|
บทที่ 4 - ออกสตาร์ท (จบ)
สวัสดีค่ะ ตอนที่ 4 มาต่อ แล้วนะค่ะ
ฝากไว้สำหรับคนที่เพิ่งเปิดมา .. นี่เป็นนิยาย หญิงรักหญิง ถ้าไม่ชอบแนวนี้ให้คลิก X ที่หน้าจอได้เลยค่ะ ถ้าชอบใจ ก็ย้อนไปอ่านตอนแรกได้ที่ ฝั่งซ้ายมือ เริ่มจาก บทนำ นะค่ะ
บทที่ 4 (ต่อ)
"อ้าว ... คุณวรรณ สวัสดียามเช้านะคะ ได้เจอพอดีเลย นันซื้อน้ำเต้าหู้ใส่วุ้นกับแมงลัก มาฝาก" นันทิยาทักวรรณณษาระหว่างรอลิฟท์ "สวัสดีคะคุณนัน อย่าบอกนะคะว่าบังเอิญ วรรณถามจริงๆ เถอะคะ รออยู่นานมั้ยแล้วมาตั้งแต่กี่โมงกันคะ?" วรรณณษา ถามยิ้มๆ แบบคนรู้ทัน ตอนแรกๆ เธอก็เชื่อว่ามันบังเอิญ แต่วันที่เธอเผลอตื่นสาย มาทำงานช้า หรือเวลาที่เธอมีประชุมเช้าตรู่ เธอก็ยังพบ ผู้สาวมาดเท่ห์คนนี้ทำหน้าที่ ส่งอาหารเช้าให้เธอทุกเช้า
"ก็.... " นันทิยายิ้มเขินๆ เกิดอาการพูดไม่ออกไปต่อไม่เป็นขึ้นมาเป็นครั้งแรก "วรรณไม่ได้ว่าอะไรหรอกคะ แต่วรรณเกรงใจ" "นันหวังผลคะคุณวรรณ ผลของเรื่องนี้ คือ นันได้เจอ ได้คุยกับคุณวรรณ ทุกเช้าก่อนเริ่มงานไงคะ" นันทิยาตอบพร้อมส่งรอยยิ้มสว่างไสวมาให้เธอพร้อมๆกัน "แบบนี้ แปลว่าวรรณไม่ต้องเกรงใจ ใช่มั้ยคะ" "ใช่แล้ว คุณวรรณ แค่มายืนน่ารักๆ อยู่ตรงนี้ ทุกเช้าก็พอคะ ไปกันเถอะ ลิฟท์มาล่ะ" นันทิยาฉวยข้อมือเล็กเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยกัน ทำเอาวรรณณษาตกใจ และแปลกใจในคราวเดียวกัน ที่เธอรู้สึก อุ่นวาบขึ้นในใจ "ลิฟท์ตัวแค่นี้ วรรณไม่หลงหรอกคะ" เพราะคำพูดประโยคนี้ และสายตาดุๆ ของวรรณณษา ทำเอานันทิยารีบปล่อยมือแทบไม่ทัน นันขอโทษคะ แฮะๆ นันทิยายิ้มเก้อ ๆ
เที่ยงนี้ ทานข้าวด้วยกันนะคะ นันทิยาร้องบอกวรรณณษา แหม .. คุณนัน ทำยังกะ วรรณเบี้ยวได้งั้นแหน่ะ เดี๋ยวเที่ยงเจอกัน ตั้งใจทำงานนะคะ วรรณณษายิ้มหวานให้ก่อนประตูลิฟท์ปิด ซึ่งนั่นก็ทำเอานันทิยาหัวใจพองโตได้อีก .. บางครั้งนันทิยาก็เคยสงสัยว่า หัวใจของเธอมันจะโตผิดปกติมั้ย ที่ได้เจอรอยยิ้มหวาน ๆ รอยยิ้มนี้บ่อย ๆ เธอรู้สึกว่า คุ้มที่ได้ยืนรอวรรณณษาทุกเช้า และยังได้ทานข้าวกลางวันด้วยกัน ถึงแม้ว่า จะมีมินวดีมาร่วมโต๊ะด้วยก็เถอะ เพราะวันนี้เธอไม่สนใจว่าแล้ว ใครจะคิดอะไรกับใครยังไง เธอขอแค่ได้เห็น รอยยิ้มหวาน ๆ จากหน้าใส ๆ แบบนี้ไปเรื่อย ๆ ดีกว่า เธอคิดว่า ซักวันหนึ่ง ความจริงทุกอย่าง คงจะฉายชัดออกมาเป็นแน่
