คริสต์มาสครั้งที่ 2 ของเอม (Aim et son second Noël)

ปีนี้ลูกสาวดิฉันจะได้ฉลองคริสต์มาสเป็นครั้งที่สองในชีวิต
กว่าวันนั้นจะมาถึง เธอก็จะมีอายุครบ 21 เดือนพอดี

แต่ว่าที่จะเขียนถึงตรงนี้ไม่ใช่เทศการงานฉลองคืน 24 หรือวันที่ 25 ใดๆทั้งสิ้น (แน่นอนอยู่หรอกเพราะมันยังมาไม่ถึง)
แต่เป็นงานประจำปีที่ที่ทำงานของสามีจัดให้ครอบครัวพนักงานที่มีลูก
(งานเลี้ยงสังสรรค์นั่นต่างหาก) เน้นเฉพาะครอบครัวที่มีเด็กเท่านั้น
(เฮ้อ อดสงสารคนโสดไม่ได้) เออเนอะ การมีลูกก็ได้สิทธิพิเศษบางอย่างที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน (ตอนไม่มีลูกสมัยก่อนก็ไม่เคยรู้หรอกว่าเค้ามีงานอย่างงี้ด้วย)

ชื่องานคือ l'Arbre de Noël จัดทุกอาทิตย์ต้นเดือนธันวา ปีนี้วันที่ 3 ธันวาที่เพิ่งผ่านไป
(จริงๆคือแล้วแต่โซนต่างๆไล่ไปแต่ละอาทิตย์ แต่โซนที่เราอยู่มีต้นเดือน)

เอาหล่ะค่ะ เดินเข้าไปในงานกันดีกว่า สามีซึ่งอุ้มลูกชะแว้ปผ่านโต๊ะต้อนรับไปเรียบร้อยแล้ว
ปล่อยให้ยายเพิ้งอย่างดิฉันเดินดุ่มๆแบกสมบัติลูกตามมาทีหลัง
(ดิฉันไล่ให้เธอรีบอุ้มลูกล่วงหน้าไปก่อนเองค่ะ
เพราะอากาศเย็นและฝนเริ่มปรอยๆ) สามหนุ่มรีเซฟชั่นใจดียิ้มต้อนรับ ถามว่ามาด้วยกันกะนายคนตะกี๊หรือเปล่า
แหม ถ้าไม่ติดว่างานนี้จัดเพื่อคนมีครอบครัวนี่
เดี๊ยนจะรีบตอบว่าไม่ใช่เลยค่ะ เราไม่รู้จักกัน

ที่หน้างาน มีแต่งหน้าเด็กๆ ซึ่งคิวยาวมาก แต่เราก็ไม่ได้พาเอมไปแต่งค่ะเพราะว่ายังเด็กไป
คิดว่ารอให้โตอีกซักหน่อยดีกว่า เด็กๆแต่งหน้าแฟนซีกันน่ารักมากๆ
มีช่วงนึงเค้าสัมภาษณ์เด็กๆบนเวทีว่าแต่งหน้าเป็นอะไรกันมั่ง
ที่ฮิตๆก็มีเป็นแมว เป็นผีเสื้อ
มีเด็กผู้ชายคนนึงตอบอย่างภูมิใจว่าฉันเป็นสไปเดอร์แมน
แล้วทำท่าประกอบด้วยนะ แต่ก็มีบางคนนึกตั้งนานก็ยังนึกไม่ออกว่าฉันเป็นอะไร



การแสดงในงานมีทั้งหมด 6 ชุด แล้วก็มีให้เด็กๆขึ้นไปร่วมเล่นเกมส์
แต่ถ่ายรูปไม่ได้เลย ไม่ใช่เค้าห้ามถ่ายนะคะ
แต่มันมืดมากขนาดนั่งแถวหน้าๆแล้วยังไม่สามารถ
คงต้องไปยืนเกาะหน้าเวทีโน่นแหล่ะค่ะถึงจะได้รูปชัดๆ
(ซึ่งดิฉันก็คงไม่ลงทุนทำตัวเด่น เดินไปถ่ายขนาดนั้น)
เอามาแปะได้บางรูปที่พยายามแก้แสงให้พอเห็นรำไร

