นำเสนอข่าวโดยทีมงาน Sanook.com

โลกออนไลน์แชร์เรื่องราวของคุณตาวัย 80 ปีสู้ชีวิต สองเท้าเดินรับจ้างลับมีด ชาวเน็ตโพสต์ช่วยเหลือ 

(12 มี.ค.) เรื่องราวของคุณตาวัย 80 ปี สู้ชีวิตด้วยการเดินรับจ้างลับมีดในราคา 5 บาท 10 บาท 20 บาทแล้วแต่ขนาดของมีด แม้ร่างกายจะอ่อนแรง หูตึง ตาฝ้าฝางไม่เคยท้อต่อโชคชะตา ซึ่งหลังจากที่ชีวิตคุณตาได้ถูกเผยแพร่ในโลกออนไลน์ ต่อมาในเฟซบุ๊คของคุณ Saran Wiriyalai ได้โพสต์เรื่องราวของคุณตาคนนี้โดยมีข้อความระบุว่า  

"เจอคุณตาลับมีดอีกแล้ว แกเป็นคนอุดร แกบอกไม่อยากรบกวนลูกๆ เพราะลูกๆ ก็ทำนา ไม่ค่อยมีเงิน เลยมาอยู่กทม. (แกพักอยู่ใต้ทางด่วนบางนา ) อายุ 80 กว่าแล้วยังต้องเดินเท้า รับจ้างลับมีดไปเรื่อย อันละ 5 บาท 10 บาท 20 บาท แล้วแต่ขนาด ตอนนี้แกกำลังเดินไปสำโรง สายใน ถ้าใครเห็นแก สงสารแก เอามีดให้แกลับหน่อยนะครับ" 

ปล.แกหูตึง ตาก็ไม่ค่อยดี เดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้ตะโกนร้องเรียกลูกค้า เพราะเสียงไม่มี เลยไม่ค่อยมีคนใช้บริการแกครับ ทุกวันนี้ทำบุญผมก็หวังเพียงแค่วันนึงผมแก่ตัวไป ขอให้มีคนสงสารผมแบบนี้บ้างก็พอ"

หลังจากนั้นมีชาวเน็ตรวมพลังไปให้ความช่วยเหลือคุณตาเป็นจำนวนมาก  โดยคุณ Saran Wiriyalai ได้อัพเดทว่า

"เงินที่เพื่อนๆ ร่วมกันตั้งใจ มาส่งถึงมือคุณตาแล้วนะครับ ส่วนจะไปใช้บริหารจัดการอย่างไรเดี๋ยวมาคิดกันอีกที ผมให้แกซ่อนไว้แล้ว อีก 2-3 วัน ผมจะเข้าไปติดตามผลงานอีกที (เงินส่วนนึงผมฝากป้าที่ดูแลแกให้ซื้อกับข้าวให้แกนะครับ)

ส่วนเพื่อนๆ คนอื่นๆ ที่มีจิตเมตตาอยากช่วยเหลือแก สิ่งที่ขาดตอนนี้คือ เตียงเตี้ยๆ สักตัวให้แกนอน เพราะตอนนี้แกนอนกับพื้น เวลาฝนตกตะขาบมันชุม ถ้ามีเตียงยกจากพื้นก็น่าจะดี ที่สำคัญคือ แกกินได้แค่อาหารนิ่มๆจำพวกปลาและข้าวเหนียวนะครับ มีป้าคนนึงเป็นคนดูแลอยู่ ถ้าใครอยากฝากอะไรก็ซื้อกับข้าวไปให้ป้าแกทำแล้วกินรวมๆ กันก็ได้ครับ เสื้อผ้าแกไม่มีแรงซักนะครับ เอามาก้อไม่ต้องเยอะมาก แกใส่ซ้ำๆ น้ำไม่ได้อาบ ห้องน้ำมีครับ ขับถ่ายได้ปีก่อนแกตกรถเมล์ เพราะคนขับออกรถตอนแกกำลังก้าวขึ้น ส่งผลให้แก ปวดหลังอยู่จนถึงตอนนี้ ถ้าใครพอมีความรู้ด้านสุขภาพ ไปดูแกหน่อยก็ดีครับ

ส่วนลูกหลานแกมีครับ แต่แกไม่ได้อยู่กับลูก บ้างก็ว่าแกไม่อยากอยู่เองบ้างก็ว่า ลูกก็เลี้ยงไม่ไหว แต่ที่ถามจากปากแกคือ เดือนนึงแกจะกลับไปหาลูกที่อุดรฯ ทีนึง นั่งรถเมล์ฟรี ไปต่อรถไฟฟรีครับ เอาเงินให้ลูกทีนึง 1000-2000 บ้าง หรือแล้วแต่จะหาได้ แต่ถ้าถามผม ลับมีดทีนึง เดินไกลหลายโล ลับมีดอันละ10-20 บาท ค่าจ้างก็คงไม่ได้มากมาย มั้ง(ครับ)

สรุปว่า ถ้าอยากช่วยแกจริงๆ ก็ซื้อกับข้าวไปฝากแกก็โอครับ ให้ป้าห้องข้างๆ แกทำให้กินก็ได้ครับ แกอยู่ช่วงเย็นๆ ไปนั่งคุยแก้เหงาให้แกบ้างก็โอแล้วครับ เงิน 100 บาทของคนเราไม่เท่ากัน บางคนเรียก "ตั้งร้อยบาท" บางคนเรียก"แค่ร้อยบาท" เอาเป็นว่าเราทำบุญ เป็นผู้ให้แล้วก็จงมีความสุขครับ อย่าไปคิดมาก แกจะไปบริหารจัดการอย่างไรก็ต้องอยู่ที่แกนะครับ

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ช่วยทำบุญมา ช่วยแชร์ ช่วยกระจายข่าวให้นะครับ ขอให้ผลบุญกุศลนี้จงย้อนกลับไปแก่ทุกๆ ท่าน 100 เท่า 1000 เท่าเลยครับ

นับเป็นสิ่งดีๆ ในโลกออนไลน์ที่น้ำใจยังคงเห็นอย่างต่อเนื่อง น้ำใจไม่เคยแห้งเหือดไปจากคนไทยเลยจริงๆ