ฟรุ้งฟริ้ง (งานตะพาบครั้งที่ 159)
น้องฟรุ้งฟริ้งแอดเฟรนด์พี่เฟี้ยวฟ้าว
ก่อนทักเฟซแต่เช้าไปซื้อฝา
น้องรีบฟ่าวทิ้งฝุ่นก่อนฝนมา
เหงื่อเกาะพราวเต็มหน้าไฝฝ้าเต็ม
น้องฟรุ้งฟริ้งเดินมากเลยเกิดฝี
ทำไงดีอะนะน้องกลัวเข็ม
เลยโพสต์เฟซถามเพื่อนเพื่อนมาเต็ม
น้องก็กินหมูเค็มไปพลางพลาง (น้องหิวง่ะ)
และแล้วเพื่อนคนนี้ก็มาตอบ
เพื่อนที่ชื่อเฟิร์นที่ชอบไปเที่ยวฝาง
ตอนเด็กเด็กชอบเล่นโดดหนังยาง
แล้วก็เล่นลูกข่างโยโย่ไง
เฟิร์นนั้นบอกฟรุ้งฟริ้งให้รีบมา
เพราะพี่ชายรักษาช่วยเธอได้
รีบนั่งรถไฟฟ้ามาให้ไว
อย่าให้ฟ้าไม่เป็นใจจะชวดกัน
เมื่อแรกพบนั้นก็เหมือนเฟิร์สเดท
ไม่มีเลทไม่ช้าพาสุขสันต์
พี่ชายเฟิร์นชื่อเฟี้ยตจับน้องนั้น
ให้แยกขาออกจากกันแล้วจ้องมอง
ฝีที่ง่ามขานั้นมันบวมเป่ง
น้องก็เกร็งสุดตัวโอ๊ยสยอง
เมื่อลงมือกรีดผ่านขนลุกพอง
แล้วน้ำก็เจิ่งนองหนองไหลมา
เมื่อแล้วเสร็จน้องนั้นก็แย้มยิ้ม
ด้วยปลื้มปริ่มมีคนช่วยรักษา
น้องลุกขึ้นสวัสดีขอตัวลา
โอกาสหน้าจะแวะมาเยี่ยมเยือน
แต่พี่เฟี้ยตก็ลุกมาจับไหล่
เหมือนรั้งตัวน้องไว้อยากเอ่ยเอื้อน
น้องเลยแตะกลีบปากเป็นการเตือน
น้องอายเพื่อนถ้าบอกต่อหน้าเธอ
น้องคิดว่าพี่เฟี้ยตคงจะชอบ
เพราะสายตาคือคำตอบเหมือนฝันเพ้อ
แต่ไม่นานทุกอย่างกลายเป็นเบลอ
เมื่อบอกน้องว่า เธอเธออย่าลืมตังค์
อย่าลืมตังค์อะไรน้องก็งง
เขาเลยส่งค่ารักษาให้ดูมั่ง
น้องฟรุ้งฟริ้งใจเหี่ยวแฟบนะจังงัง
เลยรีบจ่ายสตางค์แล้วลาเลย...
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
comicclubs Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น