BlogGang.com : : magarita30 - Heart of Greed 8

Group Blog

All Blogs

Heart of Greed 8

Seung Joi Sum ยังคงตั้งหน้าตั้งตาขายของล้างสต๊อคต่อไป
แม้จะไม่ค่อยได้รับความสนใจจากแม่บ้านชาวฟิลิปปินส์มากนัก
สำหรับเธอ Tong Chi-on ก็เป็นแค่คนเคยรู้จัก เดินผ่านก็แค่ทักทายกัน

หลังจากที่ Seung Joi Sum ออกจากบริษัทเก่าเพราะเจ้าหนี้ตามไปก่อกวน
เธอจึงไปสมัครงานใหม่ แม้ผลการเรียนกฎหมายปี 2 ที่มหาวิทยาลัยซิตี้จะดีแค่ไหน
แต่พอที่ใหม่รู้ว่าเธอออกจากบริษัทเก่าเพราะอะไร ก็ปิ๋ว

Tong Chi-on ยังเป็นห่วง Seung Joi Sum
เค้าเห็นสาวใช้ฟิลิปปินส์มาซื้อของที่ร้าน จึงขอให้ช่วยสอนศัพท์ฟิลิปปินส์ง่ายๆ ให้
แถมให้สอนร้องเพลงของนักร้องดังฟิลิปปินส์ให้ด้วย

Seung Joi Sum กำลังเซ็ง ขนาดซื้อ 1 แถม 1 ยังไม่มีคนสนใจ
ลีลาร้องเพลงฟิลิปปินโนของ Tong Chi-on ช่วยเรียกแขกได้เพียบ
Tong Chi-on มั่วนิ่มว่าตัวเองเป็นลูกครึ่งฟิลิปปินส์ไปโน่น
Seung Joi Sum ชักหมั่นไส้ จะสีหญิงก็ไปไกลๆ เลย
ฮู้ย เนี่ยเค้าเรียกว่าแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมต่างหาก อยู่เฉยๆ ฟังเพลงไปแล้วดีเอง
เอ่อม ว่าแต่น้อง Seung Joi Sum คะ มิน่าสินค้าน้องถึงขายไม่ออก
ก็พัดเนี่ย มันดรีมเวิล์ดของไทยง่ะ ไม่ใช่ของฟิลิปปินส์ซะหน่อย

เอาละครับ เพลิดเพลินกับการฟังเพลงกันไปแล้ว
Tong Chi-on ก็อาศัยจังหวะดึงเข้าขายของทันที
อันนี้ เข้าข่ายหลอกลวงป่าวหว่า เล่นบอกว่า Seung Joi Sum เป็นสาวฟิลิปปินส์
ที่หน้าใสแตกต่างเนี่ย เพราะใช้ครีมหน้าเด้ง ไม่เชื่อทดลองใช้ดูได้
Seung Joi Sum ผวา เครื่องสำอางอารัยยะ ยี่ห้อไม่รู้จัก จะมาทาหน้าชั้นได้ไง
ทามือไปก่อนละกัน ด้วยแรงหน้าม้า สินค้าที่เคยขายไม่ออก ก็กลับขายดิบขายดี

Seung Joi Sum ขอบคุณ Tong Chi-on ที่ช่วยให้เธอขายของได้
แหม จะแนะนำเคล็ดลับให้ คนขายของต้องรู้จักยิ้มแย้มแจ่มใส
ทำหน้าแบบแบกโลกไว้ทั้งใบ ใครจะอยากซื้อ
Tong Chi-on คืนของที่ Seung Joi Sum เอามาล้างหนี้ให้
เป็นหนี้ยังไงก็ต้องใช้ เค้าไม่ใช่เจ้าหนี้ใจดีที่ยกหนี้ให้
แต่ควรทะยอยใช้เท่าที่มี อย่าทำอะไรเกินกำลัง มีเมื่อไหร่ก็ใช้
รับรองว่าจะไม่ไปเผาบ้าน หรือพ่นสีกำแพงแน่นอน

Seung Joi Sum ถึงกับน้ำตาคลอ
ไม่เอาน่าอย่าร้องไห้ ยิ้มกันไว้ดีกว่า ดูผมดิ๊ ยิ้มแล้วหล่อโคตร

Tong Chi-on: ไม่ต้องหัวเราะซะขนาดนั้นก็ได้
หัวเราะซะเห็นฟันสี่สิบสองซี่ ไม่สวยเลย แค่ยิ้มหวานๆ ก็พอแล้ว

