ดูต้นไม้แล้วทำให้อารมณ์ดีนะ

ผมยังคงอยู่ที่เซ็นทรัลพระราม 3 เรื่องราวต่อเนื่องจากบล็อกที่แล้ว “เบียร์ด ปาปาส์ (Beard papa's) ร้านขนมที่ผมไม่อยากจะกินคนเดียว” เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวข้องกันแต่ประการใด แต่เอามาบอกไว้เผื่อฟลุกมีคนหลงกลับไปอ่าน

หลังจากอิ่มหนำสำราญจนแทบคลานออกจากร้านเบียร์ด ปาป้าส์แล้ว ผมก็สะพายกระเป๋ากล้องพร้อมกับถือถุงขนมที่ทานไม่หมดเดินขึ้นไปชั้น 4 เพื่อดูต้นไม้ในงาน Garden in the city ซึ่งแหล่งข่าวแจ้งว่าจัดขึ้นเป็นครั้งที่ 7 แล้ว โดยครั้งนี้จัดขึ้นระหว่างวันที่ 22-31 ตุลาคม 2553

เมื่อขึ้นไปถึงชั้น 4 ผมก็พบกับร้านขายต้นไม้หลายร้านตั้งขายยาวไปตามแนวระเบียง ผมไม่รอช้ารีบควักเจ้าสิ่งนั้นออกมาทันที มันคือกล้องพานาโซนิคคู่ใจผมนั่นเอง (แต่ผมคิดว่าถ้ามีเงินเหลือใช้เมื่อไหร่จะเปลี่ยนคู่ใจใหม่แล้วล่ะ)

ตอนแรกตั้งใจว่าจะถ่ายต้นไม้ แต่พอเจอร้านแรกผมก็เปลี่ยนใจกระทันหัน เปลี่ยนจากถ่ายต้นไม้มาเป็นถ่ายชื่อต้นไม้ดีกว่า เพราะชื่อต้นไม้ก็น่าสนใจไม่แพ้ต้นไม้เหมือนกัน ถ้าถ่ายต้นไม้ควรจะถ่ายให้สวย แต่ถ่ายชื่อต้นไม่ผมคิดว่าไม่ต้องสวยนักก็ได้ และนี่คือสิ่งที่ผมคิดว่าน่าจะเหมาะสมกับฝีมือการถ่ายภาพระดับผมมากกว่า



เริ่มจากต้นแรก เอาฤกษ์เอาชัยกันด้วยต้นนี้เลย ต้นนี้มีชื่อว่า “เซ็ง เซ็ง” เอ้ย “เฮง เฮง” ดูจากชื่อแล้วคิดว่าน่าจะเป็นต้นไม้ที่มีเชื้อสายจีน



สะดุดตากับชื่อของเจ้าต้นนี้มาก “ต้นสั่งทำ” รู้สึกตื่นเต้น เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้แม้แต่ต้นไม้ก็มีการสั่งทำกันได้ด้วย แบบนี้ก็ดีเลยครับ ต่อไปเราอาจจะสั่งทำต้นไม้ที่ไม่เหมือนใคร มีเฉพาะบ้านเราบ้านเดียว เลิศมาก อุ้ย...ขอเปลี่ยนคำว่าเลิศมากเป็นเจ๋งเป้งนะครับ เวลาพูดคำว่าเลิศมากผมรู้สึกว่ามันไม่แมนยังไงก็ไม่รู้ เพราะเห็นกระเทยข้างวัดนิยมพูดกันเยอะ คาดว่าน่าจะเป็นศัพท์เฉพาะทาง ผมไม่ควรอาจเอื้อมเอามาใช้โดยพละการ



“เศรษฐีวินสัน” ต้นนี้เคยได้ยินชื่อมานานแล้ว ดูจากชื่อน่าจะเป็นต้นไม้ต่างชาติ หรือไม่ก็มีเชื้อสายต่างประเทศ ผมไม่รู้ว่าประเทศอะไร แต่คงไม่ใช่เกาหลี ถ้ามีเชื้อสายเกาหลีน่าจะเป็นชื่อ “เศรษฐีวิน มอ ไซ” หรืออะไรที่คล้าย ๆ แบบนี้มากกว่า



เจอต้นนี้ในร้านขายกล้วยไม้ ผมก็แปลกใจว่าต้นนี้เป็นกล้วยไม้พันธุ์อะไรกัน หน้าตาแปลกมาก แม่มันมีชู้กับสับปะรดหรือเปล่า ลองสอบถามเจ้าของร้านดู ได้ความว่าไม่ใช่กล้วยไม้ แต่เป็นสับปะรดสีพันธุ์หนึ่ง พร้อมทั้งบอกชื่อเป็นภาษาอังกฤษยาวเหยียด คาดว่าน่าจะเป็นชื่อวิทยาศาสตร์ ผมเห็นว่าเกินกว่าที่มันสมองน้อย ๆ ของผมจะรับไหว จึงรีบสั่งตัวเองให้ล่าถอยออกมา แต่ก่อนที่จะถอยยออกมาผมก็ไม่ลืมที่จะพยักหน้าหงึก ๆ เป็นการไว้เชิงด้วย ถึงจะถอยผมก็ถอยอย่างมีฟอร์ม



