~ 2 ขวบ 11 เดือน : พร้อมเรียนรู้สู่โลกกว้าง ~

เดือนหน้าลูกสาวของแม่ก็จะ 3 ขวบเต็มแล้วน๊า โตขึ้นอีก 1 ปีแล้วเนอะลูกสาวแม่เร็วจริงๆ



เดือนที่ผ่านมา ลูกพีชไ้ด้เรียนซัมเมอร์ไป 1 เดือนเต็มๆ ซ้อมๆ ไว้ก่อนจะเปิดเทอมจริงๆ ปิดซัมเมอร์ 10 วัน เราสองแม่ลูกมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมคุณย่า คุณยาย พี่โมโม่ อาเต้  ที่นครสวรรค์ 1 สัปดาห์เต็มๆ เลย (เสียดายที่คุณปู่ไม่อยู่ช่วงนั้น)



ดีจังเลย แม่เองไม่มีโอกาสได้กลับไปอยู่บ้านอย่างนี้เป็น 10 ปีแล้วเวลาแบบนี้แต่ก่อนแม่ไม่มีเวลาเลยถึงเราจะกลับบ้านกันเกือบทุกเดือนกลับไปเยี่ยมคุณปู่ คุณย่า คุณยาย อาเต้ พี่โมโม่ แค่แป๊บเดียวแล้วก็กลับกรุงเทพ ไม่เคยอยู่นานๆ เลย




ต้องขอบคุณลูกพีชนะจ๊ะที่ทำให้แม่ตัดสินใจมาเป็นคุณแม่ Full time เรามีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่ด้วยกัน แม่มีเวลาดูแลป๊ะป๊า ดูแลลูกพีช เต็มที่





ที่สำคัญ แม่มีช่วงเวลาที่ได้อยู่กับคุณยาย ได้ดูแลคุณยาย ได้ใช้เวลากับคุณยาย ได้พาคุณยายไปโน่นไปนี่ รู้ว่าคุณยายอยู่สบายมั๊ย กินอะไรไปบ้าง ดูแลสุขภาพหรือเปล่า แข็งแรงดีไหม  นอกจากโทรศัพท์เช็คทุกวันเช้าเย็น พอไปเห็นกับตาตัวเองรู้สึกว่าสบายใจมากๆ เลย



ได้อยู่กับพี่โมโม่ด้วย ป้อนข้าว พาพี่โมโม่เดิน พาพี่โมโม่ไปหาหมอ เดือนนี้พี่โมโม่ 10.7 ขวบแล้ว (ตุลานี้ก็ 11 ปีเต็มแล้ว) พาไปเช็คสุขภาพ แข็งแรงดี ร่าเริง น้ำหนักดี (8 kg) วิ่งฉิว เห่ากระจาย เหมือนสมัยหนุ่มๆ



แม้จะไม่ไฮเปอร์เหมือนเดิมก็ไม่เป็นไรเนอะ อายุเริ่มมากขึ้นแล้วนี่นา ลูกพีชได้เล่นกับพี่โมโม่ จับขน ลูบหัว พี่โมโม่ไม่เห่า ไม่กัดน้องเลย ยอมให้น้องจับแต่โดยดี พอน้องอยู่กับคุณยาย พี่โมโม่ก็มาอ้อนแม่ตลอดเลยดี๊ด๊ามากมาย





นอกจากนี้ลูกพีชยังได้ไปหาคุณย่า ให้คุณย่าสอนหนังสือ สอนปั้น ระบายสี เขียนหนังสือ กลับมาลูกพีชจับดินสอเขียนหนังสือได้ดีขึ้นเยอะมาก ต้องขอบคุณคุณย่าที่สอนลูกพีช ช่วยดูลูกพีชให้แม่ช่วงกลางวัน แม่เลยปักเสื้อนักเรียนให้ลูกพีชเสร็จก่อนเปิดเทอมพอดี :)



