ก็ฉันสวยเลือกได้


















































สวยเลือกได้

ใคร ๆ ก็ว่าฉันนั้นสวยเลือกได้ ... เบือกหนุ่ม ๆ
นับร้อยพันที่มาจีบตัวเองได้ และเลือกหนุ่ม ๆ ที่ตัวเองไม่ชอบทิ้งได้
เหมือนเด็ดใบกระเพราอย่างไรอย่างนั้น เพราะฉันนั้นสวยเลือกได้อย่างไรล่ะ...


ตอนฉันอายุยี่สิบสองปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 1 :  นายสาธิต อาชีพข้าราชการ
วิธีการเข้ามาจีบ
:   ขอเบอร์โทรศัพท์ โทรมาชวนไปเที่ยวโน่นนี่

ผลลัพธ์ : ฉันไม่สนใจที่จะไปด้วย ปฏิเสธไปแล้ว
สาเหตุ
:   นายสาธิตไม่ร่วย

   ... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบ
สามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 2 :  นายสมเจตน์  อาชีพพ่อค้า

วิธีการเข้ามาจีบ :   เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปเที่ยวทะเล

ผลลัพธ์ :  ฉันคิดอยู่หนึ่งชั่วโมง และปฏิเสธไป
สาเหตุ
:    นายสมเจตน์รวย แต่ไม่หล่อ อ้วน หัวล้าน 
    ...
ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบสี่ปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 3 :  นายวินัย  อาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัย
วิธี
การเข้ามาจีบ :   เอาตำราวิชาการที่เขาเขียนเองมาฝาก
แต่ฉันอ่านไม่รู้เรื่อง

ผลลัพธ์
: ฉันเอาหนังสือไปชั่งกิโลขาย เอาเงินมาซื้ออาหารให้แมวกิน
สาเหตุ
:   นายวินัยรวย หล่อ แต่ดูเหมือนคนขี้โรค สติเฟื่องเกินไป
...
ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบ
ห้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 4 :  นายวัฒนา
อาชีพนักกีฬาทีมชาติ
วิธีการเข้ามาจีบ :  
เสนอตัวพาครอบครัวฉันไปดูเขาแข่งโอลิมปิกที่จีน

ผลลัพธ์ : ฉันคิดอยู่สองคืนและปฏิเสธ
สาเหตุ : 
นายวัฒนารวย หล่อ แข็งแรง แต่ดูไม่อบอุ่นเลย
...
ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุยี่สิบหกปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 5 :  นายชูชาติ อาชีพนักดนตรี
วิธีการเข้ามาจีบ
:   แต่งเพลงรักให้ฉันและร้องให้ฉันฟังในคืนพระจันทร์เต็มดวง

ผลลัพธ์ : ฉันฟังเพลงจบแล้วหัวเราะน้ำตาร่วง
โบกมือไล่เขากลับไป
สาเหตุ :  นายชูชาติรวย หล่อ แข็งแรง
ดูเป็นคนอบอุ่น แต่ไม่เร้าใจ
   ...
ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...
























ตอนฉันอายุยี่สิบเจ็ดปี
ผู้
เคราะห์ร้ายที่ 6 :  นายอารยะ อาชีพนักแข่งรถมอเตอร์ไซด์
วิธีการเข้ามา
จีบ :   พาฉันซ้อนมอเตอร์ไซด์ซิ่งไปบนถนนร่วมกับฝูงเด็กแว้น

ผลลัพธ์ :ฉัน...ก็สนุกดีนะ แต่ไม่เอาดีกว่า
สาเหตุ
: นายอารยะรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ แต่ดูไม่เป็นผู้ใหญ่

... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุ
ยี่สิบแปดปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 7 :  นายอุดม อาชีพทหาร

วิธีการเข้ามาจีบ :   สอนฉันขี่ม้าและขับรถจิ๊ปในค่ายทหาร

ผลลัพธ์ : มันไม่ใช่นะกิ๊บ...
สาเหตุ :  นายอุดมรวย
หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ แต่น่ากลัวเกินไป