เที่ยงแล้ว .. ทานอะไรดีค่ะ นันทิยา เอ่ยทักทันทีที่พบหน้าวรรณณษา อืม ... วรรณว่า ไปทานอะไรแซ่บๆ กันดีกว่า วรรณมีร้านแนะนำค่ะ ร้านนี้ยัยมิวเป็นคนพาวรรณไปลอง และทำเอาติดใจมาถึงตอนนี้ ไปคะ ไป นันชักอยากลองแล้วซิ นันทิยาตอบไป แต่ใจคิด นี่ขนาดตัวไม่ได้มา ยังตามมาหลอกหลอนอีกรึเนี่ย ทั้งสองออกเดินไปถึงร้านส้มตำลุงยมในเวลาเที่ยงกว่า ๆ ซึ่งตอนนี้โต๊ะ เก้าอี้ถูกจับจองไว้หมดแล้ว
วรรณสะเพร่าจังเลย ลืมไปเลยล่ะ ว่ามาร้านลุงยมต้องโทรจอง วรรณณษาหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่พอประมาณ เรารอ มั้ยค่ะ เผื่อจะมีคนทานเสร็จไว เอ๊ะ ... เดี๋ยวนะคะ คุณนัน วรรณว่า วรรณเห็นมิวอ่ะค่ะ พูดจบ วรรณณษาก็รีบพุ่งไปสู่เป้าหมายที่พูดถึงทันที แต่วรรณณษายังเดินไปไม่ถึงตัวมินวดี เธอก็พบว่า เพื่อนสนิทของเธอกำลังนั่งหัวเราะ อยู่กับพี่อ้าย เธอเห็นสายตาชื่นชมที่พี่อ้ายส่งให้เพื่อนสนิทของเธออีกแล้ว เธอมั่นใจว่า สายตานี้มันมีความรักซ่อนอยู่แล้ว ส่วนเพื่อนสนิทของเธอหน่ะหรือ กำลังพูดคุย หัวเราะอย่างออกรสออกชาติเสียมาก .. เมือเห็นดังนั้น วรรณณษาก็หยุดกึก รีบเดินกลับมาหานันทิยาในทันที
คุณนัน .. วรรณว่า เราไปทานก๋วยเตี๋ยวเป็ดตรงนั้นดีกว่า วรรณไม่อยากรอส้มตำล่ะคะ อ้าว แล้วไหนคุณวรรณว่า จะไปทักเพื่อนไงคะ เอ่อ .. เอ่อ.. วรรณเปลี่ยนใจล่ะคะ เห็นมิวเค้ากำลังอร่อย และสนุก เราไปทานอย่างอื่นกันเถอะ วรรณหิว ไม่อยากรอแล้ว วรรณณษาไม่พูดเปล่า เดินรีบเดินออกจากพื้นที่นั้นทันที .. ไม่รู้ว่า เพราะเธอหิวจริงอย่างที่เธอเพิ่งพูดออกไป หรือเป็นเพราะ เธอไม่อยากจะยืนอยู่ เพื่อเห็นภาพคนสองคนนั้นกันแน่
นันทิยาสังเกตว่า ตั้งแต่เดินเข้ามาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด จนถึงเรียกเด็กเก็บเงิน วรรณณษาก็ยังมีทีท่าแปลก ๆ เหมือนลืมปากทิ้งไว้ที่ร้านส้มตำยังไงยังงั้น แต่นันทิยาคิดว่า .. ช่วงเวลานี้ เธอควรจะเงียบไว้เป็นดีที่สุด พี่นัทเคยบอกว่า ในยามที่วรรณณษาเงียบ แปลว่าเวลานั้นเธอไม่อยากให้ใครกวน นันทิยาจึงนั่งนิ่ง ๆ เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะแสนดี ที่คอยบริการสั่งอาหาร เติมน้ำ ส่งตะเกียบ เช็ดช้อน และจ่ายเงินค่าอาหารให้
คุณวรรณ .. เงียบไปนะคะ หรือว่ายังไม่อิ่ม เราไปซื้อผลไม้ หรือ ของว่างไว้ทานเล่น มั้ยคะ นันทิยาถามเบาๆ เกร็งๆ ... เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากวรรณณษา คุณวรรณคะ .. คุณวรรณ คะ คุณนัน .. วรรณขอตัวขึ้นไปทำงานก่อนนะคะ วรรณณษาพูดจบก็ลุกเดินออกจากร้าน กลับขึ้นตึกทันที นันทิยาได้แต่เกาหัวแกรก ๆ อย่างไม่เข้าใจ ว่าวรรณณษาเป็นอะไรไป กันแน่ ??
