้เลี้ยงลูกเอง และได้อยู่ด้วยกัน 3 คนพร้อมหน้า”
วันเสาร์-อาทิตย์ แม่ก็จะพาหนูเดินเล่นตามสวนสาธารณะบ้าง เดินห้างบ้าง อาหารการกินเราก็กินกันง่ายๆ ดูเหมือนแม่เป็นแม่ที่แย่นะ เพราะแม่แทบไม่ค่อยได้ทำอาหารให้หนูเลย แม่ซื้อเอาจากข้างนอกตลอดแต่เน้นที่ทำเสร็จใหม่ๆ (ดีที่หนูมีอาหารที่เนิร์สอยู่แล้วตั้ง 5 วันแน่ะ) ต้องขอบคุณที่หนูเป็นเด็กที่ “กินง่ายมากๆ” กินทุกอย่าง และไม่แพ้อะไรเลย
เขียนมาเยอะ ที่บอกว่าต้อง “ปรับตัวเอง” และ “ปรับอารมณ์” ของตัวเอง เพราะแม่รู้สึกว่า แม่เหนื่อย ป๊ะป๊าก็เหนื่อย เพราะเราสองคนให้เวลาที่มีทั้งหมดให้กับหนู บางครั้งเจอหนู “งอแง” และ “เอาแต่ใจ” แม่กับป๊ะป๊า ก็ต้องรับมือกับหนู
แต่เชื่อไหมว่า.... เวลาแม่เหนื่อย แม่ท้อ แม่เครียด แค่เห็นหน้า ได้ยินเสียง เห็นยิ้มหวานๆ ของหนูทุกอย่างมันก็หายไปหมดเลย แม่ยอมรับว่า แม่เองก็มีอารมณ์เสียกับหนูบ่อยๆ เวลาหนูเข้าโหมด “เอาแต่ใจ” แม่ต้องคอยเตือนตัวเองอยู่เสมอๆ ว่า “ให้ปรับอารมณ์” และต้องพยายาม “ปรับตัวเอง” เข้าหาลูกใหม่
หนูโตขึ้นทุกวันๆ มีอะไรแปลกใหม่ให้แม่กับป๊ะป๊า แปลกใจทุกวัน หนูเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มมีอารมณ์เป็นของตัวเอง ไม่ได้เป็นเด็กเล็กๆ เหมือนเดิมที่แม่บอกให้หม่ำ ก็หม่ำ วางไว้ตรงไหน ก็อยู่ตรงนั้น เอื้อมหยิบของก็ไม่ถึง จะเดินทางไปไหนแต่ละทีก็แสนง่ายดาย นั่งคาร์ซีทหลับไปตลอดทาง
นี่เวลาจะไปไหนทีนึง มีโหมด “เบื่อ” ต้องเอาลงไปวิ่งเล่น คลายเครียด เดี๋ยวนี้มีโหมดไม่อยากอยู่ห้องอีกต่างหาก เฮ้ออออ.....แต่นี่คงจะเป็นหน้าที่ใหม่ที่ “ท้าทาย” สำหรับ ป๊ะป๊ากับแม่ ที่ต้อง “รับมือ” และ “เรียนรู้” ไปพร้อมๆ กับหนูนะจ๊ะ เหนื่อยมากขึ้น แลกกับความน่ารัก ความสดใส ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงที่เพิ่มขึ้นเหมือนกันเนอะ แม่กับป๊ะป๊าจะพยายามเต็มที่จ้ะ ^_^
มาดูพัฒนาการเดือนนี้ของเด็กหญิงลูกพีชกันบ้าง
19 เดือน (1 ขวบ 7 เดือน) เค้าทำอะไรได้บ้างนะ
- พูดได้ 2 พยางค์มากขึ้น / 1 พยางค์นี่พูดตามได้เลย
อันนี้แม่ชอบมาก เวลากินอะไรหมด จะพูด “บ๋อแบ๋” ไม่รู้ใครสอน
เวลามีคนแย่งของจะบอก “อย่าแย่ง”
ทำเสียงร้องของสัตว์ที่รู้จักได้ ช้าง ร้อง “แปร๋น แปร๋น” ลิงร้อง “เจี๊ยก เจี๊ยก” ฯลฯ
พูดเสียงดัง ฟังชัดมากๆ เรียก “ป๊ะป๊า” ทีนึง คนหันมามองทั้งร้าน !!!
