เรื่องที่ 33 : รวมมิตร 4 รส โอ๊วววววว ขอบคุณที่เข้ามากันค่ะ อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ เรื่องหมาหน้าบ้าน ๆ ที่อยู่ตามริมทางค่ะ สวัสดีค่ะ...หายไปแต่ละทีนานนนนนนนนนนนนนนนนน.....หุหุ แอบไปเป็นลักยมตามเวปโน้นเวปนี้... อิ อิ... แต่สุดท้ายก็จะกลับมา บันทึกความทรงจำที่นี่อีกครั้ง.... รอบนี้มาคงมารวบ 4 ตัวเลย...อิ อิ เพราะสมองมันตื้อ ๆ เขียนไม่ค่อยครบถ้วนนัก เอาแต่ถนัดปฏิบัติ 5555.... หลังจากที่ลิเวอร์และยายปาดัมจาก ต่อด้วยความวุ่นวายในบ้านที่โชว์พลังให้ดูเมื่อคราวที่แล้ว... นอกบ้านก็ยังสนุกสนานไม่แพ้กัน... เด็กรายแรกนี่เมื่อตอนต้นเดือนไหนน๊า ต้นเดือนพฤศจิกายนสิ... แม่หมาตาล แจนกลับมาเจอเขาอีกครั้งพร้อมกับเลือดออกที่อวัยวะเพศ จริง ๆ แจนควรจะเอาเขาไปทำหมันตั้งแต่เขาคลอดลูกครอกที่แล้วไปแล้ว แต่ก็ปล่อยปละละเลยมาจนเกิดเรื่อง... คราวนี้เลยทนไม่ไหว ต้องติดต่อวุ่นวายไปหมด ทั้งเรื่องเงินที่ขอให้ช่วยจากห้องสุนัขพันทิบ และคุณหมอที่น่ารัก สุดแสนจะน่ารัก... เมื่อเพียบพรอ้มสำหรับการรักษา แจนก็ยกขึ้นรถ พุ่งตรงยังหมอ และรักษาจนหายกลับมาวิ่งลัลล้าได้อย่างเดิม... ประกอบในช่วงเวลาเดียวกัน เจ้าหมีดำก็คลอดลูกออกมาครอก 1 น่าตาน่ารักน่าชัง แจนเดินป้วนเปี้ยนแถวที่ขายลูกสุนัข หูได้ยินใครจะไปซื้อหมาก็สังเกตการณ์สักครู่ ก็เข้าไปโฆษณา "ถ้าไม่รังเกียจหมาจร คุยกับแจนนิดึงนะคะ" (ทำเสียงอ่อน ๆ เพราะตัวเองเสียงแข็ง หุหุ) คุยไปคุยมา แลกเปลี่ยนกันเรื่องสุนัขที่บ้านเขา ว่าเลี้ยงพันธุ์อะไร ถ้าเป็นหมาไทยหน้าบ้าน ๆ ก็จะเข้าทาง... มีอยู่รายหนึ่งพอพูดบอกเขาไปว่ามีลูกหมาเกิดครอกหนึ่งตรงนั้นตรงนี้ (ทำเป็นไม่ได้จะขอให้เขาไปเลี้ยง) เขาลุกขึ้นจับมือแจนขอให้พาไปดูพอไปดู แถมลากแฟนไปด้วย ท่าทางคุณแฟนเขาก็รักหมาและดูท่าจะเป็นเอามากกว่าด้วยซ้ำ เลยเดินไปดู... เขาครุ่นคิดกันสักครู่ และบอกว่าอาจจะเอาไป 1 ตัว เอาตัวเมีย...วันรุ่งขึ้นจะกลับมาบอกอีกที... แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ตอนมาเอา เอา 2 ตัว... ดีที่บ้านเขาอยู่ไม่ไกลเราเลยเดินไปดูได้ว่าเขาเลี้ยงหมาชนิดโอเค... ทำหมันครบถ้วนดี...