~* ถึงฟ้า จะไม่ใช่สีฟ้า คนก็ยังเรียก ว่า "ท้องฟ้า" *~
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2554
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
18 พฤษภาคม 2554
 
All Blogs
 
ตอนที่ 7 - ร้อยเหตุผล พันเรื่องราว Yuri (ต่อจนจบตอน)

บทที่ 7 – ( ต่อตอนจบ )


“พี่อ้าย .. พี่อ้าย ค่ะ” มินวดีเรียกคนข้างกาย ด้วยเสียงเบา ๆ พลางสะกิดอีกเล็กน้อย
“ตื่นเร๊วว มิวมีอะไรจะโชว์พี่อ้ายน๊า” มินวดียังพูดไม่ทันจบประโยค ระวันดาก็ลืมตาขึ้นมาพอดี
“นี่พี่หลับไปหรือนี่ ขอโทษทีนะมิว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขับรถหน่ะเรื่องเล็ก พี่อ้ายได้พักสายตา มิวดีใจจะตาย แต่ตอนนี้มิวมีอะไรมาอวดพี่อ้ายด้วยล่ะ” มินวดีทำตาลุกวาว รีบวิ่งลงจากรถไปเปิดประตูให้ระวันดาในทันที
“อะไรกันมิว .. ทำเป็นเด็กไปได้ ไหน ๆ จะโชว์อะไรพี่” ระวันดาใช้เวลาเล็กน้อยที่จะปรับสายตาให้คุ้นเคยกับภาพเบื้องหน้า จนเธอต้องส่ายหน้าถึง 2 รอบ เพื่อความแน่ใจ นี่มิวพาเธอมาที่ไหนกัน ... ที่สุดสายตาตรงนั้น คือท้องฟ้าหรือน้ำทะเลกันนะ อย่างที่เคยมีคนบอกเธอไว้ว่า กลางคืนทะเลก็ดูสวยลึกลับ และดุดัน

“นี่ ที่ไหนกันหน่ะมิว ...”
“ที่ซ่อมใจ ค่ะพี่” มินวดีเอ่ยสั้น ๆ พร้อมเอื้อมมือไปกุมมือระวันดาไว้หลวม ๆ พาเดินออกไปที่ชายหาด ซึ่งยามนี้ มีเพียงเสียงคลื่นบางเบาที่ซัดกระทบฝั่งเท่านั้น
“มิวมาที่นี่บ่อย ๆ เวลาที่มิวรู้สึกว่า ตัวเองไม่สงบ ไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่พร้อมเจอะเจอหน้าใคร ที่นี่ช่วยซ่อมใจปุ ๆ ให้มิวได้เสมอ” มินวดีกล่าวขึ้นลอย ๆ แต่ก็ยังกระชับมือบางเอาไว้
“มิว ไม่รู้ ว่าพี่อ้าย เป็นอะไร แต่มิวคิดว่า เวลานี้ พี่อ้ายต้องการที่นี่ค่ะ”
“เดี๋ยวเรานั่งตากลม ฟังเสียงลมปะทะต้นมะพร้าว และเสียงคลื่นกระทบชายหาดกันตรงนี้ดีกว่าค่ะ” มินวดีหยุดแล้วพา ระวันดานั่งที่ขอนไม้ ใกล้ ๆ ละแวกนั้น

“ถามจริงนะมิว ที่นี่ที่ไหนกัน จะปล่อยให้พี่ไม่รู้อะไรเลยแบบนี้หรือค่ะ” ระวันดาได้สติ ก็คาดคั้นเอากับมินวดี อะไรกันเธอหลับไปแค่ไม่นาน ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่ชายทะเล แบบนี้ได้
“มิวให้พี่อ้าย ทายดีกว่า .. ถ้าพี่อ้ายทายถูก มิวมีรางวัลให้ด้วยน๊ะ” มินวดีตั้งคำถาม ซึ่งทำให้คนสวยที่นั่งอยู่ข้างเธอ แสดงสีหน้าในแบบอื่นได้บ้างแล้ว
“รางวัลอะไรกัน ฮึ เด็กคนนี้นิ่ บอกมาดี ๆ เลยว่า พาพี่มาที่ไหนกัน”
“พี่อ้าย ทายหน่อยน๊า นะ นะ”
“ไหนบอกรางวัลเรามาก่อน เผื่อพี่จะอยากทายขึ้นมาบ้าง” สีหน้าระวันดาเริ่มดีขึ้นมาอีกหน่อยแล้ว จริงๆ อารมณ์นี้ เธอไม่ได้อยากจะมานั่งเล่นเกมทายปัญหาแบบนี้หรอก แต่เธอก็อดสงสารคนตรงหน้าไม่ได้ ที่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อน คนอารมณ์ไม่ปกติอย่างเธอ
“ดินเนอร์หรู สุด ๆ 1 มื้อ น่าสนใจมั้ยค่ะ” มินวดี ถามล้อ ๆ นี่เป็นอีกเรื่องที่เป็นจุดอ่อนของตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตรงหน้า ใครจะเชื่อว่า คนสวย ๆ ดูหรูหรา รสนิยมดีเลิศคนนี้ ไม่เคยยอมเสียเงินค่าดินเนอร์ให้กับโรงแรม หรือร้านอาหารระดับ ห้าดาวที่ไหนเลย นอกเสียจากว่า เธอจะได้ส่วนลด ไม่ต่ำกว่า 50% ด้วยเหตุที่ว่า “จะไปกินร้านอื่นทำไม ในเมื่อร้านตัวเองก็มีเชฟ” มินวดีเชื่อว่า สาวตรงหน้านี้ต้องรีบตกปากรับคำเป็นแน่

“ก็ .. น่าสนใจดีนะ .. งั้นพี่ทายว่า ... ที่นี่ คือ บางปู” ระวันดาตัดสินใจเลิกเล่นกับเด็กน้อยตรงหน้า ด้วยคำตอบที่ทำเอามินวดีหงายหลังเก๋งไปเลย
“อ้าว .. พี่อ้าย ขี้โกงนี่นา ไหนบอกว่าไม่รู้ว่าที่ไหน ทำไมตอบทีเดียวถูกเลยล่ะ” มินวดีโอดครวญ
“โอ๊ยยย ๆ ใครก็ได้ ช่วยด้วย ผู้ใหญ่โกงเด็ก” พูดจบ มินวดีก็ลุกตะโกนเสียงดัง
“อะไรกัน !! มิว .. เบา ๆ หน่อย เกรงใจคนอื่นบ้างซิ ดึกแล้วนะ”
“แบบนี้ มิวก็ เสียตังค์ฟรี เลยดิ่ “ มินวดียังไม่เลิกโอดครวญและลุกเดินไปอีกทาง ทำเอาคนที่เพิ่งถูกข้อหาว่าโกงต้องรีบลุกเดินตามไป
“ผู้ใหญ่ขี้โกง ผู้ใหญ่ขี้โกง” มินวดียังตะโกนไปตลอดทาง ที่เดิน
“มิว .. เบา ๆ พี่ไม่ได้โกงมิวนะค่ะ” ระวันดา แทบจะต้องวิ่งตามคนที่เดินนำไป เรื่องอะไรเธอจะต้องอยู่คนเดียวในที่มืด ๆ แบบนี้
“นี่ .. ทำควายหายรึไง พี่ไม่เดินตามแล้วนะ” ถึงคราวที่ระวันดาจะงอนขึ้นมาบ้าง
“ไม่ตาม ก็ ไม่ตามซิ่ พี่อ้าย ใครใช้ให้เดินตามมิวล่ะคะ” มินวดียังกวน ไม่เลิกจน ระวันดาต้องแหว ใส่อีกรอบ
“ดี .. งั้นพี่จะขับรถกลับล่ะ” ระวันดาสะบัดหน้าใส่ ทันที
“เอ๊ยยยยยยยยย ... พี่อ้ายจะไปไหน ไม่เอาหรอ รางวัลหน่ะ”
“ไม่เอาแล้ว ของฟรีอะไรก็ไม่เอาแล้ว จะกลับบ้านล่ะ”
“โอ๋เอ๋ โอ๋เอ๋ แบบนี้จะหายงอนมั้ย น๊า” พูดจบ มินวดีก็ปรบมือ 2 ครั้ง ไฟสีเหลืองนวล รอบๆ ก็สว่างไสว ขึ้นมาในทันที ทำเอาสองเท้าที่กำลังเดินจากไป ต้องหยุดชะงักไป มินวดีเห็นจังหวะนี้ก็ เข้าประชิดตัวระวันดาในทันที พร้อมกับจูงมือ นางฟ้าบอบบางตรงหน้าไปยังโต๊ะอาหาร ที่ถูกจัดเตรียมไว้

