เอม 29 เดือน (Aim 29 mois) ตอนที่เด็กหญิงชะเอม 2 ขวบกะอีกห้าเดือน เราใช้ชีวิตที่เมืองไทย ทั้งเดือนเลยค่ะ การเจริญเติบโตทางร่างกายโดยทั่วๆไปแลปกติดี สุขภาพแข็งแรง มีเปื่อยอยู่หนึ่งหน ตอนเพิ่งมาถึงเมืองไทยใหม่ๆ อากาศเปลี่ยน เจอฝน เลยติดหวัดกันงอมแงมทั้งแม่ทั้งลูก  ส่วนที่อยากบันทึกไว้ก็คือพัฒนาการด้านภาษาไทยดีเลิศประเสริฐศรี ขอบอกว่าตอนนี้ดิฉันไม่ห่วงแล้วค่ะ สมัยก่อนจะเทียบกะเด็กคนอื่นๆ ที่อายุพอๆกันกะเอม ซึ่งเข้าใจและพูดเป็นประโยคได้ก่อนหน้าเอม หลายเดือนมาก (แล้วรู้สึกห่อเหี่ยวที่ลูกยังทำบางอย่างไม่ได้เท่ากะ เด็กอื่น ซึ่งใครๆก็บอกว่าอย่าเปรียบเทียบเพราะเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน) พอมาใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมแบบภาษาเดียว (ทั้งๆที่พ่อเค้าก็อยู่ด้วย และพูดฝรั่งเศสกะเอมนะคะ) เอมพัฒนาไปไกล สามารถพูดภาษาไทย เป็นประโยค ใช้โครงสร้างต่างๆ และรู้จักใช้คำขยายกริยา วิเศษณ์หรือ อื่นๆได้อย่างดี เช่นบอกว่าอร่อยจังเลย ((เด็กอยู่เมืองไทยอาจเห็นเป็นปกติ แต่บางทีดิฉันเอง ก็มองข้ามสิ่งเล็กๆ น้อยๆนี่ไป ไม่ทันนึกสอนคำที่เราใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆ คือดิฉัน ก็จะสอนแค่ ถ้าเราถามว่าอร่อยไหม ลูกจะต้องตอบว่าอร่อย))  บางทีก็ยังมีคำพูดชนิดเราคาดไม่ถึง แบบดิฉันกะป้าๆมองหน้ากัน เหรอหรา   อ้าปากหวอว่าไม่เคยสอนนี่หว่า ไมเธอรู้จักฟระ  อาจเป็นเพราะเอมได้ใช้เวลาอยู่กะคนอื่นๆด้วยก็เป็นได้ ไม่ว่าจะเป็น ญาติๆ เพื่อนๆดิฉัน พี่เลี้ยงที่บ้านกะลูกๆและญาติๆเค้า (ที่มักจะมา ปาร์ตี้กันที่บ้านบ่อยๆ ไม่รู้เห็นบ้านดิฉัน เป็นสถานที่รับจัดเลี้ยง ไปแล้วหรืออย่างไร)  นอกจากนี้แล้วเท่าที่สังเกตดู สื่อต่างๆก็มีผลไม่แพ้กัน ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ อย่างเสียงวิทยุ ที่เราเปิดฟังตอนนั่งรถ ซึ่งบางทีตัวดิฉันเองยังไม่ใส่ใจเลย เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา (ไม่ว่าจะภาษาอะไรก็ตาม)  แต่เจ้าตัวเล็กเนี่ยสิ ทำให้ดิฉันต้องเงี่ยหูฟังไปด้วย ครั้งแรกเลยที่สังเกตเห็น คือตอนอยู่ในรถแท็กซี่กำลังจะกลับบ้านตอนเย็นๆ แล้วเค้าเปิดจส.100 มีคนโทรศัพท์เข้ามารายงานการจราจร ไอ้เรากำลังเหนื่อยๆกะการเดินทาง หงุดหงิดกะรถติด  ก็ไม่ได้สนจงสนใจ ใครจะว่าไรก็พูดไปเถอะ แต่เอมกลับสนุกกะการพูดตามเค้าเธอพยายามพูดคำที่เธอรู้จัก ซึ่งส่วนใหญ่จะหนักไปที่ ”ค่ะ ค่ะ คะ..” (ไม่ได้พูดอะไรมากมายไปกะเค้าหรอกค่ะ)  เอมสวัสดีสวยมากๆ โค้งซะแทบติดพื้น แบบคนญี่ปุ่น ทำเอาพ่อกะแม่ ยิ้มหน้าบาน  เพราะฝึกมาดี ไม่ขายหน้า