|
|
The Drive of Life 1
ปี 2007 หัวเหวินฮั่น (หลิวสงเหยิน), หัวเหวินหง (หลิวจิ่งเซิง) และ หัวเหวินเช่า (เหมียวเฉียวเหว่ย)
สามพี่น้องจัดงานแถลงข่าวเปิดตัวรถยนต์ Hua Zhe ที่สหรัฐอเมริกา
พวกเค้าตั้งเป้าที่จะนำรถยนต์จากเมืองจีนบุกตลาดอเมริกาให้สำเร็จภายใน 5 ปี
(ไม่ค่อยเว่อร์เนอะ ญี่ปุ่นใช้เวลา 15 ปี เกาหลีใช้เวลา 10 ปี แข่งกันทำสถิติเหรองัย)
แอบมีแทรกภาพคู่ เฉลยกันเห็นๆ ว่าใครคู่ใคร
เพื่อความสบายใจของแฟนคลับและแม่ยก
ด้วยความร่วมมือร่วมใจของญาติพี่น้อง วันนี้ รถยนต์ Hua Zhe 15,000 คัน
จึงสามารถผลิตสำเร็จ และขนส่งถึงอเมริกา
ย้อนกลับไปที่ฮ่องกง ปี 1994 ยุคที่อสังหาริมทรัพย์กำลังเฟื่องฟู
โรงงานในฮ่องกงย้ายไปเปิดที่เมืองจีนกันเกือบหมด
หัวเหวินฮั่นและหัวชิงหยู (ซุนซวน)
สองพ่อลูกต่างทำงานที่บริษัท Kwok Wai ซึ่งดำเนินธุรกิจด้านอุปกรณ์ก่อสร้าง
Kwok Wai เป็นบริษัทที่มีชื่อเสียง และมีขั้นตอนการผลิตที่ได้มาตรฐาน ISO 9002
ทำให้ลูกค้ามากมายให้ความไว้วางใจ
หัวเหวินฮั่นเข้าไปตรวจโรงงาน
ชิงหยูก็แอบอู้งานมาวาดรูปซะงั้น ท่าทางจะรักทางนี้
เพราะเห็นมีผลงานฝีมือเธอ เป็นแก้วอยู่หลายใบ
เว่ยหย่งเปียว (หม่าเต๋อจง) ผู้ช่วยหัวเหวินฮั่น
เข้ามารายงานว่าสังกะสีที่อาเล็กสั่งมาไม่ใช่สังกะสีบริสุทธิ์
ชิงหยูรีบโทรเช็คอาเล็ก แต่ก็ติดต่อไม่ได้
เดือนที่แล้วเพิ่งก่อเรื่อง ลืมติดต่อลูกค้าจนต้องเสียลูกค้าไป ทำให้พ่อโกรธใหญ่
ขืนรู้ว่าอาเล็กทำผิดพลาดอีก แย่แน่
เว่ยหย่งเปียว: ผมเป็นผู้ช่วยคุณหัว เมื่อเกิดเรื่องที่ทำให้บริษัทเสียหาย
ผมจำเป็นต้องรายงานท่าน คุณอย่าปิดบังให้อาเล็กของคุณอีกเลย
หัวชิงหยู: ปิดบง ปิดบังอะไรกัน
เอ่อ แหม นาฬิกาคุณเท่ดีนะ เพิ่งซื้อใหม่เหรอ เหมาะกับคุณจัง
เรือนนี้ ผมใส่มา 6 ปีแล้ว คุณเพิ่งจะสังเกตเห็นหรือ
(กลบเกลื่อนไม่เนียนเลยเจ๊ แต่เสียใจด้วยนะ มีเพจเข้ามาหาหวิงปิ้วพอดี)
หนนี้ ผมคงช่วยคุณไม่ได้ คุณหว่าทราบเรื่องแล้ว
ท่านส่งเพจมาตามผมให้เข้าไปที่ไซต์งาน
อารองมัวไปออกรอบกับเพื่อนฝูง งานการไม่ทำ
อ้าว ก็โรงงานมีพี่ใหญ่คอยดูแลอยู่แล้ว จะต้องห่วงทำไม
ตีกอล์ฟสนุกกว่าเป็นไหน ไหน
อายุขนาดนี้ยังก้อร่อก้อติกกับสาวๆ แต่วันนี้ขอยกเว้น
เพราะมีนัดกับภรรยาสุดสวยหวังเส้าเฟิน (เติ้งชุ่ยเหวิน)
ลูกสาวคนโตของคุณหวังผู้ถือหุ้นใหญ่ Kwok Wai
เพื่อเลือกซื้อชุดไปงานวันเกิดพ่อตา
หวังเส้าเฟิน: โดนพี่ชายคุณใช้งานหนักอีกแล้วล่ะสิ นี่ขนาดวันเกิดพ่อชั้นนะเนี่ย
หัวเหวินเช่า: พ่อคุณเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ Kwok Wai ผมเป็นลูกเขยก็ต้องขยันทำงานหน่อย
(แหลกันเห็นๆ แถมต่อหน้าต่อตาภรรยา ยังแอบโปรยเสน่ห์ใส่พนักงานสาวๆ อีก)
หวังเส้าเฟิน: นี่ นี่ ชั้นยังไม่ตายนะยะ
