|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 1 - จุดเริ่มต้นของจุดจบ ตอนจบ นะคะ
ตอนจบของตอนที่ 1 มาแล้ว ..
นันเห็นรูปคุณวรรณที่ห้องพี่นัท หน่ะคะ จากนั้นมา เรื่องคุณวรรณก็กลายเป็นเรื่องที่เราพี่น้องใช้เป็นหัวข้อสนทนาเสียส่วนใหญ่ นันกล่าวล้อ ๆ และส่งยิ้มเป็นประกายมาให้เธออีกแล้ว
ทำไมเรื่องวรรณต้องกลายเป็นหัวข้อสนทนาด้วยล่ะ เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ วรรณณษารู้สึกร้อน ๆ ที่ใบหน้าชอบกล แล้วจะยังหัวใจที่เต้นแรงนี่อีก เธอเป็นอะไรเสียสติไปแล้วหรือนี่ เธอเพิ่งอกหัก และเสียคนรักไปไม่เท่าไหร่เองนะ ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแปลก ๆ ที่หัวใจทุกครั้งที่ได้เห็นรอยยิ้มจากคนตรงหน้ากันนะ
บอกไม่ได้หรอกคะ มันเป็นความลับสุดยอดของครอบครัวเลย .. แต่ถ้าคุณวรรณอยากรู้ คุณวรรณต้องมาเป็นคนในครอบครัวของนันก่อน ตกลงมั้ยคะ นันทิยาอาศัยท่วงที วางเบ็ด
งั้นวรรณไม่อยากรู้ ดีกว่า ถึงขนาดต้องเป็นคนในครอบครัวเลยหรือคะ เธอไม่ตกหลุมที่นันทิยาขุดไว้แน่ ๆ
ว้า .. คุณวรรณไม่ยอมฮุบเหยื่อที่นันวางไว้เลย นันทิยาโอดครวญ แต่ก็ยังไม่วายส่งรอยยิ้มวิบวับมาให้
เอาไว้ นันจะเล่าให้คุณวรรณฟัง ตอนนี้นันอยากรู้ว่า คุณวรรณรู้ได้ยังไงกันคะ ว่าพี่ชายของนัน ไม่ได้ชอบผู้หญิง
เมื่อก่อนวรรณได้แต่สงสัย แล้วก็หลอกตัวเองว่าคงไม่ใช่
จากวันที่เธอกับพี่นัทตกลง ที่จะลองคบกันนั้น .. พี่นัทให้เกียรติเธอมากเสียจน เธอคิดว่า พี่นัทอาจจะรังเกียจเธอด้วยซ้ำไป คนเป็นแฟนกันส่วนใหญ่ อย่างน้อยที่เค้าทำกันคือ การเดินจับมือกัน แต่ไม่เลย พี่นัทไม่เคยคิดจะจับมือเธอ นอกเสียจากว่า เธอจะเป็นคนจับมือพี่นัทก่อน แบบนั้นจะไม่ให้เธอคิดได้ยังไงกัน ก็บอกแล้วว่าเธอเนี่ย เป็นผู้หญิงสมัยใหม่ แบบเต็มรูป ขนาดไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ต่อให้ดึกแค่ไหน พี่นัทก็ไม่เคยยอมค้างคืน
นัทวุฒิให้เหตุผลที่ฟังดูแสนดีกับเธอว่า ถ้าคนอื่นรู้เข้า มันจะไม่ดีไม่งามกับตัวของเธอเอง เธออยากจะบอกพี่นัทกลับไปว่า เธอก็ไม่ได้อยากเป็นคนดี อะไรเท่าไหร่นัก ที่แน่ ๆ เธออยากจะเป็นข่าวไม่ดีไม่งามกับพี่นัทบ้าง แต่อะไรที่พี่นัทพูดว่า ไม่ นั่นแปลว่า เธอต้องยอมรับ เพราะตลอดเวลาที่รู้จักกัน แทบไม่มีซักครั้งที่พี่นัทจะพูดคำว่า ไม่ได้ และอีกข้อหนึ่งที่เธอสังเกต ใน 1 เดือน จะมี 1 -2 วัน ที่พี่นัทจะหายไปจากสารระบบของเธอ ชนิดที่ว่า ติดต่อไม่ได้ โทรหาไม่เจอ .. เธอเคยถาม และ ไม่เคยได้คำตอบ
จนวันนั้น ..
