เมื่อไรเราจะมีความสุขกับความรักได้ยาวนานกับเค้าบ้างนะ
Group Blog
 
All blogs
 

รู้สึกโดดเดี่ยวมานานแค่ไหนกันแล้วนะ

จากการที่เราสูญเสียคุณพ่อไปเกือบจะครบ 6 ปี ทำให้รู้สึกว่าเราได้ขาดคู่คิด คนคอยปรึกษา ที่พักใจ คนให้กำลังใจ คนคอยสนับสนุน คนที่คอยอยู่เคียงข้าง
เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตด้วยการคิดและตัดสินใจ ลงมือทำอะไรสักอย่างด้วยตัวเอง ถ้ามีอะไรที่รู้สึกว่าน่าจะกระทบคนอื่นก็จะปรึกษาพ่อ แต่โดยส่วนมากแล้วก็มีอะไรจะคุยกับพ่อตลอด
พอพ่อจากไป ก็ไม่มีใครเลย ...

...พ่อจากไปตอนสถานการณ์ชีวิตเราลุ่มๆดอนๆตอนนั้นปิดกิจการส่วนตัวกลับเข้ามาอยู่กรุงเทพ ได้แค่ 5 วันพ่อก็จากไป เราถึงกับเหมือนโลกทั้งใบพังลงมา ครอบครัวเราไม่เคยมีใครซัพพอร์ตเรา ไม่เคยมีใครช่วยเหลือเรา มีแต่คนคอยจ้องจะหาผลประโยชน์จากเราตลอด ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงบนโลกใบนี้เลย เราไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร ทำอะไรไปเพื่อใคร แต่ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายอะไรนะ แค่รู้สึกเหมือนคนไร้ค่า 

. . . เราเริ่มนับ 0 ใหม่กับชีวิต เอาความตั้งใจสุดท้ายที่คุยกับพ่อมาเป็นที่ตั้ง ค่อยๆก่อมันเป็นแผนการณ์ชีวิต ค่อยๆวางแพลนน้อยๆ ปรับไปทีละสเตป จนสุดท้ายเราทำตามแผนได้สำเร็จเราดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ทำงานที่พ่ออยากให้ทำได้แล้ว ถึงแม้มันจะใช้เวลาถึง 3 ปีกว่า ใช้ความพยายามนานหน่อยก็ตาม แต่เราไม่เคยเลิกที่จะพยายามมันเลย ท้อ แต่ไม่เคยถอย 

ในทุกๆครั้งที่เรารู้สึกท้อ ขาดกำลังใจ พ่อมักจะมีประโยคหรือคำสั้นๆที่ไม่ได้สวยหรูอะไร แต่มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเรากลับมีพลังต่อสู้และแข็งแรงขึ้นเสมอ ในหลายๆครั้งที่เราต้องต่อสู้คนเดียวเพียงลำพังในโลกใบนี้ เราก็พยายามนึกถึงคำที่พ่อสอน ถึงคำที่พ่อคอยให้กำลังมาตลอดทั้งชีวิตมาเป็นแรงผลักดันตลอดมา 

...แต่ในวันนี้เราทำให้พ่อผิดหวัง เราลาออกจากงานที่พ่ออยากให้ทำ เราแค่พักช่วงนึงเพราะป่วย แต่เรายังเป็นคนเดิมที่ยังพยายามกลับมาทำตามความฝันพ่อ เราคิดถึงพ่อ เราอยากให้พ่ออยู่ตรงนี้ ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ไม่มีใครรักเราเท่าที่พ่อรัก 

โลกนี้มันช่างอ้างว้างและโดดเดี่ยวเกินไปสำหรับเรา




 

Create Date : 17 มีนาคม 2565    
Last Update : 17 มีนาคม 2565 21:48:51 น.
Counter : 587 Pageviews.  
Share

อายุมากขึ้น หัวใจแข็งแรงขึ้นหรืออ่อนแอลงกันแน่นะ???