- บอกความต้องการของตัวเองได้จะเอาอะไร หิว ฉี่ อึ (แต่ก็ยังเลิกแพมเพิร์สไม่ได้อยู่ดี) อุ้ม (เวลาเมื่อยไม่อยากเดิน) กินอะไรบอกได้หมด (เค้ก โพด หู้ ฯลฯ)
เริ่มสั่งการ “นั่ง” (จะนั่ง) “นั่น” (จะเอาอันนั้น) “โน้น” (ให้พาไปดูตรงโน้น) “ลง” (จอดรถแล้วจะลงจากรถ) “ไป” (ไปกันหรือยัง) “นอก” (อยากออกไปข้างนอก พร้อมชี้ให้แม่ใส่รองเท้าเร็วๆ) “เปิด” (เปิดให้หน่อย) “ปิด” (ปิดให้หน่อย) “หมุน” (หมุนให้หน่อย) ฯลฯ อีกมากมายก่ายกอง.....โหมดนี้แม่กลายเป็น นางทาส ไปแล้วเศร้าจริง T___T
- โต้ตอบและ ถามตอบเป็นคำๆ ได้ เริ่มที่จะเล่าเรื่อง (แต่เป็นคำๆ นะ) ชอบคุยโทรศัพท์มาก เล่าเป็นคำๆ เลยนะ
แม่บอกอยู่เซ็นทรัล คุยโทรศัพท์ว่า “...ทัล” ให้ถามยายว่า "หม่ำข้าวยัง" เธอถามว่า “หม่ำๆ” บอกคิดถึงไหม ตอบ ”คิดถึง”
เห็นโทรศัพท์แม่ไม่ได้เลย คว้ากดโทรออก ทันที เวลาปลายสายรับ เธอทำเสียง “อูวๆ” ทำหน้าแบบตกใจ บางทีเห็นแม่กด BB อยู่ เรียก “โหลๆ ...มาๆ” (พร้อมกวักมือให้เอาไปให้) ถามว่าจะโทรหาใครจ๊ะ บอก “ป้อง” คุยกันยืดยาวเลย ประจำๆ แม่เสียค่าโทรเยอะเลยง่า
อันนี้แม่ปลื้มมาก ถามว่า “พีชรักแม่ไหมจ๊ะ” ยิ้มหวาน ตอบเสียงดังฟังชัด “รัก” บอก kiss ม๊ามี๊หน่อยจิ หันแก้มมาให้จุ๊บ ซ้ายที ขวาที จุ๊บกลับด้วยนะ
- เลือกของที่ตัวเองชอบได้แล้ว ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
ถามว่า “พีชรักตุ๊กตาตัวไหนที่สุดจ๊ะ” อุ้มมาทีละตัวเลย “ด้า” แม่ถามต่อ รักตัวไหนต่อจากด้าจ๊ะ เรียงทีละตัวเลย “เต๋….ตั๊บ...นี่...ยอ” (สรุปหมดทุกตัว แต่เรียงมากน้อยต่างกัน)
ไปเดินห้าง หยิบตะกร้าเดินฉิวเลย ไป shelf นม หยิบนมที่ตัวเองกินประจำลงตะกร้า พร้อมขนมอย่างอื่นที่ตัวเองชอบ (เออ...เลือกได้แล้วเนอะ) ไปกินข้าวถามพีชหม่ำไรจ๊ะ ดูเมนู ชี้ “หู้” (แกงจืดเต้าหู้) “ตุ๋น” (ไข่ตุ๋น) ถ้าไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำ จะสั่ง “อี๋” (มาจากเกี๋ยมอี๋) ขอมีส่วนร่วมกับเค้านิดนึงตลอด
เวลาไม่เอาอะไรจะส่ายหน้าบอก “ไม่เอา” บางครั้งก็พูด “No” (โนๆๆ)
- ชอบเช็คชื่อทีละคน ให้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ไปเดินเล่น เรียก “แม่” ยื่นมือให้จูง หันไป เรียก “ป๊ะป๊า” แล้วยื่นมืออีกข้างให้จูง
ถ้าน้าป้องไปด้วย จะเรียก “ป้อง” ให้มาเดินข้างๆ เรียกว่า ในรัศมีของเธอ ต้องมีคนคุ้นเคยอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันตลอด ใครหายไปไหนไม่ได้เลย คอย “เช็คชื่อ” ขนาดเข้าห้องน้ำเธอเรียกหาไม่เจอ ยังไปยืน “เคาะประตู” เรียกจนกว่าจะออกมานั่นแหละ!!!