พี่นัท .. วันเสาร์นี้ พี่นัทว่างมั้ย วรรณได้บัตรห้องพักฟรี ที่เสม็ดมาค่า วรรณณษากลั้นใจถามออกไป และเดี๋ยวพี่นัทก็คงปฏิเสธเหมือนๆ กับทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอวางแผนมาเป็นอย่างดีแล้ว
ได้มาจากไหนคะน้องวรรณ .. ของฟรีมีจริงหรือ พี่ไม่ค่อยจะเชื่อจริงๆ
ก็นี่ไงคะ หนูวรรณไม่ได้เสียเงินซักบาท เลยน๊า เธอทำเสียงภูมิใจ แน่นอนซิ .. เธอไม่ได้โกหกอะไรพี่นัทแม้แต่นิดเดียว เพราะคูปองห้องพัก สำหรับ 2 วัน 1 คืนใบนี้ เธอใช้แต้มในบัตรเครดิตแลกมา และที่สำคัญ เธอสั่งให้คนออกคูปองนี้ ใส่ชื่อเธอลงไป พร้อมทั้งระบุวันที่เข้าพักลงไปด้วย
ชวนน้องมิว น้องมี่ไปด้วยกันซิคะหนูวรรณ ไปหลาย ๆ คนสนุกดีนะ พี่นัทเริ่มแล้ว
มิว กับมี่ ไปฮ่องกงกับครอบครัว คะพี่นัท .. ถ้า 2 คนนี้อยู่ วรรณไม่มาชวนพี่นัทหรอกคะ หนูวรรณรู้ว่า พี่นัทต้องพูดแบบนี้ วรรณณษากำลังเริ่มแผนของเธอ
พี่นัท ลำบากใจที่จะไปกับหนูวรรณใช่มั้ยคะ หนูวรรณไม่ไปก็ได้ ปล่อยให้บัตรมันหมดอายุไป ดีกว่าทำให้พี่นัทลำบากใจ เรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกคะ
เอ่อ ... หนูวรรณคะพี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น หนูวรรณคิดดูซิคะ ว่าคนอื่นได้ยินจะคิดกันไปถึงไหน พี่เคยได้ยินมานะคะ ว่าไปเสม็ดเสร็จทุกราย มันคือชื่อเสียงของน้องวรรณนะครับ
วรรณไม่ไปแล้วก็ได้คะ พี่นัทคิดซะว่าวรรณไม่ได้มาชวนพี่นัทไปไหนแล้วกันคะ ไม้ตายสุดท้าย คือน้ำตา ..
หนูวรรณขอโทษนะคะ ที่ทำให้พี่นัทลำบากใจ น้ำตาค่อย ๆ ไหลมาเป็นทาง ให้มันรู้กันไปว่า พี่นัทจะไม่ใจอ่อน
เอาไว้พี่ค่อยพาไปที่อื่นนะครับ ไปกันหลาย ๆ คนดีกว่า หนูวรรณไม่ได้ทำให้พี่ลำบากใจเลยอะไรเลยน๊า ไม่เอาซิคนดีของพี่ ไม่ร้องไห้น๊า เดี๋ยวพี่พาไปทานไอศกรีม ร้านหน้าปากซอย
ไม่คะ วรรณไม่อยากทานอะไรทั้งนั้น น้ำตายังไม่หยุดไหล
วรรณขอตัวนะคะ พูดจบวรรณณษาก็วิ่งออกไป
..