ใครเห็นก็แอบชม เธอไหว้เค้าไปหมดหล่ะค่ะ  ตั้งแต่ญาติพี่น้องยันพนักงานเสริฟตามร้าน 555 ทำหยั่งก๊ะลงพื้นที่หาเสียง หลังตื่นนอนตอนเช้าประโยคฮิตของเอมตอนอยู่เมืองไทย เธอจะบอกทันทีว่า ”ลิลลี่ตื่น” (ชื่อจริงภาษาฝรั่งเศสของเด็กหญิงชะเอม คือ**โอเ(ค)รลี่** แต่เธอออกเสียงไม่ชัดหรือหูเธอได้ยินหยั่งงี้ก็ไม่ทราบ ก็เลยกลายเป็น ”ลิลลี่” ซึ่งภายหลังก็ได้กลายเป็นชื่อเล่นประจำตัว (ซึ่งเจ้าตัวตั้งเอง) ที่ดิฉันกะสามี และป้าๆของเธอ รวมทั้งตัวหล่อนเอง ก็เลยเรียก”ลิลลี่”กันไปโดยปริยาย ) หลังจากรายงานว่าตัวเองตื่นนะ บางทีตลกดี มีพูดต่อด้วยนะ ”ลิลลี่ตื่นนน... ลิลลี่ตื่นขึ้นมา” แล้วก็บอก”ป่าป๊าตื่น มาม็องก็ตื่น”   มีครั้งนึงไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน แล้วพี่สาวดิฉันไปด้วย พักห้องเดียวกัน หมดเลยค่ะ 4 คน ตอนกลางคืนเราพยายามเอาเจ้าเอมนอน ก็รีบปิดไฟ เผื่อมืดๆเธอจะง่วงบ้าง ปรากฎว่าพ่อกะป้าเธอชิงหลับก่อนเลยค่ะ  พวกนี้ไมหัวถึงหมอน หลับปั๊บก็ม่ายรู้ ดิฉันหน่ะยังไม่หลับง่ายๆ เพราะแปลกที่แปลกทาง แต่ต้องแกล้งหลับตา เพราะกลัวว่าลืมตา แล้วจะเห็นอะไรแปลกๆ เอ๊ย..ไม่ใช่ เพราะเดี๋ยวเอมไม่ยอมนอนค่ะ ต้องแกล้งทำหลับมั่ง  ขนาดเอมนอนในเตียงเด็กนะ เธอยังมีการลุกยืนเกาะกรงชี้บอกว่า ”ป่ะป๊าหลับ ป้าอ้อยก็หลับ” ฮ่าๆได้ยินแล้วดิฉันแอบขำ คนที่อยากจะให้หลับก่อน ดันไม่หลับ แถมมีการรายงานสดด้วยนะ ว่าใครหลับไปแล้ว ตอนเช้าเล่าให้สองคนนั่นฟัง หัวเราะกันใหญ่เลย   เอมบ้ายอแล้ว ยังชอบชมตัวเองเป็นที่หนึ่ง เวลาใส่เสื้อผ้าสวยๆ เธอจะวิ่งไปโชว์ป้าๆและคนที่บ้าน แล้วบอกว่า”ลิลลี่น่ารัก”  (อันนี้สงสัยเป็นเพราะดิฉันแน่ๆ เวลาเธอดื้อ ไม่ยอมใส่เสื้อผ้า ดิฉันต้องหลอกล่อสุดฤทธิ์ บอกเธอว่าใส่แล้วน่ารักมั่ง อะไรมั่งก็ชมกันไป เพื่อให้เธอยอมใส่เสื้อผ้า) นอกจากนั้นยังเป็นเด็กขี้อ้อน ขี้ประจบอีกต่างหาก เวลาพาไปเจอ ญาติๆหรือเพื่อนๆของดิฉัน เธอยิ้ม วิ่งไปกอด เล่นกะเค้า ดั่งกะว่าคุ้นเคยกันมาแรมปี ทั้งๆที่เจอกันปีนึงไม่เกินสองหน  (นี่แหล่ะที่มาของเด็กสปอยล์ ก็เธอเล่นออดอ้อนซะขนาดนั้น ใครเห็นก็เลยตามใจกันไปหมด)  เอมรู้จักศัพท์เกี่ยวกับสีเป็นภาษาไทยเพิ่มมากขึ้น หลังจากรู้สีพื้นๆ พวกแม่สีก่อนจะกลับไทย แต่เวลาได้ยินเธอออกเสียงก็อดอมยิ้มไม่ได้  อย่างสีชมพู เธอจะพูดว่า ”สีทรงชู” ขนาดย้ำแล้วย้ำอีกว่าสีชมพูนะ ก็ยังไม่วายพูดผิดอยู่ดี ส่วนสีน้ำเงินก็กลายเป็น ”สีนั้งเงิง” (เนี่ยบางทีดิฉันแอบคิดว่ากรรมสนองหรือเปล่าหว่า  ที่สมัยก่อนชอบล้อเล่นกะเพื่อนๆ ออกสำเนียงชาวเขาหรือประเทศ เพื่อนบ้านที่เค้าพูดไม่ค่อยชัด อุ๊บส์... เดี๋ยวนะ เคาะก่อน ตอนนี้ไม่เป็นแล้วนะค๊าาา เดี๊ยนเป็นคนดีแล้วค่ะ) มีอีกนะคะคำเพี้ยนๆพวกเนี้ยอย่างเช่น ขี้มูก เธอจะบอกว่า ”ขี้นูด” ทำเอาแรกๆพี่สาวดิฉันงงเต้กไปเลยค่ะ หลานสาวมาพูดด้วย ”ขี้นูด ขี้นูด” คุณป้าก็อะไรของมันหว่า จะเอาอะไร้...  