ทุกเช้าเย็นที่ขวัญต้องขับรถ ผ่านเหล่าต้นไม้ใหญ่น้อยตลอดทางอยู่ทุกวัน
เฝ้าดูเค้าทุกการเปลี่ยนแปลง ..หน้าหนาวที
เค้าจะเหลือแต่ลำต้นและกิ่งก้านสาขา
โล้นๆ เปลือยๆ เหมือนจับคนมาถลกเนื้อเถือหนังจนเหลือแต่กระดูกก็ไม่ปาน

สิ่งที่ขวัญทึ่งเสมอและอยากเป็นอย่างเค้า
คือความอดทน.....สู้ฝนผ่าแดดทนลม
สะสมหิมะมานานนับสิบนับร้อยปี
แต่เค้าก็ยังเติบใหญ่ มั่นคง และยั้งยืนมาจนถึงทุกวันนี้

แต่ละต้นเมื่อเทียบกับขวัญแล้ว
ขวัญคงต้องเรียกปู่ทวด ,คุณตา,คุณป้า,
น้าต้นไม้กันไปหมดแล้ว

เมื่อต้องเฝ้าดูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน....
ขวัญก็มานั่งสงสัย....ว่าเค้าเหล่านั้นจะเบื่อบ้างไหม
ที่ต้องอยู่ที่เดิมไปทั้งชีวิตไม่เคยได้ไปไหน
ตั้งแต่ฝังรากตอนกิ่ง ก็อยู่ที่ตรงนี้มาตลอด
เติบใหญ่ แผ่กิ่งก้าน ผลิใบ
ออกดอกออกผลมารุ่นแล้วรุ่นเล่า

แต่เค้า....ก็ยังไม่เคยไปไหน.....
มีแต่คอยเฝ้ามองดู...การเปลี่ยนแปลง...
ของสรรพสิ่งรอบตัว
ที่ไม่เว้นแต่ละวินาทีของชีวิต
อากาศเสียก็ต้องอดทน.....
คนมาอาเจียนใส่ก็ต้องเห็นใจและอภัยให้

จนเมื่อเต็มที่ ก็คงเจ็บป่วย แห้งเฉา
และยืนต้นตายไป......ในดินเดิม....ที่เดิม....ที่เคยฝังรากไว้

ใจสะท้อนนึกถึงผู้คนในชีวิต.....

หลายคนก็ดำรงชีวิตแบบนั้นให้ขวัญเห็น
ให้ซึมซับและประทับในทรงจำ
ดั่งไม้ใหญ่ ที่คอยให้ร่มเงาให้พักใจยามหัวใจแห้งโหย


........ไม้ใหญ่ที่ขวัญจะกลับไปนอนเอนใจเมื่อไหร่ก็ได้เสมอ
........รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ไปขวัญก็จะเห็นเค้าอยู่ตรงนั้น...อย่างแน่นอน
........และล้มหายตายจากไป.....ตรงจุดเดิม....ที่เดิม...
........ที่ที่เค้าเหล่านั้น เคยให้ขวัญได้พิงพักใจ.......


กับต้นไม้....ถ้าเค้าเข้าใจ....ว่าเค้าเกิดมาเพื่ออะไร....ดำรงอยู่อย่างไร
และสร้างอะไรไว้ให้กับโลก เขาคงยืนต้น แย้มยิ้มให้กับเรา
บ่อยครั้งที่เค้าทำให้เราเห็นถึงการมีอยู่
ขวัญเห็นสายลม ผ่านทางการสะบัดของใบไม้
ขวัญเห็นอีกภาคหนึ่งของแสงแดด
ผ่านทางการตกกระทบกับก้านกิ่งใบ
ขวัญเห็นการก่อเกิดของละอองไอ และกลั่นเป็นน้ำค้าง
ในทุกๆเช้าที่ปลายใบไม้

ธรรมชาติซ่อนความน่ารักไว้กับทุกขณะที่ใช้หัวใจมองเสมอ..................................