- แรงเยอะ แบตเต็มตลอด ไม่รู้เอาพลังมาจากไหนเยอะแยะ ไม่ค่อยจะยอมนอน เอาแต่จะเล่น
- ทรงตัวได้ดีมากขึ้นเยอะเลย นั่งยองๆ แล้วลุกขึ้นได้ฉลุย วิ่งฉิว เวลาสะดุดอะไรจะชะงักนิดนึง แต่ไม่หกล้มนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน หน้าคะมำไปแล้วนั่น ขึ้นลงบันได้แบบเกาะราวบันไดเองได้
- เริ่มอาละวาด เอาแต่ใจ ส่งเสียงวี๊ดๆ ไม่ยอมให้คนแปลกหน้าจับตัว เวลาจะลงเดินเอง ไม่อยากให้จูง เวลาจับแขนปุ๊บ นั่งลงไปกับพื้นเลย ไปเดินซุปเปอร์มาร์เก็ตเนี่ย ไม่อยู่ในรถเข็นที่เคยโปรดปรานซะแล้ว จะลงเดินให้ได้ ยิ่งจับนั่งรถเข็นของตัวเองนะ ร้องวี๊ดๆ อย่างกับนกหวีดแน่ะ คงคิดว่าแม่กับป๊ะป๊าอายล่ะซิ เสียใจด้วยนะจ๊ะ แม่กับป๊ะป๊า เข็นรถเข็นเดินฉิว ลูกก็ร้องไป ไม่สน เดี๋ยวก็หยุดเองหละ เพราะถ้าไม่นั่ง วิ่งไปมา คนเยอะ จับไม่ทัน แถมวิ่งไม่มองอะไรเลย ต้องระวังอีกต่างหาก นั่งรถเข็นสบายกว่ากันเยอะ ถึงแม้จะร้องวี๊ดๆ ก็ตาม ^_^"
- เริ่มหวงของ และเช็คของ ของตัวเอง เวลามีคนมาแย่งของในมือจะรีบบอกเลย “อย่าแย่ง” พอเอาไปก็จะ แบมือทำท่า “มาๆ” (หมายถึงเอาคืนได้แล้ว) ขึ้นรถปุ๊บเช็คก่อนเลยว่าตุ๊กตาครบไหม เรียกทีละตัว ด้า น้อง ช้าง เหมือนเช็คชื่อเลยอ่ะ
- ชอบทำอะไรเอง เดินเอง หยิบของเอง กินข้าวเอง แปรงฟันเอง
- ช่วยทำงานบ้านได้บ้าง น้ำหกรีบหาผ้ามาเช็ด หยิบเศษผงลงถังขยะ เก็บของ
- ใช้มือได้ดีขึ้น ชอบแปะสติกเกอร์ในสมุด ตักน้ำเทใส่กะละมัง ระบายสี เล่นแป้งโดว์ รวมไปถึงรื้อเครื่องสำอางค์แม่มาแกะๆ ทาๆ ด้วยนะ เปิดได้หมดแย้ว เศร้ามากกกก แยกได้ด้วยนะว่ อันไหน “หมุน” (จะบอกหมุน) อันไหน “เปิด” อันไหน “กด”
- ฟันเริ่มเยอะขึ้น ตอนนี้มี ฟันบนหน้า 5 ซี่ ฟันล่างหน้า 4 ซี่ กรามล่างขวา 1 (รวมตอนนี้มีฟัน 10 ซี่แล้ว)
- เลิกนมแม่ยังไม่ได้ เพราะพยายามมา 6 วันเต็มๆ กว่าจะนอนได้ปาไป 1 ชั่วโมงขึ้นไปทุกวัน แม่เหนื่อยมากๆ พอยอมให้จุ๊บนมก่อนนอน 5-10 นาทีสลบป๊อกไปเลย
