Group Blog
All Blog
"เจิมจอมพล" ถนนสายหลักในเขตเทศบาลเมืองศรีราชา



"ถนนเจิมจอมพล" เป็นถนนในเขตเทศบาลศรีราชา
 ซึ่งมีมานานมากแล้วก่อนเราเกิดอีก ถนนเส้นนี้เรียกได้ว่า
เป็นถนนที่แบ่งพวกที่่อยู่ทะเลกับพวกที่อยู่บกได้อย่างชัดเจนทีเดียว
  เพราะฟากหนึ่งของถนนหลังอาคารพาณิชย์ด้านทิศตะวันตก
จะเป็นทะเล เป็นหมู่บ้านชาวประมง
อาศัยอยู่กันมานานนับร้อยปีแล้ว เป็นแหล่งปลาทะเล 
 เดิมมีท่าเรืออยู่ปัจจุบันได้ย้ายไปอยู่ที่เกาะลอยแล้ว 
  แต่ก็ยังมีเรือหาปลาเข้าจอดเทียบท่าเก่าอยู่บ้าง 
 เพราะใกล้ตลาดสด และรถยนต์สามารถวิ่งเข้าไปถึงที่ท่าเทียบเรือได้ 
  การขนถ่ายสินค้าปลาทะเลสะดวกมาก มีน้ำมันให้เติม
และมีน้ำแข็งโม่สำหรับเรือประมงขาย 
   แต่คงจะเป็นเพราะเกรงว่าจะเป็นการแออัดหรือเกะกะไม่สะดวก 
  จึงได้ย้ายท่าเรือออกไปอยู่ที่เกาะลอย
ทำให้ถนนเจิมจอมพลเงียบลงทันตาทีเดียว

ส่วนถนนด้านทิศตะวันออกก็เป็นตึกแถวและอาคารบ้านเรือนอาศัยอยู่
ในอดีตถนนเส้นนี้เจริญมากใครไปใครมาก็ต้องรู้จัก
เพราะเป็นถนนเส้นเดียวซึ่งบ่งบอกถึงความเป็นศรีราชา
เมืองทะเลได้อย่างครบถ้วน
ปัจจุบันถนนเส้นนี้เงียบสงบ ร้านค้าสองฝั่งซึ่งในอดีต
เคยค้าขายกันสนุกสนาน ปัจจุบันถึงคราวต้องนั่งตบยุงกันแล้ว 
  หลังจากตะวันตกดินถนนเส้นนี้ก็เงียบสงัด
แทบจะไม่น่าเชื่อว่าเป็นถนนเจิมจอมพล 
  ซึ่งเคยเจริญรุ่งเรื่องมากในอดีต
ตั้งแต่บริษัทศรีมหาราชา ได้ปิดกิจการลง
และได้ขายที่ดินให้กับนักลงทุนต่างถิ่น เข้ามาสร้างเมืองใหม่
   มีห้างสรรพสินค้า มีโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียง
และมีคนต่างชาติเข้ามาอาศัยอยู่มากมาย โดยเฉพาะคนญี่ปุ่น
เรียกว่าแทบจะยึดศรีราชาเลยทีเดียว 
  ความเจริญต่างๆๆได้มุ่งไปยังบริเวณนั้น
ซึ่งมีชื่อเรียกใหม่ว่า "ศรีราชานคร"
   "เจิมจอมพล" จึงต้องถูกลืม

และคิดว่าในที่สุดอาจจะเหลือแค่ความทรงจำเท่านั้น
    น่าเสียดายจริงๆๆ

ศรีราชาในอดีต เป็นเมืองน่าอยู่มาก ผู้คนรักใคร่และอยู่ร่วมกันเยี่ยงพี่น้อง
ปัจจุบันไม่เห็นแล้ว เพราะมีแต่คนต่างชาติ 
  และคนต่างถิ่่นเข้ามาอาศัยอยู่มากมาย
ประเพณีโบราณเก่าๆก็จะค่อยๆเลือนหายไปทีละน้อยๆ
ในที่สุดก็จะหมดไปในไม่ช้า จะอนุรักษ์อย่างไรก็เถอะ
หมดคนเก่าแก่แล้วก็หมดสิ้่นกันไปในที่สุดนั่นแหละ

อย่างเราแค่ลูกหลานคนศรีราชาเก่าแก่ก็ได้แต่นั่งดู
เพราะไม่สามารถจะทำอะไรได้หรอก 
 นอกจากจะลุกขึ้นมาเขียนเรื่องเก่าๆให้ลูกหลานได้อ่านกัน
เพื่อรู้ไว้ก็เท่านั้น  แล้วเราจะโทษใครดี ในเมื่อปัจจุบัน
โลกได้วิวัฒนาการไปไกลลิบแล้ว จึงต้องตามให้ท้น
และอดีตต่างๆๆก็ต้องถูกลบทิ้งไปในที่สุด ไม่สามารถหวลคืนมาได้แล้ว   
เราก็ได้แต่นั่งภาวนาให้กับตนเองว่า อย่าได้หลงลืมอดีตเก่าๆเลย
อย่างน้อยก็ยังเป็นยาช่วยทำให้จิตใจกระชุ่มกระชวย 
  เมื่อหวลนึกถึงความหลัง
และที่สำคัญที่สุด อยากจะบอกว่า "ลืมอะไรก็ลืมได้ แต่อย่าลืมตัว"
เป็นอันขาด เพราะเมื่อลืมตัวซะแล้วก็แสดงว่าไม่สามารถบังคับตัวเองได้
อาจจะหลงไปทำอะไรไม่เข้าท่าเข้า จะเสียคน ซะเปล่าๆ  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เราละจำจนตายเชียว เหอๆๆๆๆๆๆๆ






















Create Date : 06 พฤษภาคม 2554
Last Update : 4 สิงหาคม 2557 14:27:54 น.
Counter : 2275 Pageviews.