“ทานข้าวกันนะค่ะพี่อ้าย .. “
“นี่มันอะไรกันหน่ะ .. มิว”
“ก็ .. ทานข้าวกันไงค่ะ พี่อ้ายยังไม่ทานข้าว มิวรู้ !!” 2 มือที่เกาะกุมกัน มาถึงโต๊ะอาหารพอดี และสิ่งที่ถูกจัดเรียงอยู่บนโต๊ะ ช่างไม่เข้ากันกับบรรยากาศรอบข้างเอาเสียเลย
“ส้มตำปูปลาร้า พริก 2 เม็ด, ตับหวาน เผ็ดน้อย ตับสุกพอดี ไม่แข็ง และไม่มีเลือด, ลาบปลาหมึก รสจัดๆ, เอ็นข้อไก่ทอด, และปิดท้ายด้วย ต้มแซ่บกระดูกอ่อน คือสิ่งที่พี่อ้ายโปรดปรานนี่นา” มินวดีบรรยายชื่ออาหารเสร็จ พยาธิในท้องระวันดาก็พากันส่งเสียงร้องอย่างพร้อมเพรียง
“ไปหามาจากไหน ??” ก่อนจะชิม ระวันดายังไม่วายถามเสียงเข้ม
“ร้านประจำนั่นแหล่ะค่ะ” มินวดียืนยันคำตอบพร้อมชี้ไปที่ ถุงพลาสติกที่มีป้ายร้าน “ตำนัว” ติดอยู่
“มิวทำได้ยังไง ?? เวลานี้ ร้านปิดแล้วนี่”
“พี่อ้าย .. ก็ทำเป็นลืมไปได้ .. “ มินวดีพูดทิ้งท้ายให้ระวันดาคิดตาม
“แหม ... พี่ก็ลืมไป ว่าเรามันเสน่ห์แรงกับเพศเดียวกัน .. ไม่ใช่ซิ่ และ กระเทยยักษ์ด้วย”
“ตรงนั้น มิวซื้อไปฝากคุณพ่อคุณแม่พี่อ้ายค่ะ”
“ซื้อจริง ?? ไม่ใช่ของฝาก ?? มิวนี่นะ ยอมจ่ายเงิน”
“จ่ายน๊า ไปขอให้ทำพิเศษให้ ถึงจะอยากรับมาฟรี ๆ ก็ไม่ได้ล่ะคะ” มินวดียิ้มเขิน ๆ ที่ระวันดารู้ทัน


“อยาก .. รัก .. คนตรงหน้านี้ อย่างสุดหัวใจได้จังเลยนะเรา” ระวันดาคิดสิ่งนี้อยู่ในใจ เธอคือใครกันนะ “มินวดี” ตั้งแต่ที่ได้รู้จักผู้หญิงติสท์แตกคนนี้ น้ำตาที่เคยเอ่อล้น กลับเหือดแห้งหายไปหมด บอกใครไปก็คงไม่มีคนเชื่อ ว่า ผู้หญิงติสท์ ๆ คนนี้มีมุมน่ารัก ๆ ช่างเอาใจแบบนี้กับเค้าด้วย ..

มินวดีไม่เคยถามซักครั้ง ว่า “เธอร้องไห้ทำไม” มินวดีเลือกการอยู่ข้าง ๆ และคอยชี้นำพาเธอขึ้นมาจาก หลุม บ่อ ที่เธอไม่เคยพยายามจะ ตะเกียกตะกายขึ้นมาเลยซักครั้ง และทุกครั้งที่เธอได้ปีนขึ้นมายืนเหนือบ่อ นั้น ๆ คนที่ฉุดเธอขึ้นมา กลับไปยืนแอบอยู่หลังกระจกบาง ๆ แผ่นนั้น ที่ทำให้รู้สึกว่า เธออิ่มเอมใจ แต่เธอไม่สามารถจับจองเป็นเจ้าของมันได้ และสิ่งหนึ่งที่เธอไม่กล้าจะมั่นใจก็คือ คนตรงหน้าคนนี้ เป็น หญิงรักหญิงเช่นเดียวกันกับเธอหรือไม่ ...