มาถึงร้านนี้ผมก็ถึงกับงงเป็นไก่ตดแตก เอ้ยไก่ตาแตก ต้นไม้เล็ก ๆ ที่อยู่ในกระถางนี้ก็คุ้น ๆ ตา คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเคยเห็นมาก่อน แต่ชื่อที่ติดไว้ว่า “กระถางไม้ไผ่” นี่สิไม่เคยคุ้น แอบคิดในใจว่าต้นไม้อะไรฟระชื่อกระถางไม้ไผ่ พอเหลือบไปดูอีกต้นนึง ที่วางอยู่ใกล้ ๆ กัน เจ้าต้นนั้นมันชื่อ “กระถางไม้ไผ่อัด” 55+ ตั้งชื่อกันมาเป็นซีรี่ส์เชียว เอ๊ะ...หรือว่าเขาหมายถึงกระถางที่ใส่อยู่ แต่มันก็เป็นสีชมพูหวานแหววเชียวนะ ลองเคาะดูมันก็ให้ความรู้สึกว่าเป็นพลาสติกนี่นา อย่ากระนั้นเลยลองถามเจ้าของร้านดีกว่า



เจ้าของร้านใจดีอธิบายว่ากระถางไม้ไผ่หรือกระถางไม้ไผ่อัดนี่ไม่ใช่ชื่อต้นไม้ แต่หมายถึงกระถางที่ใส่ต้นไม้อยู่ เป็นกระถางที่ทำจากไม้ไผ่นำมาบดอัดแล้วก็ขึ้นรูปเป็นกระถาง เป็นกระถางที่สร้างขึ้นมาเพื่อลดภาวะโลกร้อน เพราะพลาสติกใช้เวลาย่อยสลายนาน ผมแอบสงสัยว่าการตัดต้นไผ่มาทำกระถางนี่ไม่ทำให้เกิดภาวะโลกร้อนหรือไง แต่ไม่กล้าถาม กลัวโดนกระโดดถีบ ก็เลยเปลี่ยนคำถามเป็นว่าพี่ผลิตเองหรือเปล่า ก็ได้รับคำตอบว่าเป็นสินค้านำเข้าจากประเทศจีน

พอรู้อย่างนี้ผมก็เริ่มจะเข้าใจแล้วครับ เห็นมั้ยล่ะ ผมเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายมาก คือประเทศจีนนี่ไม้ไผ่เยอะ ถ้าใครชอบดูหนังจีนกำลังภายใจคงจะเห็นว่าเขาเอาต้นไผ่มาฟันเล่นบ่อย ๆ ประเทศจีนมีต้นไผ่เยอะถึงขนาดต้องสร้างหมีแพนด้ามากินไผ่กันเลยทีเดียว สังเกตได้ว่าประเทศอื่นเขาไม่จำเป็นต้องมีหมีแพนด้า เพราะประเทศอื่นไม่มีต้นไผ่เยอะจนต้องหาตัวอะไรมาช่วยกำจัด



เจ้าของร้านยังอธิบายด้วยว่าสีที่กระถางนี้เป็นสีใส่อาหาร จึงไม่เป็นอันตราย เพราะไม่มีสารเคมี ผมไม่รู้ว่าถ้าใช้สีอย่างอื่นจะเป็นอันตรายกับใคร ถ้าทำเป็นสีที่ไม่เหมือนลูกกวาดก็คงไม่มีใครเข้าใจผิดถึงกับเอาไปกินมั้ง แต่ถ้าทำเป็นสีเหมือนลูกกวาดอาจจะขายดีกว่า ก็เลยต้องใช้สีผสมอาหาร เวลาเผลอกินเข้าไปจะได้ไม่เป็นอันตราย

ถามถึงราคา ก็รู้ว่าแพงกว่ากระถางพลาสติกทั่วไป และยังมีข้อด้อยอยู่ตรงที่มันจะถูกแดดเลียสีได้ง่าย (อ๊ะ..รู้สาเหตุที่ต้องใช้สีผสมอาหารแล้ว) ต้องคอยหมุนกระถางเปลี่ยนด้านที่รับแดดอยู่เสมอ แม้จะมีข้อด้อยแต่ก็เป็นอีกทางเลือกสำหรับผู้ที่รักษ์โลก แต่ไม่ต้องถึงกับโยนกระถางพลาสติกทิ้งเปลี่ยนมาใช้กระถางไม้ไผ่ เพราะถ้าทำเช่นนั้นจะเป็นการเพิ่มขยะให้กับโลกมากกว่า เจ้าของร้านกล่าวทิ้งท้าย



