Bloggang.com : saifan - แค่คำ คำเดียว

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Once upon a time ...

Group Blog

All blogs

แค่คำ คำเดียว

ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่พอใจที่ใครหลายคนเรียกชื่อเขาว่า Mr… อาจเพราะเขายังอายุไม่มากพอที่จะเป็น Mr. ก็ได้มั้ง ปกติ คนไทยเราใช้คำว่า ‘คุณ’ ไปทั้งหมด จะแก่จะอ่อนก็ตาม แต่กับชาวต่างชาติ เขาไม่มาคุณกับเราด้วยนี่ เอ...แบบนี้ไม่พอใจ แล้วจะให้เรียกว่ายังไงดีล่ะ

‘Boss’ เขาให้ทุกคนเรียกเขาว่าอย่างนั้น ไม่ยอมมาบอกด้วยตัวเองแต่ฝากคนอื่นมาบอก เราได้ยินก็ฉุนขึ้นมาทันที เขาไม่ใช่นายเรา (โดยตรง) สักหน่อย คนอื่นน่ะเป็นลูกน้องเขาแต่เราไม่ใช่

ทีนี้ เดิมที่เคยส่ง email ติดต่องานกันมาก่อนหน้านี้ก็สะดุด เพราะความที่เราถือว่า เขาไม่ใช่นายเรา จะกลับไปเรียก Mr… เขาก็ไม่อยากให้เรียกแบบนั้น เอาไงดีวะตู ก็เลยต้องให้ผู้ช่วยแต่ละคนส่ง email หาเขาโดยตรง บางทีก็ร่างให้บ้าง ดูความอิหลักอิเหลื่อในการติดต่อสื่อสารดูสิ และเราว่าเขารู้ที่เราเลี่ยงโดยใช้วิธีนี้

บ่ายวันนี้ เขามี comment เรื่องงานที่ให้ผู้ช่วยส่งไปเมื่อเช้า แล้วเราก็นั่งมอง มอง email หันไปทำโน่น ทำนี่ ยังตะหงิดๆ ในใจ มันจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ยเนี่ย ผู้ช่วยแต่ละคนก็ส่ง mail สื่อสารไม่ทันใจเราเอาซะเลย และเราก็คาดว่า ไม่ทันใจคนที่นั่งถือ BB อีกฟากหนึ่งด้วย

โอเค เขาไม่ใช่นายเราโดยตรง แต่ถ้าจะนับลำดับขั้นการบริหารงานของบริษัทใหญ่ทั้งหมด เขาก็มีศักดิ์เป็นนายเราอยู่ดี อีกอย่าง นี่มันสมมติบัญญัติ การจะเรียกคำคำนี้ เพื่อสนองความต้องการของคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น ให้ทำงานร่วมกันง่ายขึ้น ทำไมถึงไม่ยอมทำ

ก็เลย...กลั้นใจ

ใช้คำคำนั้น แล้วก็อธิบายงานในส่วนที่เขาถาม อีกสองนาทีต่อมา เขาตอบกลับมาว่าขอบคุณ !!!

ดูใจตัวเองซิว่า อะไรๆที่เคยยึดไว้ มันเบาลงไปรึเปล่า...ไม่ยักรู้สึกอะไรนักหรอก เหมือนจะเสียหน้าชอบกล ใจมันเหี่ยวๆน่ะ แม้จะมีบางส่วนโล่งๆบ้าง

แต่งานเดินได้ก็โอเคแล้วล่ะ