ที่ผาน้ำตก

“เจ้าคิดอย่างนั้นหรอ.........เจ้าคิดว่าข้ามีความสุขกว่าเจ้าอย่างนั้นหรอ........เจ้ารู้อะไรมั้ย........พ่อของเรามีความรู้ด้านดูดวงชะตา เขาดูดวงชะตาข้า และบอกว่าข้าเป็นดาวพิฆาตมาเกิด ...... เขา......เขาคิดจะฆ่าข้า ตั้งแต่ข้ายังเป็นเด็กทารก แต่แล้ว........ แม่ของข้าต้องเอาตัวมาปกป้อง......จนนาง........นางแลกชีวิตของนางกับชีวิตของข้า” ชอนจุหนุ่มพูดถึงอดีตของตนทั้งน้ำตา ซอนัมซุนที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็ฟังอย่างตั้งใจ

“เขาฆ่าแม่ของเจ้าอย่างนั้นหรอ”

“แม่ของข้ายอมตาย เพื่อให้เค้าไว้ชีวิตข้า.............แต่เจ้ารู้อะไรมั้ย...........ข้าต้องเติบโตมาอย่างปราศจากความรักจากคนๆนั้น โดยไม่เคยรู้เลยว่าแม่ข้าตายยังไง จนกระทั่งข้าโตขึ้น และรู้เรื่องจากคำบอกเล่าของพวกชาวบ้าน เจ้าลองเดาสิ.....ว่าข้าทำยังไง” ยออุนยังคงมีน้ำตาอาบแก้ม น้ำตาแห่งความรักที่มีต่อบิดาผู้จากไป บิดาคนเดียวกันกับชายตรงหน้า

“เจ้าฆ่าคนๆนั้นแก้แค้นให้แม่ของเจ้างั้นเหรอ” ซอนัมซุนมีสีหน้าตกใจระคนแปลกใจ

“ใช่............ข้าคิดจะฆ่าเค้า...........แต่สุดท้าย......ท่านพ่อกลับเป็นฝ่าย..........ฆ่าตัวตายซะเอง”

“คนๆนั่น.........ฆ่าตัวตายอย่างนั้นเหรอ...........เค้าฆ่าตัวตาย...........ตาย.......ทั้งๆที่เค้ายังไม่เคยรู้ว่าเค้ายังมีข้าอีกคนอย่างนั้นเหรอ.............ทำไม.......... เค้าถึงได้......”

“เค้าบอกว่าข้าคือดาวพิฆาต เป็นดาวเพชฌฆาตที่เกิดมาเพื่อล้างผลาญชีวิตผู้คน ตอนที่ข้าจะฆ่าเค้า เค้าจึงขอตายต่อหน้าข้า เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาเพชฌฆาตของข้า เค้าตาย ด้วยดาบของข้า สิ้นใจทั้งน้ำตา”

“นั่นแปลว่าเขารักเจ้า ต่อให้ชีวิตรันทดวัยเด็กของเจ้าเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ยังรักเจ้า ยอมตายเพื่อเจ้า ยออุน........นั่นยิ่งกลับทำให้ข้าต้องการฆ่าเจ้ามากยิ่งขึ้น............ ข้าจะฆ่าคนที่ยอโชซังรัก เมื่อคนๆนั้นไม่เคยรักข้ากับท่านแม่เลย”

“ไม่ใช่อย่างนั้น........ ข้าว่า........... ท่านพ่อยังคงห่วงใยแม่ของเจ้าเสมอ ถึงท่านจะไม่รู้ว่ามีเจ้าอยู่อีกคนก็ตาม”

“อย่าโกหก................ เอาไว้ข้าฆ่าเจ้าแล้ว เจ้าช่วยไปบอกคนๆนั้นด้วยละกัน ว่าเขายังมีลูกชายอีกคน มีทายาทอีกคน ชื่อ ซอ-นัม-ซุน”

