ร่องรอยของความเหงาเมื่อเข้ามีนา
'คุณคะ.... คุณเคยมั้ยคะ....... เศร้าโดยไม่รู้ว่าทำไม
โดยที่เราไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว ไม่ทราบว่าเป็นเพราะบรรยากาศหรือเปล่านะคะ
ต้นเดือนมีนา....ในยามเย็น.....ช่างให้ความรู้สึกอ่อนหวาน
ฟ้าเริ่มมืดแต่อากาศแสนโปร่ง ชวนเพลิดเพลินยิ่งนัก
โดยเฉพาะความรู้สึกคาบเกี่ยว ระหว่างรักกับร้อน
..................................
กุมภาพันธ์ เดือนที่อบอวลไปด้วยความรัก
และพอเดือนหน้า เมษายน ก็เป็นเดือนแห่งความร้อนรน ของใครต่อใคร
...........................................
มีนาคมของฉัน ฉันว่ามันช่างแสนเพลิดเพลิน นึกย้อนถึงหลายๆๆๆๆปี
เดือนแห่งการจากลา น้ำตาอาบหน้า ......วันสอบไล่
คิดถึงอ้อมกอดของเพื่อน วันที่จะก้าวพ้น ทุกวันแห่งความทรงจำตลอด3 ปี.....
...........มีนาปีนี้.........
ที่นี่ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตก บรรยากาชวนเหงา ฉันเลยพลอยเศร้าไปด้วย
วันนี้มีเมฆหมอกในใจเล็กน้อย ที่เมื่อมาดูงานที่ตัวเองต้องเร่งทำ
พบว่าตัวเองยังไปไม่ถึงไหนเลย
อยากทำอะไรหลายอย่าง แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้
..............................................
ความรู้สึกกระจัดกระจาย เคว้งคว้าง
....................................
แต่คงไม่เป็นไรมากหรอกคะ เดี๋ยวก็คงจะหาย
ฉันมักเป็นเช่นนี้อยู่บ่อยครั้งค่ะ ......
แล้วก็ไม่รู้ว่าจะบอกกับใครดี .....นอกจากคุณ.......
ซึ่งบางทีก็ทำให้รู้สึกว่า...ฉันช่างไม่มีพวก
ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับที่ไหนๆ.........
............................................
คุณเคยรู้สึกโดดเดี่ยวท่ามกลางคนมากมายรึเปล่าคะ
.....................................
แต่ท้ายสุด ฉันก็ดำเนินชีวิตต่อไป ทำนั่นทำนี้
............................
ใครๆก็มักคิดว่า ฉันเป็นคนเข้มแข็ง และแสนโชคดี
ฉันมีชีวิตที่มั่นคง ได้ทำงานที่รัก ได้ทำกิจกรรมที่ชอบ มีเพื่อนแสนดี
และมีคนที่รักฉันนักหนา แค่นี้ก็เป็นชีวิตที่น่าอิจฉาสำหรับใครต่อใครนักแล้วมิใช่หรือ
แต่บางครั้งหรอกนะ
บางครั้ง
ที่ฉันพบว่าลึกๆ ข้างในหัวใจของฉัน
คล้ายยังว่างเปล่าอยู่ เหมือนมีอะไรสักอย่าง อยู่ที่ไหนสักแห่ง
ที่รอคอยให้ฉันไปเรียนรู้ ให้ฉันไปเติมให้เต็มในใจที่ยังเวิ้งว้างนั้น
.......................................
แต่มันคืออะไรกันเล่า ฉันยังไม่รู้เลย
ขวัญ
วันที่: 24 เมษายน 2551 เวลา:13:53:05 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [