อะไรที่คุณได้เจอ แค่ไหนที่คุณต้องรู้สึก
มากเท่าไหร่ที่คุณต้องพบเจอ
ในทุกวันของชีวิต...
...และทุกความอ่อนล้า ว้าวุ่นใจ

เจ็บแปลบในใจทุกครั้ง ที่เฝ้ามอง.....
สะท้อนหัวใจทุกครั้ง
กับทุกคำตอบที่ฉันเพียรถาม

โลกของคุณ....ที่ฉันไม่เคยได้ก้าวย่างเข้าไป
ได้แต่นั่งเงียบๆอยู่ข้างๆ
เฝ้าดูคุณ......
เฝ้ามองคุณด้วยสายตาแห่งความห่วงใย
จะเอื้อมไปแตะ......
ก็ขลาดเกินกว่าจะกล้าให้คุณสะเทือนกับความจริง
..........
ความจริง.....ที่เมื่อมองมา
..คือฉันที่อยู่กับคุณ...
ได้แค่บอกอยู่ในใจเงียบๆ ว่า...

คนๆนี้พร้อมจะเข้าใจคุณเสมอ
และทุกครั้งที่บาดเจ็บมาจากคมของใครก็ตาม
จะมีคนที่พร้อมจะรับ
ร่วมจะรู้ และอยู่เคียงข้างคุณเสมอ...

เพียงเพราะยังมีกันและกัน
และทุกวันมีคำว่าเรา
... ถึงจะเจ็บแค่ไหน
ต้องกลั้นสะอื้นไว้
และพร้อมยอมรับมัน

แม้รู้ทั้งรู้ว่า....
โลกที่ฉันไม่เคยได้เข้าไป...
ถึงพรุ่งนี้หรือวันไหนๆ..
คุณก็ไม่เคยปันให้ฉันได้ร่วมรู้..ไปกับคุณ