Terrible 1...2...3... ตอนเอม 23 เดือนเป็นช่วงโหด มันส์ ฮาสำหรับดิฉันกะสามี เพราะเจอฤทธิ์เด็กดื้อ Terrible Two เข้าไปเต็มๆ สมควรต่อการจดบันทึกไว้เคลมคุณลูกตอนโต  ในหนังสือเค้าบอกว่าอาการนี้มักเกิดกับเด็กช่วง 19-24 เดือน ซึ่งก็ขึ้นอยู่กะเด็กแต่ละคนว่าเป็นมากน้อย หรืออาจไม่เป็นก็ได้ (ซึ่งนับว่าคุณโชคดีสุดๆ) ทีนี้เจ้าอาการที่ว่าเป็นยังไง ขอเล่าจากประสบการณ์ส่วนตัวดีกว่า เผื่อคุณแม่ที่มีลูกใกล้ๆ ช่วงอายุข้างต้น จะได้เตรียมรับมือถูก (ไม่เป็นเหมือนดิฉันที่งงเต้ก ไปหลายเพลา)   คือเด็กจะดื้อมากถึงมากที่สุด ที่เคยได้ยินมาว่าช่วงก่อนสองขวบ จะเลี้ยงยาก ก็นึกไม่ถึงว่ามันจะออกมาในรูปนี้ อารมณ์เธอขึ้นๆลงๆ เดาไม่ถูกว่าจะมาแนวไหน เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวงอแงอย่างไม่มีสาเหตุ  ตอนแรกก็นึกว่าป่วยหรือฟันกรามขึ้น อ๊ะก็..ไม่มีสาเหตุหรือเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น แอนตี้ทั้งพ่อทั้งแม่สุดชีวิต เราได้ลองทฤษฎีที่ใครๆว่าไว้ ทั้งใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แต่อะไรก็ฉุดลูกเดี๊ยนไม่อยู่ฮ่ะ ทฤษฎีหน่ะมันง่าย แต่เอามาใช้จริงๆหน่ะ ใช่ว่าจะได้ผลเสมอไป มีอยู่ 4 วันที่เธอตื่นมาร้องกลางดึก ดิฉันจำได้แม่นเลย บางคืนมีร้อง 2 รอบ (ทั้งๆที่เค้านอนยาวมาตั้งแต่ 2 เดือน ไม่เคยตื่นเลย เว้นตอนไข้ขึ้น) ตื่นแล้วทั้งดิฉันทั้งสามีก็เดาไม่ถูกอีก คือเธออ้าปากร้องอย่างเดียว นึกว่าหิว เอานมให้ก็ไม่กิน เปลี่ยนผ้าให้ก็แล้ว วัดปรอทดูก็ไม่มีไข้ จะอุ้มก็ไม่ให้อุ้ม ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ชั้นขอแหกปากร้องอย่างเดียว เป็น 4 วันที่สงสารตัวเอง และเพื่อนบ้านอย่างมาก วันไหนเธอตื่นมาร้องตอนตีสี่กว่าๆ เราก็นอนต่อไม่ได้แล้ว กว่าจะกล่อมให้เงียบก็ปาเข้าไปหลายนาที บางทีเกือบชั่วโมง กว่าจะข่มตาหลับอีก เพราะพอลงนอนก็เกรงว่าเธอจะเริ่มต้น บรรเลงอีกไหมหนอ ทำให้พาลคิดอะไรเรื่อยเปื่อยว่าเป็นเพราะอะไรหว่า ฉันเอาอะไรให้ลูกกินผิดสำแดงหรือเปล่า  พอดีช่วงนั้นมีเรียนหนังสือ ต้องออกจากบ้านแต่เช้า สามีก็ต้องไปทำงานสรุปแล้วก็ไม่ได้นอน  วิธีประนีประนอมเท่าที่ได้ลองทำนะคะ ให้ใจเย็นมากๆอย่าโมโห เพราะโกรธไปก็เท่านั้น เสียอารมณ์ทั้งแม่ทั้งลูก (คือตอนแรก ตัวเองโกรธค่ะ เพราะไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร จากเด็กที่เคยพูดรู้เรื่อง