..
เธอได้แต่นั่งรอ แล้วก็รอให้นัทวุฒิโทรกลับมาง้อ แต่ก็เหมือนกับเธอต้องรอเก้อ ไม่มีแต่สายเรียกเข้า .. นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย ทำไมมีเวลาให้กันในทุกเรื่อง ทุกเวลา แต่หายไป เดือนละ วันสองวัน จับมือถือแขนก็ไม่เคย ไปค้างคืนต่างจังหวัดกัน 2 ต่อ 2 ยิ่งไม่เคยเกิดขึ้น หรือพี่นัทของเธอจะเป็นเกย์ ??
คราวนี้ต้องรู้ให้ได้ว่า ทุกวันที่ 27 พี่นัทของเธอไปอยู่ที่ไหน .. หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ... The number
พี่นัทปิดเครื่องอีกแล้ว วรรณณษาลองเรียกดูอีกครั้ง หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ .. วรรณณษาไม่รอช้า รีบขับรถไปดักรอบริเวณหน้าบ้านพี่นัทในทันที .. อยากจะรู้นัก ว่าหายไปไหนได้ทุกเดือน ทำเสมือนคนไม่มีตัวตนเสียอย่างนั้น
6 โมงเช้า เธอได้เห็นรถคันใหญ่สีขาวเคลื่อนออกจากบ้าน ไปไหนของเค้านะ เธอรำพึง พี่นัท หนูวรรณไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่หนูวรรณพยายามถามพี่นัทแล้ว ก็ไม่เคยได้คำตอบ หนูวรรณขอโทษนะคะ เธอออกรถตามนัทวุฒิไปห่าง ๆ โชคดีที่เป็นเช้าวันเสาร์ และยังเช้าอยุ่มาก รถบนนถนนจึงยังไม่เยอะมากนัก .. พี่นัทเลี้ยวเข้าไปในซอยข้างหน้า นี่เอง เป็นโชคดีของเธอที่รปภ. ประจำหมู่บ้านไม่ได้เข้มงวดกับเธอมากนัก และสุดท้ายพี่นัทก็จอดรถซะที บ้านใครกันนะ ...
นัทวุฒิหอบข้าวของลงไปด้วย เต็มสองมือ สีหน้าของเขาเต็มไปรอยยิ้มแห่งความสุข สีหน้าแบบนี้ใช่มัย ที่เธอไม่เคยได้เห็น สายตาแบบนั้นที่เธอไม่เคยมี .. พี่นัทซ่อนใครไว้ที่บ้านหลังนี้ อย่างนั้นหรือ? พี่นัทไขประตูบ้านหลังนั้นเข้าไปแล้ว ตัวบ้านสีขาวสะอาด มีเถาวัลย์ไม้เลื้อยที่ดอกไม้สีขาวเด็กเล็ก ๆ แซมอยู่โดยรอบรั้วบ้านหลังนี้ราวกับมันได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ต้องมีใครบางคนอยู่ที่บ้านหลังนี้ แต่ใครกันล่ะ ??
