เอมเริ่มคุ้นเคยกะการนับเลข
ชอบมานับให้ฟังแบบภูมิใจ ว่าหนูรู้จักตัวเลขแล้วนะ
" Un… deux… trois… "
ไปเรื่อยๆจนถึงแถวๆยี่สิบเจ็ด ยี่สิบแปด ได้แค่นี้แหล่ะ
ส่วนภาคภาษาไทยก็เช่นกัน

แต่ว่าทั้งสองเวอร์ชั่นนี่แล้วแต่วันนะคะ
บางวันก็ตกหล่นตัวนั้นที ตัวนี้ที
แต่เลขสามสิบนี่ยังจำไม่ได้

(( แต่ดิฉันไม่ห่วงนะคะว่าลูกนับเลขได้แค่นี้
ทั้งๆที่ใกล้จะสี่ขวบ
เด็กบางคนอาจจะรู้จักตัวเลขมากกว่า
ถือคติค่อยเป็นค่อยไปค่ะ ไม่ต้องเร่ง
ปล่อยเค้ามีความสุขไปตามวัย
เนื่องจากเห็นแววแล้วว่า
เธอเอาส่วนดีจากเซลล์สมองพ่อมาเยอะ
แค่นี้ก็หายห่วง ถ้ามีแต่ส่วนดิฉันหล่ะยุ่งเลย ))





ที่บ้านเลี้ยงหนูตะเภาตัวนึง
ภาษาอังกฤษเรียกว่า "guinea pig"  
ส่วนภาษาฝรั่งเศสคือ "cochon dinde"
(( อยากรู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนบัญญัติศัพท์
เพราะ "cochon" แปลว่าหมู
ส่วน "dinde" แปลว่าไก่งวง
ใช้คำว่าหมูยังพอคล้ายเพราะตัวอ้วนๆป้อมๆ
แต่ไก่นี่สิ มาได้ไงก็ไม่รู้
หรือเนื้อมันเหมือนหว่า
ไม่เคยกินซะด้วย ))

ดิฉันตั้งชื่อให้ว่า " หนูสี่ "
เพราะว่าอยากได้ชื่อไทยๆ
และเป็นหนูตัวที่สี่ที่สามีเลี้ยงมา

ตอนแรกจะให้ชื่อ "ชายสี่หมี่เกี๊ยว"
ก็กลัวสามีจะออกเสียงไม่ถูก
แค่นี้ก็กลายเป็น "หนูซี้" อยู่บ่อยๆแล้ว





ตัวนี้เพื่อนที่ทำงานให้มาค่ะ
เพราะว่าเค้าซื้อมาเลี้ยงหนึ่งตัว
โดยที่ไม่รู้ว่ามันมีลูกติดท้องมาอีกสอง
เลี้ยงไปแป๊บนึง
อ้าว...ไหงเพิ่มมาเป็นสามฟระ
อย่างงี้เค้าเรียกว่าซื้อหนึ่งแถมสองหรือเปล่าหว่า

เค้าเลยหาทางจำหน่ายจ่ายแจก
แล้วดิฉันก็รับมรดกมาหนึ่งตัวนี่แหล่ะค่ะ

เม้าส์มานาน วกกลับเข้าเรื่องดีกว่า
กะจะเล่าเรื่องลูก
กลายเป็นเล่าเรื่อง "หนู" ไปซะได้

มีวันนึงเอมคุยขึ้นมาว่า
"มาม็องป่ะป๊า หนูมีสองขา"
ดิฉันก็ถามกลับไปว่า "แล้วหนูสี่มีกี่ขาหล่ะลูก"

เอมตอบว่า "ไม่รู้ค่ะ"
ดิฉันก็เลยบอกให้เอมไปดูสิ ว่าหนูสี่มีกี่ขา
เอมรีบวิ่งไปดู





เราสองคนได้ยินเสียงเอมพูดกะหนูว่า
"หนูสี่ ตัวเองมีกี่ขาอ่ะ"
ฮ่าๆ ได้ยินแล้วสองคนหัวเราะกันใหญ่เลยค่ะ
คือนึกว่าเธอจะวิ่งไปดูเฉยๆ
ไม่นึกว่าจะไปถามหนูด้วย
แล้วมันจะตอบมาว่าไงหล่ะเนี่ย

เสร็จแล้วเอมวิ่งกลับมาบอกว่า "มีสองขาค่ะ"
ดิฉันก็ "เอ๊ะ แต่มาม็องเห็นมากกว่านั้นนะ"
สรุปแล้วเธอยังนับไม่ถูกเลยค่ะ ว่าหนูมีกี่ขา


((บล็อคนี้ย่อรูปใหญ่ไปหน่อยนะคะ เพิ่งเห็น
แต่ไม่ย่อใหม่แล้วนะจ๊ะ))