ใครต่อใครอาจจะบอกว่า
...รัก...
เป็นนามธรรม
จับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกได้
แต่ฉันว่าไม่ใช่...
ก็รักของฉัน...จับ
ต้องได้

มันไม่ใช่เพียงความรู้สึกอบอุ่น
ไม่
สามารถบรรยายได้เป็นคำพูดใดๆเลย
แต่สามารถเข้าใจได้อย่างลึกล้ำ
โดย
ไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่นใดช่วยเหลือ

ถึงตอนนี้ใครๆก็คงสงสัย
แล้ว
มันไม่ใช่นามธรรมตรงไหน
ในเมื่อได้เพียงแต่รู้สึก
ลองคิดดูดีๆ
แล้วเธอจะเข้าใจ

ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นรักแบบ
ไหน
ไม่ต้องสนใจว่าจะได้รับรักนั้นมาจากใคร
ไม่ต้องสนใจว่าเราให้รัก
นั้นกับใคร
ทำไมต้องสน...ในเมื่อมันคือรัก

จะรักเพื่อน พ่อแม่ พี่น้อง
หรือใครคนใดในโลกนี้
"รักก็ยังเป็นรัก"
...มิใช่
หรือ...

รักทุกรักล้วนก่อเกิดมาจากตัวเรา
ในเมื่อตัวเราจับต้อง
ได้
แล้วทำไมรักจะจับต้องไม่ได้

ตอนนี้ฉันกำลังโอบกอดรักไว้ใน
อ้อมแขนเล็กๆ
รักนั้นช่างอบอุ่น...ผ่อนคลาย
รักกำลังซึมผ่านผิวหนัง
เข้าไปสู่ภายใน
ส่วนลึกรับรู้ว่ารักเข้าถึง"ตัวตน"ของ
เราแล้ว

ทุก
คนจับต้องรักได้
อยู่ที่ว่าคุณอยากจับต้องมันไหม
วันนี้
...คุณลองเอื้อมมือไปสัมผัส"รัก"แล้วหรือยัง