พ่อของ Seung Joi Sum เป็นโรคอัลไซเมอร์
แค่ออกมานอกบ้านก็หาทางกลับบ้านไม่ถูก
เค้าจึงไม่รู้เรื่องพี่ชายของ Seung Joi Sum เลย
จะบอกว่าชื่อ Tong Chi-on ก็กลัวพ่อจะจำยาก
เรียกนายโอเคละกันง่ายดี

แม่ใหญ่ไปกินอาหารร้านเดิม ถึงได้รู้จากบ๋อยว่าที่บ้านเกิดเรื่อง
จึงกลับมาซักแม่บ้าน พอดีแม่รองกลับไปเยี่ยมบ้าน
แม่บ้านเลยฉวยโอกาสแฉแต่เช้า เอ๊ย ไม่ใช่ แฉหมดเปลือก

ป๋ายังไม่รู้ว่าแม่ใหญ่รู้เรื่องหมดแล้ว ยังชวนไปเล่นไพ่นกกระจอกกับลูกๆ
แม่ใหญ่ไม่อยากจะเล่นให้เมื่อย เล่นกับกิลเนี่ยนะ นับแต้มยังไม่ค่อยจะถูกเลย
เดี๋ยวจะหาว่าผู้ใหญ่รักแกเด็ก
งั้น Tong Chi-on ขออาสาเอง ศักดิ์ศรีแชมป์ไพ่นกกระจอกในอินเทอร์เน็ต 3 สมัยซ้อน
พอจะแข่งด้วยได้ป่าว อยากแพ้นัก แม่ใหญ่ก็จะไม่ออมมือล่ะ

ยังไม่ทันจะเริ่มเล่นเลย กิลเบิร์ตก็ได้รับโทรศัพท์ตามตัว
ครอบครัวชักสงสัย สาวไหนโทรมากันเนี่ย

ขาดไปขาหนึ่ง yan-yan ก็เด็กเกินไป ห้ามเล่น
(ฉากนี้ถ้าพากษ์ไทยต้องโดนขึ้นข้อความ การพนันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย)
พอดีได้อา Po มาชดเชย อะโห ทำไมไพ่มันห่วยอย่างนี้ล่ะ

อา Po: ไพ่เนี้ยมันแปลกดีนะ ยังกะดวงผมแน่ะ
แม่ใหญ่: ดวงเธอเกี่ยวอะไรกับไพ่
อา Po: หมอดูเพิ่งจะดูดวงให้ผมว่าเป็นดวงคนจนในครอบครัวเศรษฐี
รู้มั้ย หมายความว่ายังไง มีบุญแต่ไร้วาสนาไงล่ะ

พูดยังไม่ทันขาดคำ ป๋าก็ทิ้งไพ่ให้น็อค อ้าวไหนว่าดวงไม่ดี
อา Po เปิดไพ่ต่อไป โธ่เอ๋ย เปิดเองก็น็อค จั่วน็อคได้อีกเท่าตัว
เห็นปะ ดวงกุดจริงๆ

แถมเงินที่ได้ยังเป็นเหรียญชอคโกแลตซะอีก จะเล่นทำไมเนี่ย

แม่ใหญ่: ถ้าเธอไม่ชอบเหรียญชอคโกแลต พี่จะให้คำๆ หนึ่งกับเธอแล้วกัน
คำว่าส่ง เขียนเป็นมั้ย เขียนด้วยตัวทหารบนเรือ
หมายความว่า เรือนำทหารไปสู่สนามรบ
เอาล่ะเธอมีเรือลำใหญ่แล้วนะ อยู่ที่ว่าเธออยากเป็นทหาร หรือเธออยากสู้ล่ะ
อา Po: เอาล่ะ ต่อไปผมจะใช้ชีวิตตามคำๆ นี้ ผมจะทำงานหนัก ผมจะสู้

กิลไปพบแจ๊คกี้ที่ร้านอาหาร แจ๊คกี้ระแวงว่าถูกปาปารัซซี่ตามจึงขอให้กิลนั่งแยกโต๊ะกัน
จริงๆ แล้ว เธอคิดมากไปเอง ปาปารัซซี่ที่ไหน จะพาลูกสาวมาทำงานด้วย
แต่ยังไงแจ๊คกี้ก็ยังไม่สบายใจ ออกไปเจอกันที่ลานจอดรถดีกว่า
คบกับดาราที่มีสามีแล้ว ก็ต้องหลบซ่อนๆ ยังงี้แหละ กิลเอ๊ย