 
... ก็ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุ
ยี่สิบเก้าปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 8 :  นายศักดิ์ชาย
อาชีพดารานักแสดง
วิธีการเข้ามาจีบ :  
พาฉันไปนั่งดูเขาแสดงละครในกองถ่ายฯ
และพาฉันไปยืนให้ปาปารัชซี่ถ่ายภาพเป็นเวลาสิบนาที
เพื่อให้ข่าวของเรากระฉ่อนไปทั้งเมือง

ผลลัพธ์
: ฉันตบหน้าเขาและวิ่งหนีจากมาเมื่อรู้ความจริง
สาเหตุ
:  นายศักดิ์ชายรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่
ไม่น่ากลัว แต่เป็นเกย์...ต้องการควงฉันเพียงเพื่อกลบข่าว
...
ไม่เป็นไร ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสาม
สิบปี

ผู้เค! ราะห์ร้ายที่ 9 :  นายสถิตย์
อาชีพหมอดูชื่อดัง
วิธีการเข้ามาจีบ :  
ดึงมือฉันไปดูและทำนายทายทักโชคชะตาเนื้อคู่ว่าน่าจะทำอาชีพหมอดูแน่ ๆ
(เชยมาก ๆ)

ผลลัพธ์
: ฉันให้แห้วกระป๋องเขาไป
สาเหตุ :  ก็ดีหรอก...นายสถิตย์รวย หล่อ
แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็น
เกย์ แต่ดูเจ้าชู้
... ไม่เป็นไร
ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุสามสิบเอ็ดปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 10 :  นายวิชชุ อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน
วิธี
การเข้ามาจีบ :   ซื้อดอกไม้มาฝาก เข้าหาทางพ่อแม่ฉัน ส่งการ์ดข้อความหวาน ๆ
มาให้ชวนฉันไปทานข้าวเย็นในโรงแรมสุดหรู ฯลฯ

ผลลัพธ์ : ฉันคิดหนัก แล้วปฏิเสธไป
สาเหตุ
:  นายวิชชุรวย หล่อ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้า! ใจ เป็นผู้ใหญ่
ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ แต่ไม่มีอารมณ์ขัน
...
ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...


ตอนฉันอายุสามสิบ
สองปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 11 :  นายอนันต์  อาชีพนักบิน

วิธีการเข้ามาจีบ :    พาฉันนั่งเครื่องบินฟรีไปบาหลี
พร้อมเลี้ยงอาหารทะเลใต้แสงเทียน สุดโรแมนติกริมชายหาดแปซิฟิกตอนใต้

ผลลัพธ์ : ฉันนอนก่ายหน้าฝาก คิดหลายคืนแล้วปฏิเสธ
(อีกแล้ว)
สาเหตุ :  นายอนันต์หล่อ รวย แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้ มีอารมณ์ขัน
แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้ โดยเฉพาะความรวย

 
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ ...



ตอนฉันอายุ
สามสิบสามปี

ผู้เคราะห์ร้ายที่ 12 :  นายนพพล &!
nbsp;อาชีพนักการเมือง
วิธีการเข้ามาจีบ :     ชวนฉันไปดูแหวน
ทำทีจะให้คนอื่น แต่เมื่อฉันเลือกแหวนวงที่สวยที่สุด
(และราคาแพงที่สุดหลักหลายแสนบาท) ขึ้นมา เขาก็มอบให้ฉันและ
คุกเข่าขอแต่งงานพร้อมสินสอดยี่สิบล้านบาท
(ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะนะก่อนเล่นการเมืองจนจะตาย)

ผลลัพธ์ : ฉันเขินมาก ปฏิเสธเขาแล้ววิ่งหนีมา
เหมือนนิยายรักน้ำเน่า
สาเหตุ :    นายนพพลหล่อมาก รวย แข็งแรง
ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัว ไม่เป็นเกย์ไม่เจ้าชู้
มีอารมณ์ขัน แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีก โดยเฉพาะความรวย

  ... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่เนอะ ...



ตอนฉันอายุสามสิบสี่ปี
ผู้เคราะห์ร้าย
ที่ 13 :  นายสิน  อาชีพนักธุรกิจ
วิธีการเข้ามาจีบ :    
เขาทำทุกอย่างเท่าที่ผู้ชายที่เคยมาจีบฉันทั้งสิงสองคนก่อนหน้าจะทำให้ได้
รับปากว่าจะยกธุรกิจโรงงานหมูยอร้อยล้านให้เป็นเจ้าของ
เงินทองข้าวของอะไรอยากได้จะทุ่มให้ไม่อั้น

ผลลัพธ์
: ฉันปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แม้ว่าเขาจะอ้อนวอนแทบเป็นแทบตายก็ตาม
สาเหตุ
:  นายสินหล่อมาก ๆ ! รวยมาก ๆ แข็งแรง ดูเป็นคนอบอุ่น เร้าใจมาก
เป็นผู้ใหญ่ ไม่น่ากลัวไม่เป็นเกย์เลย  ไม่เจ้าชู้แน่นอน มีอารมณ์ขัน
แต่ฉันอยากได้ทั้งหมดที่ว่ามามากกว่านี้อีกโดยเฉพาะความรวย
   
... เอ่อ ก็คงไม่เป็นไรมั้ง ฉันสวยเลือกได้นี่ใช่มั๊ย ...



























ตอนฉันอายุสามสิบห้าปี
ผู้เคราะห์ร้ายที่ 14 :  ... ไม่มี ...

ผลลัพธ์ :
 ฉันเริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่จะเข้ามาหา
(หายไปไหนหมดเนี่ย)
พยายามสืบค้นดูว่าเจ้าสิบสามคนที่เคยมาจีบฉันนั้นไปไหนหมด และพบว่าทุกคน
แต่งงานกันกันไปหมดแล้ว จำได้ว่าเคยได้ยินใครในสิบสามคนนี้แหละบอกฉันว่า
"ผมจะรอคอยคุณตลอดไป" เชอะ คนผีทะเลไม่รักษาคำพูด..
.
สาเหตุ :
   เพื่อนชายคนหนึ่งของฉัน (ที่แต่งงานแล้ว) บอกฉันว่า
"ก็แบบนี้แหละผู้หญิงเลือกมาก จนไม่มีใ! ห้เลือก ส่วนผู้ชายน่ะ
ไม่เลือกอะไรเล้ยนอกจากหน้าตาแล้วก็มาเสียใจทีหลังทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆ"

"พูดอะไรของเธอ ฉันสวยเลือกได้นะ"
ฉันโมโห "แล้วก็ตอนนี้มีให้เลือกมั๊ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ... ฉันนิ่งอึ้ง
อาจจะจริงของเขา...


ตอนฉันอายุสามสิบหกปี
ผู้เคราะห์ร้าย
ที่ 14 :  ... ก็ยังไม่มี ... โลกบัดสี อเวจีบัดซบ ...
สวยเลือกได้อย่างฉันทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ...




วันหนึ่งฉันไปยืนต่อแถวซื้อขนมเค้กเจ้าที่ดังที่สุดในเมืองไทยมากิน
ระหว่างยืนรอคิวซื้ออยู่หน้าร้าน ฉันก็มองใบหน้าของตัวเองในผนังกระจก
ภาพที่เห็นคือหญิงสาวในวัยใกล้กลางคนผิวพรรณเริ่มร่วงโรยกำลังยืนถือร่มกับ
ข้าวของพะรุงพะรังอยู่
ฉันเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้วยังเผลอวิจารณ์เงานั้นอย่างปากจัดโดยไม่เกรงใจ
ว่าจะเป็นเงาตัวเองสักนิด
ป้าเพิ้งที่ไหนหนอ...ใช่ป้าเพิ้งคนที่เคยสวยงามเปล่งปลั่ง
ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ผิวนวลสวย หุ่นดีอย่างเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วหรือเปล่าหนอ
วันเวลาของคนเรามันผ่านไปไวจริง ๆ...
          
ฉันซื้อขนมเค้กกลับมาบ้าน ราคาแพงโหดร้ายทารุณมาก แต่หน้าเค้ก็สวยน่ากินมาก
ๆ เช่นกัน ตั้งใจว่าจะกินหลังอาหารเย็นวันนั้นเลย แต่ก็ยั้งใจไว้ เค้กสวย ๆ
แบบนี้ไว้กินวันพรุ่งนี้ดีกว่า 

        
จนถึงวันรุ่งถึงฉันก็ยังเสียดายที่จะกินเค้กชิ้นนั้น มันสวยเสีย!
จนฉันไม่กล้ากินเลย ดูเล่นให้ชื่นใจอีกสักวันเถอะน่า
แล้ววันที่สามเมื่อฉันอยากจะกินเต็มที่ มองไปที่เค้กแสนสวยอีกทีก็ต้องตกใจ
โกรธและเศร้าใจ เพราะเค้กแสนสวยก้อนนั้นขึ้นราเสียแล้ว ...