การแสดงมายากล เค้าให้คนดูขึ้นไปเล่นด้วยค่ะ ผู้ชายในรูปที่ใส่หมวกนี่พนักงานคนนึงนะคะ
(เอารูปเค้ามาแปะคงไม่เป็นไรเนอะ เห็นไม่ชัดเท่าไหร่)
นักมายากลจริงๆใส่เสื้อตัวเดียวกันซ้อนอยู่ข้างหลังค่ะ โผล่มาแต่มือเพื่อเล่นกล
แล้วให้หนุ่มคนนี้แสดงสีหน้าแทน



ชุดนี้เป็นโชว์สัตว์อันตรายค่ะ มีนักแสดงหญิงใจกล้านำสัตว์ต่างๆมากอดรัดฟัดเหวี่ยง
แล้วมีผู้พิทักษ์หนึ่งหนุ่ม เริ่มจากงูต่างขนาดหลายๆตัว
แมงมุมพิษตัวเป้งๆ ปลิงดำมะเมื่อมเอามารัดข้อมือแทนนาฬิกา
มีอะไรอีกจำไม่ได้แล้ว เอ้อ ที่สำคัญมีจระเข้ด้วยค่ะ มาที 3 ตัวยักษ์เลย
แถมมีตัวนึงเค้าคุมไม่ค่อยได้ วางลงแต่ทีมันเดินตลอดเลยค่ะ ไม่อยู่นิ่ง
สุดท้ายเค้าต้องเอาเจ้าตัวนี้เข้าคอกตามเดิม
ถ้าดิฉันนั่งอยู่แถวหน้าคงหวาดเสียวพิลึก

แต่โชว์ชุดนี้ดิฉันไม่ประทับใจเลยค่ะ ไม่รู้เอามาทำไม มีแต่เด็กๆทั้งนั้น
ดูแล้วได้อะไรขึ้นมา จะสอนให้รู้จักสัตว์ต่างๆรึก็ไม่ใช่
แถมเด็กๆอาจจะเข้าใจผิดว่าเอาสัตว์พวกนี้มาเล่นด้วยได้
พ่อแม่คงต้องอธิบายกันไปด้วย เฮ้อ ไม่รู้คนจัดคิดไง



โชว์ตัวตลกค่ะ ชุดนี้ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ชอบมาก หัวเราะกันเอิ้กอ้าก เอิ้กอ้าก ดิฉันก็ชอบค่ะ น่ารักดี



เจ้าเอมนั่งดูโชว์ต่างๆอย่างมีความสุขค่ะ นั่งหลังตรงตั้งใจดู
มีเพลงก็โยกเล็กน้อย พอจบก็ปรบมือไปพร้อมกะคนอื่นด้วย ยิ้มตลอดเลยค่ะ



มีจับฉลาก รางวัลดีๆทั้งนั้นค่ะ
แต่เราไม่ได้อะไรเลย เฉียดไปเฉียดมา
ธรรมดาก็ไม่ค่อยมีโชคด้านนี้อยู่แล้วด้วย แล้วนี่คนเป็นร้อยๆ
คงจะได้กะเค้าหรอกนะ

ปิดงานลุงซานต้าเดินมาแจกท๊อฟฟี่เด็กๆค่ะ ถูกรุมแทบเดินไม่ได้เลย
เราต้องพาเอมเดินย้อนกลับเข้างานตอนเค้าเลิกกันแล้ว
เพื่อไปขอซานตาครอสถ่ายรูป แต่ปรากฎเจ้าเอมกลัวค่ะ
(ปีที่แล้วไม่กลัวเพราะยังเด็กเกินไป แค่ 9 เดือน ยังไม่รู้เรื่องมั้ง)
ปีนี้อุ้มเข้าไปใกล้ ร้องเลยค่ะ หันหน้าหนี ถ่ายมาได้รูปเดียวนี่แหล่ะค่ะ
ยอมหน่อยเพราะเธอเห็นของกิน สงสัยคุณลุงซานต้าตัวใหญ่เกินไป
(คงต้องรอปีหน้า อาจจะหายกลัว) ดูสิคะว่าในงานมืดขนาดไหน
เจอแสงแฟลชดิฉันหน้ามืดเลยค่ะ