ต่อจากนั้นแจนจะไม่ก้าวก่ายเขาเลย... นับเป็นการให้เกียรติกัน ตัวที่ 3 ก็เป็น หญิงเล็ก... เดินเป็นสาวแตกสะพรั่ง ตัวนี้โดนมาปล่อยพร้อมกับลูก ๆ อีก 3 ตัว ด้วยความที่เป็นหมาไทยขนเกรียน ลูกสวยมาก แถมหลังอาน เลยหาบ้านได้ไม่ยากนัก ลูก ๆ พอหย่านมก็ได้บ้านไปหมด เหลือแต่หญิงเล้กที่เดินเป็นสาวเนื้อหอมอีกรอบ หนุ่ม ๆ วิ่งตามกันเกรียว.... ผสมกันคาตาแจนเลย ไม่ได้การ... ติดต่อคุณหมอ ยกขึ้นรถไปทำหมันเสียเลยก่อที่จะเป็นตัวเป็นตนในท้อง.... รายนี้เป็นวีรกรรมที่ประทับใจมาก... โดยเฉพาะคน คือแจนจับไม่ได้ เพราะหญิงเล็กไม่ให้เข้าใกล้ เลยต้องอาศัยคนอีกหลายคน โดยรวมทั้ง รปภ. พี่ที่ขายของแถวนั้น ตามล่าหญิงเล็กกัน ปั่นจักรยานกันหาจนทั่ว จริง ๆ หญิงเล็กจะมีคนที่สามารถจับได้เพราะเขาช่วยดูมาตั้งแต่ตอนที่หญิงเธอโดนมาปล่อย แต่เพื่อนไม่ได้ที่นี่เป็นเดือนแล้ว เลยไม่รู้จะทำอย่างไร....ตอนที่ปั่นจักรยาตามหากัน หญิงเล็กเธอก็วิ่งหัวซุกหัวซุน ไปที่ร้านต้นไม้ของเพื่อนคนที่แจนบอกว่าไม่ได้มานาน และโชคดีมากที่วันนั้นเพื่อนมา เลยเดินเข้าไปบอกให้ช่วยจับให้หน่อย เพื่อนอุ้มหญิงเธอขึ้นมาอย่างง่ายดาย... แจนเลยขอรับมาด้วยความสบายใจ อุ้มขึ้นรถ พาไปหาหมอ ทำการปิดอู่และกลับมาเรียบร้อยโรงเรียนจร ตัวสุดท้ายรอบนี้ หญิงเป๋... รายนี้มาตอนไหนไม่มีใครรู้ แต่มากับสภาพที่ไม่มีขนเลย ก้นก็จะเป็นแผลเต็ม เพราะโดนรุมกัน น่องขา เนี๋ยลายเพียบ... รายนี้ไม่มีอะไรนัก แจนรักและเอ็นดูเป็นพิเศษ เพราะน่ารักเรียบร้อย เจียมตัว ที่พักอาศัยก็หาง่าย ๆ ตามซอกหรือมุมตึก เพราะเธอไม่สามารถออกมายืนอย่างสง่าผ่าเผยไม่ได้ เดี๋ยวโดนรุม 2 วันที่เจอกัน อันดับแรกเลยก็คือเอาผ้าเช็ดตัวของหญิงเป๋ไปซับน้ำและเช็ดตัว เพราะเธอจะมีหยักไย่ติดตัวมาเป็นประจำ พอเช็ดหน้าเช็ดตาเสร็จ หญิงเธอจะไปนอนตากแดด กลิ้งไปกลิ้งมาโชว์ให้ดูว่า "นู๋สบายใจจริง ๆ " และก็จะวิ่งกลับมาทานข้าวที่เตรียมไว้ให้...เมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน ก็ประกาศหาบ้านไป แต่ก็ยังไม่เป็นผล อาจเป็นเพราะกำลังคนต้องการสุนัขมีน้อย และอีกอย่างหญิงเป๋ ไม่สวยงาม ขาก็ด้วนเลยต้องเป็นเช่นหมาข้างถนนอย่างนี้ต่อไป... รอบนี้เอาแค่นี้ก่อง 4 บท สั้น ๆ ง่าย ๆ กับระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมา.... ลากขึ้นไปดู เขียนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย เพื่อน ๆ อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ... .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 11 ธันวาคม 2549     4 comment Last Update : 11 ธันวาคม 2549 18:19:05 น.     