ชื่อหนังสือ : โต๊ะโตะจัง กับโต๊ะโตะจังทั้งหลาย
          (トットちゃんとトットちゃんたち)
          (Tottochan to Tottochantachi)
ผู้แต่ง : 黒柳徹子 (คุโรยานางิ เท็ตสึโกะ)
ผู้แปล : ผุสดี นาวาวิจิต
สำนักพิมพ์ : ผีเสื้อ
พิมพ์ครั้งที่ 1 : มิ.ย. 2009
จำนวนหน้า : 416 หน้า
ราคา : 321 บาท (ฉบับปกแข็งเล่มเล็ก)

       ผู้อ่านชาวไทยคะ ดิฉันดีใจจริงๆ ที่ท่านอ่านหนังสือเล่มนี้ของดิฉัน ดิฉันไม่เคยรู้เลยว่า เด็กๆในโลกมีความ
เป็นอยู่อย่างไร กระทั่งได้ไปถึงประเทศของเขา ดิฉันจึงจะดีใจมาก ถ้าท่านอ่านแล้วช่วยกันคิดเรื่องของเด็กๆ เหล่านั้น
       ทุกท่านรู้จักช้างใช่ไหมคะ แต่ที่แอฟริกานั้น แม้จะมีช้างมากมาย ทว่า เด็กชาวแอฟริกาก็ไม่มีใครรู้จักช้างเลย
เพราะที่แอฟริกาไม่ได้มีต้นไม้หรือหญ้าขึ้นสมบูรณ์ทั่วไป สัตว์ป่าจึงถูกนำไปอยู่ในเขตคุ้มครองพิเศษ ดิฉันไม่เคยเห็น
สวนสัตว์ในแอฟริกา คงเป็นเพราะประเทศในแอฟริกาตกเป็นเมืองขึ้นของหลายประเทศมานาน จึงไม่มีใครสร้าง
สวนสัตว์ให้เด็กๆหนังสือภาพสำหรับเด็กก็เกือบจะไม่มี ผู้ฅนที่ไม่มีโทรทัศน์นั้นจำนวนมากกว่าฅนที่มีโทรทัศน์ดูและ
พื้นที่ส่วนใหญ่ไฟฟ้าเข้าไม่ถึง ฉะนั้น แม้อาศัยอยู่ในแอฟริกา เด็กชาวแอฟริกาก็ไม่มีโอกาสรู้จักช้าง หรือยีราฟเลยตลอด
ชีวิต ขณะที่เด็กญี่ปุ่นรู้จักช้างและวาดรูปช้างได้ เพราะญี่ปุ่นมีทั้งสวนสัตว์ หนังสือภาพสำหรับเด็ก และโทรทัศน์
       ระยะเวลา๑๐ปี หลังจากตีพิมพ์หนังสือนี้แล้ว ดิฉันเดินทางไปยังประเทศต่างๆอีกหลายประเทศ แต่ยังไม่ได้
รวบรวมเป็นหนังสือเล่มใหม่ ถึงกระนั้นท่านที่ได้อ่านหนังสือนี้ก็คงเข้าใจได้ว่า เด็กมากมายต้องต่อสู้อย่างยากลำบาก
เพียงใดเพื่อให้มีชีวิตอยู่ เมื่อเทียบกับครั้งที่ดิฉันไปเยือนแทนซาเนียหลังจากได้รับแต่งตั้งเป็นฑูตสันถวไมตรีขององค์การ
ยูนิเซฟใหม่ๆ ขณะนั้นมีเด็กเสียชีวิตปีละ ๑๔ล้านฅน ปัจจุบัน เด็กเสียชีวิตปีละ ๙ล้าน๒แสนฅน เท่ากับว่าเวลา ๒๕ปี
ที่ผ่านมา เด็กเกือบ ๕ ล้านฅนรอดชีวิตมาได้ ซึ่งดิฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่แสดงว่าทุกฅนในโลกนี้ร่วมมือกันพัฒนาชีวิต
       ดิฉันจะดีใจมากหากท่านอ่านหนังสือนี้แล้วช่วยกันคิดเรื่องของเด็กๆในโลก เพราะเด็กญี่ปุ่นก็กำลังช่วยดิฉันคิด
ว่าจะช่วยเด็กอื่นๆ ในโลกอย่างไร
       คุณผุสดีคะ ขอขอบคุณนะคะที่แปลหนังสือนี้ ขอบคุณที่ทำให้มีฅนอ่านเรื่องราวซึ่งดิฉันได้พบ และได้รับ
ทราบความคิดเห็นของดิฉันที่มีต่อเรื่องราวเหล่านั้น หวังว่าจะมีโอกาสพบกันอีกนะคะ
       เมื่อเร็วๆนี้ ดิฉันได้ดูข่าวทางโทรทัศน์เกี่ยวกับเมืองไทย เรื่องช้างแสนรู้ ที่วาดภาพได้สวยงาม ดิฉันนึกชื่น
ชมความฉลาดของช้าง และอยากนำเรื่องเช่นนี้ไปเล่าให้เด็กที่แอฟริกาได้รับรู้ ทุกวันนี้เรามีสันติภาพก็จริงแต่เมื่อคิดว่า
แม้วันนี้ก็ยังมีเด็กๆที่ต้องร้องไห้ หิวโหย และโศกเศร้าที่ต้องพลัดพรากจากพ่อแม่อยู่ ณ ที่หนึ่งที่ใดในโลกนี้ ดิฉันก็
รู้สึกเศร้าใจมาก แต่ถ้าเราช่วยกันคิด แม้เริ่มจากเรื่องเล็กๆ ดิฉันก็เชื่อมั่นว่า สักวันหนึ่งเด็กทุกฅนในโลกนี้คงจะมีความ
หวังในชีวิต มีอาหารรับประทานทุกมื้อ ได้เรียนหนังสือ มีน้ำสะอาดดื่ม และได้ฉีดวัคซีนป้องกันโรคครบถ้วน
ขอให้เราช่วยกันเพื่อให้วันนั้นมาถึงนะคะ
ขอบคุณค่ะ