ระหว่างคืนแรกๆ ร้องแต่แม่ไม่ให้ก็หลับต่อไปเอง ตอนนี้ไม่ตื่นระหว่างคืนเลย นอนยาวไม่มีร้องครวญคราง ก็เลยยอมๆ กันไป ก่อนนอน 1 มื้อ (ต่อจากนมขวด 6-8 ออนซ์ที่เธอกินไปหมดขวดแล้ว) ถ้าเข้าโหมดง่วงจัด ก็หลับป๊อกไปเองนะ ก็เลยไม่ห่วงแล้วหละ คิดว่าแม่ไม่อยู่ ป๊ะป๊าน่าจะรับมือ พาเธอนอนได้สบายๆ
สรุป....ยังคงมีความสุขในการดูดนมแม่ก่อนนอนต่อไป (ธุจ้า ส่งเสียง จ้าๆ ยิ้มหวาน เห็นแล้วใจอ่อน)
- อยากมีพื้นที่ส่วนตัว ชอบเข้ามุม ที่แคบๆ เอาผ้าหม่มาทับตัว จับเข้าเตียงตัวเอง นั่งเล่นสบายๆ เลย แต่ไม่ยักกะยอมนอนแฮะ
- เข้าใจและเริ่มที่จะยอมรับกฏเกณฑ์บางอย่างได้บ้าง
อย่างเวลาแม่จะอาบน้ำให้ จะบอกว่า อาบน้ำก่อนนะแล้วค่อยออกมาดูบาร์นี่ จะ “พยักหน้า หงึก” แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำแต่โดยดี ออกมาก็จะทวงเลย “นี่ๆ” ไม่มีลืม
เวลาจะเอาอะไรก็ตาม แม่บอก “รอก่อนนะ” ถ้า “พยักหน้า” หมายความว่า “จะรอได้” แต่ถ้าบอก “ไม่เอา” คือ “ไม่รอ” ก็ต้องปล่อยให้ร้องกันไปซะให้พอใจ เดี๋ยวก็เงียบ ยิ่งปลอบ หรือยกเหตุผลต่างๆ นาๆ ยิ่งกรี๊ด เดี๋ยวก็หยุดไปเอง
สักพักพอถึงเวลาก็จะทวงทันที ไม่มีลืมเลยแม้แต่ครั้งเดียว ใครบอกว่าเด็กๆ ลืมง่ายเนี่ย ไม่จริงเลยน๊า สัญญาอะไรไว้ บอกอะไรไว้ ห้ามพลาดเลยหละ เค้าจำได้นะตะเอง
- พยักหน้า และ ส่ายหน้า แยกออกแล้ว ว่าอันไหนเอา อันไหนไม่เอา
- ชอบปฏิเสธมากกว่าที่จะทำตาม ต้องพูดดีๆ ถ้าบังคับจะไม่ยอมทำเลย
- เริ่มมีจินตนาการกับเค้าบ้างแล้ว ป้อนข้าวตุ๊กตา บอก หม่ำๆ หวีผม แต่งตัว อาบน้ำ แปรงฟันให้ตุ๊กตา มีที่แม่ฮาเยอะเลยอ่ะในจินตนาการของหล่อน อาบน้ำ เห็นก๊อกน้ำ บอก “ช้าง” (ดูไปดูมาเออ...เหมือนจริงๆ) เจอรถมอเตอร์ไซค์คลุมผ้าอยู่ บอก “ช้างๆ” เห็นตุ๊กตาวัวที่เค้าทำจมูกเป็นรูโตๆ เธอบอก “หมู” 555
- ชอบเสียงเพลง ทั้งเต้น ทั้งร้อง หมุนรอบตัว กระโดดดึ๋งๆ ทำท่าตามด้วย ถ้านั่งๆ อยู่แล้วได้ยินเสียงเพลง มือไม้ออก ขยับแข้ง ขยับขาทันที