ไอ้ตัวเล็กก็”ขี้นูด ขี้นูด” อยู่นั่นแหล่ะคือเธอจะบอกคุณป้าว่า ”น้ำมูกไหล เช็ดให้หนูหน่อยค่าาา” *************** กิจกรรมโปรดปรานช่วงอายุนี้ คือเล่นพวกอุปกรณ์ทำอาหาร (พลาสติก) ของเด็ก พวกจานชามเตา... เล่นทรายเล่นน้ำ เล่นเป่าฟองสบู่ อ่านหนังสือ ดูการ์ตูน วาดรูประบายสี
ดีจังค่ะ ได้ส่งเสริมการพูดภาษาไทย
ให้ลูก เราเองก็นึกๆ ห่วงเหมือนกัน แต่ก็พยายามพูดไทยกับลูกๆ ตลอด แต่ลูกพูดช้าจังค่ะ ต้องพยายามต่อ ไปเนอะ สู้ๆ ค่ะ.. โดย: ฟ้าสวยมาก
 วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:6:22:06 น.เรื่องราวของน้องเอมน่ารักจัง คุณแม่ก็เก่งค่ะ เก็บรายละเอียดเล็ก ๆน้อย ๆของลูกได้หมดเลย
เด็กผู้หญิง จะอ้อนและช่างพูดกว่าเด็กผู้ชาย โดย: นางฟ้าของชาลี
วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:6:38:04 น.น้องเอมน่ารัก ช่างพูดแบบนี้
ใครเจอก็หลงรักเธอแน่ๆ ค่ะ พูดไทยเก่งขนาดนี้ คุณแม่เยี่ยมมากๆๆ ขอปรบมือให้ดังๆๆ เลยค่ะ โดย: YGHarding
วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:6:41:49 น.29 เดือน ก็ 2 ขวบเกือบครึ่งแล้วสิครับ
โตไวไว สุขภาพแข็งแรง เรียนเก่งๆนะครับ ป.ล. เห็นด้วยว่าพัฒนาการของเด็กแต่ละคนเปรียบเทียบกันไมได้ทั้งหมดซะทีเดียว แต่ละคนก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป ตามแบบฉบับของตัวเอง  โดย: กุมภีน
 วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:10:06:31 น.เยๆ ดีใจด้วยค่ะ ความพยายามสำเร็จ ชื่นใจเนอะ เวลาเค้าพูดไทย
 น้องเอม แก้มกลม ผิวนวลเนียนชมพูน่ารักมากค่ะ (พิณกับก้าร์ เค้าคล้ำเหมือนแม่เอื้อย) โตแล้วเนอะ 29เดือนแล้ว กำลังน่ารักเลยค่ะ เถียงเป็นแล้วใช่มั้ย? ฮาๆๆ โดย: *พิณ*
วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:15:42:44 น.ไม่ได้แวะมาอ่านบล็อกอัพเดทเกี่ยวกับน้องเอมนานเหมือนกันนะคะ แต่ว่าแวะมาอ่านวันนี้ก็ชื่นใจจังเลยเพราะเค้าพูดได้เยอะขึ้น เข้าใจได้มากขึ้นอีกด้วยอ่ะค่ะ ...
พี่ตรีนุชสบายดีนะคะ  โดย: JewNid
 วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:16:36:01 น.โหหหหห อ่านเรื่องเจ้าเอมแล้วคิดถึงจังเลยค่ะ เนี่ยว่าจะเล่าให้ฟังว่าเมื่อตอนพาเอมไปทานข้าวน่ะค่ะ นอกจากจะชี้ไม้ชี้มือบอกสีโคมไฟอย่างไม่มีเบื่อแล้ว น้องเอมยังนับเก้าอี้อย่างไม่หยุดหย่อนด้วย แต่ออกมาแบบนี้นะคะ......
