วันป่วยป่วย ท่ามกลางอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เมื่ออาทิตย์ก่อน เป็นหวัดแดด แต่ไม่คิดเลยว่า มันจะเป็นเรื้อรังและทำเอาชีวิตทรมานกว่าสัปดาห์ เรื่องของเรื่องมันเริ่มจากวันหนึ่งไปตากแดดตากลมในภาวะโลกร้อนมากเกินไป กลับมาก็กินเฉาก๊วยหวานหวานเย็นเย็นไปสองถุง....... อึมมม ช่างเป็นความรู้สึกที่อร่อยและชื่นใจ แต่........ ทำไมมันหวานติดคออย่างนี้ คอชักมีอาการผิดปกติแล้ว.......... แต่ก็ยังลัลลาอยู่ อีกวันมันเริ่มเพิ่มอาการน้ำมูกไหล และในที่สุด............ ก็เริ่มไอ และตัวร้อน มันมาแล้วครับ............ หวัด การเป็นหวัดท่ามกลางอากาศที่ฝนปรอยปรอย เย็นได้ที่และชวนง่วงนั้น ทำให้เกิดทุกขังขึ้นมาต่อร่างกายอย่างรุนแรง หนาวมากท่ามกลางร่างกายที่รุมร้อนด้วยไข้ น้ำมูกที่ไหลและพาลจะหายใจไม่ออก การไอที่พร้อมจะทำงานตลอด หากเริ่มคัดจมูกหรือคันคอ ยัง มันยังไม่สะใจ......... วันต่อมา มีอาการท้องเสียเข้าพ่วงด้วย งานเข้า ทั้งไอ จาม ตัวร้อนรุมเร้า ลุกเดินเหินไม่มีแรง....... ร่างกายร้อนรุมแต่หนาวจับขั้วถึงกระดูก ร้อนรุมแต่ตัวสั่นงันงก อากาศดีดีเย็นเย็น ก็กลายเป็นสิ่งที่ทรมานและไม่ต้องการทันที เป็นอยู่สองวัน ดื้อรักษาตัวเองแล้วพบว่า ไม่รอด........ ต้องพึ่งหมอจนได้ ห้ามกินของมัน ของรสจัด กินอาหารอ่อน และอื่นอื่นที่พึงจะทำให้หายไวไว........ แต่ก็ดื้อ ทำมันหมดเลย เรื้อรังป่วยการท่ามกลางอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย จนรำคาญตัวเองที่ถ้าไม่ดื้อ ก็คงไม่ทรมานอย่างนี้ ตอนนี้ก็ดีขึ้น แม้นว่าการคันคอจะเริ่มหายแล้ว แต่เสมหะยังมีอยู่....... ดูอาการพรุ่งนี้คงหายแน่........... ถ้าไม่ป่วยต่อซะก่อน อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย บางวันก็อากาศดี บางวันก็อากาศแย่......... ความรู้สึกเปลี่ยนแปลงบ่อย บางวันอากาศดี แต่ป่วย มันก็รู้สึกแย่ บางวันอากาศแย่ ไม่รู้สึกอะไร เพราะมันก็ไม่แย่ไปกว่านี้ ๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗๗ เรื่องราวที่เขียนมามันแค่กำลังจะผ่านไป แล้วมันอาจจะกลับมาโดยที่เราไม่ได้ต้องการให้เป็น แต่เราก็จะเจอมันเสมอ ผมแค่พบว่า ท่ามกลางอากาศที่ดูเย็นลง น่าจะเป็นอากาศที่ผมชอบ แต่ผมพบว่า....... ในบางครั้งที่เราป่วย มันเป็นเรื่องที่แย่ แย่ก็ตรงที่ว่า ความสบายนั้น อาจทำให้เราทุกขังกับมันมากมายได้อย่างไม่น่าเชื่อ หากเปรียบเป็นเรื่องราวอย่างอื่นก็แค่พบว่า บางทีสิ่งที่เห็นว่ามันจะเป็นความสุขที่คนอื่นต้องการ เราเองอาจพบว่า เราไม่เหมาะที่จะรับมันเข้ามาก็ได้ เพราะบางครั้งที่เราไม่พร้อมจะรับมัน............... มันก็จะกลายเป็นแค่ทุกข์ลาภที่ทุกคนมีความสุข แต่เรานั้นกลับต้องทนทุกข์กับมันอยางที่คนอื่นนั้น ยากจะเข้าใจในความรู้สึกและเป็นไปของเราจริงจริง เขียนเสร็จ เหมือนปลงสังขารยังไงไม่ทราบ อิอิ   Create Date : 27 ตุลาคม 2551     1 comment Last Update : 27 ตุลาคม 2551 22:09:02 น.     Counter : 502 Pageviews.   Share Tweet

ไม่มีเรื่องชวนหัว ฉันแค่ปวดหัวและเริ่มปวดใจ จึงอยากปล่อยให้มันว่างบ้าง หากใครได้เปิดมาอ่านก็อย่างงว่ามันเกิดอะไรขึ้นในบล็อกนี้ สืบเนื่องจากเรื่องในบล็อกข้างล่างและไปบล็อกชาวบ้านโดยเฉพาะบล็อกป้าเยียร์(ที่ตอนนี้ไม่ได้อ่านหรอก แต่โหลดหน้าแกเพื่อมาฟังเพลงซะงั้น) ผมเลยคิดได้ว่า ช่วงนี้ผมอยากเขียนอะไรมากมาย เพราะเจออะไรก็เยอะ รู้สึกดีพอพอกับสับสนและเหนื่อยกับการเลือกว่าควรจะต้องปรับเปลี่ยนแปลงชีวิตตรงไหนบ้าง บล็อกนี้คือสิ่งที่ผมอยากเขียนแต่เขียนไม่ได้ ลองอ่านดูแล้วกัน แต่ถ้าอ่านไม่ออกหรือไม่รู้เรื่อง มันเป็นเรื่องปกติมาก บล็อกนี้ออกจะปริศนาธรรมสักหน่อย หากไม่เข้าใจไม่ได้หมายความว่าโง่ แค่เราไม่เห็นธรรมที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นเอง เอาหล่ะเริ่มเล่าเลยแล้วกัน จบแล้วครับ ขอบคุณที่อ่านจบจบ   Create Date : 16 ตุลาคม 2550     1 comment Last Update : 16 ตุลาคม 2550 11:26:13 น.     Counter : 379 Pageviews.   Share Tweet

คุยกับจิตใต้สำนึกตัวเองเรื่องความรัก ก่อนอ่าน อยากเขียนบล็อก แต่ในช่วงที่เขียนอยู่ มีภาวะเมาหมัดกับหลายเรื่อง เขียนลบ เขียนลบ จนหลงลืมว่าจะเขียนอะไร ก็เลยเขียนในรูปแบบใต้จิตสำนึก ผมอ่านแล้วก็งง ส่วนคนอ่าน ถ้าเป็นห่วงคนเขียน ก็ส่งผ่านความเป็นห่วงที่ความเห็นด้วย เผื่อผมอาจจะดีขึ้น ******************************************************************** ช่วงหนึ่งฉันผิดหวัง ฉันคิดว่าใครใครก็ไม่รักฉัน ฉันจึงคิดสั้นบั่นทอนหัวใจ ใช่สิ ฉันคือโลกนี้ โลกนี้ทำไมไม่รักฉัน โลกอันใหญ่โตมันคับแค้นหัวใจ หัวใจใหญ่ที่ไม่เคยโตตามความต้องการ กายยิ่งทำ ใจยิ่งเดิน แต่ความรู้สึกถอยหาย ถอยหายและไปไหน เหมือนหุ่นกระป๋องที่ทำได้ทุกสิ่งแต่ลืมว่าหัวใจมันหายไปไหน แสนเศร้าใจในท้ายที่สุดว่า ความรักของเรามันหายไป มีความรักเหมือนไม่มีความรัก อยากจะรักแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ทำทุกสิ่งแต่เหมือนยิ่งถอยห่าง เหมือนความรักกลายเป็นลูกข่าง ที่หมุนฉันจนงงและหมดแรง ยิ่งงงก็ยิ่งรัก ยิ่งงงก็ยิ่งทำ ทำได้แค่ทำและทำ ทำในสิ่งที่คิด ทำในสิ่งที่อยากทำ ทำไปจนทุกเลยเตลิด หลายอย่างเป็นเรื่องราวที่เลยเตลิด หลายเรื่องเป็นเรื่องเหมือนฝัน หลายเรื่องคือสิ่งใหม่ หลายเรื่องทำให้เรียนรู้ หลายเรื่องกลายเป็นเรื่องหลอกตัวเอง เมื่อคิดได้ก็ลืมได้ ทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเริ่มต้น นึกแล้วก็ถามตัวเองว่า........ทำไม และ ทำไม ลืมไปว่าควรใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ แต่เหตุผลบางอย่างก็บอกอารมณ์ไม่ได้ เพราะอารมณ์เป็นเรื่องทับซ้อนของเหตุผลมากมาย เขียนมามากมาย อ่านแล้วก็งง ชวนสับสนยอกย้อนยิ่งนัก เขียนมามากมาย คืนนี้ล้มหมอนนอนหลับ แต่ตัวตนอาจยังไม่ตื่น คงลืมสิ่งที่รู้สึกได้เมื่อกี๊ ตื่นมาพรุ่งนี้ อยู่กับโลกสมมติ โลกที่เราตั้งคำถามตลอดเวลา โลกที่เราโหยหาความรัก โอกาสและสิ่งที่ดีกว่า เราจะรักกันในโลกสมมติหรือจะหลับฝันไปเจอกันในภวังค์ อาจไม่จริงแต่แสนสุข แต่แห้งแล้งเมื่อยามตื่น ควรปล่อยหัวใจให้ล่องลอยหรือกำกับมันด้วยเกมส์ละครทางสังคม ต้องเจ็บปวดเรื่อยไปเพื่อพบกันหรือไม่พานพบหลบซ่อนตัวเองจากความรัก ปล.ถ้าขอได้ขอให้ตัวเองรู้ว่า ตัวเองควรจะรักตัวเองยังไง และแสดงความรักให้กับคนที่เรารักในปริมาณต่างกันให้เหมาะสมอย่างไร ให้ไม่มีใครเจ็บปวดจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์กับเรื่องนี้ แน่นอน.........ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผมอยากบอกว่า ผมรักคุณเสมอนะ แม้นว่าคุณอาจไม่ได้เจอความรักในชั้นเดียวกันกับที่ผมอยู่ *********************************************************** ความดีที่พอหาได้ในบล็อกนี้ ขอส่งสิ่งนี้ไปพร้อมความรักกับคนที่ผมกำลังคิดถึงตอนนี้ ผมไม่รู้หรอกว่า.......เธอจะมีใครหรือเปล่าตอนนี้ ผมแค่หวังว่า ถ้าไม่มีจะดีมาก ผมจะได้รู้สึกและแสดงออกได้เต็มที่หน่อยก็เท่านั้นเอง   Create Date : 14 ตุลาคม 2550     4 comment Last Update : 19 สิงหาคม 2551 3:17:11 น.     Counter : 1164 Pageviews.   Share Tweet

วันคืนล่วงเลยล่วงเลยไป.............. เราทำอะไรอยู่ วันคืนล่วงเลยไป เธอทำอะไรอยู่ วันคืนล่วงเลยไป เราทำอะไรอยู่ วันคืนล่วงเลยไป ฉันทำอะไรอยู่ เวลาเป็นสิ่งเดียวที่เรายังซื้อและยื้อมันให้กลับมาไม่ได้ แม้นหลายครั้งเราจะโหยหามันเหลือเกิน วันคืนล่วงเลยไป ทำอะไรก็ทำเหอะ ก่อนไม่มีวันเวลาให้ล่วงเลย หากยังจะทำอะไรที่เราคิดไว้ก็จงทำเหอะครับ มันผิดพลาดไปบ้างแต่เราคงจะไม่เสียใจและเสียดาย หากย้อนเวลาที่จะนึกจะทำมันเมื่อสายไปแล้ว