แล้วกลายมาเป็นหยั่งเงี้ย ยิ่งเราอดหลับอดนอนด้วย ยิ่งของขึ้น) ถ้าเค้างอแง ปล่อยให้ร้องไปค่ะ อย่าขึ้นเสียง ให้กอดแล้วพูดอะไรก็ได้ เบาๆไปเรื่อยๆ (อย่าตะเบ็งแข่งเสียงกะลูก) แม่รักหนูอะไรก็ว่าไป หรือร้องเพลง แล้วรีบเปลี่ยนความสนใจโดยเร็ว เอาอะไรมาให้เล่น หรือชี้ดูนั่นดูนี่ เธอจะลืมค่ะ บางทีหัวเราะได้เลยทั้งๆที่ตะกี๊ร้องไห้อยู่ บางคนบอกว่าให้ใช้วิธีเดินหนี ปล่อยเค้าร้องอยู่อย่างงั้น เพื่อให้เค้าสงบเอง วิธีนี้ก็ใช้กะเอมไม่ได้ผลอ่ะ เพราะพอเธอหันมาไม่เจอแม่ เธอก็จะวิ่งตาม มาร้องไห้อยู่หน้าดิฉัน อุ้มขึ้นมาก็ไม่ได้ เพราะเธอจะทำตัวอ่อน ไหลลงไปกองกะพื้น แถกๆ แล้วร้องต่อ (หลังจากพอเข้าใจอะไรๆมั่งแล้ว ดิฉันจะนั่งมองความประพฤติลูก ก็สนุกไปอีกแบบ) พยายามให้เวลาลูกมากหน่อย ชวนเล่น อ่านหนังสือ ร้องเพลง วาดรูป อะไรก็ได้ เด็กช่วงนี้ต้องการความรักความสนใจมากเป็นพิเศษ (จริงๆก็ทุกช่วงอายุนั่นแหล่ะ เพียงแต่ช่วงอื่นเค้ายังฟังเรามั่ง แต่ช่วงหฤหรรนี่ไม่ยอมอะไรทั้งนั้น) ช่วงนี้กินยากด้วยนะคะ เลือกกิน อะไรก็ไม่ๆๆๆ ต้องเตรียมช้อยส์ไว้เผื่อๆด้วย (แต่ก่อนดิฉันจะใช้วิธี ถ้าไม่กินก็อย่ากิน แล้วลูกก็จะกลับมากินเองทุกที แต่ช่วงอายุนี้ ถ้าเราไม่ให้กิน เธองอนไม่กินไปเลยค่ะ แล้วไม่ขอกินด้วยนะ ไอ้เราก็กลัวลูกจะหิว ไอ้ครั้นจะให้ทีหลังก็กลัวเสียระบบหมด) ก็เลยยอมให้เธอก่อนค่ะ เตรียมของที่เธอชอบ ที่รู้ว่ากินแน่ๆไว้สุดท้ายด้วย กันเหนียว แต่ถ้าคุณอยู่เมืองไทย อาจไม่ลำบากลำบนอะไรมากมาย ผลัดกันดูกะ พี่เลี้ยง หรือญาติพี่น้อง เด็กก็เพลินไปด้วย คุณก็ไม่เครียดมาก * * * * * * * * * * * ลูกสาวเป็นอย่างเงี้ยอยู่ประมาณ 2 - 3 อาทิตย์ แต่ไม่ได้โหดร้าย อะไรมากมายอย่าง 4 วันที่เล่าไว้ ไม่ได้เป็นทุกวัน แล้วก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ บางทีงอแงอยู่ประมาณครึ่งถึงหนึ่งชม. อย่างงี้ดิฉันรับไหวค่ะ โอ๊ย.. เด่ะๆ หลังจากนั้นอาการนี้หายไปนานพอสมควร ดิฉันจะดีใจมาก ภาวนาว่าขอให้หายขาด ไม่ต้องกลับมาเยือนกันอีกเลย แต่มันก็ยังมาย้ำเตือนอีกเป็นพักๆนะคะ แต่คราวนี้แบบแป๊บๆ ไม่เหลือบ่ากว่าแรง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเป็นถึงเมื่อไหร่ เพราะเอมปัจจุบันถึงวันที่เขียนบันทึกนี่ สองขวบกะหนึ่งเดือน นับว่ายังไม่น่าจะพ้นช่วงวิกฤติ เพื่อนสามีบอกว่าประมาณสามขวบค่ะ หรือถ้าใครมีคุณลูกที่โตกว่านี้แล้ว ผ่านมาหยอดความคิดเห็นไว้ก็ได้นะคะ ตอนนี้เอมกลับมาพูดรู้เรื่อง น่ารักเหมือนเดิมนานแล้วค่ะ เท่าที่ผ่านมาเดือนก่อนมีงอแงไร้สาระอยู่ประมาณ 2-3 วันบ้าง แต่ก็ยังฮิตคำว่าโนงๆๆ พูดวันละร้อยหน นอกนั้นคุณแม่ปลื้มค่ะ...  * * * * * * * * * * * นินทาคุณลูกในด้านลบมาเยอะ เอาภาพเด็กดีมาแปะล้างความทรงจำแย่ๆ หน่อยนะคะ  หนูช่วยคุณแม่ถูบ้านกะเช็ดกระจกอยู่บ่อยๆค่ะ ว้าย... ดิฉันจะโดนข้อหาใช้แรงงานเด็กไหมเนี่ย 
เข้ามาเห็นใจและเข้าใจเพราะโดนเป็นพักๆเหมือนกัน มันมาๆไปๆค่ะคุณตรีนุช(สำหรับธาร่านะคะ) บทเธอจะน่ารักก็ทำพ่อแม่ใจละลาย บทจะดื้อนี่พ่อแม่สองคนกุมขมับ ทำอะไรไม่ได้เลย
เค้าจะร้องสองแบบ แบบแรก แค่ครางฮือๆ อันนี้อยากได้อะไรแต่บอกไม่ได้ อันนี้ยังง่าย เราบอกให้หยุดร้องก่อนแล้วถามว่าให้แม่ช่วยอะไร แล้วเค้าจะหยุดร้องทันที แต่ร้องอย่างที่สองคือ กรี๊ดๆบวกโฮๆๆ อ้วกแตกเลย อย่างนี้คือ ไม่อยากทำอะไรแล้วโดนบังคับ มีอยู่เรื่องเดียวที่เค้าจะร้องขนาดนี้คือขึ้นรถไปเดย์แคร์ กับหาหมอ ...สดๆร้อนๆเลย ตะกี๊นี่เอง บอกเค้าว่าไปหาหมอกันนะ ธาร่าน้ำมูกยืดมาเดือนนึงแล้ว เท่านั้นแหละค่ะ วิ่งหนีแม่ เราจะจับใส่ถุงเท้าเตรียมตัวออก เธอกรี๊ดตั้งแต่ถุงเท้าเลย เพราะรู้ว่าแปลว่าแม่เอาจริง ต้องออกไปหาหมอจริงๆ ยังไม่พอ ต้องสู้แรงเธอที่จะดื้อไม่ยอมนั่งคาร์ซีท ทำตัวแข็งๆ ไม่ยอมนั่ง เฮ้อ กว่าจะกดเธอลงได้ เป็นสิบๆนาทีเลย ถึงเคยบอกว่าน้องเอมเก่งนะคะ ไม่ร้องไห้เลย ตอนไปโรงพยาบาลคราวนั้น เพราะยัยหนูนี่แค่ได้ยินคำว่าdoctorก็ร้องแล้ว คล้ายๆกับที่คุณตรีนุชบอกนะคะ ส่วนใหญ่จะไม่งอแง ของมันจะขึ้นเป็นเรื่องๆไป นี่คิดว่าต้องเปลี่ยนภาพติดลบกับคาร์ซีทให้เป็นบวกอยู่ ถ้ารู้วิธีช่วยแนะนำด้วยนะคะจะเป็นพระคุณมากเลย โดย: แม่ธาร่าค่ะ(kanu_memphis) (kanu_memphis
 ) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:03:36 น.หนูก็เจอค่าพี่ หลังจากกลับจากเมืองไทย ลูกหนูก็เป็นเหมือนกัน จากเด็กดี ว่านอน สอนง่าย กลายเป็นคนละคน ตอนนี้ 22 เดือนกว่า ๆ ยายบอกว่า เป็นคนละคนกับตอนที่เจอ ( ตอนนั้น 19 เดือน ) คำฮิตติดปากก็คือ โน ไม่ว่าจะอะไร โนไว้ก่อน ( ดีที่หัวไม่โน