“แต่ข้าไม่อยากสู้กับเจ้าแล้ว ข้าเบื่อหน่าย และเหนื่อยมามากแล้ว กับการเป็นมือสังหาร ข้าอยากวางมือ อยากมีชีวิตที่สงบสุข” พูดจบ ยออุนก็เก็บดาบทั้งสองเล่มคืนฝัก พลางล้วงเอาป้ายชื่อของตนออกมา

“เจ้าเห็นนี่มั้ย ป้ายชื่ออันใหม่ของข้า ชื่อที่ข้าอยากใช้ ลี-พยอง-อัน ความสงบสุข ทำไมวะ.........ทำไมข้ากับเจ้าถึงต้องมาเข่นฆ่ากันด้วย ในเมื่อเราสองคนเป็น.......”

“ข้าไม่นับญาติกับเจ้า.... ข้ามีแต่ความแค้น สิ่งที่พ่อของเจ้าสร้างไว้ เจ้าต้องรับภาระ ยออุน ถึงเจ้าจะเก่งกว่าข้า แต่ตอนนี้เจ้าได้รับบาดเจ็บ เจ้าเห็นฝีมือของจุงวอนกับจุงยุนแล้ว ดาบคู่ปีศาจของคู่แฝดนรก รุกรับประสานอย่างล้ำเลิศ เพลงดาบคู่สองมือของเจ้า ถึงจะรับมือได้ และอาจเอาชัยคู่แฝดได้ แต่ก็คงต้องแลกด้วยการบาดเจ็บ ถึงตอนนั้น ข้าก็สังหารเจ้าได้ไม่ยากเย็น เจ้าพร้อมจะตายรึยังล่ะ”

“แล้วหนุ่มน้อยคนนั้นล่ะ เป็นใคร อายุยังน้อยอยู่เลย ดาบอสูรไม่มีวิชาดาบคู่สองมือ แล้วทำไมเค้าถึง..........”

“ข้าสืบข่าวของเจ้ามาก่อน ก็เลยให้ลูกศิษย์ของข้า ลองฝึกใช้ดาบคู่สองมือแบบเดียวกับเจ้า และก็ต้องยอมรับนะ ฝีมือดีทีเดียว อายุแค่นี้ แต่ฝีมือกลับทัดเทียมกับเจ้าจางแทซันนั่นเลยล่ะ”

“คิดไม่ถึง......ว่าเจ้าจะรับลูกศิษย์ไว้ด้วย ได้ยินกิตติศัพท์มาว่าค่อนข้างโหดร้ายป่าเถื่อน สงสัยจะไม่เป็นความจริง”

“ฮยอนวูก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนข้า พ่อแม่เป็นศิษย์สำนักดาบอสูรที่ถูกฮงแทจูกวาดล้าง ตอนนั้นเค้ายังแบเบาะ ข้ารับไว้เป็นศิษย์และถ่ายทอดเพลงดาบให้ เพื่อจะได้สืบทอดวิชาดาบสำนักดาบอสูรต่อไป”

“ซอนัมซุน..... ข้ากับเจ้าไม่จำเป็นต้อง............”

“หยุดพูดเถอะ ไม่มีประโยชน์”

“แต่ข้าไม่อยากสู้กับเจ้า กับพวกเจ้าเลยนะ เจ้าดูสิ เด็กนั่น คู่แฝดอีก พวกเค้าอายุพอๆกับข้าเอง ทำไมเจ้าจะต้องเลือกเส้นทางมือสังหารให้พวกเค้าด้วย”

“เจ้าไม่เข้าใจ ถ้าฆ่าเจ้าได้ สำนักดาบอสูรจะได้ก่อตั้งขึ้นใหม่ เป็นองค์กรลับสังกัดพระหมื่นปี ไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป เราจะมีชีวิตที่สุขสบาย”

“ที่แท้ พระนางก็อยู่เบื้องหลังเจ้านี่เอง สมแล้วที่เป็นคนรักเก่ากันมาก่อน”

