ที่มาของโจทย์ : //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=crazylazykoodchi&month=01-2016&date=21&group=6&gblog=436

เพราะแร้วบ่วงปัจจุบันของสังคม
หลายคนคงทุกข์ตรมอยากร้องไห้
เมื่อหลุดพ้นช่างยากลำบากกาย
อีกใจหน่ายอ่อนล้ามาแรมปี

ซึ่งความจริงสังคมที่เป็นอยู่
ยากหาผู้จะแก้ได้อย่างสดศรี
ฝ่ายหนึ่งรักฝ่ายหนึ่งชังเป็นอย่างนี้
ยากเหลือที่ยากมีความเห็นตรง

ที่เธอถามแล้วที่นู่นเส้นขอบฟ้า
จะมีไหมเล่าหนาที่ประสงค์
ที่ไม่มีใครเข้ามาปักธง
แสดงเจตจำนงเป็นของตัว

เผื่อว่าเธอจะได้เข้าไปอยู่
ให้ใจไม่หดหู่ไม่มืดหลัว
ไม่มีซึ่งความเครียดความหวาดกลัว
มีแต่ตัวเธออยู่แล้วสุขใจ

ก็อยากบอกเธอไว้ ณ ตรงนี้
มันไม่มีหรอกที่เธอฝันใฝ่
ถึงเธอจะอยู่สุดฟากฟ้าไกล
ก็ยากหาสงบได้ถ้าใจรวน

เราจึงต้องหันมาพึ่งธรรมะ
อยู่กับปัจจุบันขณะไม่หันหวน
ค่อยค่อยปรับจิตใจและทบทวน
บางทีบ่วงตรวนแร้วก็จะคลาย...