1...2...3...3...3....3 แล้วก็เริ่มใหม่เป็น 1...2...3...3...3 วนอยู่อย่างนี้ เล่าให้ณูฟังเค้าบอกว่าหลานใบ้หวยแล้ว อย่ารอช้า แล้วพอดีวันรุ่งขึ้นหนูไปเติมน้ำมัน มีคนมาขายลอตเตอรี่ก็เลยถอย 233 มาคู่นึง (ทั้งๆที่ไม่เคยซื้อลอตเตอรี่เลยในชีวิต.... กะว่าขำๆ) แล้วปรากฎว่าไงมั๊ยคะ งวดนั้นเลขท้าย3ตัวออก 234 ค่า  ขำกลิ้งเลย ยังพูดกะคุณแม่อยู่เลยค่ะว่า...เนี่ยเอมพูดให้เรานับต่อตั้งหลายหน ไอ้น้าก็เซ่อไม่รู้ว่าต้องต่อด้วย 4 ....  จ๋อยไป ... ฝากหอมแก้มลิลลี่ด้วยค่า โดย: Nat IP: 203.146.83.163 วันที่: 12 ตุลาคม 2550 เวลา:15:12:45 น.
 สวัสดีค่า แวะมาส่งความคิดถึงค่ะ สบายดีนะคะ พอดีช่วงหลังๆนี้ยุ่งนิดหน่อยค่ะ บวกกับเล่นคอมนานๆทำให้ปวดตา ปวดหัวค่ะ แต่ก็ยังไม่ลืมกันนะคะ หวังว่าทุกคนในครอบครัวคงสบายดี Nong Aim is so so cute and very smart.. she looks more like foriener ka just like my kids.. big kiss for my girl ..kiss kiss คิดถึงเสมอ เทคแคร์ค่ะ โดย: Baby I love you
วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:2:12:20 น.*** คุณน้องนางกลางไร่ยังจำได้ด้วยเหรอคะ
ว่าเด็กๆเราพูดยังไง ดิฉันลืมไปหมดแล้วค่ะ (แก่แล้ว เริ่มเลอะเลือน) *** คุณฟ้าสวยมาก พยายามพูดกะลูกต่อไปนะคะ สู้ๆ เค้าจะได้พูดไทยกะเรา *** คุณนางฟ้าชาลี ดิฉันนึกอะไรได้ก็เขียนๆค่ะ บางทีลืมจดไปก็มี ยังดีที่ตอนนี้มันเพิ่งผ่านไปไม่นานมาก ยังพอนึกออกบ้าง *** คุณวายจีฯ คะ คงจะช่างพูดประมาณเดียวกะ น้องแองจี้แหล่ะค่ะ *** ขอบคุณคุณกุมภีนค่ะที่อวยพรเจ้าตัวเล็ก *** ใช่เลยคุณเอื้อย ดิฉันชอบที่ลูกพูดไทยได้ จะได้เม้าส์ได้ถนัดปากหน่อย *** สบายดีค่ะน้องนิด เนี่ยก็ไม่ได้ไปบล็อคน้องนิด นานเหมือนกัน ตอนอยู่เมืองไทยไม่ได้แวะอ่านของใครซักเท่าไหร่เล้ย *** ขอบคุณคุณปุ๊ค่ะ *** เดี๋ยวนี้เอมชอบใส่แว่นแล้วค่ะคุณนา สมัยเด็กๆไม่ยอมใส่เลย จะดึงออกท่าเดียว พอโตหน่อย ดิฉันชมว่าใส่แล้วน่ารัก เธอก็บ้ายอ ยอมใส่ตลอดค่ะ (เพราะตอนไปทะเลที่ไทย แดดแรงจริงๆ) *** ฮ่าๆ  ขำอ่ะแนท เพิ่งรู้ว่าลูกตัวเองใบ้หวยเป็นด้วยคราวหน้าเจอกันคงใบ้ยากหน่อยแล้วมั้ง เพราะรู้จักตัวเลขเยอะขึ้น  *** ขอบคุณที่แวะมาค่ะคุณแพท แอบไปดูรูปเด็กๆมาแล้วด้วยค่ะ โดย: ตรีนุช3903
วันที่: 14 ตุลาคม 2550 เวลา:19:07:04 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เฮ่อ....เห็นแล้วอยากมีลูกสาวมั่งจังงง (ลูกชายก็ไม่มีจ้าา