Counter : 590 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 32 : แก้วหลวง เดินย่ำต๊อกอยู่ในตลาด...(คือประมาณว่าหลง ว่างั้นเถอะ...) ทางข้างหน้ามีกองขยะตั้งขวางทางอยู่... (ความในใจ) "เอ๊ะ.... ตัวอะไรเนี่ยยยย หน้าตาคุ้น ๆ ......." "โอ๊วววว บางแก้ว บางแก้วหมาโปรดดดดดด" "เอ๊ะ...ทำไมมาเล็มของแถวนี้หล่ะ... อืมมม ดูก็ไม่ผอมมากนะ...แต่ก็นะ น่ารักจังเลยยยย" "จะกินอาหารเม็ดเป็นไหมเนี่ยยยย ลองดูแล้วกัน มื้อนี้แทนอาหารเม็ดด้วยขยะไปก่อนแล้วกันนะ" "มานี่ ลูกมา" (แก้วทำท่าเหมือนจะสนใจ และก็เดินมากิน) "แหม๋ ขอแอบลูบหางนิดนุงนะลูกนะ" (พอลูบเสร็จ) "แหม๋ ไม่ขี้ตกใจด้วย น่ารักจังเลยยยยย คงมีคนเมตตาอาหารให้นู๋บ้างนะลูกนะ" "แล้วเจอกันจ๊ะ บางแก้วแสนรัก" .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 24 ตุลาคม 2549     25 comment Last Update : 24 ตุลาคม 2549 7:54:31 น.     Counter : 1246 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 31 : Miss you... Miss youuuuu พรึมพรำก่อน : หลังจากไม่ได้ทำงานที่เดิมแล้ว ไปเยี่ยมแค่อาทิตย์ละหน สองหน... มาช่วงนี้วุ่นเรื่องที่บ้าน ทั้งคนทั้งสุนัข แถมเรื่องสมัครงานอีก...บอกตรง ๆ คิดถึงเจ้าพวกเด็ก ๆ นอกบ้านจังเลยยยย... จริง ๆ วันนี้กะว่าจะออกไปหาแล้วแหละ....แต่เมื่อกี๊พอเสร็จธุระเรื่องยายปาดัมเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อบอกว่า เดี๋ยวคุณพ่อไม่อยู่ พอดีจะฝากรอรับของให้คุณพ่อหน่อย พอดีจะมีคนเอาของมาฝากไว้ที่บ้าน เฮ้ออออ! อดไปเลยยยย ไม่เป็นไร คิดว่าพรุ่งนี้ เสร็จเรื่องงานแล้วเย็น ๆ จะแว๊บบบไปหาเสียหน่อยยย ตอนนี้เลยมารำพันไว้ก่อน และต้องขอโทษเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะคะ ที่ไม่ได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อน ๆ เลยยย เดี๋ยวอัพเสร็จแล้ว จะค่อย ๆ ทยอยเที่ยวบล๊อกเลยค่ะ ตอนนี้ขอเข้าเรื่องก่อนเลย เข้าเรื่องบ่นเลยแล้วกันนน : หลังจากตาอ้วนคนจรที่อยู่ใต้สะพาน ที่เขารักกุ๊กกิ๊ก หัวใจวายตายไป กุ๊กกิ๊กก็เงียบซึมมะเกนอะไรไปหลายวัน ตอนนี้ก็เวลาผ่านไปนานแล้ว แต่ช่วงนั้นทำให้แจนและกุ๊กกิ๊ก ได้รู้จักกันมากขึ้น ไปถึงที่นั่นก็จะหา "กุ๊กกิ๊ก" ก่อน ต่อไปก็หา "เนี๋ยม" และต่อด้วย "เจ้าปุ๋ยนวลจันทร์" หลังจากนั้นก็คือพวกที่เหลือ หุหุ มาวันนี้อย่างที่บอกว่ามารำพันและบ่นจริง ๆ .... คิดถึงและเป็นห่วงจังเลย .... ฝากคนเขาดูกันก็เหนื่อยคนอื่นเขา ที่สำคัญก็คิดถึงพี่ ๆ แถวนั้นด้วย..