       สารจากโต๊ะโตะถึงผู้อ่านชาวไทย
       เท็ตสึโกะ คุโรยานางิ
       นักแสดงและฑูตยูนิเซฟ

หลายคนอาจจะรู้จัก เคยอ่าน หรือเคยได้ยิน "โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง" และ "นางสาวโต๊ะโตะ" กันมาบ้าง
โต๊ะโตะ หรือคุโรยานางิ เท็ตสึโกะ เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่น และยังเป็นทูตพิเศษขององค์การยูนิเซฟอีกด้วย
"โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง" บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของโต๊ะโตะจังในวัยเด็ก ซึ่งมีมุมมองและสีสันที่น่าสนใจ
ส่วน "นางสาวโต๊ะโตะ" บอกเล่าชีวิตของโต๊ะโตะเมื่อโตเป็นสาว ได้เข้ามาเป็นนักแสดงรุ่นแรกของสถานีNHK
เรียกว่าเป็นรุ่นบุกเบิกวงการโทรทัศน์ญี่ปุ่นที่พึ่งมีในสมัยนั้น (โต๊ะโตะได้ร่วมทดสอบการออกอากาศแบบมีสีด้วยนะ อิอิ)
ด้วยความที่เธอเป็นสาวน้อยช่างคิด ช่างอยากรู้อยากเห็น คิดอะไรไม่เหมือนคนอื่น จึงมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
ถ้าใครยังไม่เคยอ่าน2เล่มนี้ ขอแนะนำให้หามาอ่านค่ะ เป็นหนังสือที่ควรอ่านมากๆ อ่านแล้วได้อะไรหลายอย่างเลยค่ะ

     

มาถึง "โต๊ะโตะจัง กับโต๊ะโตะจังทั้งหลาย" เล่มนี้เป็นประสบการณ์ของโต๊ะโตะในการทำหน้าที่ฑูตพิเศษของยูนิเซฟ
บอกเล่าประเทศต่างๆที่เธอไปเยือน ระหว่างปี1984-1996 เช่น แทนซาเนีย เอธิโอเปีย อินเดีย อิรัก กัมพูชา เป็นต้น
อ่านไปได้แค่ไม่กี่หน้าน้ำตาก็ไหลซะแล้ว หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่เรื่องราวสดใสอย่าง2เล่มก่อน แต่เป็นการเล่าสิ่งที่เธอเห็น
ในสถานที่ซึ่งกันดารที่สุด เด็กๆล้มตายเพราะขาดอาหาร โรคระบาด และสงคราม ที่ที่เด็กๆต้องการความช่วยเหลือ

ผู้ใหญ่บ้านในหมู่บ้านเล็กๆที่ไม่มีชื่อ เคยบอกกับเธอว่า "คุโรยานางิซังจำที่ผมพูดไว้นะครับ เวลาที่มนุษย์ผู้ใหญ่ใกล้ตาย
เขามักจะบ่นว่าเจ็บอย่างนั้น ทรมานอย่างนี้ แต่เด็กจะไม่บ่นเลย เขาจะเชื่อมั่นผู้ใหญ่ และตายไปเงียบๆ ใต้ใบกล้วยที่มุมเพิงพัก"

อ่านแล้วสลดมากๆ น่าสงสารมากค่ะ อาหารมื้อนึงของเรา บางทีอาจจะมากกว่าที่เค้าได้กินในหลายวันทั้งครอบบครัว
คิดถึงว่าตัวเองอยู่กินสบายๆ วันๆทำอะไรไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน ในขณะที่เด็กๆบางคนต้องเดินไป10กม.เพื่อน้ำแค่1หม้อ
เราอยู่กันอย่างสุขสบาย แต่ในอีกมุมของโลก ผู้คนอยู่กันอย่างยากลำบาก ถ้าไม่มีสงคราม ไม่มีความแร้นแค้นก็คงจะดี
อ่านแล้วจะเข้าใจความลำบากของผู้คนมากขึ้น ถ้าจะใช้สิ่งที่มีอยู่อย่างเห็นคุณค่ามากกว่านี้คงจะดีเนอะ

ควรอ่านอย่างยิ่งค่ะเล่มนี้

ไม่ลังเลเลยที่จะซื้อปกแข็ง เพราะมั่นใจจาก2เล่มแรกแล้วว่าหนังสือของโต๊ะโตะต้องซื้อมาเก็บอย่างดีแน่ๆ
เห็นนางสาวโต๊ะโตะมีปกแข็งแล้ว ยังอยากซื้อมาเก็บเลยค่ะ แต่ไม่ชอบปกอะ ไม่สวย อ่านเล่มเดิมดีละ

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2552 1:34:59 น.		17 comments
Counter : 1916 Pageviews.
Share Tweet