“ถ้าวันหนึ่ง เราจะเปิดใจคุยกัน .. อะไร ๆ จะดีขึ้นมั้ยน๊ะ” ระวันดารำพึง ... พร้อมกับเขี่ยอาหารในจานไปมา
“แน๊ แน๊ .. อย่าเพิ่งเขี่ยจานเล่นแบบนั้นซิพี่อ้าย ...” มินวดีหยิบช้อนส้อมออกจากมือของระวันดา พร้อมกับหยิบยก จานที่วางอยู่ไปไว้ที่อื่น
“อิ่มของคาวแล้ว .. ต้องตามด้วย ของหวาน นะค๊ะ”
“แท่น แทน แท๊นนน ... มันคือ ... สละลอยแก้วเกล็ดหิมะ นั่นเองงง” มินวดีทำเสียงเอ็คโค่ ให้สมกับที่อวดโอ้ เธอรู้ว่านี่คือของหวานที่ระวันดาโปรดปรานเป็นที่สุด ไม่ว่าจะไปที่ไหน เธอจะต้องต่อท้ายด้วย สละลอยแก้วเสมอ ใครที่คิดว่า ผู้หญิงบอบบางคนนี้จะชอบทานอาหารฝรั่ง หรู รสชาติเยี่ยม บริการขั้นเทพ นั่น ถือว่า สอบตก .. เพราะเหตุนี้ ทำให้ ผู้ชายที่พยายามจะพาระวันดาไปดินเนอร์ในที่หรู ๆ ต้องผิดหวังไปตาม ๆ กัน นอกจากสาวเจ้าจะไม่บวกคะแนนให้ ยังโดนติดลบให้อีก

“โห.... น้องมิว เอาใจพี่แบบนี้ ไม่กลัวพี่หลงรักหรือไงค่ะ” ระวันดาอดที่จะพูดประโยคนี้ออกมาไม่ได้ และนั่นทำให้บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดขึ้นมาในทันใด และมินวดีเป็นฝ่ายเรียกสติ ตัวเองกลับมาได้เร็วกว่า
“เอ้ ... เพิ่งรู้นะค่ะเนี่ยว่าพี่อ้ายก็มีมุขกับเค้าเหมือนกัน มุขนี้ .. ซื้อค่ะพี่”
“มิว .. พี่ไม่ได้พูดเล่น พี่พูดจริง และพี่ก็ถามจริง ๆ นะมิว”
“พี่อ้าย .... มันหมายความว่ายังไงกันค่ะ” ในเวลานี้ มินวดีมึนงงไปหมดแล้ว เธอต้องการคำอธิบายและเธอคาดหวังว่า วันนี้เธอจะได้สิ่งนั้น..
“เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง ... ทุกเรื่อง ในอดีต ถึงเมื่อซัก 1 นาทีที่ผ่านมาเลยดีมั้ย” ระวันดาถามคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
“ตอนนี้ พี่ขอจัดการเจ้าสละลอยแก้ว ถ้วยนี้ก่อนนะค่ะ มาม๊ะ มิว มาทานด้วยกันเร๊ว”
“มีถ้วยเดียว จะทานยังไงค่ะ” มินวดี ถามเก้อ ๆ เธอมั่นใจว่าเธอรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเธอไม่ได้คิดไปเอง เธอคิดว่า สายตาของระวันดาในยามนี้ มันทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง ต่างกันกับทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา
“นี่ไง ... ทำไมจะทานไม่ได้” ระวันดาตักสละยื่นให้มินวดี ที่ตอนนี้เอาแต่ทำหน้าแดง
“เอ่อ ... จะดีหรอค่ะ” จริงอยู่ที่เธอทั้งสองคนสนิทกัน แต่เธอไม่เคยใช้ช้อนร่วมกัน ทานขนมถ้วยเดียวกันแบบนี้
“แค่ อ้าปาก แล้วทานซะ เอ๊ ... รึจะให้พี่ป้อนวิธีอื่นค่ะ”
“ทานค่ะ ทาน ..” มินวดี ละล่ำละลักทานสละที่ระวันดายื่นให้โดยไว ทำไมคนตรงหน้าเธอถึงได้เปลี่ยนไป เป็นคนละคนได้แบบนี้ ระวันดาในมุมนี้ ช่างดูมีเสน่ห์ ยั่วเย้าเสียเหลือเกิน

“พี่อ้าย ... ใช่คนเดียวกับเมื่อตอนหัวค่ำ มั้ยค่ะ” ในที่สุดมินวดีก็กลั้นใจถามคำถามที่เธอคิดว่า งี่เง่าที่สุดออกไป .. และคำตอบที่เธอได้นั่นยิ่งตอกย้ำว่า เธอทำพลาดไปแล้วจริง ๆ
“แน๊ .. ก็พี่อ้ายคนเดิมนี่แหล่ะ หรือมิวคิดว่าไม่ใช่”
“เราเดินไปคุยไปดีมั้ยมิว เหนื่อยแล้วค่อยนั่งพัก”
“เรื่องที่พี่อ้ายจะเล่ามันยาว ขนาดที่จะทำให้เหนื่อยเลยหรือค่ะ”
“ไม่เสียเวลาล่ะ ... เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”

