ตอนที่ 4 - ออกสตาร์ท

สวัสดีคะ คนที่มาใหม่ นะคะ ... นี่เป็นนิยาย หญิงรักหญิง จากนักเขียนมือใหม่ที่หัดเขียนเรื่องแรกนะคะ ถ้าไม่ชอบอะไรแบบนี้ รบกวนปิดหน้านี้ไปได้เลยคะ

แต่ถ้าชื่นชอบ .. รบกวนย้อนอ่านตั้งแต่บทนำ ที่ด้านซ้ายมือนะคะ


บทที่ 4 - ออกสตาร์ท


เอก อี๊ เอ่ก เอ๊กกกก ... เอก อี๊ เอ่ก เอ๊กกก ... เสียงเจ้าไก่โต้งที่ร้องขันในยามเช้า เป็นนาฬิกาปลุกชั้นดีสำหรับนันทิยา บ้านเธอไม่ได้เลี้ยงเจ้าไก่พวกนี้เอาไว้หรอก เสียงไก่โต้งที่เธอได้ยินมันดังมาจาก สวนข้าง ๆ บ้านเธอนั่นตะหาก เธอรู้สึกคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้จริง ๆ เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแค่ไหนแล้วนะ .... ตอนนี้ นันทิยาย้ายกลับมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ของเธอที่บ้านชานเมืองกรุงเทพฯ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอให้เหตุผลง่าย ๆ กับพ่อเธอแค่ว่า อยากจะทำหน้าที่ดูแลแม่แทนพี่นัท นั่นเอง และ ที่สำคัญในเวลานี้แม่เธอไม่มีใคร ในขณะที่พ่อของเธอแต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว


“อรุณสวัสดิ์คะ คุณวรรณ ตื่นรึยังคะ นันโทรมาปลุกรึเปล่า” นันทิยาทักวรรณณษาเสียงใส ใช่แล้วในยามเช้าที่สดใสแบบนี้ เธออยากแบ่งปันมันกับใครอีกคน
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณนัน โทรมาแต่เช้าเชียวนะคะ วรรณตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์นี่ล่ะ” วรรณณษาตอบเสียงงัวเงีย
“คุณวรรณ ค่อย ๆ ลืมตา แล้วมองออกไปนอกระเบียงนะคะ วันนี้ฟ้าใส อากาศดีเชียวคะ”
“คะ เดี๋ยวรอวรรณตื่นดีก่อน แล้ววรรณจะออกไปมองนะคะ ตอนนี้ขอวรรณนอนก่อนดีกว่า”
“งั้น นันขอโทษนะคะ ที่โทรไปกวนแต่เช้า สวัสดีคะ” นันทิยาพูดเสียงอ่อยแล้ววางสายไป


เช้าที่แสนสดใสของเธอ กลับไม่สดใสขึ้นมาเสียดื้อ ๆ .. ก็แค่อยากแบ่งปันบรรยากาศดี ๆ ยามเข้าให้กับใครซักคน แต่พออีกคนเค้าไม่รับทำไมมันถึงทำให้เธอหดหู่ได้ขนาดนี้น๊า ... พี่นัท ไม่เคยเล่านี่นา ว่า หนูวรรณของพี่นัท จะขี้เซา แบบนี้ ถ้าเธอรู้มาก่อน คงไม่โทรไปรบกวนแต่เช้าแน่ ๆ เดี๋ยวรอ เที่ยง ๆ ค่อยโทรไปแก้ตัวอีกครั้งดีกว่า .. นันทิยาไม่ยอมแพ้


จริง ๆ แล้ว เช้านี้นันทิยาเป็นวันเริ่มงานวันแรกของเธอ เธอต้องการกำลังใจจากคนพิเศษ แต่ในเมื่อไม่ได้ เธอก็คงจะไม่คาดหวัง ไม่เป็นไร เธอสร้างกำลังใจจากตัวเธอเองก็ได้ อย่างน้อยก็ยังมีพี่นัทเป็นกำลังใจให้เธอคิดแบบนั้น ... “พี่นัท .. เป็นกำลังใจให้นันด้วยนะพี่ นันกำลังไปทำหน้าที่แทนพี่ ในทุกเรื่องเลย”