พาหนูไปให้คุณย่า คุณยาย หายคิดถึงหลายๆ วัน ถึงป๊ะป๊าจะคิดถึงหนูกับแม่แทนก็เถอะ แม่เห็นคุณยายยิ้ม คุณย่ายิ้ม พี่โมโม่ร่าเริง เท่านี้ แม่มีความสุขมากๆ เลยหละ หนูเองก็ด้วยใช่ไหม แม่รู้สึกว่าแม่ตัดสินใจไม่ผิดเลยหละที่พาหนูกลับไปช่วงปิดเทอม



ตั้งแต่ไปโรงเรียนมา 1 เดือนเต็มๆ แม้ไม่ค่อยได้เรียนหนังสือจริงจัง แค่เรียนว่ายน้ำ ฝึกระบายสี จับดินสอ



แม่ว่าลูกสาวแม่โตขึ้นเยอะมากๆ ทั้งการพูดการจา การเข้าสังคมกับเพื่อนๆ การเีขียนหนังสือ ระบายสี ดีขึ้นเยอะเลย





หนูชอบเล่าโน่น เล่านี่ พูดจาฉะฉานมาก มีคำพูดแปลกๆ ประโยคแปลกๆ ออกมาเยอะแยะเลย จนแม่มีเรื่องยิ้ม และขำกับหนูได้ทุกวันจริงเชียว





ไปกินข้าวกับคุณยาย พอคุณยายเรียกเก็บเงิน


ลูกพีช "คุณยายขา จะรีบเก็บเงินทำไมคะ ลูกพีชยังกินข้าวไม่หมดเลย"


เล่นเอาคุณยายขำกลิ้งเลย ไม่คิดว่าเด็กตัวเล็กแค่นี้จะคิดได้เนอะ



ดูทีวี ทั้งเต้น ทั้งร้องเพลงตาม จำเพลงใหม่ๆ ท่าเต้นใหม่มาเต้นด้วยนะ ฮามากลูกพีชร้องเพลงตั๊กแตนผูกโบว์


"ตั๊กแตนโยง โย่ ผูกโบว์ ทักทายคนเค้า หนุ่มๆ กระชุุ่มกระชวย นุ่งกางเกงขาก๊วย"


จำเอง ร้องเอง ถึงจะผิดไปบ้างเถอะ แม่ให้อภัย เพลงของศิลปินเกาหลีที่หล่อนชอบก็ร้องตามได้จนจบนะ ทำนองถูกเป๊ะ เนื้อร้องจะดำน้ำเยอะอยู่ก็ตามทีเถอะ เพลงมาทั้งเต้น ทั้งร้อง ชอบจริงไรจริง



ปกติอยู่ด้วยกันแม่ไม่เคยดูละครเลย กลับนครสวรรค์คุณยายดูละคร ลูกพีชตาโตนั่งดูใหญ่ เปลี่ยนช่องแทบไม่ทัน ต้องเปลี่ยนมาดูการ์ตูนแทน ที่ชอบอีกอย่างนึง คือ "ลิเก" ไปดูที่บ้านคุณย่า ชอบมาก อยากแต่งตัวสวยๆ เหมือนเค้า ลูกพีชบอก "เหมือนเจ้าหญิง"





กลับมาจากนครสวรรค์อยู่ด้วยกัน 3 วันเต็มๆ แม่เหนื่อยมากกกก ป๊ะป๊าำไปทำงาน ลูกพีชวิ่งมาบอกแม่


ลูกพีช "คุณแม่ขา วันนี้ไม่ดื้อไม่ซนกับลูกพีชนะคะ เป็นเด็กดีนะ"



><" ใครกันแน่ยะ ที่ต้องพูดแบบนี้แอคทีฟมากมายเลยนะหล่อนน่ะ แม่หยิบโทรศัพท์มาเช็คเมลล์ไม่ได้เลย


ลูกพีชจะรีบบอกว่า "คุณแม่ เอาโทรศัพท์มาวางบนโต๊ะตรงนี้เลยนะคะ แล้วมาเล่นกับลูกพีช"



ป๊ะป๊ากลับมาฟ้องเลย "ป๊ะป๊าขา คุณแม่เล่นโทรศัพท์ทั้งวัน ตลอดเวลาเลยค่ะ" (ความจริงแป๊บเดียวเองอ่ะ)