หัวเหวินเช่า: แหม ก็คุณอยากเลือกสามีมีเสน่ห์ท่วมท้นอย่างผมทำไมล่ะ
พรุ่งนี้ครบกำหนดส่งมอบงานเฟส 1 แต่วัสดุก่อสร้างกลับไม่ได้มาตรฐาน
ทำให้คุณ Ng ลูกค้าไม่พอใจ ดังนั้นเพื่อรักษาชื่อเสียงของบริษัท
หัวเหวินฮั่นต้องนำเหล็กกลับไปชุบสังกะสีใหม่ พนักงานต้องอยู่ทำโอที
จะเปลืองงบแค่ไหนก็ต้องทำ
ระหว่างนั้น หัวเหวินเช่าก็ควงภรรยาไปงานวันเกิดพ่อสามี
ชิงหยูกับแม่มาถึงงานก่อน ชิงหยูอยากจะสะกิดเตือนอาเล็ก
แต่แม่ห้ามไว้ เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วกัน
แม่มอบของขวัญให้คุณหวัง เป็นรอยัลเจลลี่จากออสเตรเลีย
หวังเส้าเฟิน: พี่สะใภ้ช่างรู้จักบำรุง มิน่าถึงผิวพรรณดี
อย่างนี้ จะแต่งชุดอะไรก็ได้ (กัดกันเห็นๆ)
ชิงหยูเห็นอาเล็กยังไม่รู้เรื่องก็กลุ้มใจ
คุณหวังถามถึงพ่อ ชิงหยูได้แต่กลบเกลื่อนไปว่า กำลังทำงานอยู่
จะมาพร้อมพนักงาน
หวังเส้าเฟิน: ช่างงานยุ่งจริงนะ เหวินเช่าก็งานยุ่ง
ยังมาร่วมงานแต่วันได้เลย วันเกิดพ่ออาน่ะ ปีนึงมีครั้งเดียวนะ
หัวเหวินเช่า: พี่ใหญ่เป็นพวกบ้างานออก
คนเค้าทำงานของวันนี้ พี่ใหญ่เล่นทำงานของวันพรุ่งนี้ เค้าก็เลยยุ่งตลอด
เว่ยหย่งเปียวขอให้หัวเหวินฮั่นไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดก่อน
แต่เหวินฮั่นไม่ยอม เมื่อพนักงานทำงานหนัก เขาจะทอดทิ้งได้อย่างไร
เมื่อเขาเอาชื่อเสียงของตัวเองการันตีให้กับลูกค้า ก็ต้องอยู่ดูแลจนถึงที่สุด
ความรับผิดชอบไม่ใช่แค่คำพูดต้องรวมถึงการกระทำด้วย
บรรดาพนักงานต่างซึ้งใจ ที่ระดับผู้บริหารยังใส่ใจความรู้สึกของพวกเค้า
เส้าเฟินโมโหหิวที่เหวิ่นฮั่นไม่มาซะที หิวจนแทบจะกินจานได้อยู่แล้ว
คุณหวังยืนยันว่ายังไงก็ต้องรอเหวิ่นฮั่นมาดื่มอวยพรก่อน อีก 10 นาทีเอง
ไม่ทันขาดคำ เหวิ่นฮั่นก็นำทีมพนักงานเข้ามาในงานเลี้ยง
หัวเหวินเช่า : พี่ใหญ่ทำไมมาช้าจัง ดีนะที่ผมช่วยแก้ตัวแทนพี่
หัวเหวินฮั่น: ลำบากแกจริงๆ พี่ต้องขอบคุณมั้ยเนี่ย
หัวเหวินเช่า : โอ๊ย ไม่ต้องหรอก เราพี่น้องกัน พี่ช่วยผม ผมก็ช่วยพี่
เหวินฮั่นชวนทุกคนดื่มอวยพรให้คุณหว่อง
หัวเหวินเช่า : เอ้า ดื่ม ดื่ม เนี่ยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะชั้น
บรรยากาศจะดีอย่างนี้หรือ
ชุนเฉียง: ต้องขอบคุณคุณหัว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ
พวกเราก็คงไม่ต้องทำงานล่วงเวลาจนดึกดื่นอย่างนี้
หัวเหวินเช่าชักรู้ตัว ดูจากสายตาแต่ละคน ซวยแน่ๆ งานนี้
ว่าแล้ว ก็แกล้งทำเมาเอาตัวรอดไปก่อน
หัวเหวินฮั่น: อย่าเพิ่งกลับนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับแก
หัวเหวินเช่า: พี่ใหญ่ก้อ ผมปวดหัวจะแย่แล้ว มีอะไรไว้พูดกันพรุ่งนี้นะ
หวังเส้าเฟิน: เมาขนาดนี้ พี่พูดไปเขาก็ไม่รู้เรื่องหรอก