นี่ไม่ใช่ต้นไม้นะ แต่เป็นควายครับ ผมเห็นมันยิ้มหน้าทะเล้นดีก็เลยถ่ายรูปมา แต่ดู ๆ แล้วแม้มันจะหน้าทะเล้นกว่าผมแต่เรื่องความหล่อแล้วยังเทียบกับผมไม่ได้



เดินทางถึงอีกร้านหนึ่ง เจอต้นสั่งทำอีกแล้ว อดใจไม่ไหวลองถามเจ้าของร้านดูว่าทำไมชื่อมันแปลกจัง เจ้าของร้านใจดีบอกว่าจริง ๆ แล้วต้นไม้ต้นนี้ชื่อต้น “หูหนู” เป็นไม้ขนาดใกล้เคียงกับต้น “หูกระจง” ควาญช้างใช้ไม้หูหนูนี้ไปเป็นไม้ที่ใช้บังคับช้าง ก็เลยเปลี่ยนชื่อต้นไม้จากต้นหูหนูมาเป็นต้นสั่งทำ หมายถึงต้นไม้ที่ควาญช้างใช้สั่งช้างให้ทำอะไรช้างก็ทำตามนั่นเอง ที่มาของชื่อก็เป็นเช่นนี้แหละ



“ครีบปลาวาฬ” เป็นไม้ฟอกอากาศครับ



เฟิร์นกนกนารีแคระ (บรรยายสั้น ๆ เริ่มง่วงนอนพล่ามไม่ออกแล้วครับ)





“ไม้ขีด” เป็นสับปะรดสีชนิดหนึ่งครับ ดอกมันเหมือนหัวไม้ขีดก็เลยชื่อนี้ครับ ถ้าดอกมันเหมือนหัวขวด มันจะชื่อว่าต้นหัวขวด



“เมเปิ้ลดอกชบา” คนขายบอกว่าเวลามีดอกจะเหมือนดอกชบาครับ ขนาดต้นไม้ยังมีการลอกเลียนแบบกันเลย แต่มันคงไม่ฟ้องร้องกันเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์หรอกนะ เมเปิ้ลนี่น่ารักนะครับ ผมชอบ เมื่อกี้ลองเสิร์ชคำว่า “เมเปิ้ล” ในกูเกิ้ล ค้นหารูปภาพ เห็นรูปเมเปิ้ลแล้วผมน้ำลายไหล แทบจะหายง่วงเลย เมเปิ้ลเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากินมาก ๆ



ชาดัด ออกดอกบานสะพรั่งเลย



“รวยทั้งปี” ตั้งชื่อได้น่าซื้อมาก แบบนี้ผมว่าคนขายคงรวยทั้งปีแน่ ๆ ส่วนคนซื้อ...ไม่รู้ครับ



“พาร่ำรวย” ซื้อไปคู่กันกับต้นเมื่อกี้เลยนะ



“ห้ามจับหม้อนะจ๊ะ” เฮ้ย...ต้นไม้อะไรชื่อประหลาดอย่างเนี้ย ถามป้าเจ้าของร้านดู ป้าบอกว่าไม่ใช่ชื่อนะจ๊ะ แต่เป็นคำเตือน เพราะชอบมีคนมาจับหม้อป้าเรื่อยเลยล่ะจ้ะ



เจ้าของร้านข้าง ๆ ถามว่า ถ่ายแต่รูปต้นไม่ ไม่คิดจะถ่ายรูปคนขายบ้างเหรอ ผมขัดใจใครไม่ค่อยเป็นก็เลยหันกล้องไปถ่ายรูปคุณป้ามา 2 รูป ป้าบอกว่ามีร้านอยู่ที่สนามหลวง 2 โซน 1 ซอย 3 ชื่อร้านณัฐวรรณ ผมถามว่าป้ามาขายที่นี่แล้วใครขายที่ร้าน ป้าบอกว่าให้ลูกสาวขาย คำว่าลูกสาวทำให้ผมรู้สึกว่าป้าเป็นบุคคลอันทรงคุณค่าขึ้นมาทันที่ อุ๊บส์!!!



หม้อของป้าใหญ่มาก เอ้อ...หมายถึงหม้อของต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงของป้าน่ะครับ ใหญ่มาก แต่ป้าบอกว่านี่ยังเล็ก ที่ร้านป้ามีหม้อเท่าแขน แต่ไม่ได้เอามาที่นี่



ต้นสุดท้ายแล้ว ต้น “ดาบเศรษฐี” สีสันสวยงามมากครับ บอกกับป้าเจ้าของร้านไปว่าถ้าเป็นดาบคนจนคงไม่สวยเท่านี้ ป้าบอกว่าใช่

เป็นยังไงบ้างครับ ดูต้นไม้แล้วทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้างมั้ย ถ้ายังไม่จุใจไปหาที่อื่นดูต่อก็ได้นะครับ ผมเองก็ว่าจะไปหารูปเมเปิ้ลดูต่อเหมือนกัน

Create Date : 30 ตุลาคม 2553 Last Update : 30 ตุลาคม 2553 2:16:16 น. Counter : 10858 Pageviews.		26 comments
Share Tweet