รอให้เปิดเทอมเร็วๆ ลูกพีชก็อยากจะใส่ชุดนักเีรียนมากๆ อยากไปโรงเีรียนจริงจัง พูดทุกวัน เห่อทั้งแม่ ทั้งลูก ซักชุด รีดชุด จัดกระเป๋า เตรียมรองเท้า ถุงเท้า ก่อนล่วงหน้ากันเลยทีเดียว



เปิดเทอมวันแรกวันที่ 17 พค. ที่ผ่านมา เป็นเด็กอนุบาล 1 กับเค้าแล้วน๊า ตื่นตั้งแต่ 6.15 ไม่มีอิดออด อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว ดื่มนม เรียบร้อย ลูกพีชยืนหมุนหน้ากระจกอยู่เป็นนานสองนาน ยิ้มแป้น



แล้วบอกว่า "วันนี้นางฟ้าไปโรงเรียนแล้ว คุณแม่ส่งแล้วรอรับอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนนะคะ" ยิ้มแป้นแล้นมากก



ถึงโรงเรียน ไม่ร้องไห้เลยอ่ะ แม่แปลกใจสุดๆ ถอดรองเท้าเดินเข้าห้องเรียบร้อยดีมาก กลับมาเล่าโน่นเล่านี้ให้ฟัง แถมยังบอกอีกว่า





"คุณแม่ขา ลูกพีชชอบไปโรงเรียนจังเลยค่ะ ไปโรงเรียนสนุกมาก มีเพื่อน คุณครู ของเล่นเยอะแยะเลย หนูชอบไปโรงเรียนจัง"



โอว...แม่ฟังแล้วหัวใจพองโตเลยลูก ดีจังที่หนูชอบ และมีความสุขที่ได้ไปโรงเรียนนะจ๊ะ


เรียนมา 4 วันยังไม่ร้องไห้ แม่ถามคุณครู ว่า "มีงอแงไหมคะ"


คุณครู "ไม่เลยค่ะ ร่าเริงมาก ฮามาก หัวเราะ ร้องเพลง เต้นระบำทั้งวัน"


ฟังแล้วโล่งไปเลย ดีจังที่ลูกชอบไปโรงเรียน



เดี๋ยวนี้ลูกพีชโตขึ้น เป็นตัวของตัวเอง มีดื้อ มีเถียงแม่บ่อยครั้ง แม่ก็ค่อยๆ สอนหนูกันไป บางครั้งต้องหลอกล่อกันเยอะ





แม่ต้องสรรหาเรื่องมาเล่าให้หนูฟังบ่อยๆ แต่งนิทานเอย แต่งเพลงเอย แม่สอนหนูแบบนี้ เพราะลูกพีชชอบร้องเพลง ชอบฟังนิทาน ใช้คำพูดธรรมดานี่บางทีก็ไม่ค่อยทำตาม ยกตัวอย่างเรื่องที่แม่แต่งซะหน่อย



เรื่อง "ปีศาจซึมเศร้า"


เริ่มมาจาก ลูกไม่ยอมเข้านอน เริ่มนอนดึกละ ทำไงดีน๊า


แม่ก็จะเริ่มแต่งเรื่องละ ว่า เด็กๆ ต้องนอนแต่หัวค่ำ ไม่นอนดึกนะ เดี๋ยวปีศาจซึมเศร้าจะมาหา ปีศาจซึมเศร้าจะทำให้เด็กคนนั้นซึม ง่วง หาวทั้งวัน เรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง ไม่ร่าเริง อยากจะนอนทั้งวันเลยหละ (ความจริงก็นอนไม่เต็มที่นั่นแหละ)


ลูกรีบเข้านอนโดยเร็วพลัน อิ อิ (พอลูกนอนปุ๊บแม่รีบจดไว้เลยว่าเล่าอะไรไปเดี๋ยวลืม 555)





"เรื่องฟ.ฟัน"