ตอนนี้เขาก็เหนื่อยกันอยู่ด้วย กลุ้มเลยนะเนี่ยแต่ก็ยังไม่มีปัญญาเอาเด็ก ๆ พวกนั้นมาเลี้ยงเอง ได้แต่หาเวลาไปหาให้บ่อย บางทีโน่นนนน 4 ทุ่ม เสร็จธุระก็แวะไป จัดตารางตัวเองจนปวดหัวไปหมด...หุหุ (บ่นใหญ่เลย ยัยแจน) ใครคิดออกบ้างว่าทำยังไงถึงจะเลี้ยงหมาพวกนี้ได้หมดดี .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 27 กันยายน 2549     17 comment Last Update : 27 กันยายน 2549 17:05:20 น.     Counter : 686 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 30 : มื้อหนึ่ง ต้องขออภัยที่หายไปนานมากก กำลังง่วนกับเรื่องพาหมานอกบ้านไปทำหมัน กำลังจะเตรียม มาเจอปล่อยหมาเพิ่มอีก 10 ตัว เลยไปบ่นไว้ที่ห้องศาสนาโน่นนนน ไม่กลัวบาป หุหุ เบื่อ เซ็ง เลยไม่มีรมณ์ใด ๆ จะทำไร.... กลับมาเรื่องวันนี้ดีกว่า ต่อเนื่องจากมะมีรมณ์เขียนเลย วันนี้เลยเอาเรื่องที่เขียนไว้แล้ว (แต่โดนเรื่องอื่นเบียดออกไป) มาลงเสียก่อนที่จะแบนโดยถาวร....หุหุ ภาพรวม จิ้งเหลน (สนิทกันนน) หมีดำ (นี่ก็สนิทกันนน) ใน 1 week จะเจอเด็ก ๆ ริมทางเหล่านี้ 2 วัน มีเหรอที่จะไม่สัมผัสเขาเสียหน่อย ก็แบ่งอาหารเม็ดผสมกับอาหารกระป๋องเพื่อเพิ่มกลิ่นให้น่ารับทานขึ้น เห็นใครมาก็แจก ๆๆๆๆ บางตัวก็มีปลอกคอด้วยนะ มาทำเนียนขอกินด้วย แจนก็หันซ้ายขวาดูก่อนว่าเจ้าของเขาอยู่ไหม ถ้าอยู่ก็จะขออนุญาติเขาก่อนให้อาหาร ตอนนั้นคิดในใจ เห็นหมาข้างทางทีไรก็คิดอย่างนี้ทุกที "กิน ๆ ไปเถอะ ฉันเองกินเมื่อไหร่ก็กินได้ พวกเธอฉันไม่รู้ว่าจะได้กินแบบเต็มอิ่มเมื่อไหร่ นานทีเจอกันทีก็ขอเป็นผู้ให้หน่อยนะ เห็นใจ มีพวกเธออยู่ตามทางก็เพราะความชั่วของพวกมนุษย์บางคนเนี่ยแหละ ไม่ใช่ความผิดเธอสักนิดเดียว ที่ต้องมาอยู่ชนิดไร้คนปกป้องเช่นนี้" จากในภาพ ที่เราเป็นห่วง และพยายามตีสนิทอยู่คือตัวในกรอบสีเขียว ผอมและดูหิวโซมาก เห็นเขาขณะขับรถผ่านลานจอดรถ เห็นปุ๊บหาที่จอดปั๊บ เรียกและเอาอาหารให้โดยไม่ลังเลเลย... ตอนนี้สวยขึ้นมาหน่อยแล้วแหละ แต่หางยังตกทิ่มหน้าท้องอยู่เหมือนเดิม... อีกตัวคือในกรอบสีชมพู เพราะเหมือนจะมาใหม่ มีรอยโดนกัดที่คอ อักเสบตรงคอ เหมือนแผลจะเกิดเป็นอาทิตย์แล้ว แต่วันที่เจอเขาเนี่ยมีเลือดไหลออกมาอาจเป็นเพราะคันที่แผลเลยเกาก็เป็นได้ แต่เขายังตื่นคนและกลัวหมาตัวอื่นอย่างมาก นี่ผ่านไป 1 อาทิตย์กลับมาอีกทีเดินหา ขับรถวนหาก็ไม่เจอเลย ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง หวังว่าถ้าเป็นหมาหลงมาก็ขอให้เจอเจ้าของหรือกลับบ้านถูกนะ เพราะดูเธอไม่ผอม ขนสวยดูดีกว่าตัวอื่นเลย.. อวยพรให้นะลูกนะ แม้วันนี้ผ่านไปหลายอาทิตย์แล้วก็ยังไม่เห็นกันก็ตามเถอะ เวลาเราให้อาหารเด็ก ๆ ริมทางเมื่อเวลามีโอกาสที่จะให้เขา ไม่ต้องห่วงเรื่องความสกปรกหรือทิ้งขยะเกลื่อนที่ตรงนั้น พูดได้เต็มปากว่า เราจะรอจนกว่าเด็ก ๆ เหล่านี้กินกันเสร็จ กินไม่หมดก็เก็บเดี๋ยวนั้น หรือหาที่ที่พ้นคนแอบไปซุก ๆ อาหารไว้ให้เขา เราไม่ทิ้งขยะเอาไว้ให้เป็นภาระแก่ผุ้ที่ดูแลความสะอาดตรงนั้นแน่นอน รับรอง... ก็มีเรื่องขำเหมือนกันนะ ก็ไม่รู้นะว่าใครจะมองเราเป็นอย่างไร จะบ้า จะเพี้ยน ซึ่งก็เคยโดนนินทามาแล้ว มาทราบตอนหลังหลังจากได้คุยกัน บางคนก็เข้ามาเหมือนทดสอบว่า ยัยนี่เสแสร้งรักหมาหรือเปล่า และภายหลังเช่นกันเพื่อนคนนี้เองก็ต้องแพ้ไปเพราะเขาแทบจะอ๊วกแตกออกเป็นหมาแทนเราเลย สุดท้ายเหมือนเขาไม่สบายใจเขาก็มาสารภาพตอนหลังว่าเขาคิดเช่นนั้นนั่นเอง คิดแล้วก็ขำจริง ๆ นะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา แต่จะยังไงเราก็ไม่สนใจหรอกไม่โกรธด้วย .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 14 กันยายน 2549     9 comment Last Update : 14 กันยายน 2549 15:18:37 น.     Counter : 468 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 29 : 5 สาวน้อยน่ารัก ไปพบเห็นโดยบังเอิญ และเหมือนเข้าใจหาที่คลอดลูกจริง ๆ มาเจอกันจนได้... จะเรียกกันว่า 5 สาว อีแอบ ตามกระแสเมืองไทยหรือ 5 สาวเมืองนอก ตามแต่จะเรียกของผู้พบเห็นก็เถอะ.... แต่พวกเธอคือ 5 ชีวิตข้างถนนที่เกิดขึ้นจากการกระทำของมนุษย์ สัตว์ที่ประเสริฐ.... ตามที่ได้เฝ้าไปดู 2 วันต่ออาทิตย์ อีกประมาณ 2-3 อาทิตย์ เด็ก ๆ กลุ่มนี้ก็จะเริ่มวิ่งลงถนน ซุกซน เสี่ยงภัยกับอันตรายในโลกนี้.... ขอเนื้อที่ตรง blog นี้อีกครั้งเป็นตัวกลาง ผ่านไปยังผู้ที่มีเมตตาเพื่อ พิจารณารับอุปการะ / กระจายข่าว / ทำ Fw E-mail ไปยังเพื่อน ๆ เพื่อทำการส่งต่อ กันไปด้วยเถิดค่ะ...ขอบคุณมาก ย้ำว่า แจกฟรี สุนัขไทย สีโกโก้เข้มจำนวน 1 ตัว , สีโกโก้อ่อนจำนวน 3 ตัว , สี 3 สี จำนวน 1 ตัว สนใจ ติดต่อ 018355309 ขอบคุณมากค่ะ .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 15 สิงหาคม 2549     26 comment Last Update : 26 ธันวาคม 2549 8:33:59 น.     Counter : 575 Pageviews.   Share Tweet