ขณะที่ วรรณณษากำลังยืนรอลิฟท์อยู่นั้น เธอรู้สึกคุ้นตา กับผู้หญิงตรงหน้าเสียมาก ๆ ผู้หญิงผมซอยสั้น กับเสื้อเชิ๊ตสีอ่อน ที่มีเสื้อสูทสีเข้มขนาดพอดีตัวสวมทับ มันทำให้คนตรงหน้าเธอดูสมาร์ท ไม่เหลือเค้าโครงนันทิยา คนที่เธอเคยเจอคนนั้นเลย เหมือนกับเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ วรรณณษาไม่มั่นใจว่า เธอควรจะเดินไปทักนันทิยาแล้วกล่าวขอโทษเรื่องเมื่อเช้า หรือปล่อยให้มันผ่านไปเลยดีนะ จริงอยู่ที่เธอรู้สึกว่า เธอทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย แต่ใครใช้มารบกวนเวลานอนของเธอกันล่ะ ขณะที่ วรรณณษา กำลังคิดอยู่นั้น นันทิยาก็หันมาเห็นเข้าพอดี


“สวัสดีคะคุณวรรณ” นันทิยาทักก่อน
“สวัสดีคะคุณนัน ทำงานที่ตึกนี้เหมือนกันหรือคะ”
"ตะกี้วรรณไม่แน่ใจว่า ใช่คุณนันหรือเปล่า แต่งตัวแบบนี้แทบจำไม่ได้แหน่ะคะ"
"นันอาจจะมีหลาย ๆ มุมให้คุณวรรณแปลกใจได้อีกนะคะ"
“คะ มาช่วยงานคุณแม่แทนพี่นัท เรื่องเมื่อเช้านันขอโทษนะคะ” นันทิยายิ้มแหย ๆ แบบคนรู้สึกผิด
“วรรณนี่แย่จริง ๆ วรรณต่างหากละคะ ที่ต้องขอโทษคุณนัน ที่ทำตัวไม่น่ารักแบบนั้น วรรณขอโทษนะคะ” วรรณณษารีบกล่าวขอโทษนันทิยาอย่างเต็มใจ เธอไม่ยอมเห็นรอยยิ้มแหย ๆ บนใบหน้านั้น เธอชอบเห็นรอยยิ้มสดใสมากกว่า
“จริง ๆ ถ้าไม่ได้คุณนันโทรมา วรรณคงมาทำงานสายแน่ ๆ” วรรณณษากล่าวยิ้ม ๆ นั่นทำให้ นันทิยารู้สึกหัวใจพองโตขึ้นมา


“ลิฟท์มาแล้ว .. ขึ้นไปทำงานกันเถอะคะ คุณวรรณอยู่ชั้นไหนคะ” นันทิยาถาม
“เราอยู่ห่างกัน 1 ชั้นคะ วรรณอยู่ชั้น 54 คุณนันอยุ่ชั้น 55 ใช่มั้ยคะ”
แต่เมื่อประตูลิฟท์เปิดที่ชั้น 54 นันทิยากลับเดินออกมาพร้อมกับวรรณณษา
“อ้าว ทำไมไม่ขึ้นไปต่อละคะ” วรรณณษาทัก
“เดี๋ยวนันขึ้นบันไดก็ได้คะ มีเรื่องจะคุยกับคุณวรรณต่ออีกนิดหนะ”
“คุย ... ??” วรรณณษาสงสัย
“เอ่อ .. เที่ยงนี้ ทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ” นันทิยาถามเขิน ๆ
“อ๋ออออ .. ได้ซิคะ เดี๋ยววรรณพาทัวร์เองคะ วรรณขอตัวก่อนนะคะ เที่ยงเจอกันค่า” วรรณณษากล่าวยิ้ม ๆ
“ตั้งใจทำงานนะคะ นันจะรอเที่ยงนี้อย่างจดจ่อเลย” นันทิยายิ้มกว้างไปถึงดวงตาส่งให้วรรณณษา
สายตาแบบนี้เองทำให้วรรณณษาใจกระตุก จนรู้สึกประหม่าขึ้นมาอีก แบบนี้วันนี้เธอจะทำงานได้มั้ยล่ะนะ


