แม้เวลาจะผ่านพ้น แต่เสียงเพลงของนำ้มนตร์ยังดังก้องในหู

หลงัจากที่กลับมาจากการดูแม่นาค มิวสิคอล หลายสิ่งหลายอย่างก็ยังวนเวียนในความคิด หัวสมอง ทั้งความประทับใจ นั่งคิดต่อ แล้วก้ความรักในตัวละคอน เอ่อ คงไม่ใช่แม่เหมือนหรอก คนคนนั้นน่ะแรงจริง คิดได้ไงว่าจะเอาลูกสะไภ้มาทำควายซะหยั่งงั้น

เรื่องเพลงไม่อยากพูดแล้วเพราะแนวทางการแต่งเพลงของเรื่องนั้นกล้าที่จะวางฟอร์มให้เป็นแบบ โอเปร่า เรียกว่านายแน่มาก เล่นท่ายากซะงั้น มันก็ถูกทางกับคนอย่างเราที่เอาใจช่วย อยากให้ของที่ตั้งใจให้เกิดคุณค่า อยากไปเสียเวลาอยู่ด้วยเพื่อชื่นชมและวิจารณ์

นั่งคิดเรื่องของบท ตอนกลับออกมาใหม่ๆจากโรง ถามตัวเองว่า ตกลงเรื่องนี้พูดถึงเรืองอะไรกันแน่ ไม่ใช่เรื่องผี ไม่ใช่เรื่องคน แต่เป็นเรื่องความรัก ความรักที่ผิดที่ผิดทาง ก็เธอยอมลดชนชั้นวรรณะ รักที่คิดที่จะยอมไปเสี่ยงกับชีวิตข้างหน้าที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง กับผู้ชายคนนึงที่เธอรู้จักเพียงไม่นาน (เพราะว่าได้กันก่อน ห้าๆๆ) นับว่าแม่นาคเธอใช้หัวใจตัดสินชีวิตเธอ มากกว่าสมอง นั้นแสดงว่าความรู้ไม่เกี่ยว ฐานะก็ไม่สน ชนชั้นที่เธอยอมเดินลงมาจากหอคอยของเธอเพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งคนที่เธอรักเขาจริงๆ หากแม้เธอได้รู้สึกว่าคนๆนี้ก็จะรักเธอเพียงผู้เดียวเช่นกัน เรื่องไม่ได้พูดถึงวัฒนธรรมไทยโบราณที่มักจะยอมรับการที่ผู้ชายสามารถมีเมียได้หลายคน ซึ่งอาจจะต่างกับวัฒนธรรมตะวันตกที่มาพร้อมกับความเชื่อที่ว่าคู่ผัวเดียวเมียเดียว(น่าจะมากับมิชชันนารีมั้ง ฮั่นแน่ ผู้ชายเสียดายอะดิ ทำไมไม่เกิดยุคนั้นหว่า) แม้ว่าสิ่งที่เธอได้รับนั้นจะมาซึ่งความตายในกาลต่อมา และนำไปสู่เหตุของเรื่องเล่าขานจนถึงทุกวันนี้

ถามตัวเองว่า แรงกดดันของแม่ผัว มีอิทธิพลอย่างรุนแรงต่อลูกชาย ต่อการดำเนินชีวิตพ่อมากขนาดไหน
แล้วก้ตอบตัวเองไปว่า อาจจะมี แต่ไม่สามารถบังคับใจลูกตัวเองได้ เมื่อต้องเลือกเมีย เขาก็เลือกด้วยตัวเอง ซึ่งถือว่าเชื่อในความรักเช่นกัน และเมื่อเกิดความขัดแย้ง แทนที่เขาจะสวมบทลูกที่แสนดี ยอมให้เมียอยู่ในบ้านต่อไป เขาก็ยอมหักดิบกับแม่โดยการเดินออกมาจากบ้านเพื่อสร้างโลกแห่งความรักหลังใหม่ (อันนี้พ่อมากโชว์พาว ตามความเป็นจริงที่เราเห็นน่ะเพื่อนเราน่ะ เชื่อแม่ทั้งนั้นเลยนะ) แสดงว่าหลงเมียมากทีเดียว

