ฉันเป็นคนร้องไห้ยาก คุณก็รู้

และฉันก็ดูเป็นคนเข็มแข็งเสมอในสายตาของใครๆ

เมื่อเรายังแค่ทอดน่องอยู่บนโลก
อะไรกระทบใจหน่อย อารมณ์กระทบใจนิด

ฉันก็มักจะร้องไห้เสมอ ยิ่งเมื่อแบเบาะจนเตาะเแตะ

น้ำตาแทบจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

ฉันเป็นคนที่ติดพ่อแม่มาก ไปไหนต้องไปด้วยกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก

วันไหนพ่อแม่ไปกันสองคน

คนที่กลุ้มใจที่สุดคงเป็นพี่เลี้ยงของฉัน เพราะฉันจะร้องไห้เสียงดัง

ร้องไปเรื่อยๆ จนเหนื่อยก็สะอื้น พอหายเหนื่อยก็ร้องใหม่

จนกว่าถึงจุดที่พอใจ(ซึ่งจำไม่ได้เหมือนกันว่าตรงไหน)

ถึงจะหยุดร้องได้ สร้างความอิดหนาระอาใจให้กับเหล่าพี่เลี้ยง

คุณย่า คุณปู่ ที่ถึงขนาดจะให้รางวัลอย่างงาม

ถ้าใครสามารถทำให้ฉันหยุดร้องได้

และท้ายสุด เค้าจะไปตามพ่อแม่ฉัน กลับมารับฉันไปด้วย


....................................


ฉันเคยถึงขนาดที่ว่า ร้องตั้งแต่เย็นจนถึงเกือบเช้า

เพราะพ่อแม่แอบหนีไปดินเนอร์และเที่ยวบาร์กันต่อ

...........................................



ฉันเล่าเรื่องความหลังให้ฟังถึงขนาดนี้ คุณคงเห็นความแสบของฉัน

และพาลนึกขยาด .......ว่าถ้าโตขึ้น

มันจะยิ่งเป็นผู้หญิงมารยา เจ้าน้ำตา เอาแต่ใจ แค่ไหน





....บัดนี้ ........

มารยาน่ะ ต้องมีเป็นธรรมดา ไม่งั้นเดี๋ยวความเป็นหญิงของฉันจะไม่คม

เอาแต่ใจ นี่ก็เหมือนกัน แต่คงน้อยลงเยอะ เมื่อเทียบกับตอนเป็นเด็ก

เจ้าน้ำตานี่สิ ที่ตลกที่สุดที่นึกได้ เพราะมาเฝ้าดูหลายปีที่ผ่านมา

ฉันก็ยังร้องไห้อยู่ แต่น้อยครั้งมาก โตซะขนาดนี้

จะให้มีโน่นนี่ก็ต้องเก็บมาสะเทือนหัวใจได้อย่างไร

ยิ่งต่อหน้าคนอื่น เต็มที่ก็ได้แค่กลั้นสะอื้น

แม้กับเพื่อนรักเอง....... แทบจะไม่เคยได้เห็นน้ำตาของฉัน

ทั้งๆที่ทุกเรื่องที่ตกกระทบ ก็ล้วนแต่ทำให้ร้าวหัวใจ

น้ำตาแค่มาคลอๆเท่านั้น ทำให้ฉันดูเหมือนคนไร้ใจ





ณ วัยวันนี้................. ที่ไม่ใช่แค่ทอดน่องแต่ต้องวิ่งงับชีวิต


หลายคืนมาแล้ว ที่ฉันออกมานั่งเล่นมองดาวที่ระเบียงบ้าน

ลมหนาวเย็บเฉียบสะท้านใจ นั่งมองฟ้าไปเรื่อยๆ ดาวไม่มี จันทร์ไม่เห็น ฟ้าไม่งาม

มองฟ้าที่นี่ แต่ใจก็คิดถึงฟ้าที่เมืองไทย ฟ้าใสๆ สวยๆ เมฆเป็นก้อน

ท้องฟ้าไม่หม่น ดาวไม่หมองเหมือนอย่างท้องฟ้าที่นี่

ร้อนหน่อย แต่สดชื่นสบายใจ

ลมหนาวพัดมาเย็นเฉียบจนน้ำตาไหล

สะท้านไปทั้งหัวใจ และตื่นตะลึง....ฉันน้ำตาไหล..........

ใช่....น้ำตาไหล...ไหลเรื่อยๆ....ไหลไม่หยุด
.............................

นานมาแล้วที่ไม่ได้ร้องไห้อย่างนี้

มีเหตุผลหลายข้อที่ทำไม่ได้ สำหรับ ณ ปัจจุบัน

แต่ข้อสำคัญมีอยู่ 2 ข้อใหญ่

คือ 1 ฉันไปต่อขนตามา ถ้าร้องไห้ปุ๊บ น้ำตามันจะชุ่มอุ้มน้ำเต็มขนตาไปหมด

ลำบากมากในการใช้ทิชชู่ซับ และทำให้กาวที่ติดเสื่อมสภาพเร็ว

และจะหลุดร่วงได้ง่าย

........................................

ข้อที่ 2 ฉันแพ้น้ำตาตัวเอง ฟังไม่ผิดหรอก แพ้น้ำตาตัวเอง

ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้ แล้วน้ำตาไหลเป็นทางลงม

า ฉันจะคันยิบๆ และจะแสบร้อน

แล้วก็จะเป็นปื้นแดงตรงตาล่างลงมาถึงแก้ม

ซึ่งมันน่าขำมากๆ และจะแสบหน้าไปหลายวัน

และพาลทำให้ไปไหนมาไหนลำบากไปด้วย
แค่2ข้อนี่ ทำให้เต็มที่ก็สะอื้นๆ น้ำตาคลอๆ

และทำให้ดูเป็นผู้หญิงไร้หัวใจในสายตาของใครๆหลายๆคนไปซะแล้ว

ขวัญค่ะ