BlogGang.com : : magarita30 - Heart of Greed 7

Group Blog

All Blogs

Heart of Greed 7

จากตอนที่แล้ว Tong Chi-on ย้อนกลับไปตามหา Seung Joi Sum
บริเวณที่เขาเห็นเธอตอนนั่งแท็กซี่ผ่าน
Tong Chi-on ขอโทษที่เขาหลุดปากพูดเรื่องเธอยืมเงินออกไป
แต่เขาไม่เคยพูดว่าเธอเป็นผู้หญิงหากินที่มาหลอกเขานะ
เรื่องมันแล้วก็ขอให้แล้วกันไป โอเคมะ

Tong Chi-on: แต่ไหนไหน ก็ไหนไหน ขอพูดหน่อยเถอะ
เอาเงินสามหมื่นไปแทงบอล มันเสี่ยงไปนะ ถึงหนนี้จะโชคดีก็เหอะ
ลูกบอลกลมๆ มันไม่แน่ไม่นอน เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้อีกก็ได้
เรื่องพี่ชายเธอ ชั้นฟังจาก Shui Mak-mak แล้ว
เค้าช่างโง่จริงๆ จำนวนแม่บ้านฟิลิปปินส์มีแต่จะลดลง
เพราะต้องแข่งขันกับแม่บ้านไทยกับอินโด
Seung Joi Sum: หยุดพูดได้แล้ว
Tong Chi-on: ไม่พูด ไม่พูด ผมแค่ไม่อยากให้เราคาใจกัน
Seung Joi Sum: มีอะไรต้องคาใจล่ะ คุณใจดีกับชั้นออก
ถ้าเป็นพวกเจ้าหนี้เงินกู้ ป่านนี้ชั้นคงโดนตบไปแล้ว
เนี่ยก็แค่โดนดูถูก โดนถากถางเท่านั้นเอ๊ง
Tong Chi-on: ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น
Seung Joi Sum: ใบกู้ชั้นก็เขียนให้แล้ว เลิกยุ่งกับชั้นซะที
Tong Chi-on: คุณเปลี่ยนเบอร์มือถือรึเปล่า
ผมขอเบอร์ใหม่ของคุณไปให้ Shui Mak-mak ได้มั้ย
Seung Joi Sum: ชั้นไม่ได้เปลี่ยนมือถือ ชั้นถังแตกจนต้องขาย พอใจรึยัง

Seung Joi Sum เอาของไปขายแบกะดิน ขายถูกๆ ก็ยังไม่มีคนสนใจ

Tong Yan-kai ไม่สบายก็ไม่ยอมกลับบ้าน
ถ้ายังแก้ไขปัญหาครอบครัวไม่เสร็จล่ะก็ ยังไงก็ไม่กลับ
ที่ไอเนี่ยเพราะเครียดต่างหาก ยามาถึงเมื่อไหร่ก็หายไอแน่

ยามาแล้วครับทั่น อา Po กลับมาจากตรวจฟาร์มเป๋าฮื้อที่ตงก่วน
กลับมาก็โม้สะบั้นว่าทำงานหนักน่าดู กินนอนอยู่ที่ฟาร์มตลอดสามวัน
แต่จริงๆ แล้วก็แอบเที่ยวหญิง

Tong Yan-kai พาอา Po ไปเลี้ยงสเต๊ก แล้วขอให้ช่วยเกลี้ยกล่อมพี่รองให้กลับบ้าน
ตอนแรกอา Po ก็โอเค แต่พอรู้ว่าพี่ใหญ่ให้ใส่ชื่อแม่รองในร้านสองแห่ง อารมณ์ก็เปลี่ยน