         
ฉันนั่งมองเค้กก้อนนั้นแล้วถอนหายใจ
นิ่งคิดไปครู่หนึ่งแล้วก็รู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาของตัวเองก็คงเหมือนกับ
เค้กก้อนนี้ มัวแต่กังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยมาจนไม่อาจทำอะไรได้อีก จะเคยสวยเคยสง่าแค่ไหน
เมื่อเวลามาถึงช่วงหนึ่ง มันก็ไม่มีความหมายเสียแล้ว
น่าแปลก
บางทีมนุษย์ผู้มีมันสมองเป็นเลิศก็ยังต้องใช้ขนมเค้กที่ไร้ชีวิตมาสอนใจ...
แต่ก็ดี เพราะฉันตัดสินใจได้แล้ว



ตอนฉันอายุสามสิบแปดปี
ผู้โชคดีรายที่ 1 : นายสมหวัง อาชีพครูโรงเรียนประถม
วิธีการเข้า
มาย :  ง่ายจนคาดไม่ถึง เขาเดินเข้ามาบอกว่ารักฉัน
แต่ต้องเจียมตัวเพราะไม่มีอะไรเลยขอแค่ได้บอกรักฉันสักครั้งก็ดีใจแล้ว

จากสายตาของฉัน : นายสมหวังไม่หล่อ ไม่รวย ไม่แข็งแรง ดูไม่อบอุ่นเร้าใจ
เป็นผู้ใหญ่พอประมาณ น่ากลัวบางครั้ง แต่ก็ไม่เป็นเกย์ ไม่เจ้าชู้
มีอารมณ์ขันนิดหน่อย หนี้สินอีกพอควร หากเทียบกับชายหนุ่ม สิบสามคน
ที่ผ่านมาแล้วคงเรียกได้ว่านายสมหวังนั้นสู้ไม่ได้เลยสักนิด
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันประทับใจ  ในตัวเขาก็คือเขารักฉันจริง ๆ เขาดูแลฉันได้
เป็นที่พึ่งฝากผีฝากไข้ได้

ผลลัพธ์
:ฉันแต่งงานกับนายสมหวังและมีลูกสองคน เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ
ที่มีความสุข ในบ้านพักครูหลังโรงเรียน
ตอนนี้เราสองคนเก็บเงินไปซื้อบ้านหลังใหม่ถาวรชานเมืองกันอยู่
อาจจะต้องกู้เงินธนาคารและผ่อนหลายสิบปีเพราะเราไม่มีเงินสดมากมายนัก
แต่เราก็ดีใจที่จะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง

ทุกวันนี้ฉันมองนายสมหวัง
ด้วยความภูมิใจที่เขาขยันขันแข็งและดีต่อฉัน ไม่
ต้องหล่อ ต้องรวย หรือมีบุคคลิกน่าตื่นเต้นหลงใหลอะไรหรอก
แค่รักฉันอย่างจริงใจก็พอแล้ว...พอแล้วจริง ๆ
เพราะ
ที่สุดแล้ว...ลูกผู้หญิงอย่างฉันก็ต้องการแค่นี้แหละ



(ปล.
ในที่สุดฉันก็เลือกได้ เห็นมั๊ยล่ะว่าฉันสวยเลือกได้จริง ๆ..)










Free TextEditor







































































































Create Date : 21 เมษายน 2553
Last Update : 21 เมษายน 2553 9:49:01 น. 1 comments
Counter : 417 Pageviews.

 
ขอให้คู่ชีวิตเราเป็นคนดีก็พอ เพราะคำว่าคนดีมันครบคลุมทุกอย่าง


โดย: Don't try this at home. วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:16:44:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tongsehow
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tongsehow's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.