Cr. Youtube (เพลง เลือกได้ไหม : ZA ZA)

จริงๆ แรกเริ่มที่เห็นโจทย์ครั้งที่ 147 เพลงเพลงนี้มันผุดขึ้นมาก่อนเลย จึงเป็นเหตุให้เลือก ‘ที่เธอถาม’ แล้วก็เขียนที่เธอถามในเวอร์ชั่นนี้ก่อน ก่อนที่จะไปเขียนในอีกเวอร์ชั่นนึง //www.bloggang.com/mainblog.php?id=kunnamas&month=23-01-2016&group=17&gblog=2

ตอนแรกก็ว่าจะไม่เอาเวอร์ชั่นนี้มาลงละ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ลงไปเถอะ เพราะมันก็เป็นความทรงจำหนึ่งของเรา

สำหรับเรา ถ้าที่เธอถาม ‘เธอ’ เป็นคนอื่น เช่น พ่อแม่ ญาติ พี่น้อง เพื่อน ความรู้สึกมันก็อาจจะไม่ค่อยอินหรือไม่ค่อยเจ็บปวดอะไรเท่าไหร่ แต่พอมันเป็น ‘เธอ’ ที่เรารู้สึกรักด้วยแล้ว มันเลยเจ็บหน่วงๆ อยู่ในใจ กับบางคำถามที่เราก็เลือกไม่ได้หรือยินดีกับมันไม่ได้นัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคำถามที่เธอไม่อยู่รอฟังคำตอบ คือ... แล้วฉันจะเลือกอะไรได้ไหม เลือกให้เธอไม่ไปได้หรือเปล่า

มันไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือก หรือไม่มีสิทธิ์ที่จะตอบอะไรได้ เพราะเธอได้เลือกไปแล้ว ก็เหมือนอย่างในเพลง คือ ไม่ต้องถาม แค่บอกลา แล้วจากไปดีกว่า

กับคำถามที่ว่า “เรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม” คือ จะให้เราที่รู้สึกรัก (เพราะเธอเข้ามาหา และมาคุยกุ๊กกิ๊กๆ เหมือนว่าชอบเรา) บอกว่า “อืมได้จ้ะ เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ เราไม่ได้คิดอะไร” มันก็ไม่ได้

และการที่เธอไม่อยู่รอฟังคำตอบ หายไปเลย เราก็เหวอดิ คือ จะไม่ให้เราทำใจเลยเหรอ (แต่ถึงทำใจได้ แต่ ณ เวลานั้น มันก็เป็นเพื่อนกันไม่ได้อะบอกตรง)

เรามองว่าบางคำถามที่เธอถาม น่าจะเปลี่ยนเป็นคำบอกลา หรือบอกตรงกันตรงๆ ว่า ไม่ชอบ ไม่ใช่ ไม่โอ อย่างนี้ดีกว่า คือ มันจะได้เจ็บปึ้กทีเดียว แต่มันไม่ปวดนาน

และสุดท้าย...

 ที่เธอถาม ฉันจะตอบ อย่างไรได้
เมื่อตัวเลือก ไม่มากมาย อย่างใจนี้
อีกคำตอบ เธอก็เลือก ไว้ดิบดี
สุดท้ายนี้ ก็คงมี แค่คำลา...