“มิวคิดยังไง ถ้าพี่จะบอกว่า พี่ชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชาย ??” ประโยคแรกของเรื่องก็เล่นเอา มินวดียืนนิ่ง เสมือนถูกน็อคกลางเวทีเสียอย่างนั้น
“พี่อ้าย .. เนี่ยนะค่ะ ชอบผู้หญิง มิวไม่อยากจะเชื่อเลย”
“แล้วถ้าพี่จะบอกอีกทีว่า ... นัน เพื่อนที่น้องวรรณพามากินข้าวที่ร้าน คือคนรักคนแรกของพี่ล่ะ”
“หา .... อะไรนะค่ะ” มินวดีอ้าปากค้าง
“เอ้า .. อ้าปากซะกว้าง ดีนะ มืดจนไม่มีแมลงวันแล้ว ไม่งั้นคงบินเข้าปากมิวแน่ ๆ”
“พี่อ้าย .. ไม่ได้ล้อมิวเล่นใช่มั้ยค่ะพี่”
“เรื่องจริง ร้อยเปอร์เซ็นต์ พันเปอร์เซ็นต์จ๊ะ”
“แล้ว ทำไมเมื่อกี้ ที่เราเจอกัน ทำไมไม่คุยกันล่ะค่ะ” มินวดีหลุดปากถามออกไป และเพิ่งนึกขึ้นได้
“มิว ถาม ..ได้ใช่มั้ย”
“พี่จะเล่าให้เราฟัง ยังไงดี เชื่อมั้ย ว่าพี่ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครมานานมาก เสียจนพี่คิดว่าพี่ลืมไปแล้ว พอมาวันนี้ พี่ได้เจอนันอีกครั้ง มันถึงทำให้พี่รู้ว่า พี่ไม่เคยลืมเลย ตะหาก”


“นัน เค้าเป็นรุ่นน้องพี่ทั้งสมัยมัธยม แล้วก็ รุ่นน้องที่มหาลัย ..”
“คุณนัน เค้าเป็นเด็กนอก นี่ค่ะ?? เอ๊ะ .. รึมิวจะฟังมาผิด”
“มิวฟังมาไม่ผิดหรอก .. นันเรียนมหาลัยได้เกือบปี นันก็ .. หายไป .. โดยที่พี่ไม่รู้อะไรเลย พี่เดาว่า ที่บ้านของนันคงมีปัญหาอะไรซักอย่าง แต่พี่ก็ไม่รู้ว่า มันคือเรื่องอะไร”
“เอ ... เท่าที่มิว ได้ยินมาจากวรรณ .. คุณนันเค้ามีปัญหาทางบ้าน และในที่สุด ก็ถูกส่งไปอยู่กับคุณพ่อที่ออสเตรเลีย กว่าจะเรียนจบและได้กลับมาเมืองไทยก็ นานอยู่นะค่ะ”
“ปัญหาทางบ้าน ?”
“มิวไม่แน่ใจว่า มิวสมควรจะพูดมั้ย ?? มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณนันเค้า”
“พี่อยากรู้ .... เล่าให้พี่ฟังเถอะนะ” ระวันดาทำเสียงอ้อน พร้อมกับส่งตาหวาน ๆ ไปให้ คล้ายกับว่า ถ้าทำอย่างนี้แล้ว มินวดีจะใจอ่อนยอมเล่าให้ฟัง

..
..