“ถ้ากำจัดเจ้าได้ แล้วคนแซ่ถังนั่นสังหารเพ็กทงซูสำเร็จ การโค่นบัลลังก์พระราชาคงไม่ยาก พระนางได้เถลิงอำนาจเมื่อไหร่ ข้ากับพระนางก็จะสามารถ............ เจ้าก็รู้นะ สานสัมพันธ์ในอดีตให้กลับมา” พูดจบก็ไม่รอช้า ส่งสัญญาณให้คู่แฝดนรกจู่โจมยออุนทันที ดาบคู่ปีศาจประสานกันอย่างร้ายกาจ ชอนจูหนุ่มที่เก็บดาบไปแล้วเพราะไม่อยากสู้กับพี่ชายต่างมารดา และบรรดานักดาบหนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าทั้งสาม จึงได้แต่ใช้ป้ายชื่อเหล็กแทนอาวุธรับมือเพลงดาบแทน เหมือนจะเสียเปรียบด้านอาวุธ แต่วิชาป้ายชื่อกลับสำแดงอานุภาพได้ดีเกินคาด อาจเพราะว่าเป็นวิชาที่แปลกประหลาดสำหรับคู่แฝด ที่ฝึกซ้อมเพลงดาบคู่มาเพื่อต่อสู้กับวิชาดาบด้วยกันเท่านั้น เมื่อเจอวิชาประหลาดที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ทำให้ไม่สามารถคาดเดาวิธีการรุกรับของชอนจูหนุ่มได้

จุงวอนกับจุงยุนยืนขนาบไปทางด้านซ้ายและด้านขวาของยออุน ต่างถือดาบไว้แล้วพุ่งเข้าหมายจะโจมตีชอนจูหนุ่ม แต่ชอนจูผู้เก่งกาจที่สุดแห่งสำนักโคมดำก็อาศัยวิชาป้ายชื่อที่ตนลักจำมาได้อย่างชำนาญ โบกสะบัดต้านดาบคู่ได้ คู่แฝดนรกต่างแปฃกใจที่ป้ายชื่อธรรมดากลับแข็งแกร่งยิ่งนัก และเมื่อคู่แฝดอยู่ในระยะและได้โอกาส ชอนจูหนุ่มก็กระโดดกางขาถีบไปที่ยอดอกของคู่แฝดที่อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของตนได้พร้อมๆกัน จนทั้งจุงวอนและจุงยุนกระเด็นห่างออกไป

ยออุนอาศัยจังหวะที่คู่แฝดกำลังสับสนกับวิชานี้ แอบซัดเข็มทองสกัดจุดใส่ต้นแขนขวาของแฝดพี่ที่ชื่อจุงวอนซะก่อน ทำให้จุงวอนไม่อาจขยับแขนขวาได้ ก่อนจะก้มหลบดาบของจุงยุนแล้วเกร็งพลังที่นิ้วชี้กับนิ้วนาง จี้สกัดจุดที่บริเวณใต้ท้องน้อยของแฝดน้อง ทำให้เกร็งไปทั้งตัวและไม่อาจเคลื่อนไหวลำตัวท่อนล่างได้ แต่จุงยุนอาศัยความไวขว้างดาบใส่ยออุน ชอนจูรูปงามตวัดป้ายชื่อคล้องดาบยาวไว้แล้วเอามาถือไว้ในมืออย่างชำนาญ ก่อนจะควงดาบรับวิชาดาบคู่ที่จู่โจมจากบนอากาศ ดาบยาวของแฝดน้องหมุนตามแรงเหวี่ยงของดาบคู่แบบเวียนซ้ายก่อนที่ชอนจูหนุ่มจะอาศัยจังหวะที่สบช่องว่างในการบุกของฮยอนวู สวนหมัดใส่กลางอากาศ หนุ่มน้อยพยายามพลิกตัวกลางอากาศแต่เพราะเท้าที่ลอยอยู่จึงหมุนตัวผิดจังหวะ แม้จะหลบหมัดของยออุนได้แต่ก็ต้องล้มคว่ำไปด้านข้างแทน กระนั้นก็ยังอาศัยเวลาสั้นๆ ขว้างดาบคู่ในมือใส่ชอนจูหนุ่ม แต่ยออุนก็ใช้ดาบของแฝดน้องสกัดดาบที่พุ่งเข้าใส่จนกระเด็นหล่นพื้น ก่อนจะพุ่งดาบใส่ฮยอนวูที่กำลังลุกขึ้น ถึงหนุ่มน้อยหลบได้ทัน แต่ก็หลบไม่พ้นเท้าของยออุนที่กระโดดถีบร่างเตี้ยนั้นจนกระเด็นหงายหลังล้มลงไปกองกับพื้น