ตรู๊ด ตรู๊ด .. ตรู๊ด ตรู๊ด .. ตรู๊ด ตรู๊ด ... หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ วรรณณษากดโทรศัพท์หามินวดี หลายต่อหลายครั้ง และนั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก มินวดีไม่เคยเป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่เธอโทรหา มินวดีต้องรีบรับสายในทันที แต่นี่ ครั้งที่ 5 แล้วนะ วรรณณษาคิดอย่างโกรธ ๆ ถ้ามินวดีไม่รับสายอีกครั้ง เธอจะ... นั่นซิ่ เธอจะทำอะไร?? แล้ววรรณณษาก็กดโทรศัพท์อีกครั้ง
มิว .. ทำไมแกไม่รับสายชั้น ชั้นโทรหาแก 5 รอบแล้วนะ แกไม่โทรหาชั้น แกไม่มากินข้าวกับชั้น แล้วแกยังไม่รับสายชั้นอีก?? วรรณณษาต่อว่า เสียชุดใหญ่ น้องวรรณคะ พี่อ้ายเอง ไม่ใช่น้องมิวหรอกคะ ระวันดาเป็นรับสายแทนมินวดี เธอรีบบอกก่อนที่วรรณณษาจะเริ่มวีนอีกครั้งหนึ่ง พอดีว่า น้องมิวติดงานอยู่ แล้วพี่เห็นว่า น้องวรรณโทรมาหลายครั้ง พี่เลยเสียมารยาทรับสายแทนหน่ะคะ เดี๋ยวน้องมิวเสร็จงานพี่ให้น้องมิวรีบโทรกลับนะคะ อ้าว .. พี่อ้ายหรอคะ วรรณขอโทษคะพี่ วรรณนึกว่าเป็นมิวหน่ะค่ะ ว่าแต่ว่า มิวทำงานอยู่หรอค่ะ ร้องเพลงที่ร้านไหนหรอค่ะพี่อ้าย เอ่อ .. น้องมิวกำลังทำงาน ค่ะ แต่เรื่องอื่น พี่พูดไม่ได้ น้องวรรณรอถามน้องมิวเองนะคะ พี่ต้องขอตัวแล้วเหมือนกันจ๊ะ ระวันดารีบตัดบท เธอกลัวว่า วรรณณษาจะซักเรื่องมินวดี เสียจนเธอต้องพูดความจริงออกไป
วรรณณษาวางสายไปพร้อมกับความสงสัยที่ว่า มินวดีทำอะไร มีอะไรที่ต้องปิดเพื่อนสนิทอย่างเธออย่างนั้นหรือ และ ทำไมคนนอกอย่างพี่อ้ายถึงรู้เรื่องนี้ดีนัก ... วรรณณษาคิดวกไปวนมา จริงซิ่ เธอไม่เคยเอะใจเลยด้วยซ้ำ ว่า มินวดี สามารถมีเวลามาทานข้าวมื้อเที่ยงกับเธออยู่บ่อย ๆ ทั้งที่จริง มินวดีควรจะยังไม่ตื่นเสียมากกว่า มินวดี มีอะไรปิดบังเธอ ??