สิ่งนี้อยากบอกให้คนอ่านและเตือนตัวเองว่า เมื่อวันคืนจากเราไปอย่างรวดเร็วนั้น หากเราไม่เริ่มจะทำอะไรบางอย่าง สิ่งนั้นจะจากเราไปโดยไม่รู้ตัวและกว่าจะเอากลับมาได้นั้น อาจจะไม่มีวันนั้นก็ได้ ความรัก ความฝัน ความหวัง ความต้้งใจ แรงกาย แรงใจ ไฟความคิด ความรู้สึกที่ดีและแย่ ความทุกข์และความสุข มันซ่อนอยู่ในเวลาที่เราเดินผ่าน ทารก เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ คนชรา หรือ บางทีเราอาจจะไปไม่ถึงวัยที่เราควรจะมีชีวิตอยู่ก็ได้ ตอนนี้มีเวลาเหลือเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ถ้าจะทำอะไรในระหว่างกาลเวลาที่เดินผ่านก็ทำได้แล้วนะ มันไม่เคยรอเราจริงจริง เพราะไม่มีใครรู้ว่าเวลาของเราจะหมดเมื่อไหร่ ใช้ชีวิตอย่างที่เรานึกคิดให้มากที่สุด ใช้ชีวิตตามความสามารถเราให้มากที่สุด ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้พอใจให้มากที่สุด แค่นี้ก็ดีถมแล้ว ว่าแล้วฟังเพลงกันเหอะครับ.............. ให้สองเพลงเลย   Create Date : 01 กันยายน 2550     6 comment Last Update : 1 กันยายน 2550 0:03:39 น.     Counter : 285 Pageviews.   Share Tweet

นกน้อย เราไม่ได้อะไรฟรีฟรีหรอกในกรงที่เรียกมันว่า สังคม ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองเหมือนหัวข้อนั่นแหละครับ ********************************************* เวอร์ชันที่หนึ่ง คน เป็นสัตว์สังคมที่ต้องอยู่กับสังคมที่คนด้วยกันสร้างขึ้นมา จะโดยตั้งใจหรือบังเอิญก็เหอะ แต่เมื่อคนอยู่ด้วยกัน มีปฎิสัมพันธ์กันต่อเนื่อง ม้นก็จะเกิดเป็นสังคมอย่างง่ายๆขึ้นมา แต่เดี๋ยวนี้สังคมมันซับซ้อนมาก งงมากและรุนแรงในการช่วงชิงมากจนเราไม่ค่อยจะรู้ตัวเองเท่าไหร่ เราสะดวกสบายขึ้นแต่เหงาขึ้นโดยไม่รู้ตัว บริโภคสิ่งรอบตัว ทั้งธรรมชาติ ความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมและคนด้วยกันอย่างเปรมจนลืมไปว่ามันเหมือนเรากำลังกินตัวเองโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี แต่เราก็ชอบของฟรีก่อนที่จะคิดว่าความฟรีนั้น ที่มาของมันได้มาจากอะไร ************************************************* เวอร์ชันที่สอง ผมเคยคิดว่าผมเป็นนกน้อยที่จะทำอะไรได้อย่างตามใจและไม่ค่อยสนใจผู้ใด แต่ เราคงไม่นึกสิว่า ไอ้สิ่งที่เราได้ทำอยู่ได้ทุกวันนี้มันมีราคาที่เราซื้อมันมาโดยไม่รู้คุณค่าการได้มาของมัน ผมนึกถึงเพลงบุษบา ของ โมเดิ้นด็อก ขึ้นมาซะงั้น เด็ดดอกไม้ที่มากมาย บนโลกอันกว้างใหญ่ เด็ดไปมากไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้ อยู่อยู่มันก็หายไป อิสระที่เคยมีมันเหมือนหายไป เพราะเด็ดมากไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เด็ดไปไม่เคยดู จะเหลืออยู่ได้อย่างไร หาาาาาา............. สุดท้ายมันก็เหลือแต่กรงและกับดักที่รอเราอยู่ เราจึงรู้ว่า เรานั้นคือนกน้อยในกรงที่เราสร้างขึ้นมาเอง เป็นกรงที่สร้างจากอิสระที่เราเด็ดใช้ไปอย่างไร้ค่าความหมายใด โลกนี้ไม่มีอะไรฟรีฟรีหรอก สิ่งที่เราได้มาฟรีฟรีนั้นมันก็แค่อิสระที่ผู้อื่นสร้างให้เราใช้เท่านั้นเอง *********************************************************** เวอร์ชันสาม อิสระและเสรีภาพนั้น เราคิดว่ามันคืออะไรกันหล่ะ หลายคนไม่พอใจก็ใช้สิทธิเสรีภาพในการเรียกร้อง เรียกร้องและเรียกร้องในสิ่งที่ต้องการ แต่บางเรื่องก็ดูมากไป ผมเลยคิดว่านี่คือเสรีภาพของใครหรือกลุ่มไหนหรือเปล่า หลายคนเบื่อหน่ายกับสิ่งที่กำลังทำ บ้างก็มองว่ามันไม่ใช่ในสิ่งที่ตนต้องการ ลองนึกเล่นเล่นว่าหากทุกคนเลือกได้จริง บางคนอาจจะเลือกมีอิสระบนความไม่รับผิดชอบอะไรเลย แน่นอน นี่คืออิสระที่ทุกคนต้องการจริงหรือเปล่า ยิ่งเขียนก็เหมือนเข้าตัวเองยังไงไม่ทราบ เพราะตอนนี้ก็บ่นเรื่องอิสระเสรีภาพของตัวเองเหมือนกัน เพราะสิ่งดีดีที่ทำให้ผมเป็นทุกวันนี้ ผมเหมือนจะหาจุดที่มันลงตัวไม่ได้สักที บางทีผมว่าอิสระและเสรีภาพที่เรามีอยู่มันเหมือนอยู่บนพื้นฐานที่เราเป็นส่วนหนึ่งในสังคมรับผิดชอบร่วมกัน หากคิดแต่ปัจเจกมากไป สังคมก็จะไม่มีอยู่จริงแน่นอน เขียนเสร็จแล้วเหมือนปลงยังไงไม่ทราบ ของอย่างนี้มันก็อยู่ที่เราเองจะเลือกหรือไม่เลือก เพราะบางสถานการณ์เรามีทางเลือกมากมายจนเลือกไม่ถูก กับบางสถานการณ์ที่เราไม่มีทางเลือกเลย เราเลือกได้ว่าจะทำหรือไม่ทำม้น ที่เหลือรับกับผลลัพธ์ที่เกิดได้หรือเปล่า ************************************************* เวอร์ชันสี่ อย่าคิดอะไรมากเลย ที่เขียนไปนั้น ไร้สาระทั้งสิ้น ขอให้ทุกคนมีความสุขบนชีวิตที่ท่านเป็นอยู่ให้มากมาก อย่าโชคร้ายมารู้ว่า เรานั้นไร้เดียงสากับสิ่งรอบตัวมากเพียงใดเลย ขอย้ำว่า สามเวอร์ชันที่เขียนไปนั้น ไร้สาระและอย่าเอาไปรกสมองของผมและคุณเลย ขอบอก ปล.ย้ำ............. ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่ได้อ่าน ขอให้ท่าน อย่าทำหน้า หรือ และไม่ต้อง เพราะยังไงเราก็ต้องเจอมันทุกวัน ขอให้ท่านจง และ จนเมื่อ ไม่ออก ขอร้องให้ แทนแล้วกัน   Create Date : 13 สิงหาคม 2550     2 comment Last Update : 13 สิงหาคม 2550 22:25:00 น.     Counter : 267 Pageviews.   Share Tweet