แต่วิมานที่วาดในอากาศ ก็จบลงเนื่องจากอุบัติเหตุของชีวิตของทั้สองคน เมื่อต้องไปสงคราม เมื่อท้อง สมัยนั้นต่อให้หมอตำแยอยู่ในสถานการณืนั้น เมื่อลูกขวางท้อง แม่ก็ตายอยู่ดี(แม่นาคเกิดสมัยนี้ก็คงไม่ตายหรอก แต่เอ แล้วสมัยก่อนก็ต้องตายทุกเคสอะดิเนี่ย) แล้ววิญญาณเธอก็มีพลังที่แข็งแรงเพียงพอที่จะต่อต้านธรรมชาติ ทีว่าตายแล้วต้องไปยังภพอื่น เธอยอมฝืนต่อกฏเกณฑ์เหล่านั้น เพียงเพื่อจะสร้างโลกแ่หงความสุข ที่เธอรอคอยมาตลอดชีวิตของเธอ (หรืออาจจะมีแต่สั้นมากก่อนที่พ่อมากจะไปเป็นทหาร)

แต่ความสุขและความทุกข์นั้นมักอยู่ด้วยกันเสมอ เมื่อมีรักก็ย่อมมีทุกข์และรักที่ต้องฝืนต่อกฏเกณฑ์ตามธรรมชาติก็ต้องให้ผลลัพธ์แก่ผู้นั้นอยู่ดีไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แต่เรื่องนี้ผลลัพธ์นั้นคือการจากกัน ในเมื่อเธอได้เห็นแล้วว่าคนที่เธอรักก็ได้แสดงให้เห็นว่า การมีชีวิตมิได้สำคัญไปกว่าความรักที่เขามีให้ต่อคนที่รัก แม่นาคจึงยอมเข้าใจและตัดใจจากต่อความรักของเธอ

หรือว่า รักที่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ลงตัว ตามมาด้วยความทุกข์หรือ อันนี้ตั้งคำถามต่อตัวเอง

แต่ผู้เขียนเรื่องนี้ก็ยังโยนข้อความมาอีกผ่านทางแม่เหมือน ผู้ซึ่งรักมากจนทุกข์มาก(เข้าใจว่ารักตัวเอง)ให้เรามองไปในเรื่องที่ว่า คนน่ะร้ายกว่าผี
แต่เราน่ะไม่มองเรื่องนั้นหรอก เราว่าเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเรื่องนี้มันคือเรื่องของความรัก ที่ผิดธรรมชาติ

เมื่อแม่นาคกับพ่อมากรักกันอย่างผิดธรรมชาติ สิ่งที่ได้รับคือการที่ต้องหนีตามและจบลงด้วยการตาย เมื่อแม่เหมือนรักลูกตัวเองและหลานอย่างผิดธรรมชาติ ก็จบลงด้วยความทุกข์ของตัวเองที่เป็นคนสร้างขึ้น

ส่วนคนอื่นในเรื่องคงไม่มีเรื่องชัดพอที่จะพูดได้ว่าเรื่องราวของเขามีตื้นลึกหนาบางอย่างไร

แล้วตกลงเรื่องนี้เป็นของแม่นาคอยู่หรือไม่ หรืออาจจะเป็นแม่เหมือนนะ เพียงแต่การตายแม่นาค เป็นเพียงบทลงโทษต่อพ่อมากที่บังอาจนอกรีตนอกรอยต่อเธอ

เรื่องนี้มิใช่สูตร คนเขียนบทนำเสนอเรื่องที่ผูกปมไว้เหมือนกับเรื่องราวที่มีความต้องการของแต่ละคนซ่อนอยู่ และเมื่อความรักมันผิดที่ผิดทาง ทำให้ความรักนั้นนำไปสู่เรื่องฆาตกรรมในบทสรุปต่างๆ กัน