- พูดตลอดเวลา ถ้าไม่หลับก็คือได้ยินเสียงตลอด ถ้าเงียบนี่คือ หลับอย่างเดียว เดือนนี้เป็นเดือนแรกที่แม่ “ถอดกำไลข้อเท้า” แรกๆ ก็กลัวว่าจะหาไม่เจอ เผื่อวิ่งไปไหน
กลับ “ผิดคาด” เรียก ตลอด !!! เสียงมาก่อนเลย พูดมากที่สุด (ไปร้านหนังสือมีคนทักว่าเสียงเหมือน “นกแก้ว” เฮ้อ...อ่อนใจจริงๆ)
ไปเดินตลาดนัดสวนจตุจักร เดินผ่านร้านอะไรก็จะพูดแล้วชี้ไปหมด “สือ” (ร้านหนังสือ) “เสื้อ” (ร้านเสื้อ) “เกง” (ร้านกางเกง) “เป๋า” (ร้านกระเป๋า พร้อมทำท่าถือ) “ต้นไม้” แม่ไม่ต้องเหลียวไปมองเลยก็รู้ว่าผ่านร้านอะไร
ถ้าแอบถามร้านที่ไม่รู้จัก จะยิ้ม แล้วบอก “นั่นๆ” หรือจะจินตนาการเองแล้วตอบเอง อย่างแม่ชี้ “ชมพูมะเหมี่ยว” เธอตอบ “ยี่ๆ” (มาจากสตอเบอร์รี่) ....สีแดงเหมือนกันเนอะ จริงด้วย 555
- เริ่มนับเลขได้ (แต่ยังไม่รู้จำนวนจริงๆ นะแต่นับแบบนกแก้วนกขนทองน่ะ) หนึ่ง....ตอบ...สอง.....สองแล้วอะไร....สาม นับเป็นภาษาอังกฤษก็ได้นะ วัน....ตอบ...ทู...ทรี...ตอบ...โฟ (ทำปากจู๋)....ไฟท์...ตอบ...จิ๊ก........พอขี้เกียจปุ๊บ ตอบ “จบๆ”
- กินเก่งมากๆ ไม่ยอมให้ใครเลยเรื่อง “กิน” เนี่ย คุณครูเรียก “แสบ” เธอเนียนมาก ลงมาอยู่ข้างล่างกับพี่ๆ ทำตัวประหนึ่งรุ่นเดียวกันเรียกเค้าซะซี้เลย ยิ่งใครเอาของชอบเธอมานะ เธอจะเฝ้ารอหม่ำ ไม่ไปไหน
อยู่กับคุณครูก็กินทั้งวัน จนคุณครูบอกว่า “ให้เลิกป้อนได้แล้ว” กินได้ตลอดเวลา กินได้ทุกอย่าง
เลิกงานแม่ก็ตกใจเห็นกินก๋วยเตี๋ยวเป็นชามๆ ข้าวก็เยอะ พอๆ กับแม่กินเลยอ่ะ เลยใส่นมกล่องไปให้คุณครู
เจอคุณครูก็แอบถามว่า "ตอนเย็นเห็นเค้าทานเก่ง เค้าคงหิว ช่วยป้อนนมกล่องนึงก่อนกลับบ้านนะคะ"
คุณครูหัวเราะ ตอบมาหน้าตาเฉย “คุณแม่คะ น้องพีชทานทั้งวันเลยค่ะ นี่ก่อนคุณพ่อมารับ (17.00) ก็เพิ่งกินข้าวพร้อมพี่ๆ ไป 1 จานเต็มๆ นี่ยังไม่นับอย่างอื่นอีกนะคะ กินเก่งมาก”
เล่นเอาแม่หน้าหงายไปเลย.....