ซอนัมซุนเห็นลูกน้องคนสนิทและสิษย์รักถูกเล่นงานด้วยวิชาที่ตนไม่เคยเห็นก็อดตกใจไม่ได้ มองกูคู่แฝดที่คนพี่ถูกฝังเข็มที่แขนจนใช้การไม่ได้ ขณะที่คนน้องก็สูญเสียการทำงานของขาทั้งสองข้าง ลูกศิษย์ก็ล้มคะมำไม่เป็นท่าหลังจากจู่โจมเพียงครั้งเดียว ด้วยความโกรธจึงวิ่งกึ่งกระโดดและเงื้อดาบจะฟาดใส่น้องชายต่างมารดา แต่ยออุนก็ใช้ดาบยาวรับสภาวะดาบเอาไว้ได้อย่างไม่ยากเย็น

“เจ้าเก่งกว่าที่ข้าคิดไว้มากจริงๆ อุน ไม่เคยคิดว่า เจ้าจะใช้ป้ายชื่อแทนอาวุธได้ด้วย”

“เป็นวิชาของท่านคอมซา ที่ข้าแอบฝึกมาน่ะ”

“ข้าอุตส่าห์ตั้งใจจะดวลเพลงดาบกับเจ้า สู้อุตส่าห์ใช้เวลาหลายปีคิดค้นกระบวนท่ามากำราบดาบเทพยดาและดาบนภาโดยเฉพาะ เอาเถอะ.......... ข้าจะดวลกับเจ้าตัวต่อตัว ยออุน........... ลงมือ”

“เจ้าแน่ใจหรอ.......ซอนัมซุน ว่าพระนางจองซุนจะกลับมาสานสัมพันธ์กับเจ้าจริงๆ ถึงพระนางยอม คิมฮันกู คิมควีจีก็คงไม่ยอมหรอก ครั้งก่อนที่สั่งให้อดีตชอนจูเล่นงานเจ้า ก็คือคิมฮันกู ที่บงการฮงแทจูอีกที”

“อย่ามาหลอกข้า ใต้เท้าคิมรับปากฟื้นฟูสำนักดาบอสูร รับปากแต่งตั้งข้าเป็นหัวหน้าราชองครักษ์ และยังเงินทองมหาศาล ส่วนนาง นางก็ให้ของแทนใจข้ามา พวกนั้นไม่มีทางทรยศข้าหรอก”

“อย่าโง่ไปหน่อยเลย พวกนั้นแค่หลอกใช้เจ้า หลอกให้เราพี่น้องเข่นฆ่ากันเอง”

“ข้าไม่สนใจ ทั้งคอมซา ทั้งอดีตชอนจู ทั้งยอโชซัง ล้วนผิดต่อข้า ในเมื่อเจ้าเกี่ยวพันกับพวกนั้นทุกคน ยังไง ข้าก็ต้องฆ่าเจ้าอยู่ดี เจ้าอาจเอาชนะกระบวนท่าอสูรเหวี่ยงของข้าได้ งั้นก็ลองรับมือกระบวนท่าสุดยอดไม้ตายของเพลงดาบอสูรดู อสูรฟ้าสังหาร.......อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