และในช่วงบ่าย วรรณณษาก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับการประชุม เสียจนทำเอาลืมเรื่องมินวดีไปเสียสนิท .. และวันต่อ ๆ มา มินวดีก็มาทานข้าวมื้อเที่ยงกับเธอ และนันทิยาเหมือนเช่นเคย ทำให้วรรณณษาไม่ได้ติดใจเรื่องใดอีก จนวันหนึ่ง ที่ มินวดีไม่ได้มาทานข้าวกับเธอ และครั้งนี้ มินวดีบอกกับเธอไว้ก่อนแล้ว ว่า ไม่สามารถมาได้
คุณนัน วรรณได้บัตรรับประทานอาหารมา แต่ว่า มันใกล้หมดอายุแล้ว เราโดดงานซัก 2 ชั่วโมงไปทานข้าวไกลหน่อยกันมั้ยค่ะ วรรณณษาพูดจบก็ชู คูปองอาหารดังกล่าว ที่ไหนคะ แล้วไม่รอมิว ด้วยหรอค่ะ นันทิยาถามไปตามมารยาทเท่านั้นเอง จริง ๆ เธอออกจะดีใจที่ได้ไปทานอาหารนอกสถานที่กับวรรณณษา 2 คนเสียที ทุกครั้งจะมีมินวดีมาเป็นส่วนเกินเสมอ ไม่รอหรอกค่ะ มิวเค้าไม่ได้มาทานกลางวันกับเรา ครบอาทิตย์แล้วนะคะ วรรณไม่รอหรอก วรรณณษาทำหน้าบูดใส่นันทิยา ไป 1 ครั้ง งั้นเราไปกันดีกว่าค่ะ ไปรถไฟฟ้า แล้วเดินบน sky walk ดีมั้ยค่ะ ดีเยี่ยมไปเลย ได้ออกกำลังก่อนจะทานอาหารมื้อใหญ่ จะได้ทานได้เยอะ ๆ ไงค่ะ วรรณณษาตอบอย่างร่าเริง
เอ ... วันนี้ที่ห้างฯ นี้เค้ามีงานอะไรกันรึเปล่าน๊า คนเยอะจัง วรรณณษาบ่นพึมพำ เหมือนจะมีงาน เปิดตัวศิลปินหน้าใหม่ ที่ ลานชั้นล่างหน่ะคะ อ้าว ทำไมคุณนันรู้? นันเห็นป้าย แว๊บ ๆ ก็เลยรู้ นันทิยาตอบยิ้ม ๆ วรรณณษาในเวลานี้ ช่างดูน่ารักเสียจริง งั้นเราไปดูกันมั้ยคะ อีกตั้งนานกว่าเราจะได้โต๊ะอาหาร วรรณณษาไม่รอคำตอบ เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่า นันทิยาไม่มีวันขัดใจเธอ นักร้องหน้าใหม่จริงเหรอค่ะ ทำไมคนเยอะแยะไปหมด วรรณณษากำลังเดินแหวกผู้คนเข้าไปภายในงานเปิดตัวที่ว่า ดูซิค่ะ รูปก็ไม่มีซักรูป ท่าทางจะหน้าใหม่จริง ๆ นะค่ะเนี่ย วรรณณษาเดินเบียดไปถึงจุดที่มองเห็นเวทีได้ พิธีกรบนเวทีก็กล่าวเชิญ ศิลปินหน้าใหม่บนเวที ทันที ... และ นั่นทำให้ วรรณณษาถึงกับพูดไม่ออก นี่เธอได้ยินอะไรผิดไป รึเปล่า พิธีกรอ่านชื่อผิดใช่มั้ย ??
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่ รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ...เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ จนฉันได้เจอเธอ
โลกที่เคยมองดูซึมเซา โลกที่มีแต่ความว่างเปล่า ฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
ขอบคุณสวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน ขอบคุณคนๆ นั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ ขอบคุณทุกเรื่องราว ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ...เธอ...(สุดที่รัก)
(credit เพลง เธอทั้งนั้น - Groove Riders ) มินวดีเลือกเพลง เธอทั้งนั้น เป็นเพลงเปิดตัว .. ซึ่งคอนเซ็ปท์นักร้องของเธอค่อนข้างจะแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในค่าย เธอจะร้องเฉพาะเพลงที่นำมาคัฟเวอร์ใหม่เท่านั้น และที่มีแฟนคลับมาต้อนรับมากมาย ส่วนหนึ่งมาจากลูกค้าที่ร้านของมี่ และพี่อ้าย และอีกส่วนเป็นแฟนเพลงที่ได้ยินเพลงของเธอในรายการวิทยุ
ตอนนี้ผู้หญิงที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีนี้ เป็นเพื่อนสนิทของเธอจริง ๆ อย่างนั้นหรือ ?? ถ้าเป็นเพื่อนสนิทของเธอจริง ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยล่ะ ?? ทำไมมินวดีถึงไม่เล่าเรื่องให้เธอฟัง ?? ทำไม เพราะอะไรกัน ??