วรรณณษาตัดสินใจลงจากรถ ไปซุ่มมองบริเวณประตูรั้วบ้าน หวังว่าจะไม่มีใครมาเห็นเธอทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนี้แล้วคิดว่าเป็นผู้ร้ายหรอกนะ .. แต่ไม่ทันทันไร
คุณผู้หญิงครับ มาพบใครหรือครับ? เสียงพนักงานรักษาความปลอดภัยทักขึ้น
อุ๊ย .. เอ่อ ... ดิฉัน ดิฉัน ..มา ... หาเพื่อนที่บ้านหลังนี้ วรรณณษาตอบพร้อมชี้ไปที่ตัวบ้านที่นัทวุฒิเพิ่งจะเดินเข้าไป
เจ้าของบ้านหลังนี้ เค้าไม่ค่อยอยู่นะครับ แต่วันนี้ คุณผู้หญิงโชคดีนะครับเนี่ย ที่คุณนัทเข้ามาพอดี ให้ผมช่วยเรียกคุณนัทให้มั้ยครับ
พี่รปภ. .. รู้จักเจ้าของบ้านหลังนี้ด้วยหรือค่ะ ความหวังอันเรืองรองของเธอ ถูกฝากไว้ที่ รปภ.นายนี้ หวังว่า รปภ.นายนี้จะช่างพูด ช่างคุยคล้ายๆ กันหมดนะ
รู้จักซิครับ คุณผู้หญิง ก็คุณนัทจ้างให้ผมช่วยดูแลสวนให้ด้วยหน่ะครับ ก่อนและหลังออกเวรผมก็ต้องแวะบ้านคุณนัทก่อนทุกครั้งแหละครับ ยกเว้นแต่ว่า คุณนัทมาเองแบบนี้ ผมก็หมดหน้าที่
คุณนัท เจ้าของบ้าน เค้ามาที่นี่บ่อยมั้ยค่ะ พี่รปภ.
ไม่บ่อยหรอกครับ เดือนละครั้ง เท่านั้นเอง เคยมีคนจะขอเช่า แต่คุณนัทเขาก็ไม่ยอมนะครับ บอกแต่ว่า บ้านหลังนี้มีคนอยู่ มีครอบครัวของเขาอยู่ แต่ผมมากี่ครั้ง ก็ไม่เห็นจะมีใคร รึว่าคุณนัทเค้าจะใช้เป็นเรือนหอ เอ.. รู้สึกว่าผมจะพูดมากไปแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ
ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง เสียงออดดังขึ้น
ใครกัน .. บ้านนี้ไม่เคยได้ต้อนรับแขกมานานแล้วนี่ นี่คือสิ่งที่นัทวุฒิคิด
เอกครับ .. มีคนมาหาเราแหน่ะ เดี๋ยวนัทไปดูก่อนนะครับว่า ใครมาเยี่ยมเรา นัทกล่าวขึ้นลอย ๆ เสมือนมีคนอยู่ด้วย
นัท ฝากเอกปิดแก๊ส ตอนน้ำเดือด ด้วยนะ เดี๋ยวนัทจะทำกับสปาเก็ตตี้ สูตรใหม่ให้เอกชิม
วรรณณษา ยืนจดจ่ออยู่ที่หน้าประตูรั้ว ทำไมยังไม่มาเปิดประตูอีกนะ
มาพบใครครับบบ เสียงนัทวุฒิดังมาก่อนตัว
อ้าว .. หนูวรรณ มาที่นี่ได้ยังไงกัน? หน้าตาของนัทวุฒิดูแครียดไปทันทีที่เห็นว่า คนที่หน้าประตู เป็นผู้หญิงที่เขาไม่อยากเจอที่สุด
ขอหนูวรรณเข้าไปข้างในได้มั้ยคะ
พี่เกรงว่า จะไม่ได้นะครับ และ น้องวรรณ .. ยังไม่ได้ตอบพี่ ว่า .. มาที่นี่ได้ยังไง
เราเข้าไปคุยกันในบ้านไม่ได้หรือคะ
ไม่ได้ครับ กลับไปเถอะครับ ที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของน้องวรรณ พี่ขอโทษที่ต้องเสียมารยาท พี่ขอตัวนะครับ
..
..
นี่มันเรื่องอะไรกัน พี่นัทที่แสนดีของเธอหายไปไหน
ทำไมพี่นัทถึงปิดประตูใส่หน้าเธอ แล้วยังจะหน้าตาเย็นชา ไร้ความรู้สึกนั่นอีก
ด้วยความที่วรรณณษาเป็นลูกสาวคนเล็กที่ได้รับการเอาอกเอาใจ และสปอยล์อยู่ตลอด ทั้งจากคนในครอบครัว และเพื่อนๆ ของเธอ ไม่เว้นแม้แต่นัทวุฒิ เหตุการณ์ครั้งนี้ จึงเป็นตัวจุดชนวนเหตุการณ์ร้ายในลำดับต่อไป
..
