มุมสงบ (งานตะพาบครั้งที่ 157)
มุมสงบของเราก็คือห้องน้ำ ห้องปลดทุกข์นี่แหละ เพราะเวลาที่อกหัก มีความทุกข์ใจ อยากร้องไห้ เราก็สามารถร้องไห้ได้ และสามารถล้างคราบน้ำตาได้หลังจากร้องไห้เสร็จ เราไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็นบ่อยนักถ้าไม่สุดๆ จริงๆ
เราว่าคนเราไม่จำเป็นต้องทำตัวให้แข็งแกร่งตลอดเวลา อ่อนแอบ้างก็ได้ ร้องไห้ให้คนอื่นเห็นบ้างก็ได้ถ้าต้องการคนปลอบ ดีกว่ามานั่งทุกข์ นั่งเศร้าใจอยู่คนเดียว แล้วสุดท้ายก็หาทางออกให้ตัวเองอย่างที่คนอื่นไม่ทันได้ช่วยเหลือ
หลายๆ ครั้งเรามักจะได้ยินคำพูดติดตลก ถ้าหาทางออกไม่ได้ก็ไปออกทางเข้า เราว่ามันก็จริงนะ ออกทางเข้านี่แหละง่ายดี
เช่น อกหักใช่ไหม เราเข้ามาสู่เหตุการณนั้นได้ยังไง เราก็ไปออกทางเข้า จบ! คือ เอาตัวเองออกมาจากจุดจุดนั้น
ความทุกข์จากความโกรธก็เช่นกัน ถ้ารู้สึกไม่ไหวก็ออกมาเลย แต่ถ้ายังออกไม่ได้ ก็พยายามปรับจิตใจและท่องพุทโธ แม่บอกไว้ พุทโธจะช่วยได้
มีเพื่อนแม่คนหนึ่ง ไม่ว่าใครจะชม ไม่ว่าใครจะว่า เขาก็ยังทำหน้าที่นั้นได้อย่างเฉยๆ นิ่งๆ เพราะท่องคำว่าพุทโธ พอเรามีพุทโธอยู่ในใจ เราจะไม่วอกแวก
พอเราไม่วอกแวก ทุกๆ ที่ก็จะเป็นที่สงบ เป็นมุมสงบ ไม่มีอะไรมาทำให้ใจเราแกว่งได้
แต่พอมีข่าวงูเหลือมโผล่ขี้นมาจ๊ะเอ๋เท่านั้นแหละ...ความสงบก็หายไปเหลือแต่ความสยองงงง