จขบ. อายุอานามก็เข้าเลข 3 มานิดหน่อย ผ่านประสบการณ์ความรักมาหลากหลายรูปแบบพอสมควร

แล้วก็ครองความเป็นโสดมาเข้าปีที่ 6 อีกด้วย ถือว่าเป็นโสดนานที่สุดตั้งแต่เริ่มมีแฟน

ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปจากเดิมคือ  ความเข้าใจอะไรมากขึ้น ยอมรับความเป็นจริงมากขึ้น  ซึ่งมันจำเป็นจริงๆสำหรับยุคสมัยนี้ที่โลกออนไลน์เข้ามามีบทบาทในความสัมพันธ์ของคนมากขึ้น

ส่วนนึงที่ครองความเป็นโสดมาได้นานขนาดนี้ เรียกว่าแทบจะโสดสนิทเลยก็ว่าได้ เพิ่งจะมีปีก่อนที่เปิดใจยอมรับคนเข้ามาในชีวิตบ้าง พอได้พิสูจน์ความแข็งแรงของหัวใจอ่ะเนอะ 555   ก็คงจะเป็นการที่เรารู้สึกว่าเราเปิดใจที่จะชอบคนยากมากขึ้น  เมื่อก่อนแค่ได้คุยก็รู้สึกดีแล้วมันก็คิดไปไกลล่ะ  แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกจะใช้เหตุผลในการจะเปิดใจยอมรับใครสักคน  

พออายุอานามเยอะขึ้น  สเปคภายนอกแทบจะมองข้ามไปเลย  เหมือนต้องใช้เวลาคุยนานขึ้น  กว่าจะรู้สึกดีพ่อหนุ่มแต่ละคนก็เจอสาวใหม่ซะละ  โธ่ ไม่น่าแปลกใจที่โสด 555

เมื่อปีที่แล้วไปชอบพ่อหนุ่มคนนึงแถวบ้าน  เห็นมานานหลายปีแล้วแหละ  ละสายตาไม่ได้ทุกครั้งที่เจอเลย  รู้สึกว่าเป็นคนที่มีแรงดึงดูดมาก  ใจเต้นสั่นระรัวตลอด 5555 (อย่างกะการ์ตูน)  เลยตัดสินใจเอาว่ะ  ลองไปขอแอดไลน์ดู  ถือว่าต้องอาศัยความกล้าหน้าด้านสูงพอสมควร  เค้าก็ให้นะ  นี่ก็ขยันทักทาย แต่พ่อหนุ่มก็นานๆจะตอบ ตอบสติ๊กเกอร์งี้ อ่านไม่ตอบงี้  
มันก็ชัดเจนอ่ะว่าเค้าไม่ค่อยชอบ  ก็เลยพอๆๆ  เสียง "นก ฟิ้วๆๆๆๆ" ดังตลอดเว 5555555
ตอนนั้นก็ไม่ได้เสียใจพร่ำเพ้อ รู้สึกแบบอยากร้องไห้  แต่รู้สึกว่า  เออกลับขึ้นคานเหอะว่ะ จะเอาหัวใจตัวเองไปให้คนอื่นขยี้ทำไม  

ขอบคุณที่รักตัวเองมากพอ ที่จะดึงตัวเองมาจากทุกความสัมพันธ์ที่อาจจะทำให้เราเสียใจได้เร็วตลอด อาจจะแค่หงอยๆสักวันสองวัน  แต่แปปนึงก็กลับมาเริงร่าได้เหมือนเดิม

กะว่าจะเขียนมีสาระ เป็นแนวๆความคิดสักหน่อย  อดไม่ได้จะเล่าเรื่องตัวเองทุกทีสินะ

เราว่าจริงๆหัวใจเราอาจจะไม่ได้แข็งแรงขึ้นหรอก  แต่มันกลัวการเสียใจเพราะหัวใจบอบช้ำมาเหลือเกินต่างหาก  มันเลยไม่ยอมเสี่ยงสักครั้ง  การอยู่ใน comfort zone ของตัวเองคือความรู้สึกที่ปลอดภัยที่สุด