ก่อนเวลาเที่ยงเล็กน้อย .. โทรศัพท์มือถือของวรรณณษาก็ดังขึ้น เสียงเรียกเข้าแบบนี้ ไม่พ้นเพื่อนสนิทตัวดีเป็นแน่ ๆ
“จ๊ะ ว่าไงแม่นักร้องสาว พราวเสน่ห์” วรรณณษาทักทายเพื่อน
“แกไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย” มินวดีแปลกใจ ทุกทีที่โทรหาเพื่อนสาวในเวลางาน เธอไม่เคยเจอเพื่อนเธออารมณ์ดีแบบนี้
“ปล๊าววว” วรรณณษาปฏิเสธเสียงสูง
“แบบนี้ แปลว่ามีอะไรดี ๆ แน่ ๆ ใช่มั้ยแก”
“อื้ม ใช่ .. แต่แกไม่ต้องถามนะ ว่าเรื่องอะไร เพราะฉันไม่มีคำตอบ”
“ว่าแต่ แกโทรมามี ไรเปล่า” วรรณณษาถามเพื่อนสนิท
“ชั้นอยู่ใต้ตึกแก อ่ะ ลงมากินข้าวกันเถอะ คุณผู้จัดการ” มินวดีชวน
“เอ๊า แกมาทำไมไม่บอกก่อน ชั้นมีนัดแล้วอ่ะดิ่” วรรณณษาว่าเสียงดุ
“ทำยังกะทุกทีชั้นเคยบอกแก ปกติก็ไม่เห็นแกจะนัดใครนี่” มินวดีแย้ง
“เอ่อ ... ก็วันนี้ชั้นเพิ่งรับนัด คุณนัน น้องสาวพี่นัทที่ชั้นเคยเล่าให้แกฟังไง”
“งั้น .. ชั้นกลับก็ได้ ไม่อยากไปเป็น กอ ขอ คอ ใคร” มินวดีเสียงอ่อนลง เธอกำลังผิดหวัง
“ไม่เป็นไร มิว แกไปกับชั้นเนี่ยแหล่ะ เพิ่มแกมาอีกคน คุณนันคงไม่ว่าอะไร ชั้นจะได้แนะนำแกให้คุณนันรู้จักด้วยไง” วรรณณษาสรุป
“มิว .. แกรอชั้นที่ชั้นล่าง ล่ะกัน ชั้นจองโต๊ะ ร้านฝั่งตรงข้ามไว้ เดี๋ยวเราเดินไปพร้อมกัน” วรรณณษาย้ำเพื่อนสาวอีกครั้งหนึ่งก่อนวางสาย และทันทีที่วางสายลง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
“คะ คุณนัน เจอกันที่ชั้นล่างเลยคะ วรรณกำลังลงไปแล้วคะ”


“คุณนัน ทางนี้คะ” วรรณณษาเรียก เมือหันไปเห็นเจ้าของร่างสูง ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ท่ามกลางผู้คนที่ต่อแถวซื้อคูปองอาหาร นันทิยาถึงได้หันมาเห็นแล้วเดินมาพบเธอ
“ไปคะ ว่าแต่ว่า เราจะไปทานอะไรกันดีคะ คุณเจ้าถิ่น” นันทิยายิ้มมาแต่ไกลตามเคย
“คุณนัน .. นี่ มิว เพื่อนสนิทวรรณคะ คุณนันคงไม่ว่าอะไรนะคะ ถ้าวรรณจะชวนมิวไปทานข้าวด้วย?”
“สวัสดีคะ คุณมิว เคยได้ยินชื่อจากพี่นัท เพิ่งได้เจอตัววันนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” นันทิยาทักด้วยรอยยิ้มกว้าง เช่นเคย
“ไปทานด้วยกันหลาย ๆ คน สนุกดีจะตายไปคุณวรรณ” นันทิยาพูดต่อท้าย
“ยินดีที่ได้รู้จักคะ คุณนัน วรรณเพิ่งเล่าเรื่องคุณนันให้มิวฟังเองคะ ได้เจอตัวไวดีจังนะเนี่ย” มินวดีตอบแบบขอไปที และไม่วายจะแอบกัดไปด้วย


..
..


ร้านโนบิตะ ที่วรรณณษาจองไว้ เป็นร้านอาหาร buffet ประเภทปิ้ง ย่าง ของชอบของวรรณณษา ซึ่งปกติทุกครั้งที่มาร้านนี้ วรรณณษาจะชวนมินวดี มาเป็นเพื่อน และ ยกหน้าที่ปิ้งย่างนั้นให้กับมินวดี ส่วนตัววรรณณษาจะนั่งชี้นิ้วสั่งเพียงอย่างเดียว แต่ครั้งนี้นี่เอง ที่ทำให้มินวดี รู้สึกต่างออกไป เสมือนเป็นส่วนเกินไปเสียอย่างนั้น


นันทิยา ไม่ได้เป็นอย่างที่มินวดีจินตนาการไว้แม้แต่น้อย .. เธอคาดหวังจะเจอ หนุ่มน้อยในร่างผู้หญิง แต่ที่เธอเห็นในยามนี้กลับเป็น หญิงสาวเท่ห์ ๆ คนหนึ่งเท่านั้นเอง .. ไหนจะยังท่าทีอบอุ่น รอยยิ้มเปล่งประกายนั่นอีก .. มินวดีสังเกตเห็นว่า นันทิยากลายเป็นบริกรกิตติมศักดิ์ ประจำโต๊ะไปเรียบร้อยแล้ว นันทิยาไม่เพียงแต่ ดูแลแค่เพื่อนของเธอเท่านั้น แต่นันทิยายังเผื่อแผ่น้ำใจมาถึงเธอด้วย จากครั้งแรกที่คิดจะตั้งแง่ รังเกียจไม่สนับสนุน เธอก็ชักจะทำไม่ลง แต่จะให้เสียเพื่อนรักไปให้กับ ผู้หญิงเพศเดียวกับเธอ ก็เห็นว่าจะยอมไม่ได้ ... เธอควรจะทำยังไงดี ??