ยออุนไม่อยากสู้กับพี่ชายต่างมารดาเป็นทุนเดิม จึงได้แต่กระโดดหลบถอยไปด้านหลังเรื่อยๆ กระบวนท่าอสูรฟ้าสังหารน่ากลัวกว่าที่คิดมาก ซอนัมซุนอาศัยฝีเท้าที่วิ่งอย่างรวดเร็ว ประสานกับการฟาดดาบที่รุนแรง สร้างสภาวะดาบที่อำมหิตขึ้นมาได้ ทุกครั้งที่จอมดาบอสูรฟาดดาบ จะคล้ายกับมีกระแสลมที่คมราวกับพายุมีดซัดเข้ามาใส่ ชอนจูหนุ่มอาศัยความรวดเร็วกระโดดหลบอย่างคล่องแคล่ว แต่บางจังหวะก็ถูกลมดาบฟาดใส่จนเสื้อผ้าถูกกรีดขาดและมีริ้วรอยตามร่างกาย มีอยู่จังหวะหนึ่งที่ร่างโปร่งกระโดดหลบไม่ทันเพราะใกล้หน้าผาเกินไป ทำให้พายุดาบที่เกิดจากกระบวนท่าอสูรฟ้าสังหารบางส่วนกรีดถูกใบหน้าซีกขวาที่มีรอยแผลเป็นอยู่แล้ว กลับซ้ำรอยแผลเดิมทั้งสามรอยจนเลือดไหลซึมอาบใบหน้าทีเดียว แต่ยออุนก็ยังไม่ยอมชักดาบออกมาต้านรับ เพราะถ้าเป็นดาบดาวหางที่ทั้งแข็งแกร่งและคมกริบล่ะก็ คงสามารถรับการจู่โจมของพายุดาบนี้ได้อย่างง่ายดาย

ถอยไปจนติดกับต้นไม้ ชอนจูหนุ่มสังเกตเห็นไม้พลองท่อนหนึ่งวางพิงอยู่ น่าจะเป็นไม้ไผ่ที่ชาวบ้านที่ขึ้นมาหาของป่าลืมทิ้งไว้ สภาพเก่าหน่อย แต่ก็กระชับมือดี ยออุนหยิบมันขึ้นมา พลางหวนนึกถึงช่วงเวลาเกือบสองปีที่ตนไปใช้ชีวิตเป็นหมอชาวบ้านในหมู่บ้านห่างไกล ครั้งนั้น หมอหนุ่มเคยหยิบเอาจอบเสียมมาฝึกวิชาต่างอาวุธ หวนนึกถึงสมัยที่เคยฝึกวิชาบนเขาก็มีเพลงยุทธไม้พลองเป็นพื้นฐานดีอยู่แล้ว หวนนึกถึงการที่ได้อ่านบันทึกสรรพาวุธที่เพ็กทงซูเรียบเรียงขึ้นมาสำเร็จเมื่อครั้งที่ตนเคยตายจากไป แล้วนำเอาความรู้เหล่านั้นมาประมวลเข้าด้วยกัน กระชับพลองด้วยสองมือแล้วควงเป็นวงกลม