แต่สิ่งที่เรามีคือ การรักตัวเองจริงๆ 

วิถีชีวิตคนโสดมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ  เหงาบ้างแหละ แต่มันก็ดีกว่าต้องมีเสียใจเพราะใครสักคนนึงทำให้เรารู้สึกแย่ๆ

ช่วงนี้เป็นช่วงพักหัวใจ  ปิดตัวเอง  สร้างกำแพง  อยู่ใน comfort zone อีกครั้งนึง




 

Create Date : 06 มีนาคม 2563    
Last Update : 6 มีนาคม 2563 12:39:24 น.
Counter : 634 Pageviews.  
Share

แวะมาทักทายตัวเองในblogร้าง lol



ไม่ได้เขียนบล็อกมากี่ปีแสงเนี่ย นานมาก

จริงๆช่วงที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ช่วง 3 ปีที่ผ่านมาถือว่ามีการเปลี่ยนแปลงเยอะมาก

โลกเปลี่ยนไปเยอะ เดี๋ยวนี้คนติดมือถือกันหนักมาก เดินไปทางไหนมีแต่สังคมก้มหน้า
ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯได้2ปีกว่าแล้ว ก็ไม่ค่อยชินกับการตื่นเช้าไปทำงาน รถติด อากาศเป็นพิษ

"" อัพเดทเรื่องงาน ""
เป็นเบ๊งานราชการมาได้ปีกว่าๆ โห เข้าใจเลยทำไมประเทศถึงไม่ค่อยพัฒนา ระบบราชการนี่เข้าขั้นว่าห่วยพอสมควร ทำงานซับซ้อน สิ้นเปลือง เสียเวลาและทรัพยากรมาก 
หน่วยงานราชการขับเคลื่อนได้ด้วยลูกจ้างเป็นซะส่วนมาก คือถ้าไม่มีงบจ้าง งานมีพังอ่ะ
ตอนนี้กำลังจะลาออก ทนหัวหน้าไม่ไหว ใกล้บ้าล่ะ อารมณ์ขึ้นลงของคนวัยทอง เอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่ยอมรับผิด ชอบด่าคนอื่น เร่งเอางานทั้งๆที่ไม่รีบ บลาๆๆ 

"" อัพเดทสุขภาพ ""
ปีนี้ถือว่าเป็นปีนรกของสุขภาพ 

ต้นปีเป็นไมเกรน เริ่มจากปวดหัวติดกันเป็นอาทิตย์ จนบ้านหมุน อาเจียน เลยไปหาหมอความดันพุ่งไป 180 กว่าๆ มือไม้สั่น หมอวินิจฉัยเป็นไมเกรน กินยานอน หายเฉ๊ย 
ขอมอบให้งานที่ทำคือสิ่งที่ทำให้เราเครียด

กลางๆปีจู่ๆก็เป็นแผลแพ้มดกัดแล้วเกิดติดเชื้อ เป็นน่องขวา เดินไม่ได้ร่วม 3 เดือน เย็บไป 6 เข็ม
ตอนนี้รู้ว่าติดเชื้อ mycobacterium massiliense ตอนนี้แผลหายแต่กินยารักษานาน 6 - 9 เดือนเลย
เดือนนึงตก 1,500 ได้ จิเป็นลม

"" อัพเดทความรัก "" 
- ไม่มี -
5555 โสดมา 4 ปีกว่าๆ อายุอานามก็ 31 ขวบล่ะ เลิกคิดเรื่องคู่เลย เหงาบ้างไรบ้าง แต่ก็ไม่ได้ตามล่าหาใครสักคนมาเป็นคู่ล่ะ  ไม่ได้คุยกับผู้ชายเชิงจีบๆกันมา 4 ปีกว่านี่แหละ มันเลยชินแว้ววว