แถมคุณครูยังแซวอีกว่า "ไม่รู้จะเขียนรายงานประจำวันไงดีเรื่องกินเนี่ย กระดาษเอ 4 จะพอหรือเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าเขียนไปหมดเดี๋ยวคุณแม่จะตกใจ ยิ่งเป็นของที่เค้าชอบนะคะ จะมารอนิ่ง ป้วนเปี้ยนๆ อยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหนกันเลยทีเดียว" เฮ้อออ ลูกช้าน ถึงว่าจิ ตอนเช้าๆ พอส่งปุ๊บ พอคุณครูบอกว่า เดี๋ยวไปหม่ำข้าวเหนียวหมูกัน หรือเอาของกินมาล่อ เดินปร๋อ ตามไปเลย ไม่มีอาลัยอาวรณ์แม่เลยสักนิดเดียว !!!
ข้าว 3 มื้อหลักๆ ไม่รวมพวกข้าวเหนียวหมู ปาท่องโก๋ ผลไม้ ขนมอื่นๆ จากเนิร์ส ที่สำคัญนมอีก 24 ออนซ์ (ลดให้เหลือแค่นี้แล้วเพราะหมอบอกว่า 30 ออนซ์เยอะไปหน่อย)
- เลียนแบบจริงจังมาก ทำอะไรทำตามหมด กวาดบ้าน แต่งตัว แต่งหน้า ใส่รองเท้าส้นสูงของแม่เดินเล่นในห้องประจำเลยอ่ะ ไม่ล้มด้วยนะ สามารถมากๆ
เห็นรูปตัวเอง จะชอบมากๆ บอก "พีช" บอกให้ยิ้มแบบที่ตัวเองยิ้มในรูปซิ .........ยิ้มเหมือนเลย..........
- ขี้เล่น ชอบแกล้ง เจ้าเล่ห์ ชอบเป่าพุงแม่ แอบจ๊ะเอ๋ ทำท่าทางทะเล้นๆ ใส่ น่าตีมากๆ เลย ไม่รู้ไปจำมาจากไหน พอเห็นคนอื่นขำยิ่งชอบ ทำใหญ่เลย
มีอยู่วันหนึ่งไปเยี่ยมเพื่อน ลูกพีชบอก อึๆ (ทำท่าปวดอึ) แล้วชี้ไปที่ห้องที่มีของเล่น แม่ก็หลงเชื่อ เปิดประตูปุ๊บวิ่งปั๊บ ถามว่า ไหนปวดอึไง เธอหันมามอง แลบลิ้น ทำฟอร์มว่าจับได้แล้ว
- ชี้บอกส่วนต่างๆ ในร่างกายของตัวเองและคนอื่นๆ ได้
- เจ้าแม่อุปกรณ์มากๆ พร็อพเยอะ ชอบแต่งตัว บ้าสมบัติ แต่งตัวเสร็จ ใส่ถุงเท้า ทำผม ก่อนออกจากบ้าน วิ่งไปหาหมวก กระเป๋า รองเท้า
บางทีแบกของเล่นไปอีก บ้าหอบฟางเลยหละ จะช่วยถือไม่ให้ช่วยนะ ข้างนึงสะพายเป้ ข้างนึงหอบของเล่น ทำท่าเหนื่อย พอถึงบันไดนั่งพัก แม่จะช่วยบอก “ไม่เอา” ลิฟท์มา วางของลงในลิฟท์ นั่งลงกับพื้น ทำท่าเหนื่อย (ตอสุดริด) พอถึงข้างล่าง เธอก็เก็บทุกอย่างขึ้นมาแล้วเดินไปขึ้นรถ
- หาท่าประจำตัวกับเค้าได้แล้วนะ เวลาถ่ายรูป บอก ยิ้มหวานหน่อย ......ยิ้มจมูกย่น ตาหยี ทุกทีเลยอ่ะ พอจะถ่ายรูปปั๊บ ยิ้มปุ๊บ ยิ้มเสร็จ บอก “เคๆ” แล้วพยักหน้า (แปลว่า โอเค ถ่ายเสร็จแล้ว)
เห็นพัฒนาการของหนูแล้ว
ถ้าให้แม่เลือก ว่าแม่อยากกลับไปใช้ชีวิต สองคนกับป๊ะป๊าเหมือนเดิมไหม ตอนนั้นไม่เหนื่อยเลย และมีเวลาของตัวเองเต็มที่