ระหว่างขับรถ ปรากฎว่ามีปาปารัซซี่ไล่ตามมาถ่ายรูปของทั้งสองคน
กิลจึงต้องรีบซิ่งหนี

กิลไม่พอใจที่แจ๊คกี้ไม่ยอมพูดเรื่องหย่ากับสามีซะที

แจ๊คกี้: คุณคิดว่าชั้นไม่พูดเหรอ ชั้นพูดตั้งหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่ยอมฟัง
จะให้ชั้นทำยังไงล่ะ คุณคิดถึงความรู้สึกชั้นบ้างมั้ย
กิลเบิร์ต: ก็มีทางเลือกแค่สองทาง คุณพูดกับเขาให้รู้เรื่อง หรือไม่งั้น เราก็
แจ๊คกี้: เราก็อะไร เลิกกันงั้นหรือ ก็ได้ เลิกก็เลิก
ชั้นรู้ว่าคุณลำบากใจที่ต้องคบกันแบบนี้ ยังไงพวกเราคงไม่อาจลงเอยกันได้
ต่อไปชั้นจะไม่โทรหาคุณ ชั้นจะไม่กวนใจคุณอีก
คุณจะได้ไม่ต้องกดดัน ไม่ต้องเครียด ชั้นขอให้คุณมีความสุข ลาก่อน

อะโด่ คิดว่าจะใจแข็งจริง

กิลเบิร์ต: แจ๊คกี้
แจ๊คกี้: ต่อไปอย่าพูดว่าจะเลิกกับชั้นอีกนะ ชั้นจะไม่ยอมเลิกกับคุณ

จูบกันอย่างดูดดื่มเหลือเกิน แฟนคลับฟงฟงไม่ค่อยคุ้นเคยง่ะ

Tong Chi-on กับกิลเบิร์ตถูกคนติดตาม
Tong Chi-on คิดว่าเป็นคนของอา Weng ที่มีเรื่องกันหนที่แล้ว
จึงวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่ง เพื่อล่อคนร้ายไป
แต่ที่ไหนได้ คนร้ายจ้องเล่นงานกิลเบิร์ต ยังดีที่แค่สั่งสอนพอหอมปากหอมคอ
กิลเบิร์ตไม่ยอมให้ Tong Chi-on แจ้งความ เค้าอ้างว่าตีผิดตัว
แค่ซื้อยานวดมาก็พอแล้ว

Tong Chi-on ไปจ่ายตลาด เจอกับพ่อของ Seung Joi-sum
เธอไปสัมภาษณ์งาน พอดีที่บ้านท่อตัน พ่อเลยมาตามหาช่างประปา
Tong Chi-on ฟังแล้วก็งง ช่างประปาที่ไหนอยู่ในตลาด
แถมพ่อดันนึกว่าคนขายหมูเป็นช่างประปาซะอีก
Tong Chi-on กลัวเรื่องจะไปกันใหญ่ เลยอาสาซ่อมท่อให้เอง

แค่ใช้แรงปั๊มท่อหน่อย ก็เรียบร้อย คุณพ่อโล่งอก

กะว่าจะขอเปิดแอร์เย็นๆ ให้หายเหนื่อย แอร์ก็ดันเสีย
เอาล่ะ Tong Chi-on จัดให้ แค่ซ่อมแอร์เรื่องจ้อย

พอซ่อมแอร์เสร็จ ก็เห็นเจ้าคิวสกปรกเลยจับอาบน้ำซะเลย
Tong Chi-on ตาไว เห็นโถส้วมมีรอยแตก
เค้าเป็นห่วงว่าถ้าไม่ระวังจะได้รับบาดเจ็บ เลยจัดการซื้อมาเปลี่ยนให้

แถมยังกำชับพ่อไม่ให้บอก Seung Joi-sum ด้วยว่าเค้าเป็นคนซ่อม
Seung Joi-sum เป็นคนหยิ่ง เด๋วเธอจะรู้สึกไม่ดี พ่อก็บอกว่าซ่อมเองละกันนะ

Seung Joi-sum พาแก๊งค์สี่สาวมาเที่ยวบ้าน
อารัยกันเนี่ย แอร์ก็เย็น แมวก็สะอาด
เมื่อเช้าโถส้วมยังเป็นสีขาว ไหงตอนบ่ายกลายเป็นสีน้ำเงินซะงั้น
พ่อไม่ยักลืมที่ Tong Chi-on กำชับไว้ บอกว่าตัวเองเป็นคนทำ