หัวเหวินฮั่น: ชาโสมของพี่สะใภ้แก ช่วยสร่างเมาได้ ไป ไปกับพี่
หัวเหวินฮั่น: เลิกเสแสร้งได้แล้ว แกอยากให้หลานดูถูกแกรึไง
สี่ซัมเหยียน: มีอะไรไว้พูดกันพรุ่งนี้เถอะ หมั่นเซ็กเหนื่อยแล้วล่ะ
หัวเหวินฮั่น: พวกคนงานเหนื่อยกว่ามันหลายเท่า
แกรู้มั้ยว่าหนนี้ บริษัทสูญเสียไปเท่าไหร่ แกไม่ทำงานเอาแต่สนุก ชั้นก็ไม่เคยว่า
อย่างน้อยก็น่าจะใส่ใจเรื่องงานบ้าง
หัวเหวินเช่า: แต่ซัพพลายเออร์เจ้านี้เป็นเพื่อนกับพ่อตานี่นา
ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเค้าจะเอาของด้อยคุณภาพมาให้
หัวเหวินฮั่น: แค่เขาเป็นเพื่อนกับคุณหวัง แกก็เชื่อเค้าง่ายๆ แล้วหรือ
ชั้นสอนแกกี่หนแล้วว่า ธุรกิจคือธุรกิจ
คุณหวังตามมาช่วยลูกเขย
หวังชิงกั๊วะ : ชุนเฉียงบอกชั้นหมดแล้ว
หนนี้ เหวินเช่าสะเพร่าไปหน่อย อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่น่า
เรื่องงานก็เอาไว้คุยกันตอนเวลาทำงานสิ เหวินเช่ากลับกับพ่อ
หัวเหวินฮั่น: เหวินเช่าชั้นยังพูดไม่จบ
หวังชิงกั๊วะ: คิดว่าเห็นแก่ชั้นแล้วกัน ปล่อยลูกเขยชั้นไปเถอะ
หัวเหวินฮั่น: เขาเป็นลูกเขยคุณ แต่ก็เป็นน้องชายผมด้วย
ถ้าปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ อย่างนี้ทุกครั้ง เขาก็จะกลายเป็นคนล้มเหลวในชีวิต
หวังเส้าเฟิน: พี่ใหญ่ พี่พูดกับพ่อชั้นแบบนี้ได้ยังไง
พี่จะบอกว่า หมั่นเซ็กล้มเหลวเพราะพ่อกับชั้นใช่มั้ย
พ่อชั้นดีกับพี่ยังไง ยังจำได้หรือเปล่า
หัวเหวินเช่า: เอาล่ะ เอาล่ะ ผมผิดเอง เป็นความผิดของผม
พี่ใหญ่ พักผ่อนเถอะนะ
หัวเหวินฮั่น: ดึกแล้ว แกเองก็กลับบ้านไปเถอะ
เส้าเฟินไม่พอใจที่หมั่นฮอนทำตัวเป็นคนอกตัญญู ไม่รู้คุณพ่อของเธอ
คิดดูซิตอนมาจากเมืองจีนใหม่ๆ ไม่รู้จักใคร ใครล่ะที่เป็นคนรับเข้าทำงานที่ Kwok Wai
ถ้าไม่ใช่พ่อให้โอกาส มีหรือจะไต่เต้าขึ้นมาเป็นประธานบริษัทได้
หวังชิงกั๊วะ: เมื่อก่อน Kwok Wai เป็นโรงงานเล็กๆ
ที่เราใหญ่โตขึ้นมาได้ทุกวันนี้ ก็ต้องให้เครดิตหมั่นฮอนเขาด้วย
หวังเส้าเฟิน: พ่อพูดยังกับว่าบริษัทนี้มีเค้าทำงานอยู่คนเดียวงั้นแหละ
ดูซิพ่อ มันน่าโมโหมั้ย ให้สัมภาษณ์ซะใหญ่โตยังกับตัวเองเป็นเจ้าของบริษัท
หนูว่า อีกหน่อยเค้าต้องคิดฮุบบริษัทเราแน่
หวังชิงกั๊วะ: Kwok Wai พ่อเป็นคนสร้าง มันก็ต้องเป็นของตระกูลหวังเราสิลูก
จะเป็นของคนอื่นไปได้อย่างไรกัน
ซัมเหยียนขอให้เหวินฮั่นเห็นใจเหวินเช่าบ้าง คนกลางวางตัวลำบากนะ
เหวินหงน้องชายคนรองที่อยู่ปักกิ่งก็ห่างเหินกันเหมือนคนแปลกหน้า
อยากให้เหวินเช่าเป็นอย่างนั้นเหมือนกันหรือ
ซัมเหยียนอยากให้เหวิ่นฮั่นอาศัยการย้ายสุสานของพ่อแม่ จับเข่าคุยกันสามคนพี่น้อง
เหวินฮั่นตกลงใจเดินทางไปหาน้องรองที่ปักกิ่ง