เริ่มมาจากลูกเริ่มจะขอดื่มน้ำอัดลมบ่อยขึ้น (ต้องโทษแม่ด้วยหละที่ดื่มทุกวัน) ปกติจะชิมนิดหน่อย แล้วดื่มน้ำตาม พักหลังๆ เริ่มจะขอบ่อยขึ้น พวกช็อคโกแล็ต ลูกอม ขนมนี่ลูกไม่ชอบอยู่แล้วเพราะแม่อ่านนิทานให้ฟัง ป้าหมอก็บอก แต่น้ำอัดลมเนี่ยทำไงดีน๊า  แม่ก็เลยใช้วิธีเล่าเรื่องอีกละ


ลูกพีชจ๋า รู้ไหมจ๊ะว่าฟันของคนเรามี 2 แบบน๊า มีฟันน้ำนม กับฟันแท้


ฟันของแม่เป็นฟันแท้ กินอะไรได้หมดเลย แต่ต้องแปรงฟันนะ ฟันจะได้ไม่ผุ ส่วนฟันของเด็ก อย่างลูกพีชน่ะ เค้าเรียกว่า "ฟันน้ำนม" จ้ะ


ฟันน้ำนมเนี่ย เค้าให้ดื่ม "น้ำ" กับ "นม" เท่านั้นนะจ๊ะ ไม่อย่างนั้นฟันจะผุนะ


แล้วก็ถามลูกพีชต่อว่า "แล้วลูกพีชคิดว่าฟันน้ำนมของลูกพีชดื่มน้ำอัดลมได้ไหมจ๊ะ"


ลูกพีช คิดอยู่นาน เพราะแม่บอกว่าดื่มได้แค่ น้ำกับนม 555 ตอบว่า "ไม่ได้ค่ะ"


แม่ "ใช่เปล่าๆ ฟันน้ำนมก็ต้องดื่มได้แค่น้ำกับนม พอฟันน้ำนมหักหมดฟันแท้จะขึ้นมาแทนจ้ะเหมือนแม่กับป๊ะป๊าไง"


ลูกพีช "งั้นพอฟันน้ำนมหักหมดแล้ว ลูกพีชมีฟันแท้แล้วถึงจะดื่มน้ำอัดลมได้ใช่เปล่าคะ"


แม่ "ก็...(คิดว่าจะตอบไงดี) ได้จ้ะ แต่ต้องแปรงฟัน หรือดื่มน้ำตามทุกครั้งนะ"


ลูกพีช "งั้นตอนนี้ลูกพีชดื่มได้แค่น้ำกับนม ต้องรอให้ฟันน้ำนมหักแล้วฟันแท้ขึ้นมาก่อนถึงจะดื่มน้ำอัดลมได้เนอะ"


ตอนนี้ก็เอาแบบนี้ไปก่อนละกัน พอฟันน้ำนมหักค่อยว่ากัน เอิ๊กกกกกก





ปกติเวลาลูกพีชดื้อแม่ตีนะ ดุด้วย

พูดไม่เพราะก็จะีตีปาก หรือทำเฉยๆ ไม่ตอบเวลาหนูพูดไม่มีหางเสียง ให้หนูพูดใหม่ทุกครั้ง


แต่ทุกครั้งที่ดุ และตีหนู แม่จะกอดหนูและบอกเหตุผลว่าทำไมแม่ถึงดุ หรือ ตี ลูกพีชก็จะพยักหน้าและฟังแม่แต่โดยดี แม่บอกลูกพีชบ่อยๆ ว่า



"แม่ดุ แม่ตี เพราะแม่รักและหวังดีกับลูกพีชนะจ๊ะ แม่ไม่อยากให้ลูกพีชเป็นอะไรเลย ไม่อยากให้หนูเจ็บ ไม่อยากให้หนูนิสัยไม่ดี อยากให้ลูกพีชของแม่เป็นเด็กดี ไปไหนมาไหนมีแต่คนรักและเอ็นดูหนูนะลูก เข้าใจแม่นะจ๊ะ"