อา Po: พวกพี่ๆ ทำแบบนี้ ผมเสียใจนะ ตอนพ่อเสียได้สั่งให้พี่สองคนดูแลผมให้ดี
แม้ตอนนั้นผมจะแค่หกขวบ ผมก็จำทุกคำที่พ่อพูดได้อย่างแม่นยำ
พี่ๆ รับคำ และสาบานกับพ่อว่าจะดูแลผม และรักผม
Tong Yan-kai: พี่ใหญ่กับพี่รองเขารักเธอมากนะ
อา Po: รักเหรอ พี่ใหญ่ดีต่อ Kam มาก แล้วพี่เค้าเคยคิดถึงผมบ้างมั้ย
พี่ใหญ่เป็นเจ้าของร้าน 31 แห่ง มีทรัพย์สินตั้งหกร้อยล้าน
แล้วดูซิ พี่ยกร้านให้คนอื่นได้ แล้วทีผมล่ะ Kam ไม่เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับพี่ใหญ่ด้วยซ้ำ
ถ้าพ่อฟื้นขึ้นมารู้เข้า ต้องตบสั่งสอนพี่ใหญ่แน่
Tong Chi-on: แม่ใหญ่ดีกับอาออก ปีที่แล้วอาเป็นหนี้พนันบอลเขาตั้งหกหมื่นเหรียญ แม่ใหญ่ก็จ่ายให้
อา Po: นั่นเพราะพี่ใหญ่ไม่มีทางเลือกหรอก ใช่ว่าเค้าดีกับอาซะที่ไหน
เงินน่ะสำคัญกับพี่ใหญ่มากกว่าอะไร พี่เขย พี่ก็พูดเองว่าผมทำงานดี มีความสามารถ
เดือนๆ นึง ผมได้เงินเดือนแค่สองหมื่นสี่ รวมโบนัสแล้ว เฉลี่ยก็ได้เดือนละสามหมื่นสองเอง
พี่เขยก็รู้ว่าผมทำกำไรให้ร้านตั้งเท่าไหร่ แค่สองหมื่นสี่ ค่าอาหารยังไม่พอจ่ายเลย
แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าพี่ใหญ่จ่ายหนี้ให้อา เพราะพี่ใหญ่คอยตอกย้ำ พูดเรื่องนี้ตลอดปี
ถ้าพี่ใหญ่ยกร้านให้ผมซักร้านสองร้าน มีหรือผมจะหวังรวยจากการพนันบอล
พี่เขยบอกพี่ใหญ่ ต่อไปไม่ต้องจ่ายเงินเดือนให้ผมแล้ว ผมลาออก

ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก
อา Po กลับมาเก็บข้าวของ ยื่นใบลาออก ไปคนเดียวยังไม่พอ
ลากเอา Kat ลูกน้องคู่ใจออกไปด้วย

Shui Mak-mak กำลังจะบินไปต่างประเทศ
เธอกังวลเรื่อง Seung Joi Sum จึงแวะมาหา Tong Chi-on ก่อนขึ้นเครื่อง
โล่งอกไปทีที่เจอ Seung Joi Sum แล้ว
แต่ยังไงก็ควรเอาหนังสือกฎหมายไปคืนซะด้วย ไม่งั้น Seung Joi Sum สอบไม่ผ่านล่ะก็ น่าดู
Tong Chi-on ไม่รู้จะติดต่อ Seung Joi Sum อย่างไร ก็เธอขายมือถือไปแล้ว
Shui Mak-mak แนะให้ฝากข้อความไว้ที่บล็อกของ Seung Joi Sum

Tong Chi-on เข้าไปที่บล็อก เขาได้อ่านไดอารี่ของ Seung Joi Sum
ที่บรรยายความรู้สึกของเธอในแต่ละวัน กลางวันทำงาน กลางคืนเรียน

ในวันที่ Seung Joi Sum มาขอยืมเงินนั้น เพราะเธอจนหนทาง
เจ้าหนี้เงินกู้จะมาทวงหนี้ตอนสี่โมงเย็น บ่ายสองแล้วเธอยังหาเงินไม่ได้
จึงต้องมาขอยืมเงินจาก Tong Chi-on

3 พ.ค. Seung Joi Sum ขายล้างสต๊อกทั้งวันได้มาแค่สิบเหรียญ
กำลังหดหู่ ก็ได้เห็นชายหนุ่มที่เธออยากเจอเขามากที่สุด (ใครเอ่ย อิอิ)
แต่เวลานี้ เธอไม่อยากให้เขาเห็นเธอเลย เธออยากให้เขาจำเธอในสมัยก่อนได้มากกว่า

โผล่มาให้ดีใจ แต่ก็แค่ 7 วิ ฮึ

5 พ.ค. Seung Joi Sum ต้องเอาเจ้าเหมียวคิว ออกขายผ่านเว็บ
เพราะเธอต้องการใช้เงินสองพันเหรียญ

Tong Chi-on ไม่อยากให้ Seung Joi Sum ต้องขายเจ้าคิว
จึงไปขอความช่วยเหลือจากกิลเบิร์ต ซึ่งกำลังฝันหวานถึงแฟนอยู่พอดี
ต้องรีบปิดหน้าจอแทบไม่ทัน จะเข้าห้องก็ไม่เคาะประตู

