ฉันรู้ว่า ณ วันนี้ คุณพลาดผิดมา


แต่อยากจะให้คุณได้รับ...หรือเพียงเสี้ยวที่จะได้รู้.....


ที่ฉันอยากจะบอกกันคุณ.......


คุณค่ะ ในเมื่อคุณรู้ตัวว่าได้ทำสิ่งที่ไม่ดีลงไป


และคุณก็หลบ..คุณก็เร้น ไม่กล้าสู้หน้ากับใคร ...


..แต่ที่ฉันเห็น….ฉันเห็นคุณกำลังหลบอยู่ในสำนึกของคุณเอง


คุณรู้ไหมว่าการที่คุณไม่ยอมเผชิญปัญหา .....ปัญหา....


ที่ทำให้ใครๆหลายๆคนต้องเจ็บปวดม ต้องสูญเสีย ต้องกังวลไปกับคุณ ...


คุณได้เคยนึกถึงเค้าเหล่านั้นบ้างไหมค่ะ......


ตลอดมาสิ่งที่ฉันรักในตัวคุณก็คือ ไม่วาคุณจะบาดเจ็บแค่ไหน


คุณจะบอบช้ำมาสักเท่าไร หรือจะรู้สึกย่ำแย่สักเพียงใดก็ตาม ....


.คุณก็ไม่เคยปริปากบ่น...... ไม่เคยมาเที่ยวสาธยายความทุกข์


ให้ใครๆต้องพลอยร่วมทุกข์ไปกับคุณด้วย .....


คุณยังคงเชื่อมั่นในตนเอง เข้มแข็ง และก้าวต่อไป....


...........นี่แหละที่ฉันชอบในความเป็นคุณ......


แต่ทำไมอยู่ๆ คุณกลับหนีปัญหาโดยการเดินจาก....ไม่กล้าเผชิญหน้า.......


คุณค่ะ....ไม่ว่าคุณจะเคยทำผิดอะไร หรือจะเลวร้ายแค่ไหน ....


ฉันรับรู้มาเสมอ และจะไม่ลืมด้วย.....


และก็รู้จนหนักอยู่เต็มใจ...ว่าคุณก็ไม่มีทางลืมด้วยเช่นกัน

......เคยแย่แค่ไหน....เคยร้ายขนาดไหน…..อย่าลืมมันนะ.......


และเมื่อลืมไม่ได้.......ก็จงใช้ชีวิตต่อไปสิ.....เอาชนะชีวิตให้ได้....


เอาชนะปัญหาต่างๆให้ได้.....ฉันห่วงคุณ....


เพราะยังเห็นคุณหลบอยู่หลังสำนึกของคุณเอง ....


ฉันหวังให้คุณเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ และเอาชนะมันให้ได้อย่างขาวสะอาด


ฉันเชื่อมั่นว่าคุณต้องทำได้...ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนไป...


คุณเป็นคนเดียวที่จะสามารถทำชีวิตให้ดีที่สุดหรือเลวที่สุดก็ได้


เพราะสิ่งสำคัญมันคือปัจจุบัน...


และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาทำความดีทดแทนกันสิ่งที่พลาดผิดไป


แต่มันอยู่ที่คุณศรัทธาในการตัดสินใจของคุณและยึดมั่นอยู่กับสิ่งนั้น


ถ้าคุณต้องการที่จะให้อภัยตนเอง ก็จงศรัทธากับการตัดสินใจของคุณเถอะ


...........................


ที่ฉันพล่ามมาตั้งยาวยืด


นั้นเพราะฉันเป็นห่วงคุณ…


ห่วงจนไม่สามารถข่มตาหลับได้….


ไม่อยากเห็นคุณต้องร้าวราน


เห็นคุณไม่มีความสุข……และนั้นมันทำให้ฉันเจ็บปวด


เจ็บปวดเมื่อคิดว่าคุณจะไม่มีความสุข….


ดังนั้น….