แรงลมจากการควงไม้พลองเป็นกระแสลมหมุนวน ยิ่งยออุนควงไม้พลองเร็วขึ้นกระแสลมหมุนวนก็ยิ่งแรงขึ้น ซอนัมซุนใช้กระบวนท่าอสูรฟ้าสังหารอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าลมดาบที่คมบาดเนื้อจะถูกลมหมุนวนของไม้พลองพัดหายไปได้ สร้างความขุ่นเคืองแก่จอมดาบอสูร ยออุนใช้โอกาสที่พี่ชายต่างมารดากำลังตะลึงกับการหันมาใช้ไม้พลอง รีบจับปลายไม้พลองด้านหนึ่ง หันอีกด้านใส่ซอนัมซุน พร้อมกับหมุนไม้พลองในทางยาว พุ่งปลายไม้พลองที่หมุนเร็วนั้นใส่จอมดาบอสูร ซอนัมซุนพยายามใช้ดาบฟันไม้พลองที่กำลังหมุนให้หักแต่ต้านสภาวะของแรงปั่นไม้พลองไม่ได้ จึงเปลี่ยนเป็นถือดาบตรง แทงปลายดาบไปที่จุดศูนย์กลางการหมุนของปลายไม้พลอง จนไม้ไผ่นั้นแตกเป็นสองซีก ชอนจูหนุ่มใช้จังหวะนั้น ถือไม้พลองสองซีกต่างดาบคู่ ใช้ออกด้วยกระบวนท่าไม้ตายของดาบนภาด้วยมือขวา ไม้ตายดาบเทพยดาด้วยมือซ้าย สยบกระบวนท่าดาบอสูรพลางกรีดแขนและลำตัวของซอนัมซุนจนบาดเจ็บ ดาบอสูรหล่นลงพื้น คมของไม้ไผ่จี้ที่ลำคอของซอนัมซุน สยบพี่ชายต่างมารดาได้สำเร็จ

...

..

บริเวณพุ่มไม้ใกล้ผาน้ำตก คิมควีจีกับลูกน้องคนสนิทจำนวนไม่น้อยแอบซุ่มดูการต่อสู้ของยออุนกับซอนัมซุนอยู่ ทันทีที่เห็นจอมดาบอสูรพ่ายแพ้ต่อชอนจูสำนักโคมดำ คิมควีจีก็หยิบหน้าไม้ออกม้า บอกลูกน้องว่าเป็นคำสั่งของคิมฮันกู ว่าถ้ามีโอกาส อย่าปล่อยให้สองคนพี่น้องสกุลยอรอดชีวิตไปได้ พวกสำนักดาบอสูร รวมทั้งยออุนห่วงการประลองมากเกินไปจนไม่ทันสังเกตความเคลื่อนไหวที่พุ่มไม้แต่อย่างใด ญาติผู้พี่ของพระหมื่นปีง้างหน้าไม้ที่ทำพิเศษ มีประสิทธิภาพการยิงสูง ใส่ลูกดอกเหล็กที่เคลือบยาพิษเอาไว้ แล้วเล็งไปที่กลางหลังของซอนัมซุน

“ลงมือสิ ..... ยออุน.... เจ้ารออะไรอยู่” ซอนัมซุนหยิ่งทะนงไม่ร้องขอชีวิต แต่ยออุนไม่ได้ตอบคำ กลับทิ้งไม้ไผ่ลงบนพื้น เดินไปถอนเข็มทองจากแขนของจุงวอนแฝดนรกผู้พี่ แล้วไปจี้นิ้วดรรชนีคลายจุดให้จุงยุนแฝดผู้น้อง คู่แฝดเห็นยออุนช่วยเหลือตนจึงหยุดลงมือ แล้วเดินไปเก็บอาวุธของตนก่อนจะเดินไปสมทบกับฮยอนวูที่ลุกขึ้นและกำลังปัดฝุ่นตามลำตัวของตนเองอยู่

“ข้าบอกแล้ว ว่าไม่อยากทำร้ายพวกเจ้า แค่นี้ก็ล้มตายกันมากพอแล้ว” ยออุนบอกพี่ชายต่างมารดา

“ข้ายอมแพ้เจ้า......ยออุน เจ้าใช้ทั้งเพลงดาบนภาและเพลงดาบเทพยดาเอาชนะดาบอสูรของข้าได้ คนของสำนักดาบอสูรมีศักดิ์ศรี เมื่อข้าแพ้เจ้า หากเจ้าต้องการอะไร อยากให้ข้าทำอะไร ถ้าข้าทำได้ ข้าจะรับปาก” ซอนัมซุนบอกยออุนที่ยืนใช้ซีกไม้ไผ่มีคมจี้ลำคอของตนอยู่ใกล้ขอบผา โดยไม่ทันสังเกตความเคลื่อนไหวด้านหลัง