สี่สาวไม่ยอมเชื่อ ซักจนพ่อยอมบอกว่าเป็นนายโอเคทำให้
Seung Joi-sum จึงรู้ว่าเป็น Tong Chi-on เพราะตอนแนะนำตัว
Tong Chi-on เคยบอกพ่อเธอว่าเค้าชื่อเล่นว่าโอเค

ลง Yan Yan รู้ ก็ได้รู้กันหมดทั้งบ้านแหละ
Tong Chi-on ยังปากแข็งไม่ยอมรับ
แอบปิ๊งเพื่อนน้องก็ยอมรับมาดีกว่า โดนล้อยังงี้ Tong Chi-on ก็อายเป็นนะตัว

ป๋ารีบรวดรัด เอาวันเดือนปีเกิดมา เด๋วเอาไปดูดวงสมพงษ์ให้

Tong Chi-on: ขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่ได้ชอบเพื่อน Yan Yan
อา Lei: เพื่อน Yan Yan ก็อายุแค่สิบเก้าเองสิ
Yan Yan: เพื่อนรุ่นพี่อ่ะค่ะ แก่กว่าหนูหลายปี
กิลเบิร์ต: เพื่อน Yan Yan รับมือยากนะพี่ เค้าอาจจะขอให้พี่ร้องเพลงแบบเรนก็ได้
Tong Yan Kai: รับมาเถอะน่าว่าอยากมีแฟนเด็ก

Tong Chi-on พยายามไล่ทุกคนออกจากห้อง แต่แต่ละคนก็สอดรู้สอดเห็นกันทั้งนั้น
ดีที่แม่ใหญ่เข้ามาไล่ให้ทุกคนลงเป็นกินรังนกก่อนนอน

Tong Chi-on นึกว่าแม่ใหญ่จะไม่เชื่อเหมือนคนอื่นซะอีก แม่ใหญ่กลับถามว่าเมื่อไหร่จะพามาบ้านล่ะ ป่อยยย

อา Po อารมณ์ดีกลับมา เค้าบอกว่าคำที่แม่ใหญ่ให้เป็นแรงบันดาลใจให้เขาสู้ชีวิต
ตอนนี้ คนจีนแผ่นดินใหญ่ สามารถเดินทางมาฮ่องกงได้อย่างอิสระ
อา Po คิดจะร่วมมือกับบริษัททัวร์ นำกรุ๊ปมาลงที่ร้าน โดยให้ค่าคอมบริษัททัวร์ 3%
แม่ใหญ่ก็เห็นชอบด้วย เมื่อทหารมีความตั้งใจสู้
คนทั้งครอบครัวก็ต้องทำหน้าที่เป็นเรือติดเทอร์โบขนส่งทหารไปยังสนามรบ

ทั้งร้านเตรียมตัวต้อนรับทัวร์จีน อา Po แนะนำเป๋าฮื้ออย่างดีให้
แต่เมื่อบอกราคาทุกคนต่างบ่นว่าแพง อา Po ลดราคาให้ถึง 40%
เล่นเอาป๋า Tong Chi-on และอา Lei ตกใจ ขืนขายก็มีหวังเจ๊งสิคะ

อา Lei รีบเข้ามาแก้ไขสถานการณ์ เธออ้างว่าตัวที่ลดราคานั้นขายหมดไปแล้ว
เอาอย่างนี้แล้วกัน สินค้าที่ขายจะลดให้ 5%
ลูกค้าต่างไม่พอใจ จึงกลับไปโดยไม่มีใครยอมซื้อ

อา Po ไม่พอใจรีบกลับมาฟ้องแม่ใหญ่ ไหนว่าจะให้การสนับสนุนเต็มที่ไง
นี่ไม่ใช่เรือติดเทอร์โบแล้ว ทำอย่างนี้เท่ากับล่มเรือกันต่างหาก

Tong Yan Kai: อา Po แกก็รู้ว่าบริษัทเรามีกำไรเท่าไหร่ ขืนขายราคานี้ ก็ขาดทุนตายเลย
อา Po: พี่เขยก็ต้องหัดยอมเสียก่อน เพื่อที่จะได้สิ เราต้องขุดบ่อล่อปลา
พวกพี่ต้องหัดมีวิสัยทัศน์กันบ้าง มองไปให้ไกลๆ หน่อย
Tong Yan Kai: ชั้นกลัวแต่ว่า กว่าจะได้ปลาใหญ่ เราก็เสียเหยื่อไปหมดซะก่อน
อา Po: พี่รู้มั้ย กว่าผมจะหว่านล้อม เกลี้ยกล่อมทัวร์ได้ ผมต้องเอาอกเอาใจพาไปเลี้ยงคาราโอเกะตั้งเท่าไหร่
เคยเบิกพี่ซักเหรียญมั้ย ผมต้องฝืนยิ้มเอาใจพวกเค้า ผมเคยบ่นซักคำมั้ย
ที่ผมทำไปเนี่ยเพื่อใคร เพื่อ Tong Ki ใช่มั้ย