รักของขวัญก็เช่นกัน
.....ขวัญมองเห็นทุกความน่ารักในทุกๆคน...
ที่ผ่านเข้ามา.....ให้ได้รู้จัก และได้เรียนรู้กับคำว่ารัก.....
ความรักของขวัญ....เมื่อนึกย้อน.....
ภาพทรงจำ ณ ช่วงเวลาที่งดงาม

ก็ยังคงงดงามอยู่เสมอในใจ.....
แม้จะผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม

ในความรัก ขวัญยังคงมองเค้าเหมือนดังต้นไม้.....
เพราะทุกความรักที่ผ่านเข้ามา .....ไม่ว่าจะเป็น
รักข้างเดียว ....เรารักเค้า....เค้ารักเรา...หรือเรารักกัน

ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น....
หรือในความผูกพันที่ยืนยาว.....

ทุกรัก....คือรากที่ฝังลึก คือกิ่ง ก้าน สาขา
ที่ทำให้ต้นไม้ของขวัญ เติบใหญ่
แข็งแรง และเข้าใจโลกมากขึ้นๆ...
แม้บางฤดูต้นไม้ขวัญจะเฉา เหลือแต่กิ่งก้าน

แต่วันหนึ่ง......
เมื่อวนกลับมาถึงฤดูกาล ใบเล็กๆ ก็จะค่อยๆผลิ
....ดอกไม้ก็จะเริ่มออกช่อ ชูกิ่ง ....ผลิบาน
กลิ่นหอมของเค้า ก็คงจะกรุ่นให้ชื่นหัวใจ

ขวัญรอแค่ว่าวันหนึ่ง....
วันที่ไม้ใหญ่ จะออกผล ให้ได้เชยชม ให้ได้เก็บกิน
..........


การจะออกผลได้ คงต้องผ่านการดูแลอย่างดี
ทั้งรดน้ำ พรวนดิน ให้ปุ๋ย และหมั่นถอนวัชพืช
ไหนจะแสงแดดที่พอเพียง และการเอาใจใส่ เฝ้าดู

......ต้นที่เติบใหญ่.....
รากก็หยั่งลึก....แม้พายุมา คงยากที่จะหักโค่น
......รักที่ผ่านความเข้าใจและผูกพัน.....
รากก็หยั่งลึกลงในหัวใจ.....
แม้อุปสรรคจะมากเท่าไหร่ ก็คงไม่หวั่นไหว
และพร้อมที่จะร่วมฝ่าฟัน

.................................
ทุกวันขวัญยังคงเฝ้ามองต้นไม้ในทุกเช้า ทุกเย็น........
และเมื่อหันกลับมามองความรัก.......
มองต้นไม้ของขวัญ......

.....ร่มรื่นและชื่นเย็นก็กระจ่างไปทั้งหัวใจ.......
...............................
ในชีวิตรัก มีผู้ชาย2คนเท่านั้น ที่ให้ต้นไม้ขวัญ
โดนที่ขวัญไม่เคยต้องบอกว่าขวัญชอบอะไร
(อยากจะบอกว่า เป็นของขวัญที่เข้าใจขวัญที่สุด)

ต้นไม้หัวใจต้นแรก ทุกวันนี้ก็ยังห้อยอยู่ที่บ้านขวัญ
ขวัญดูแลมา10กว่าปีแล้ว
เจ้าของจากไปนานแล้ว แต่ต้นไม้
ก็ยังแผ่ก้านออกใบในทุกฤดู

ต้นไม้ต้นที่2 เป็นกล้วยไม้ พันธุ์ concert ออกดอกสวย
เป็นดอกสีม่วงเล็กๆ น่ารัก(เจ้าของจากไป 7 ปีแล้วเช่นกัน) แต่เค้าก็ผลิดอกให้ชื่นใจอยู่เรื่อยๆ

ขวัญ