“มิว .. แกเงียบไปนะ เป็นอะไรรึเปล่า รึว่า อาหารไม่อร่อย” วรรณณษาอดทักไม่ได้ ที่เห็นเพื่อนสาว นั่งเขี่ยอาหาร มากกว่านั่งทาน ทั้งที่อาหารประเภทนี้ก็เป็นของโปรดของเพื่อนเธอเช่นเดียวกัน
“สงสัย ชั้นจะนอนไม่พอมั้ง ก็เลยยังไม่ค่อยอยากกินอะไร” มินวดีตอบเนือย ๆ
“ไม่สบายรึเปล่าแก” วรรณณษาไม่พูดเปล่า เธอแตะหลังมือที่หน้าผากของมินวดีทันที และนั่นก็ทำให้มินวดีมีสีหน้าที่ดีขึ้น
“ไข้ก็ไม่มีนี่นา .. งั้นเดี๋ยวไปพักที่ออฟฟิศชั้นก่อนค่อยกลับนะ”
“ไม่เอาอ่ะ ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไร” มินวดีตัดบท จริง ๆ แล้วเธอรู้สึกปวดหัวข้างเดียวมาได้พักใหญ่แล้ว ถ้าได้นอนซักนิดก็คงจะดี แต่จะให้เธอทำเป็นอ่อนแอต่อหน้านันทิยาหน่ะหรือ ไม่มีวันเสียหรอก
“แล้วจะขับรถกลับไหวหรอ มิว ให้ลุงเพิ่มไปส่งมั้ย ?” วรรณณษายังไม่ยอมหยุด เธอรู้อาการของเพื่อนตัวเองดี
“ไม่เอาอ่ะ เกรงใจลุงเพิ่ม เดี๋ยวชั้นขึ้นไปออฟฟิศแกล่ะกัน แกก็กินซะ ของชอบแกทั้งนั้น” มินวดีตัดบท
“แก กินด้วยดิ่ นะ ๆ มา ๆ เดี๋ยวชั้นป้อน” วรรณณษาไม่เพียงแค่พูด เธอยื่นกุ้งตัวโตจิ้มน้ำจิ้มให้มินวดี
“อือ ๆ” มินวดียอมทานแต่โดยดี
“อะ ๆ แกกินอีก ๆ กินนี่ด้วย ผักย่างที่แกโปรดปราน” วรรณณษารู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยที่เห็นเพื่อนเธอ ยอมทานอะไรบ้างแล้ว ช่วงเวลานั้น เธอลืมนันทิยาไปเสียสนิท


บทสนทนาและการกระทำที่ทั้งสองปฏิบัติต่อกันนั้น กลับปรากฎขึ้นในหัวของนันทิยาซ้ำไปซ้ำมา ยิ่งช่วงเวลาที่วรรณณษาจิ้มอาหารส่งเข้าปากของมินวดีนั่นอีก .. จริง ๆ นันทิยาเกือบจะปล่อยผ่านแล้ว ถ้าไม่บังเอิญเห็นสายตาที่มินวดีมองไปยังวรรรณณษามันมีอะไรไม่ปกติ เธอว่าเธอเห็นไม่ผิด ครั้งแรกๆ เธอเห็นแววตาตัดพ้อ น้อยใจ แต่ในเวลาต่อมา ยามที่วรรณณษาดูแลมินวดีนั้น เธอเห็นสายตายินดี ระยิบระยับ ... นี่เธอพลาดอะไรไปหรือเปล่า ?? มันมีอะไรมากกว่าที่เธอรู้หรือเปล่านะ ?? พี่นัท รู้เรื่องนี้บ้างมั้ย ?? แล้ววรรณณษาล่ะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า ?




จบดีกว่า ... เดี๋ยวมาต่อให้จบตอนที่ 4 วันศุกร์ นะคะ



ใครเข้ามาอ่าน.. ลงชื่อไว้หน่อยน๊าคะ ขอบคุณค่า

Create Date : 22 มีนาคม 2554		16 comments
Last Update : 22 มีนาคม 2554 13:24:17 น.
Counter : 792 Pageviews.
Share Tweet