สรุปได้ว่า หาเรื่องมาบ่น มาระบาย เย้ๆๆๆๆๆๆๆ โล่ง 
By BBJ ^ MaShi ^


ชอบเพลงนี้
- รอ - O-Pavee





 

Create Date : 03 สิงหาคม 2561    
Last Update : 3 สิงหาคม 2561 10:53:08 น.
Counter : 848 Pageviews.  
Share

ชีวิตในช่วงที่ผ่านมา

 ไม่ได้อัพบล็อกนานมาก

ช่วงที่ผ่านมาชีวิตค่อนข้างเจอกับความผิดหวัง การเปลี่ยนแปลงมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องความรัก

เรื่องงานจากที่จบมาเป็นเพียงนักศึกษาที่หางานทำ แต่ด้วยนิสัยอินดี้ ตรงเผง ตอแหลไม่เป็น เลยเข้าๆออกๆหลายบ. อาจจะด้วยไม่เจองานที่ตัวเองรู้สึกรักและอยากทำจริงๆ หรือด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ จนวันนึงได้มามีธุรกิจเป็นของตัวเอง มันเหมือนต้องเปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย ความรับผิดชอบที่มากขึ้น เวลาส่วนตัวที่น้อยลง

โลกของธุรกิจมันมักจะดีและโหดร้ายรวมๆกันไป ตอนทำ2ปีแรก รุ่งเรือง เฟื่องฟูมาก ขยายเปิดร้าน สักพักนึงเราก็ต้องเจอคู่แข่งที่เค้ามีดีกรีความเหนือชั้นมากกว่า มีเงินทุนที่หนากว่า สุดท้ายต้องถอยทัพพับเสื่อกลับบ้านมานั่งตั้งหลักคิดวิเคราะห์ว่าจะกระจายความเสี่ยงชีวิตอย่างไรดี กว่าจะผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้ มันเหนื่อยเหมือนกันนะ เครียดและกดดันมาก ตอนนั้นมีเวลาคิดจำกัดแค่เดือนเดียว

ระหว่างนั้นก็เจอความรักแย่ๆมาทำร้าย แต่ดีที่หัวใจแข็งแรงมากเพราะรักตัวเองมากพอ โชคดีมากๆที่ผ่านพ้นมาได้ง่ายๆ เสียใจน้อยมาก อาจจะเป็นเพราะงานที่กำลังเริ่มใหม่ ไม่เข้าที่เข้าทาง ยังท้าทาย เลยเลือกที่จะเดินหน้าทำงาน ทิ้งความผิดหวังของความรักที่เกิดมาให้ผ่านพ้นไป

ปี 57 ที่ผ่านมายังลุ่มๆดอนๆไม่ถึงกับแย่มาก แต่ค่อนไปทางไม่ค่อยดี พอพยุงตัวให้ผ่านพ้นมาด้วยตัวเองเพียงลำพัง

พอยิ่งโตขึ้นกลายเป็นโดดเดี่ยวขึ้น เคว้งคว้างมากขึ้น มานั่งคิดๆถึงเมื่อก่อนที่เข้าๆออกๆบ.โน้นทีบ.นี้ทีแล้วก็ขำนะ เหมือนเด็กที่ยังไม่โต ทุกวันนี้พอมีงานตัวเองต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ก็มีแรงมีกำลังจะออกไปทำงานได้ทุกวัน เพราะรู้สึกถึงคุณค่าที่ได้เรียนรู้มาช่วงตกงานว่า "มีงานทำดีกว่าไม่มีงานให้ทำ"