กิลเบิร์ตก็ไม่ค่อยรู้จักเว็บขายของเท่าไหร่ ต้อง Foon แน่ะ

เข้าเว็บกันอยู่นาน จน Foon หนีออกไปเที่ยวแล้ว เพิ่งจะหาเจอ
มามะขอพี่ชายจุ๊บที หยึยยย

เริ่มต้น Tong Chi-on ก็ให้ประมูลที่สองพันเหรียญ
แล้วยังประมูลแข่งกับตัวเองอีก เอาเข้าไป เล่นเอากิลเบิร์ตงง

จนสุดท้ายประมูลไปที่สี่พันเหรียญ

Seung Joi Sum ดีใจที่มีคนซื้อเจ้าคิวในราคาสูงกว่าที่คิดไว้
Tong Chi-on ให้เบอร์มือถือเขาไป เธอจึงรีบไปซื้อมือถือถูกๆ มาไว้โทรติดต่อTong Chi-on กลัว Seung Joi Sum จับได้ อุตส่าห์ดัดสำเนียงแบบคนแผ่นดินใหญ่
กิลเบิร์ตชักกลุ้มกับพี่ชาย เฮ้อ ทำไปได้

Tong Chi-on นัดเจอกับ Seung Joi Sum ที่สวน
เขาอำเธอว่าจะเอาเจ้าคิวไปดองยามังกรหงส์เสือ
มังกรก็งู หงส์ก็ไก่ เสือก็แมว กินแล้วจะได้เลือดลมดี
Seung Joi Sum ตกใจจนมือไม้อ่อน เรื่องอะไรจะขายแมวไปให้กินล่ะ

Tong Chi-on: อ่ะ ล้อเล่น คนแก่ก็ขี้เล่นอย่างนี้แหละ
ไม่ดีเหรอ เจ้าคิวจะได้ไม่เหงา

Seung Joi Sum ฉุนจัด ที่พบว่า คนซื้อคือ Tong Chi-on ล้อเล่นแบบนี้ไม่ขำนะ

Tong Chi-on: อย่าโกรธน่า ที่ผมทำไปตั้งมากมาย
เพราะอยากให้คุณอารมณ์ดีขึ้นบ้าง
บล็อกของคุณเนี่ยมีข้อคิดดีๆ เยอะเลยนะ ผมว่าจะจดไปให้น้องๆ อ่าน
คุณบอกว่า การหยุดพัก เพื่อที่จะเดินทางไปได้ไกลยิ่งขึ้น
คำว่าขื่นขม เขียนด้วยเส้นสามเส้นเหนือคำว่าปาก

ยิ่งพูดยิ่งทำให้ Seung Joi Sum รมณ์เสีย ไม่ขง ไม่ขายมันแล้ว แมวเนี่ย

Tong Chi-on: ไม่ขายก็ไม่ว่านะ ฟังผมพูดซักคำ ผมขอโทษ
Seung Joi Sum: ขอโทษทำไม ฉันไม่ได้โกรธคุณซักหน่อย
ฉันอยากจะขอบคุณที่คุณทำอะไรตั้งหลายอย่างเพื่อชั้น
แต่ชั้นอยากพึ่งลำแข้งของตัวเองในการหาเงินมาใช้หนี้คุณ
ขอให้ชั้นมีศักดิ์ศรีเหลืออยู่บ้างจะได้มั้ย

Tong Yan-kai ยังหาทางกู้วิกฤติในครอบครัว
ในฐานะผู้นำครอบครัว ต้องจัดการแก้ไข จะปล่อยปละละเลยไม่ได้
Tong Chi-on กลัวว่ายิ่งทำจะยิ่งยุ่งอ่ะดิ
ป๋าให้ Tong Chi-on นัดน้องๆ กับอา Po มากินข้าวเย็น
ส่วนป๋าจะนัดแม่รองกับอา Lei เอง

ป๋าเตรียมร่างสุนทรพจน์ยาวเป็นหน้าๆ กะจะให้ซึ้งใจน้ำตาไหลพราก
คนฟังจะหลับซะก่อนล่ะมั้ง ไม่เวิร์คหรอกป๋า ถึงเวลาต้องใช้ไพ่ตายแล้วล่ะ

กิลเบิร์ตควงแจ๊คกี้ไปเลือกซื้อรถ
พนักงานขายจำแจ๊คกี้ได้ ยังถามถึงสามี เธอเลยอ้างว่ากิลเบิร์ตเป็นพี่ชาย

แจ๊กกี้: แหม แค่บอกว่าเป็นพี่ชาย ก็ต้องอารมณ์เสียด้วยเหรอ
กิลเบิร์ต: เปล่านี่ คุณจะแนะนำผมเป็นอย่างอื่นได้เหรอ

Tong Chi-on โทรตามกิลเบิร์ตกลับมากินข้าวบ้าน
เลยอดดินเนอร์กับแจ๊คกี้เลย

ส่วนป๋าก็ไปตามแม่รอง แม่รองยอมง่ายๆ ผิดคาดแฮะ แม่รองอยากรู้ว่าอา Lei จะมาไม้ไหน

Tong Chi-on ตามอา Po กลับ ตอนแรก อา Po ก็ไม่ยอม
แหม ต้องให้ใช้กำลังด้วย

เต็มใจบ้าง ไม่เต็มใจบ้าง ทุกคนก็ต้องมา

Tong Yan-kai: ลูกๆ รู้ไหมชื่อของพวกลูก คือความคาดหวังที่ป๋ากับแม่ใหญ่มีต่อครอบครัว
On, Yat, Foon, Yan หมายถึงเราหวังว่าครอบครัวจะมีความสุขตลอดไป
รู้มั้ยลูกๆ โตขึ้นมาเนี่ยเพราะกินอะไร
Foon: กินข้าวสิป๋าก็
Tong Yan-kai: ไม่ใช่ เป๋าฮื้อต่างหากล่ะ รู้มั้ยเป๋าฮื้อมีความหมายถึงความอดทน
ครอบครัวต้องมีความอดทน และการยอมให้กัน
อา Lei: พี่เขย จะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆ เลยดีกว่า
Tong Yan-kai: งั้นป๋าจะเข้าสู่ประเด็นล่ะนะ ระยะหลังนี้ ครอบครัวเรามีปัญหามากมาย
Kam ไม่พอใจ Lei เพราะเธอมีความอดทนต่ำ
Lei ออกจากบ้าน เพราะไม่ยอมให้ Kam ส่วนอา Po ก็ไม่ยอมอดทนกับเรื่องเล็กน้อย
ต่างคนต่างชี้หน้าว่าคนอื่น แต่ลืมไปว่าเวลาชี้นิ้วไปที่คนอื่น อีกสามนิ้วจะหันกลับมาหาเราเอง

กิลเบิร์ต: เดี๋ยวดิป๋า ผมเพิ่งเช็คเน็ต ไม่เห็นมีที่ไหนพูดเรื่องเป๋าฮื้อ หมายถึงความอดทนเลย
ป๋ามั่วแต่งขึ้นมาเองรีเปล่า
Tong Yan-kai: แกเรียนเมืองนอก จะรู้วัฒนธรรมจีนลึกซึ้งได้ยังไง

ก่อนจะออกนอกเรื่องไปกันใหญ่ ป๋ารีบดึงกลับมา

Tong Yan-kai: ปัญหาที่เกิดขึ้น เป็นเพราะเรื่องร้านใช่มั้ย
ที่ป๋ากับแม่ใหญ่ไม่ได้ใส่ชื่อทุกคนลงไป เพราะไม่ว่าจะมีชื่อหรือไม่ ร้านนี้ก็เป็นของทุกคนอยู่ดี

พูดไปพูดมา ก็ยังไม่ซึ้งกัน ป๋าไม่ยอมแพ้ วันนี้ เตรียมตัวมาดี
มีกระดานมาด้วย ไม่ใช่เกมส์โชว์นะป๋า

Tong Yan-kai: อักษร Kou หมายถึงความกลมเกลียว
ถึงตัดคำออก ก็ยังหมายถึงความกลมเกลียวอยู่ดี
Foon: ผมเล่นมั่ง คำนี้ต่อให้ตัดหรือไม่ตัดรากศัพท์คำว่า Shui ออก ก็หมายถึงสีเขียว
แม่รอง: เฮอะ คำนี้ จะตัดหรือไม่ตัดรากศัพท์คำว่าหญ้าออก ก็หมายถึง Lei (อ้าวว่ากระทบนี่ฝ่า)
กิลเบิร์ต: ผมก็รู้คำนึง คำนี้ จะตัดหรือไม่ตัดรากศัพท์คำว่าหูออก ก็อ่านออกเสียงเดียวกัน
อา Po: มาผมมั่ง คำนี้ ไม่มีรากศัพท์คำว่าไฟ ก็หมายถึงชาวนา
ใส่รากศัพท์คำว่าไฟลงไป ก็แปลว่าถังแตก ซึ่งหมายถึงผมเอง
มีอีกคำนะ มีเงินก็เป็นคน ไม่มีเงินก็เป็นผี