ความร้ายกาจของคนที่ได้เกิดมาเป็นเพศหญิงอย่างแม่เหมือนที่เป็นทั้งฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าแม่นาคและสายหยุดเพื่อแย่งชิงความรักต่อลูกชายตัวเอง เป็นเส้นขนานกับความรักบริสุทธฺ์ของผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างแม่นาคหรือแม้แต่สายหยุด ท้ายสุดแม่นาค เธอก็ยังโชคดีที่เธอก็ได้รู้ว่ารักของเธอนั้นมิได้สูญปล่าวเธอได้เจอกับคนที่รักเธอจริงๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก ไม่ต่างกับโรมิโอกับจุเลียต ที่บอกว่าความรักนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าความตาย อันนี้ผู้เขียนกลับเอาเบื้องหลังของฆาตกรตัวจริงอย่างแม่เหมือนมาแสดงให้คนรู้กันไปเลยว่าเธออำมหิตแค่ไหน แม่เหมือนจริงๆแล้วไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง เธอพร้อมที่จะปกป้องสมบัติของเธอ มากเองก็เป็นเช่นสมบัติของเธอเช่นกัน

เมื่อตัวละครถูกวางด้วยปมหลังของพื้นความต้องการ มันจึงโลดแล่นไปอย่างมีชีวิตจริงๆ ไม่มีข้อสงสัยกับเหตุการณืที่จะเกิด จึงเต็มไปด้วยเรื่องของแต่ละคนมากมาย แม้เรื่องราวความรักของทั้งพ่อมากและแม่นาคจึงมีปัจจัยจากบุคคลอื่น และแม้ว่านำ้หนักของเรื่องอาจจะถูกเบี่ยงออกด้วยตัวละครอย่างแม่เหมือน แต่ไม่อาจคิดแยกออกจากกันได้ว่านั้นคือเรื่องแม่เหมือน ไม่ใช่แม่นาค เพราะทั้งสองตัวละคอนต่างมีผลต่อกันอย่างชัดเจนและรุนแรง และนั่นเป็นที่มาของเรื่องนางนาค

เมื่อเราดูละคร รู้สึกว่าเรื่องสนุก ติดตามอย่างใจจดจ่อ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จสำหรับผู้สร้าง สำหรับเรื่องนี้ก็เช่นกัน เรื่องที่น่าจะเป็นข้อด้อยก็คือ ความยาวยืดในบางช่วง ที่ให้รู้สึกถึงความไม่จำเป็น เช่นเรื่องของนางป้าแก่ อาการเป็นบ้าของสายหยุดที่ถูก ซำ้ๆจนเฝือ ซึ่งถ้าถูกตัดออกบ้างเรื่องราวก็คงจะกระชับขึ้น อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับผู้กำกับด้วยว่าต้องตัดเป็น อย่าเสียดาย เพราะผู้ชมต้องเป็นใหญ่ที่สุด

ในสมัยนี้เนื่องจากมีการแสดงon stage ในหลายรูปแบบแต่ถ้าเมื่อพูดถึงละคร ความสนุกต้องอยู่ที่เรื่องราว ฉนั้น บทก็ยังต้องเป็นเสมือนหัวใจของเรื่องนั้นอยู่ดี องค์ประกอบอื่นๆเช่นเพลง ฉาก แสงจึงถูกกำหนดให้รองลงไป อันนี้จึงเป็นเรื่องที่เราให้ความชื่นชมต่อคุณดารกาเป็นอย่างยิ่ง
ซึ่งขอขอบคุณทางคุณดารกาผู้เขียนบทเรื่องนี้ที่ทำให้เกิดข้อคิดในหลายๆมุมอง

Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 1:57:37 น. Counter : 2398 Pageviews.		2 comments
Share Tweet