เวลาทำงาน เหวินเช่าก็มัวแต่ซ้อมกอล์ฟ เหวินฮั่นเข้ามาก็นึกว่าจะโดนด่าแล้วเชียว
โล่งอกไปทีที่พี่ใหญ่ไม่รื้อฟื้นเรื่องเมื่อวาน แถมชวนไปกินข้าวกลางวัน
เหวินเช่าแบกถุงกอล์ฟเตรียมไปออกรอบตอนบ่ายอีก เลยโดยพี่ใหญ่เทศนาจนได้
หัวเหวินเช่า: พี่ใหญ่ แต่ละคนก็มีวิธีทำธุรกิจไม่เหมือนกัน
พี่ชอบเจรจาในห้องประชุม ส่วนผมชอบเจรจาในสนามกอล์ฟ ผมผิดตรงไหน
อีกอย่างพี่ชอบบอกว่าต้องคอยตามแก้ปัญหาให้ผม ผมก็ต้องคอยสะสางเรื่องยุ่งยากให้พี่เหมือนกัน
หัวเหวินฮั่น: เรื่องอะไร ไหนยกตัวอย่างมาซิ
หัวเหวินเช่า: เอ้า ก็เรื่องพี่รองไง เวลาพวกพี่มีปัญหากัน ก็ผมไม่ใช่เหรอที่เป็นตัวกลาง
หลายปีมานี้ ผมต้องคอยประสานความสัมพันธ์ระหว่างพวกพี่อยู่เรื่อย
เนี่ย รู้มั้ยว่าสุสานพ่อแม่เราต้องย้ายที่ใหม่ ไหนพี่ชอบบอกว่าพี่จัดการได้ทุกเรื่องไง อย่าดีแต่พูดนะพี่
หัวเหวินฮั่: เรื่องของพ่อแม่ เราสามพี่น้องต้องรับผิดชอบ พี่จะไปปักกิ่งกับแก
หัวเหวินเช่า: จริงอ่ะ
หลายปีมานี่ สองพี่น้อง ไม่เคยไปไหว้พ่อแม่พร้อมกัน
บ้านเหวินฮั่นไปช่วงเทศกาลเช็งเม้ง ส่วนบ้านเหวินหงไปช่วงเทศกาล Chung Yeung
(คิดว่าเป็นช่วงเทศกาลกินเจ เพราะเป็นเทศกาลในเดือน 9)
เหวินเช่ารับหน้าที่ไปเชิญพี่รองมากินข้าวกับพี่ใหญ่
เหวินฮั่นหวนคิดถึงอดีตที่ปักกิ่ง ปี 1965 ตอนนั้น เขายื่นขออพยพไปฮ่องกงสำเร็จ
ทางการอนุญาตให้ไปได้แค่สองคน เหวินฮั่นคิดจะไปกับเหวินเช่า
แต่ก็เกรงว่าเหวินหงจะไม่เห็นด้วย
ด้วยความเป็นห่วงมารดา และคิดว่าตนเป็นพี่คนโต ต้องรับภาระหนัก
จึงหลอกเหวินหงให้จับไม้ ใครได้ไม้แดงต้องอยู่ดูแลแม่ที่เมืองจีน
อีกคนจึงจะได้ไปฮ่องกง โดยเหวินฮั่นแอบทาไม้ให้เป็นสีแดงทั้งสองอัน
ที่ปักกิ่ง สองตาหลานกำลังถกเถียงกัน
ตาอยากให้หลานมาทำงานที่โรงงานผลิตรถยนต์
แต่หัวเจิ้นเหวินไม่สนใจเรื่องเครื่องยนต์กลไก
เขาอยากทำการค้า เผื่อจะได้เป็นเศรษฐีเงินล้านกับเขามั่ง
อยู่ไปไยให้ตาบ่น รีบไปส่งของดีกว่า
ตาเป็นห่วงว่าเหวินหงตามใจลูกมากไป ระวังจะเสียคน
เหวินหงเห็นว่าลูกโตแล้ว ปล่อยให้เขาเดินตามทางของตัวเองเถอะ
เหวินเช่าชวนเหวินหงไปกินข้าวกับพี่ใหญ่
แต่เหวินหงปฏิเสธ เค้าจะตามไปหลังกินข้าวกับที่บ้านเสร็จแล้ว
ตาคิดว่าเหวินฮั่นไม่จริงใจ ถ้าจริงใจก็น่าจะมาชวนด้วยตัวเอง
ตั้งแง่กันเข้าไป พี่น้องคู่นี้
หัวเหวินฮั่นบริจาคเงินสร้างโรงเรียน สร้างสะพาน และสถานที่ต่างๆ ไว้มาก
เมื่อทางปักกิ่งทราบว่าเขาเดินทางมาที่นี่ จึงส่งเจ้าหน้าที่มารับรอง
ระหว่างเหวินหงขี่จักรยานมาที่โรงแรม
เขานึกถึงตอนที่เหวินฮั่นกลับมาปักกิ่งเพื่อชวนเขาไปฮ่องกง
แต่ตอนนั้น เขารู้แล้วว่าเหวินฮั่นหลอกให้เขาจับไม้แดง
หัวเหวินหง: ถ้าพี่คิดว่าพี่สมควรไปฮ่องกงมากกว่า ชั้นก็ไม่ว่าอะไร