เผลอไม่ได้ เป็นออกนอกเรื่องกันอยู่เรื่อย
เอาเป็นว่าป๋าขอฟังความคิดเห็นทุกคนเรื่องการใส่ชื่อร่วมในร้านก็แล้วกัน

สำหรับกิลเบิร์ตใส่ชื่อหรือไม่ ก็ไม่แตกต่าง
แต่สำคัญที่ผลตอบแทนเท่านั้น ร้านส่วนใหญ่อยู่ในย่านเก่า ที่ให้ผลตอบแทนต่ำแค่ 7% ของเงินลงทุน
ฝากแบงค์ตอนนี้ก็ได้ดอก 4-5% แล้ว น่าจะขายร้านซักครึ่งหนึ่งเป็นอย่างน้อย
แล้วนำเงินมาลงทุนขยายสาขาร้านเป๋าฮื้อเพิ่ม หรืออาคารสำนักงานให้เช่าชั้นนำก็ได้
แม่รองเห็นด้วยทันที เรื่องเงินต่อเงินเข้าทางแม่รองอยู่แล้ว
กลัวแต่ว่าจะมีคนหวงก้าง กั๊กไม่ขาย จนร้านพังไปข้าง
Foon ก็เห็นด้วยกับความคิดพี่ชาย อา Po ยิ่งไม่ต้องคิด ได้เงินสดมาล่ะก็ดีแน่

Lei: พวกเธอชักจะล้ำเส้นมากไปแล้วนะ จะไม่เคารพอา อาก็ไม่ว่า
แต่ยังไงก็ไม่ควรจะขายร้าน อีกหน่อยสมบัติจะกระจัดกระจายหมด
แม่รอง: แล้วไง ถึงงั้นก็เป็นเรื่องของตระกูล Tong เธอมันแซ่ Ling เกี่ยวอะไรด้วย
Lei: เธอไม่ให้เกียรติชั้น ชั้นก็ไม่สน แต่อย่าสร้างความแตกแยกจะได้มั้ย
เธอทำอย่างนี้ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้เด็กๆ นะ
อา Po: พี่รองพูดถูก ขอเคลียร์หน่อยนะ
ถ้าพ่อผมไม่ทิ้งมรดกไว้ให้ มันจะงอกเงยเป็นร้านตั้ง 31 ร้านมั้ย
เพราะฉะนั้นร้านก็เป็นสมบัติของตระกูล Tong กับ Ling
คนแซ่ Wong ไม่เกี่ยว รู้ไว้ด้วย Wong Sau-kam
แม่รอง: ชั้นไม่เกี่ยวได้ไง Foon เป็นลูกของ Tong Yan-kai นะ
ถ้าจะแบ่งร้าน Foon ก็ต้องได้ด้วย
Lei: เลิกพูดเรื่องแบ่งร้านได้แล้ว ไม่งั้นชั้นพี่ใหญ่กลับมาชั้นจะเล่าให้ฟังให้หมด
แม่รอง: เธอเอาพี่ใหญ่มาขู่ชั้นเหรอ เชิญไปฟ้องเลย ชั้นไม่กลัวหรอก

ป๋าเห็นท่าไม่เข้าที เริ่มแผนต่อไปเลยดีกว่า
ทำอย่างนี้ป๋าเสียใจนะ ไม่อยากอยู่แล้วบ้านนี้ เก็บของไปดีกว่า
ลีลาร้องห่ม ร้องไห้ แถมไออย่างสาหัสของป๋า ได้ตุ๊กตาทองแน่
เล่นเอา อา Lei ใจอ่อน ยอมย้ายกลับเข้ามา
แม่รองก็กลัวป๋าจะโกรธ ช่างเถอะ ไม่ต้องใส่ชื่อในร้านแล้วก็ได้
อา Po ยอมกลับมาทำงานที่ร้าน
ทุกคนสัญญาว่าจะปิดเรื่องนี้ ไม่เล่าให้แม่ใหญ่รู้

หลังจากทุกคนออกจากห้องไปแล้ว ป๋าดีใจจนออกนอกหน้า
หัวเราะเพลินไปหน่อย ถูกจับได้เลย
ป๋ายังอุตส่าห์แถ ไปอีกว่า ลูกผู้ชายเศร้ามากๆ แทนที่จะร้องไห้ก็กลับหัวเราะ
หัวเราะทั้งน้ำตาน่ะเคยเห็นมั้ย