หลังงานเลิก มีขนมและเครื่องดื่มเล็กๆ สาวน้อยคนนี้มีความสุขที่สุดค่ะ
มีเพื่อนๆเด็กๆเยอะเลย เดินเล่นไปกินไปทั่วงาน
(เธอกินขนมชิ้นใหญ่กว่าดิฉันอีกค่ะ ดิฉันมัวแต่เดินตามเอม วนกลับมาอีกรอบ ขนมหมดแย้ว
ขนาดเค้าตั้งไว้ถาดเบ้อเริ่มหลายถาดเลยนะคะ)



งานนี้มีของขวัญให้เด็กๆทุกคนด้วยค่ะ
เค้าจะส่งลิสต์มาให้เลือกก่อนล่วงหน้าว่าสนใจอะไร
แล้วให้เช็คตามช่วงอายุเด็ก ถ้าเราอยากได้ของดีขึ้นมาหน่อยก็เพิ่มตังค์ไป
หรือถ้าใครไม่อยากมาร่วมงาน ก็รับเป็นเช็คแล้วเอาไปซื้อของเล่นเองก็ได้
แต่มีเพื่อนๆสามีดิฉัน ไม่ชอบมางานตั้งหลายคนแหน่ะค่ะ
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม เพราะดูเด็กๆที่มางานออกจะสนุกสนาน ยังดีนะที่สามีดิฉันไม่แอนตี้ไปด้วย ไม่งั้นยัยแม่อดทำตัวเด็กค่ะ

ของเล่นปีนี้ที่เราเลือกให้เอมเป็นรถแบบมีที่ถีบ รูปนี้เพิ่งถ่ายเมื่อเช้าเองค่ะ
วันนี้อากาศดี หนาวนิดนึง 7 องศา แต่มีแดด
คนไปเดินเล่น ออกกำลังที่สวนสาธารณะกันเยอะเลยค่ะ เอมชอบใจกะของเล่นอันใหม่มาก พ่อเค้าประกอบให้ตั้งแต่กลับจากงานวันนั้นเลย เธอก็เห่อเล่นมันทุกวั้นทุกวัน แต่ยังถีบเองไม่เป็นนะคะ ต้องเข็นให้




ขอย้อนกลับมาเล่าเรื่องวันนี้เมื่อปีที่แล้วนะคะ เพราะเราจำได้แม่นเลย เจ้าเอมป่วยหนักเอาวันนั้นพอดี ป่วยเป็นโรคนึงชื่อ La Bronchiolite ไม่รู้เหมือนกันว่าภาษาไทยแปลว่ายังไง ขี้เกียจไปเปิดดิก
เป็นโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจอย่างหนึ่งที่เกิดจากเชื้อไวรัส มักเกิดกะเด็กช่วงแรกเกิดถึง 2 ขวบ
เป็นโรคติดต่อที่แพร่ระบาดกันทุกปี (ทางอากาศหรือใช้ของร่วมกัน)
แน่นอนว่าโรงเรียนเป็นแหล่งแพร่เชื้อตัวนี้ที่ดีเลยค่ะ คุณหมอบอกว่าเด็กๆป่วยโรคนี้กันเยอะ
ถึงแม้ว่าไม่ใช่โรคร้ายแรงแต่ก็ควรจะรักษาให้ถูกวิธี
(ไปหาหมอ กินยา พ่นยาและทำกายภาพบำบัด)

อาการคือเด็กจะหายใจลำบาก ไอ มีน้ำมูก หายใจทีมีเสียงครืดคราดๆ นอนไม่ค่อยหลับ (เพราะหายใจไม่สะดวก) แล้วก็เบื่ออาหาร (เพราะเวลากลืนแล้วเจ็บคอ) อาจมีไข้หรือไม่ก็ได้
อ่านดูก็เหมือนอาการหวัดปกติ
แต่เวลาเห็นอาการป่วยของลูกแล้วรู้สึกมันมากกว่านั้น
เพราะอย่างที่เป็นปีนี้เอมหายใจแรงมาก ขึ้นลงยังกะคนเป็นหอบ ร้องงอแงตลอดคืน ไม่ได้นอนกันทั้งบ้านเลย
(อาจรวมไปถึงเพื่อนบ้านบางคน)