แต่พี่แน่ใจได้ยังไงว่าถ้าชั้นเป็นคนได้ไปฮ่องกง ชั้นจะทำไม่ได้อย่างพี่
พี่ไม่เคยถามชั้น ก็ตัดสินใจเองแล้ว ใช่ ไปฮ่องกงหรือไม่ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับชั้นอีกแล้ว
ที่สำคัญคือทำไมพี่ไม่ยอมรับผิด เราอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย ทางใครทางมันก็แล้วกัน
เมื่อหัวเหวินหงเดินทางมาถึงโรงแรม
ก็ปรากฏว่า เหวิ่นฮั่นตัดสินใจเลือกที่ย้ายสุสานพ่อแม่ไปแล้ว
ทำให้เค้าไม่พอใจ
หัวเหวินฮั่น: ถ้าไม่ชอบที่พี่เลือก จะย้ายไปที่อื่นก็ได้
หัวเหวินหง: พี่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี มันอยู่ที่การให้เกียรติกัน
แต่ไหนแต่ไรมา พี่ไม่เคยให้เกียรติผม เมื่อก่อนก็ไม่ เดี๋ยวนี้ก็ไม่
| Create Date : 01 กันยายน 2550 |
| Last Update : 19 มกราคม 2554 0:25:30 น. |
|
15 comments
|
| Counter : 4387 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เมษ์ (Kungga  ) วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:1:03:15 น. |
|
|
|
| โดย: LEE (lyfah ) วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:13:16:36 น. |
|
|
|
| โดย: midori IP: 124.120.196.254 วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:22:13:33 น. |
|
|
|
| โดย: J-E-A-N IP: 125.25.248.237 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:21:17:52 น. |
|
|
|
| โดย: Pokka IP: 58.9.4.123 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:22:04:25 น. |
|
|
|
| โดย: magarita30 วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:0:03:44 น. |
|
|
|
| โดย: midori IP: 58.11.32.35 วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:23:11:18 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.242 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:21:55:45 น. |
|
|
|
| โดย: baby_15 IP: 124.121.151.6 วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:0:51:29 น. |
|
|
|
| โดย: ข้าน้อยคาราวะ IP: 210.203.186.130 วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:19:46:04 น. |
|
|
|
| โดย: LK IP: 202.28.27.6 วันที่: 22 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:49:11 น. |
|
|
|
| โดย: ปูเป้ IP: 125.25.11.26 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:53:21 น. |
|
|
|
| โดย: gabiNo IP: 101.108.28.248 วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:22:25:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สู้ต่อไปนะคะพี่ยุทธหญิง หนทางยังอีกยาวไกล คริๆ
จะคอยตามอ่านค้า