ถึงจะบอกบ่อยๆ เวลาแม่ไม่ตามใจว่า "ลูกพีชไม่เอาคุณแม่แล้ว จะเอาแต่ป๊ะป๊าคนเดียว"

(ทั้งๆ ที่แม่พูดบ่อยๆ ว่าอย่าพูดแบบนี้กับคนอื่นนะลูกเดี๋ยวเค้าจะเสียใจ หนูโดนพูดแบบนี้หนูก็เสียใจใช่ไหมจ๊ะลูก)





แต่สุดท้าย ยังไงลูกก็พูดอยู่ทุกวันว่า "คุณแม่ขา ลูกพีชรักคุณแม่จังเลยค่ะ" "หนูรักคุณแม่จังเลยค่ะ" เข้ามาจุ๊บ กอดหอมแม่ทุกวัน


ตั้งแต่แม่มาดูแลลูกพีชเต็มที่ เราก็ต้องช่วยกันประหยัด ไม่ได้ออกไปกินข้าวข้างนอกบ่อยเหมือนเดิม


แม่ชอบจังที่ลูกพีชบอกว่า "แม่ขาหนูชอบกินกับข้าวที่แม่ทำที่สุดเลยค่ะ"


เดี๋ยวนี้เลยกลายเป็นว่า อาหารนอกบ้านไม่อร่อยเหมือนทำกินกันที่บ้านไปซะแล้ว อิ อิ ยังไงสองพ่อลูกก็ต้องกินข้าวที่บ้านก่อนออกไปข้างนอก เค้าว่า "ชื่นใจกว่า" แค่นี้คนทำต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็มีความสุขมากมายแล้วหละ





เวลาลูกพีชอยากเล่นของเล่น แม่ก็ให้เล่นนะ แต่จะจำกัดว่าให้เล่นเท่าไหร่ ถ้ามากกว่านั้น แม่จะค่อยๆ บอกกับลูกพีชว่า


"ลูกพีชจ๋า ถ้าเล่นมากกว่านั้นแม่ต้องกลับไปทำงานหาเงินมาให้ลูกพีชเล่นของเล่นนะ แม่ว่าเราเล่นกันแค่นี้พอดีกว่าไหมจ๊ะ เก็บเงินไว้ซื้อหนังสือที่ลูกพีชชอบดีกว่า หนังสืออ่านได้ทุกวัน ส่วนของเล่น เล่นสนุกแป๊บเดียวก็เบื่อแล้ว"


ดีที่ลูกพีชเป็นเด็กมีเหตุผลเข้าใจอะไรง่ายๆ อีกอย่างลูกพีชชอบหนังสือมาก พูดครั้ง สองครั้งก็ไม่ต้องพูดอีกแล้ว


เวลาแม่ไม่ตามใจลูกพีชจะพูดว่า "อันไหนแม่ให้ได้ แม่ให้ อันไหนแม่ไม่ให้คือแม่ไม่ให้ ใช่ไหมคะ" แม่ก็จะบอกลูกพีชทุกครั้งว่า ที่แม่ "ไม่ให้" เพราะอะไร ลูกพีชฟัง พยักหน้า ยิ้มหวาน ไม่เคยงอแงแม่เลย


แม่ดีใจจ้ะที่ลูกพีชเข้าใจแม่ :) แม่กับป๊ะป๊ารักหนูที่สุดเลยรู้ไหมลูก


แม่รู้ว่าความสุขของลูกพีชคือการที่มีแม่อยู่ข้างๆ เวลาทำโน่นทำนี่ อ่านหนังสือ ให้แม่กอด ให้แม่หอม เต้นระบำ ร้องเพลง เล่นของเล่นด้วยกัน ใช่ไหมจ๊ะ แม่ให้หนูได้อยู่แล้วหละ





ปล.blog นี้เขียนไม่เยอะ blog หน้า 3 ขวบ แม่จัดเต็ม อิ อิ

Create Date : 19 พฤษภาคม 2555		1 comments
Last Update : 23 พฤษภาคม 2555 15:42:06 น.
Counter : 2644 Pageviews.
Share Tweet