สรุปก็คือปีที่แล้วเอมเป็นไอ้เจ้าโรคนี้เอาวันงานพอดี
นัดหมอได้บ่ายวันอาทิตย์ ไปถึงงานเค้าผ่านไปได้ครึ่งนึงแล้ว
(จริงๆวันนั้นก็ลังเลกันว่าไปดีไม่ไปดี แต่พอฟังคุณหมอก็เลยหายห่วง สุดท้ายเลยกระเตงๆกันไป)

ไปค้นรูปเก่าๆปีที่แล้วมาดู เห็นแล้วตลกดี เอมตัวเล็กนิดนึง รูปนี้นั่งตักพ่อดูการแสดง



ปีนี้เอาอีกแล้ว แต่คราวนี้เป็นก่อนล่วงหน้าสองอาทิตย์
แต่ดูแล้วช่วงเวลาใกล้เคียงกันคือปลายพยต่อต้นธันวา
(ปีหน้าจะเป็นอีกไหมเนี่ย) พอป่วยก็เลยเดาเอาว่าคงเป็นโรคนี้อีก
แถมนัดหมอก็ได้คุณหมอคนเดิมเหมือนปีที่แล้ว

ที่ฝรั่งเศสวันหยุดต้องโทรไปเบอร์ฉุกเฉินเพื่อติดต่อ
ขอเบอร์คุณหมอเฉพาะทางอีกที ซึ่งแล้วแต่เวรของหมอคนไหน
(เวรในที่นี้คือตารางทำงาน ไม่ใช่เวรกรรมของคุณหมอที่ต้องมาทำงานเอาวันหยุด)
เวลาป่วยที่นี่เค้าไม่ไปโรงพยาบาลกันค่ะ
นอกจากฉุกเฉินจริงๆประเภทใกล้ตายโน่นแหน่ะ
(ดิฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่ามีโรงพยาบาลไว้ทำไมฟระ
ในเมื่อป่วยแล้วไม่ให้ไป) ต้องไปตรวจกันที่คลีนิคหมอนะคะ
แล้วค่ารักษาพยาบาลวันหยุดนี่เบิ้ลค่ะ แพงหมาโหด เอ๊ย มหาโหด

ปิดท้ายด้วยรูปของขวัญปีที่แล้ว เป็นรถเล็กๆคล้ายๆกันแต่ต้องใช้เท้าถีบไถๆไป
ตอนนั้นที่เลือกของชิ้นนี้ เพราะประกอบได้สองแบบ ตอนเอมเล็กๆใช้เล่นแบบเป็นรถเข็นหัดเดิน ใช้สองมือจับแล้วเข็นไปข้างหน้า พอโตหน่อยก็เปลี่ยนมาประกอบ
เป็นรถถีบคันเล็กๆแบบที่เห็นในรูปข้างล่าง ซึ่งตอนนี้มันค่อนข้างเล็กไปซะแล้ว
ก็เลยเลือกอันปัจจุบันมาให้แบบมีที่ถีบเอง (อีกหน่อยเธอคงเรียกร้องเอาจักรยานมั้ง)

รูปนี้ถ่ายใหม่เมื่อบ่ายนี้เองค่ะ เพราะว่าไปเปิดๆดูแล้วหาไม่เจอ ไม่รู้ถ่ายไว้วันไหนมั่ง รูปเยอะไปหมด

Create Date : 10 ธันวาคม 2549 Last Update : 10 ธันวาคม 2549 23:34:51 น. Counter : 1202 Pageviews.		23 comments
Share Tweet

	มื้อนี้เสี่ยอั๋นขอเลี้ยงเอง nokeja (11 ม.ค. 2568 20:28:46 น.)		BookWalker Taiwan ประกาศอันดับ BL e-Book ขายดี ประจำปี 2024 iamZEON (12 ม.ค. 2568 18:59:46 น.)
	รวมธรรม14 นาฬิกาสีชมพู (12 ม.ค. 2568 07:41:17 น.)		#สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ประทานพระคติธรรม เนื่องในวันเด็กแห่งชาติ newyorknurse (12 ม.ค. 2568 00:10:07 น.)