“คือ......ข้าอยากให้..........” ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ยออุนก็กระโดดเข้ามาประชิดซอนัมซุน ผลักจอมดาบอสูรให้พ้นทาง ลูกดอกอาบยาพิษจากหน้าไม้ของคิมควีจีพุ่งเข้าใส่แล้วปักเข้าที่อกข้างซ้ายของชอนจูหนุ่มเต็มแรงจนกระเด็นล้มลงไปที่ขอบผา กระแสน้ำบวกกับพื้นหินที่ลื่นมากทำให้ร่างโปร่งไหลไปตามกระแสน้ำจนร่างท่อนล่างตกลงไปจากหน้าผา แต่ก็พอมีแรงยึดก้อนหินไว้ได้ไม่ให้ร่างของตนร่วงตกลงไป

ทันทีที่รู้ตัว พวกดาบอสูรทั้งคู่แฝดและฮยอนวูต่างเตรียมตั้งรับ คิมควีจีและบรรดาลูกน้องรู้ดีว่าฝีมือห่างไกลกับคน

ของสำนักดาบอสูรมาก เมื่อเสียโอกาสซุ่มจู่โจม จึงถือดาบขึ้นสู้ บางคนอารักขาคิมควีจีให้รีบหนีไป มีลูกน้องคนสนิท

คนหนึ่งสั่งการแทน ขุนนางคนนั้นสั่งให้พวกที่ถือหน้าไม้และธนูให้ยิงธนูและลูกดอกเข้าใส่วงต่อสู้ของยออุนกับพวกดาบ

อสูร แต่พวกฮยอนวูและคู่แฝดก็อาศัยเพลงดาบที่รวดเร็วต้านไว้ได้ไม่ยากเย็นนัก ลูกดอกบางลูกก็ถูกร่างกายของนักดาบ

สำนักดาบอสูรอยู่บ้าง แต่ก็เพียงผิวเผินและปราศจากยาพิษ ฮยอนวูอาศัยความปราดเปรียว กระโดดลอยตัวปีนขึ้นต้นไม้ แล้วกระโดดข้ามไปยังต้นที่อยู่ใกล้กับมือธนู แล้วกระโดดลงมาจู่โจมจากด้านบน ไม่นานนัก ก็สังหารมือธนูได้ทั้งหมด ขณะที่จำนวนที่เหลือต่างถือดาบไปสู้กับคู่แฝด ไม่นานนักแฝดนรกจุงวอนและจุงยุนก็สังหารเหล่าลูกน้องที่เหลือของคิมควีจีจนหมดสิ้น แต่ก็จนปัญญาจะไล่ล่าคิมควีจีกับพรรคพวกที่เหลือที่หนีไปไกลแล้ว

“ทำไม.......ยออุน....ทำไม....... เจ้ารับลูกดอกแทนข้าทำไม........” ซอนัมซุนตะคอกร่างโปร่งที่กำลังพยายามใช้แขนขวายึดก้อนหินก้อนนั้นเอาไว้ ลูกดอกยังคงปักคาอยู่ที่อกข้างซ้าย เจ้าสำนักดาบอสูรใช้สองมือของตนช่วยยึดแขนข้างนั้นไว้อีกแรง ป้องกันไม่ให้ร่างโปร่งตกลงไปใต้หน้าผาสูง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะซอนัมซุนเองก็บาดเจ็บจากการถูกลูกดอกยิงใส่แขนเช่นเดียวกัน อาการบาดเจ็บ ทำให้กำลังแขนของนักดาบลดลงไปมาก ชอนจูหนุ่มไอเป็นเลือดก่อนจะหันมาตอบ

“เพราะเจ้าเป็นพี่ชายของข้า...............พี่......ชาย............” พูดจบมือที่ยึดก้อนหินไว้ก็อ่อนแรง ร่วงลงไปยังน้ำตกเบื้องล่าง

...

..

TBC