คุณวรรณ .. นั่นมันมิวนี่คะ นันเพิ่งจะรู้นะคะเนี่ย ว่ามิวเป็นนักร้อง นันก็แปลกใจอยู่ ว่าทำไมมิวไม่ดื่มน้ำเย็น ไม่ทานอาหารมัน ๆ เพราะมิวต้องรักษาเสียงไว้นี่เอง มิวเสียงดีมากนะคะ แล้วก็ดูดีมากทีเดียวเลย นันทิยาถามวรรณณษา เธอออกจะแปลกใจไม่น้อยที่ได้เห็นมินวดีบนเวทีแบบนี้ คะ คุณนัน นั่นคือมิว .. แต่มิวคนนี้ วรรณคิดว่า วรรณไม่รู้จักนะคะ ถ้าคุณนันอยากรู้อะไร ก็รอดูจากบนเวทีแล้วกัน วรรณขอตัวดีกว่า อะ อ้าวววว คุณวรรณไปด้วยกันซิคะ เราไปทานข้าวกันดีกว่า นันว่า ตอนนี้คุณวรรณต้องกำลังโมโหหิวแน่เลย นันทิยาล้อด้วยสีหน้าทะเล้น วรรณไม่อยากทานแล้วคะ คุณนันทานไปคนเดียวแล้วกันนะคะ วรรณณษาสะบัดเสียง ไปทานข้าวเถอะคะ เราใช้สิทธืไปแล้วนะค่ะ เหลือแค่ไปรับโต๊ะอย่างเดียวเอง ไปน๊า ... ไปนะคะ ปะ ปะ เดี๋ยวนันพาไปทานข้าวอร่อย ๆ ดีกว่า นันทิยาเห็นสีหน้าที่อ่อนลงมาของวรรณณษาแล้วก็โล่งอก ยิ้มหน่อยนะคะ ทำหน้าบูด เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยน๊า นันทิยาล้อ ด้วยท่าทางทะเล้นอีกครั้ง
อะ อะ ไม่ยิ้มก็ไม่ยิ้ม แต่ว่า เวลาบริกรมาเสิร์ฟอาหาร ต้องยิ้มนะคะ เวลานี้ นันทิยารู้แน่แล้วว่า ระหว่างมินวดีและวรรณณษาต้องมีปัญหาแน่ ๆ แต่เธอไม่อยากให้เรื่องราวนี้ ทำให้เวลามื้อเที่ยงของเธอต้องกร่อยลงไป เธอจะทำทุกอย่างให้วรรณณษาของเธอยิ้ม อีกครั้ง ... และค่อยกลับมาจัดการเรื่องมินวดี เป็นลำดับถัดไป
จบตอนที่ 4 จ้า ^^
Create Date : 25 มีนาคม 2554 |
|
41 comments |
Last Update : 25 มีนาคม 2554 14:07:29 น. |
Counter : 631 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 14:12:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 14:26:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 14:42:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:08:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:23:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:26:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:35:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:38:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:43:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 15:52:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 16:01:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงลดา 25 มีนาคม 2554 16:06:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 16:07:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 16:12:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 25 มีนาคม 2554 16:22:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงลดา 25 มีนาคม 2554 16:23:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนสนิทแบบห่างๆ IP: 183.89.178.68 25 มีนาคม 2554 17:07:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนสนิทแบบห่างๆ IP: 183.89.178.68 25 มีนาคม 2554 18:18:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: -..- (tictin ) 26 มีนาคม 2554 18:18:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอร์-ฟ้าสีหม่น IP: 10.34.21.150, 110.49.229.189 27 มีนาคม 2554 0:10:35 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
login ที่ไม่เข้ากับตัวซักนิด แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึก โค ตะ ระ เหมือน ตัวจริง เลย
เป็นนักบัญชี ที่ไม่เหมือนนักบัญชีเท่าไหร่ ที่มีงานอดิเรก เป็นการอ่านนิยาย ฟังเพลง ดูซีรี่ย์เกาหลี เล่นอินเตอร์เน็ต ถ่ายรูป รวมถึง แต่งนิยาย ...
Color Codes ป้ามด
========================= ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์ แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์ อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด ==========================
นิยายเรื่องใหม่ ที่แอบเขียนไว้ ที่ Dek-d ค่ะ
Puppy in Love - Yuri
|
|
|
|
|
|
|
ขอ ซี หา ยอด Diff แป๊บนะคะ
แล้วจะมาอ่านนิยายของ แอร์ขาคะ