อา Lei: พูดซะสวยหรูเชียวนะ ที่เธอทำไปก็เพื่อตัวเองมากกว่า
เฮีย Tim ร้านข้างๆ เค้าโทรบอกพี่ว่า พวกบริษัททัวร์ก็โทรหาเขา
ให้เขาร่วมมือหลอกเจ้าของร้าน โดยขายสินค้าให้ทัวร์ถูกๆ เพื่อให้คนซื้อเอาไปขายเอากำไร
แล้วให้เงินใต้โต๊ะเขายี่สิบเปอร์เซ็นต์ ชั้นพูดถูกใช่มั้ย
Tong Yan Kai: อา Po แกโกงร้านเหรอเนี่ย ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า
Tong Chi-on: อาทำอย่างนี้จริงหรือ

อา Po: พี่รอง พี่หาว่าผมร่วมมือกับบริษัททัวร์โกงร้านเรา
พี่ใส่ร้ายผม กับน้องชายแท้ๆ พี่ยังทำได้ลง
พี่ใหญ่ พี่จะปล่อยไปอย่างนี้เหรอ ผมไม่ยอมนะ
แม่ใหญ่: พี่ไม่ยอมปล่อยไปอย่างนี้แน่ พี่จะต้องสืบความจริงให้ได้
ป๋าโทรไป ICAC
Tong Yan Kai: แม่ เอาจริงเหรอ
แม่ใหญ่: บอกให้โทร ก็โทรสิ
อา Lei: พี่ใหญ่ ชั้นอาจจะจริงจังมากไป ยังไงพวกเราก็พี่น้องกัน
แม่ใหญ่: เธอสองคนยังเจ็บช้ำน้ำใจไม่พออีกเหรอ พี่รู้ทุกอย่าง
พี่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่พี่ไปอังกฤษ ชั้นรู้ว่าใครสร้างปัญหา
ป๋าเองก็อัดอั้นจนต้องร้องไห้ เธอก็ถูกเขาดูถูกที่ร้านอาหาร ต้องยอมกล้ำกลืนตามลำพัง
ตอนพี่รู้ พี่เสียใจแค่ไหน

อา Po: พี่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องนี้ใช่มั้ย ได้ ตอนแรกผมก็อยากจะลืมเรื่องนี้หรอกนะ
ผมน่ะเป็นนายน้อยของร้าน แต่พี่กลับใส่ชื่อคนอื่นเป็นเจ้าของร้าน แทนที่จะเป็นผม
พี่สัญญาอะไรกับพ่อไว้ก่อนพ่อตาย ยังจำได้มั้ย
แม่ใหญ่: Ling Po วันนี่ พี่จะสั่งสอนให้เธอรู้สำนึกซะบ้าง
เธอชอบพูดว่าตัวเองเป็นคนจนในครอบครัวรวย เธอมีบุญแต่ไร้วาสนา
พี่จะบอกให้นะ มันตรงกันข้าม เธอมีวาสนา แต่ไม่มีบุญ
รู้ตัวมั้ยว่าเธอวาสนาดีแค่ไหน ที่มีพี่ มีพี่เขยดีๆ แต่เธอมันรวยเร็วเกินไป
ตอนพ่อเสีย เธอได้มรดกไปไม่น้อย ไม่ถึงยี่สิบ เธอก็มีเงินตั้งแปดล้านเหรียญ
แต่เธอไม่มีปัญญาจะรักษามันเอาไว้
Tong Yan Kai: ใจเย็นๆ นะแม่นะ
อา Po: พี่ใหญ่ ทำไมพี่พูดอย่างนี้ล่ะ ตอนนั้น ผมอยากทำร้านเพื่อพิสูจน์ความสามารถ
ใครจะไปคิดว่าตลาดมันจะย่ำแย่ จนผมต้องปิดร้าน พอผมเอาเงินไปซื้อหุ้น ตลาดหุ้นก็ดันล่ม
มันเป็นความผิดของผมหรือ
แม่ใหญ่: พี่ผิดหวังในตัวเธอจริงๆ ปีนี้เธอก็จะสามสิบเจ็ดแล้ว
เธอทำตัวเป็นขยะมาสามสิบเจ็ดปีแล้วรู้ตัวบ้างมั้ย