ขอร้องเถอะนะ…


.อภัยให้ตัวเองและทิ้งทุกสิ่งไว้ข้างหลัง…..


…………………………………………………..


คุณต้องทุกข์ทรมาน คุณต้องเจ็บปวด ถ้าคุณคิดว่ามันผิด


แต่รู้ไหมว่ามีคนมากมายที่กำลังรอคอยคุณอยู่


และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น…..ที่เฝ้าชะเง้อคอคอยคุณ


คุณถามฉันบ่อยๆว่า ฉันไม่ลำบากใจหรือ


ที่ต้องมาเป็นเพื่อนกับคนที่มีอดีตเช่นคุณ


ไม่กลัวคำครหา คำนินทาต่าง ที่จะตามมาหรือ


คุณค่ะ….

ฉันจะกลัวทำไม…


กับคนที่ฉันต้องการแบ่งปันชีวิตด้วย



ฉันยังมีสิ่งที่อยากจะทำกับคุณมากมาย




อยากเดินจับมือไปกับคุณ..ท่ามกลางสายลมเย็นสบายยามค่ำ

แล้วเฝ้ามองใบไม้ที่พริ้วไหวราวกับคนกำลังบรรเลงเปียนโน




อยากให้คุณกางร่มเดินไปด้วยกันอยู่ข้างๆฉันในวันที่ฟ้าร้องไห้




กอดคอกินเหล้าเมาหัวทิ่มด้วยกันในค่ำคืนที่เราต่างเปลี่ยวเศร้าเปล่าใจ




ต่างคอยเป็นบ่าในวันที่น้ำตารินไหลเพราะโลกแล้งร้าย




เราจะเฝ้าดูหมู่ดอกคูณสีเหลืองที่ห้อยระย้า

เหมือนดั่งเครื่องประดับแห่งสวรรค์ ซึ่งแขวนอยู่ท่ามกลางสายลม

....................................................


กับใครบางคน…


สิ่งที่เค้าทำ…เค้าพูด



ก็เพียงเพราะอยากเห็นคุณตกต่ำ…



ต้องการเห็นคุณสิ้นหวัง


กลายเป็นคนโดดเดี่ยว…..


ดังนั้นถ้าคุณอยากแก้ตัว…



คุณต้องแก้ไขเรื่องพวกนี้ด้วยตัวคุณเอง




และแม้มันจะยากที่จะเผชิญหน้า..แต่คุณก็ต้องรับมันให้ได้…



ถ้าคุณยังวิ่งหนีอีก…หรือคอยหลีกเลี่ยงปัญหาอยู่ร่ำไป



ฉัน…จะไม่มีวันยกโทษให้คุณเลย……




และคุณก็จะเป็นคนผิดคนเลวต่อไป


คนเลวที่ยังจมจ่อมอยู่กับความผิดในอดีต…..


และฉันสาบานได้ว่าจะไม่มีใครให้อภัยคุณ….


และถ้าคุณยังอยากให้มันเป็นอย่างนั้น….


ฉันคงจะช่วยอะไรคุณไม่ได้อีกแล้ว


และคงจะไม่เหนี่ยวรั้งคุณไว้อีก….


...ฉันคงต้องถอนหัวใจออกมา....




เพราะหลายครั้งที่มนุษย์อ่อนแออย่างเหลือเชื่อจนน่าเย้ยหยัน

มนุษย์ทำร้ายตนเอง และยังคอยทำร้ายผู้อื่นอย่างสาแก่ใจอีกด้วย

แต่เชื่อฉัน…ว่ายังมีอีกหลายผู้คนเป็นเจ้าของหัวใจที่เด็ดเดี่ยว…

ดีงาม…และพร้อมที่จะรักและให้อภัย…..




อย่าปล่อยให้มีรอยโศกจารึกอยู่ในใจคุณเลยนะ…..



ฉันจะชะเง้อคอยคุณ….อยู่ที่นี่……เพื่อนรักของฉัน

ขวัญ