“พี่อ้ายต้องสัญญาว่า จะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะค่ะ”
“แน่นอน จ๊ะ” วินาทีนี้ ให้เธอทำมากกว่านี้เธอก็ยอม ขอแค่เธอได้รู้เรื่องที่ผ่านมา ก็เป็นพอ ระวันดาคิด
“อย่างที่บอกแหล่ะคะ ว่า บ้านคุณนันเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมาระหว่างคุณพ่อ คุณแม่ของเค้า คุณพ่อจึงตัดสินใจที่จะไปบริหารงานที่ออสเตรเลีย และพาคุณนันไปด้วย โดยที่ฝั่งเมืองไทยก็ให้คุณแม่เป็นคนดูแล..” มินวดีเว้นช่องว่างให้ตัวเองได้หายใจ
“.. ตลอดเวลาที่อยู่ที่โน่น คุณนันไม่มีเพื่อนเลยค่ะ อยู่ๆ ก็โดนคุณพ่อบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำตั้งหลายอย่าง แต่ก็ได้พี่นัท พี่ชายฝาแฝดที่คอยเป็นที่ปรึกษา ให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ จนพี่นัทจากไป ... คุณนันก็เลยได้กลับมาเมืองไทย”
“มิว .. ว่าอะไรนะ ?? พี่นัทเสียแล้ว ?? เมื่อไหร่ ตอนไหนค่ะ เป็นไปได้ยังไง??” ระวันดาเอ่ยออกมาอย่างยากเย็น เวลานี้เธอแทบจะยืนอยู่ไม่ไหวเสียอย่างนั้น
“ค่ะ .. พี่นัทเสียเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ เมื่อ 100 กว่าวันที่ผ่านมานี่เองค่ะ จากอุบัติเหตุทางถนน ที่ทำให้พี่นัทได้ไปเจอคนรักได้รวดเร็วขึ้น” มินวดีพูดถึงนัท ด้วยความขื่นขม เพราะวันที่นัทเสียชีวิต คือวันที่เธอเกือบจะเสียเพื่อนที่เธอรักไปด้วยเช่นกัน
“ทำไม .. มิวถึงรู้เรื่องละเอียดแบบนี้ล่ะ ...”
“โชคชะตา คงต้องการเล่นตลก กับมิว มั้งพี่อ้าย” พูดจบ มินวดีก็ถอนหายใจยาวววว ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ระวันดาฟังอย่างละเอียด

..
..

จบตอนที่ 7 ค่า


Create Date : 18 พฤษภาคม 2554
Last Update : 18 พฤษภาคม 2554 13:41:46 น. 6 comments
Counter : 745 Pageviews.

 
อีรุงตุงนัง อยู่ข้างล่างหรืออยู่ข้างบน


โดย: witch@thedog วันที่: 18 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:10:01 น.  

 
^
|

ขำคอมเม้นพี่มดอะค่ะ
พี่แอร์อะ อัพก็ไม่บอก
จบตอนแต่ยังไม่จบเรื่องใช่มั๊ยคะ
หน้าแบบนี้เลย


โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:18:22 น.  

 
พี่มด - เอิ๊กกก -*-

น้องเอม - แอบอัพ ไง ฮ่าๆๆๆๆ
จบตอนจ้า .. ยังไม่จบเรื่องซิ่ เดี๋ยวมาต่อให้อีกหน่อยนุง
น้องเอม ตัวจริงน่าร๊ากอ่ะ พี่ชอบที่น้องเอม รีวิว เอสเต้ ฮ่าๆ


โดย: แอร์ - ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว IP: 202.57.156.6 วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:43:36 น.  

 
นี่หนูเปิดเข้ามาดูทุกวันเลยนะ
ว่าเมื่อไหร่พี่แอร์จะอัพนิยายว้าาาาาา ^^


โดย: เพื่อนสนิทแบบห่างๆ IP: 14.207.115.55 วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:17:01:01 น.  

 
น้องบี - ช่วงนี้ มรสุมรุมเร้าจริง ๆ ต้องแบ่งเวลาให้ทุกคน เท่า ๆ กัน เหนื่อยเป็นบ้า แล้วงานก็มีปัญหา เลยต้องหายสาบสูญไปก่อน


โดย: ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:34:38 น.  

 
เอ่อ..พี่แอร์คะ เขิลล เค้าก็แอบอัพนะตัวเธอ เอิ๊กๆ


โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:25:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




login ที่ไม่เข้ากับตัวซักนิด
แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึก
โค ตะ ระ เหมือน ตัวจริง เลย

เป็นนักบัญชี ที่ไม่เหมือนนักบัญชีเท่าไหร่
ที่มีงานอดิเรก เป็นการอ่านนิยาย ฟังเพลง
ดูซีรี่ย์เกาหลี เล่นอินเตอร์เน็ต ถ่ายรูป
รวมถึง แต่งนิยาย ...


Color Codes ป้ามด



=========================
ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์
แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด
ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ
ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539

ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์
อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
==========================

นิยายเรื่องใหม่ ที่แอบเขียนไว้ ที่ Dek-d ค่ะ

Puppy in Love - Yuri
Friends' blogs
[Add ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.