แม่เลือกชีวิตตอนนี้มากกว่าจ้ะ เหนื่อย แต่แม่รู้ว่า ชีวิตแม่มีความสุขมากขึ้นกว่าเดิมเยอะมากๆ ถึงแม้จะไม่มีเวลาเหมือนเดิม บางครั้งแม่ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ ที่เราต้องดูแลหนูเองกันสองคน แม่เองคงต้องปรับตัวขึ้นอีกเรื่อยๆ จ้ะ
แม่จะพยายามเรียนรู้ เข้าใจ และโตขึ้นไปพร้อมๆ กับหนูนะจ๊ะ แม่อยากให้หนูโตมาเป็นเด็กดี มีเหตุผล เข้าใจและเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันกับคนอื่นอย่างมีความสุข ในแบบที่เรามี แบบที่เราเป็นนะลูกนะ ไม่จำเป็นต้องมีเหมือนๆ คนอื่นๆ แต่เราก็มีความสุขได้ในแบบของเรานะลูก
ถ้าย้อนกลับไปวันแรกๆ ที่หนูมาอยู่กับเรา ตอนนั้นแม่กับป๊ะป๊า กลัวๆ กล้าๆ ว่าจะเลี้ยงหนูกันเองได้ไหมน๊า จนมาถึงตอนนี้ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ว่าหนูจะโต รู้เรื่องขนาดนี้แล้ว ย้อนกลับไปตรงนั้นแล้ว แม่ว่ามันคุ้มค่ามากๆ นะที่เราได้อยู่ด้วยกัน แม่กับป๊ะป๊าจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราสองคนจะทำได้จ้ะ
รักหนูมากที่สุดเลยลูก
| Create Date : 21 มกราคม 2554 |
| Last Update : 22 มกราคม 2554 2:04:58 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 8715 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: cooper_baby  วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:1:38:11 น. |
|
|
|
| โดย: red color วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:22:49:11 น. |
|
|
|
| โดย: แหม่มเอง IP: 222.155.25.18 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:49:30 น. |
|
|
|
| โดย: i_fon&chok วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:26:07 น. |
|
|
|
| โดย: AM NUCH วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:55:33 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปู๋ (pukim ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:30:10 น. |
|
|
|
| โดย: i_nookae วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:59:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ช่วงนี้เริ่มรู้มากขึ้นเยอะเลยเนาะ เหนื่อยแต่ก็มีความสุขเนาะ เดี๋ยวพอลูก ๆ เข้าโรงเรียนคงยิ่งเจ้าเล่ห์กันมากกว่านี้ 555