..
ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง ... เสียงกดออดที่ดังระรัวขึ้น แบบไม่เกรงใจ ทำให้ นัทวุฒิเครียดมากขึ้นกว่าเดิม
ได้เลย .. อยากรู้นัก จะทำให้รู้ นัทวุฒิกัดฟันกรอด เดินออกมาจากตัวบ้าน
ทำไมคะ พี่นัท ทำไมหนูวรรณถึงเข้าไปไม่ได้ ทำไม วรรณณษาโวยวายอยู่หน้าประตูบ้าน
ครับ ถ้าน้องวรรณอยากเข้ามา พี่จะให้เข้า
บ้านของพี่นัทหรือคะ สวยจังเลย วรรณชอบ
ไม่ใช่บ้านของพี่หรอกครับ มันเป็นบ้านของเรา..
ของหนูวรรณกับของพี่นัทหรือคะ ว้าวว พี่นัทโรแมนติกจังเลยค่ะ ตอนนี้วรรณณษายิ้มแก้มแทบจะแตกที่ได้ยิน และเห็นสีหน้าของพี่นัทของเธอเกือบจะเป็นปกติ แต่แล้วเธอก็สะดุ้งสุดตัว .. เมื่อเห็นภาพถ่ายบริเวณห้องรับแขก
พี่นัท .... คะ ... นี่มัน... เรื่องอะไรกัน เธอแทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เมื่อได้เห็นภาพนั้น มันคือภาพ ผู้ชายสองคน ในชุดทักซิโด้ กำลังจูบกัน เธอไล่สายตาไปตามภาพอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ บริเวรณนั้น ภาพพี่นัทกับผู้ชายอีกคน.. ถูกประดับไปทั่ว .. น้ำตาของวรรณณษาไหลเป็นทางและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเอาง่าย ๆ
ฮือ ฮือ ... นี่มันเรื่องอะไรกัน
ผู้ชายในรูป ชื่อเอก... เอกคือ ผู้ชายที่พี่รัก พี่ขอโทษนะคะหนูวรรณ ที่พี่ไม่ได้บอกความจริง
อะไรนะคะ วรรณไม่เชื่อ .. วรรณไม่เชื่อ และไม่มีวันเชื่อ .. พูดจบ วรรณณษาก็ผลุบผลันออกจากบ้านไป
...
..
ทิ้งไว้ให้ ค้างคา กันต่อไปนะคะ 
| Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2554 13:43:17 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 602 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: witch@thedog  วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:37:19 น. |
|
|
|
| โดย: ดวงลดา วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:24:45 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:42:41 น. |
|
|
|
| โดย: moccoffee วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:26:43 น. |
|
|
|
| โดย: littlepup วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:53:43 น. |
|
|
|
| โดย: -..- (tictin ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:11:17 น. |
|
|
|
| โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:33:36 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
login ที่ไม่เข้ากับตัวซักนิด
แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึก
โค ตะ ระ เหมือน ตัวจริง เลย
เป็นนักบัญชี ที่ไม่เหมือนนักบัญชีเท่าไหร่
ที่มีงานอดิเรก เป็นการอ่านนิยาย ฟังเพลง
ดูซีรี่ย์เกาหลี เล่นอินเตอร์เน็ต ถ่ายรูป
รวมถึง แต่งนิยาย ...
Color Codes ป้ามด
=========================
ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์
แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด
ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ
ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์
อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
==========================
นิยายเรื่องใหม่ ที่แอบเขียนไว้ ที่ Dek-d ค่ะ
Puppy in Love - Yuri
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คนเขียนใจร๊ายยยยยย