เริ่มปี 58 มาด้วยความบ้าพลังเนื่องจากลูกค้าเยอะ ยอดขายทะลุ ความขยันพุ่งปรี๊ดๆๆ มีกำลังใจทำงานมาก ทุกอย่างกำลังไปด้วยดี แต่ชีวิตมันก็มักไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนเดินอยู่บนปุยนุ่นเนอะ ร้านที่เช่าอยู่อีกร้านจะหมดสัญญาและจะโดนทุบทิ้งเพราะที่ๆไปเช่าล้ำที่ (อันนี้ทราบมาอยู่ แต่ก็เช่าเพราะยังไม่มีการรื้อถอน) ปัญหาเข้ามาหาตัวเองอีกครั้งนึง ถามว่าเหนื่อยมั้ย เหนื่อยใจมากกว่า ที่ต้องเริ่มทำอะไรใหม่ เริ่มคิดอะไรใหม่

ส่วนความรักนี่ไม่มีอะไรเลย 5555555555 ไม่มีทั้งคนมาจีบและไม่มีทั้งคนที่เราไปชอบ เพราะพอเริ่มรู้สึกดีๆกับใคร นี่รีบปิดประตูก่อกำแพง เดินหนีทันที คิดว่าอยากให้ชีวิตตัวเองมั่นคง นิ่งกว่านี้ ตอนนี้ไม่พร้อมรับความเสียใจเพิ่มขึ้น ไม่อยากต้องมารู้สึกมากไป รู้สึกอะไรกับใครมากๆ

เย้!!! อัพเสร็จล่ะ ปีละบล็อก เอิ๊กส์ จะได้เก็บไว้อ่าน จริงๆอยากอัพบ่อยๆนะ เวลาที่เราแย่ๆพอได้กลับมาอ่านบางครั้งก็ทำให้มีแรงฮึดสู้ ก้าวเดินต่อไป ^___^




 

Create Date : 03 มีนาคม 2558    
Last Update : 3 มีนาคม 2558 18:03:47 น.
Counter : 1446 Pageviews.  
Share

แด่วันเกิด 27ปี

 ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันใดเป็นพิเศษมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
อาจจะเป็นเพราะความทรงจำในวัยเด็ก ที่พ่อแม่และคนในครอบครัวชอบลืมวันเกิด มีเพียงคนเดียวในบ้านที่จำวันเกิดของเราได้ คือ พี่สาว  มีของขวัญชิ้นนึงที่พี่สาวเก็บเงินซื้อให้ สิ่งนั้นคือ นาฬิกาปลุกมารุโกะ มันปลุกดังดีมากๆๆๆ ดังมา12ปี แล้วมันก็ไม่ดังอีกเลย แต่มันยังเดินอยู่เลยนะ

ปีนี้เป็นอีกปีสินะ ที่มีวันเกิดแบบเหงาๆอีกครั้ง บางครั้งถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากมีวันนี้เลย ไม่น่าเกิดขึ้นมาเลยน๊า 27ปีที่เดียวดาย ที่ผ่านวันคืนเหน็บหนาวมา เหนื่อยจัง จะต้องผ่านวันเกิดไปอีกกี่ปีที่จะไม่ต้องทนกับความเดียวดายที่ไม่มีคนสำคัญจำวันเกิดได้ คงทำได้แค่เพียงให้มันผ่านไปราวกับเป็นเมื่อวาน




 

Create Date : 06 ธันวาคม 2556    
Last Update : 6 ธันวาคม 2556 0:15:27 น.
Counter : 897 Pageviews.  
Share

1  2  3  

Niyami B
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บล๊อกนี้แสดงถึงความบ้า น่ารัก ขี้เล่น (พูดไปไม่อายเลยวุ้ย) ของจขบ.ค่ะ

ยังไงเข้ามาเยี่ยมชมกันแล้วก็อย่าลืมคอมเม้นท์กันบ้างนะจ้ะ


ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาเยี่ยมชมบล๊อกค่ะ
Friends' blogs
[Add Niyami B's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.