7 comments
  
ขยันถ่ายรูปแต่เช้าเลย

รบกวนช่วยเว้นบรรทัดตรงย่อหน้าสักนิ้ด...
คนใกล้แกร่ตาลายจ้ะ
โดย: ต้นโพธิ์ต้นไทร วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:30:39 น.
  
เพิ่งผ่านไปเกาะลอยศรีราชามาครับ

เลยแ๊ว๊บมาอ่าน

ยังไงเมืองมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกระแสโลกนะครับ เป็นอย่างนี้แทบทุกที่
โดย: tatatube IP: 115.87.136.176 วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:00:46 น.
  
ผมเกิดที่บ้านบนทะเลในตรอกโรงแรมสามชัยเหมือนกัน ปัจจุบันวัยก็เกือบ 40 ปีแล้วกลับมาอยู่ศรีราชาได้ 16 ปี อยู่ในซอยอัสสัมชัญตั้งแต่ ถนนขลุขละ จนตอนนี้กลายเป็น 4 เลนไปแล้วเห็นความเจริญ และตกต่ำมาบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าที่อื่นอยู่บ้างครับ
โดย: คนที่มาอาศัยอยู่ศรีราชาอีกคน IP: 202.44.7.80 วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:13:49:00 น.
  
เป็นคนหนึ่งที่น่าจะเข้าไปใช้ชีวิตในเขตเทศบาลศรีราชา คิดว่าน่าจะเป็นเมืองที่น่าอยู่นะคะ
โดย: neena IP: 182.93.235.57 วันที่: 26 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:57:14 น.
  
ศรีราชาเมื่อ 8 ปีก่อน รถไม่ติดขนาดนี้

ในตัวศรีราชาเลยเวลาrush hour เป็นเวลาที่ทรมานจิตใจมาก
ทำให้ไม่อยากเข้าไปเลย

ตอนนี้อยู่เลยโรงเรียนอัสสัม ค่อยยังชั่วหน่อยค่ะ
โดย: นนนี่ (nontanjp ) วันที่: 5 กันยายน 2554 เวลา:8:26:20 น.
  
ช่วง5-6ปีที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน เจริญไวมาก ทั้งตึก คอนโด ที่เพิ่มมากขึ้น
เอาใกล้ๆบ้านผมก็ซอยโรงไม้ขีดนี่แหละ เปลี่ยนไปจากตอนผมอยู่ม.ต้น มากๆ (ตอนนี้ผมอยู่ปี3).

ไหนจะบ่อวิน เครือสหพัฒน์ แหลมฉบัง ที่เจริญแทบจะพอๆกับตัวอำเภอแล้ว ซึ่งในความเจริญก็ย่อมมีความเสื่อมลงตามมา โจรเอย อาชญกรรมเอย แค่ออกมากินข้าวแถวม.เกษตร ยังโดนฉุดกระเป๋าเลย ทั้งที่ไม่ใช่ในที่เปลี่ยว

เหอๆ คิดถึงสมัยเด็กๆจัง
โดย: คนศรีราชา IP: 49.49.78.91 วันที่: 22 กันยายน 2554 เวลา:1:35:58 น.
  
เมื่อ 24 ปีก่อนเราเคยอยู่ศรีราชาเพราะสามีไปทำงานที่นีค่ะ และสามีก็ยังคงอยู่ศรีราชาจนถึงปัจจุบัน คือตอนเรียนจบสามีก็มาทำงานสร้างโรงกลั่นน้ำมันไทยออยล์ และเมื่อหลายปีก่อนก็ไปซ่อมบำรุงโรงกลั่นน้ำมันเอสโซ่ เพราะเวลาผ่านไป 20 กว่าปีโรงกลั่นน้ำมันทั้งหลายนี้ก็ถึงแก่กาลผุกร่อนต้องซ่อมบำรุงค่ะ...
....
....เมื่อก่อนเราก็อาศัยอยู่แถวบ้านไร่ และตอนเช้าก็นั่งสามล้อมาซื้อกับข้าวในตลาดเทศบาล ตรงหอนาฬิกาทุกวันค่ะ ชอบนั่งสามล้อและมาตลาดก็ได้ดูนั่นดูนี่ เดินตลาดก็ซื้อปลาซื้อกุ้งทะเลตัวใหญ่ๆไปทำกับข้าวเอง อาหารก็สดมาก ปลาทะเลแปลกๆเช่นปลาโฉมงาม ปลาวัว ก็มีค่ะ
....แต่ตอนหลังเราย้ายกลับมากรุงเทพและ 10 กว่าปีที่แล้วกลับไปเที่ยวตลาดเทศบาลก็ไม่เห็นปลาใหญ่แปลกๆมาขาย หรืออาจไปไม่ถูกวันที่เขาเอาปลามาขายก็ได้
... ส่วนกุ้งทะเล เช่นกุ้งหางฟ้า ตัวใหญ่ๆขนาดพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ก็ไม่เห็นอีก มีแต่ตัวขนาดธรรมดาค่ะ
... ก็คิดถึงอดีตที่ดี และชอบบรรยากาศแถวๆถนนเจิมจอมพลมากค่ะ
โดย: Pianista IP: 171.96.178.108 วันที่: 29 ตุลาคม 2557 เวลา:19:35:23 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