 ) มีตื่นตอนดึก ๆ แบบไม่มีสาเหตุเหมือนกันค่ะ แต่เธอไม่ได้ร้องงอแงมากมาย บางทีร้องอยากไปเล่นกับพี่ ( ซะงั้น ) พี่ก็หลับอยู่ บางคืนตื่นขึ้นมากินนม ( ไม่เคยนอนยาวกะเขาซะที หุหุ ) แต่ไม่ยอมหลับต่อ พลิกตัวไปมา ลุกมาเล่นในความมืด บางทีสองชั่วโมงกว่าจะหลับ แม่เหนื่อยไปเลย ดีหน่อยที่ตื่นสายกันได้ ไม่งั้นแย่แน่ ๆ เลยคะนิกกี้เวลาโดนขัดใจ เธอจะล้มตัวนอนเลย  อาหารการกินก็ช่างเลือกมาก ๆ ทั้งที่แต่ก่อนกินง่าย กินอะไรก็ได้ อย่างที่พี่เล่าเลยค่ะ มันมาเป็นช่วง ๆ ตอนมีน้องเล็ก ก็ดันจำไม่ได้แล้วว่าช่วงอายุนี้เขาเป็นยังไง นานแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ ( นิกกี้ก็เป็นนะค่ะเรื่องนั่งคาร์ซีต คือ ตอนจะให้นั่ง ก็ยากเย็น ตอนจะให้ลง ก็แสนเข็ญอีก ดีหน่อยก็ตอนก่อนให้นั่งจะหาดีวีดีที่เขาชอบแล้วเปิดรอ พอเขาเห็นปุ๊บ อาการขัดขืนหายไปเลย ถ้าไม่มีดีวีดีเนี่ย สงสัยจะไม่ได้ไปไหนกันล่ะ เพราะเธอขัดขืน สู้สุด ๆ พ่อกดให้นั่งยังไม่ยอมนั่งเลยค่ะ เหอ ๆ ) โดย: gw IP: 76.97.139.44 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:24:50 น.
สวัสดีค่ะ มาอ่านวิธีรับมือกับน้องเอมของคุณแม่ตรีนุชค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะว่าทฤษฎีหน่ะมันง่ายแต่เอามาใช้จริงๆหน่ะ ใช่ว่าจะได้ผลเสมอไป ต้องใช้ความอดทนๆๆๆ ค่ะ
 อย่างเราเจอTerrible 1...2...3... พร้อมๆกัน เพราะเจ้าลิงสองตัววัยใกล้กันพอดี บอกเลยว่าตอนนี้แม่นิสัยดีขึ้นเยอะ เป็นการฝึกความอดทนอย่างดีค่ะว่าแล้วก็ขอสมัครเป็นเพื่อนบ้านด้วยนะคะ แล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกค่ะ น้องเอมน่ารักขนาดนี้ ดื้อหน่อยคุณแม่ก็ปลื้มมม...ค่ะ โดย: หมูเหมียว
วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:33:32 น.น่ารัก น่าเครียดครับ
อิอิ เอาใจช่วย ให้คุณเลี้ยงเขาโตขึ้นมาอย่างมีศักยภาพครับ โดย: แสง สีรุ้ง (แสง สีรุ้ง
) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:16:25 น.อ่านแล้วถ้าเป็นมี้ข้าวจี่ เครียดแ่ย่เลยค่ะ คุณแม่เก่งนะคะกลับลำทันเรื่องน้องตื่นมาร้องกลางดึกอ่ะ ข้าวจี่เป็นครั้งนึงแบบตื่นมาแหกปากอย่างเดียว ว๊ากใส่ลูกไปที สามีไม่คุยด้วยเป็นนานเลยค่ะ
น้องเอมน่ารักนะคะ ช่วยงานแม่ด้วยสาวน้อย เก่งจริง โดย: between us
วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:24:21 น.พี่นุช ช่วงนี้ลูกสาวก็อาการนี้แหล่ะร้องโวยวายไม่มีสาเหตุ แถมตะเบงเสียงแข่งกันอีก ปวดหัวมากๆ ส่วนลูกชายก็ตามน้อง น้องทำบ้าอะไรก็ทำด้วย บ้ากันไปหมดแล้วตอนนี้
 โดย: แหม่ม (DesperateMommy
) วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:50:27 น.อ่านแล้ว คำเดียวเลยนะคะ
ถึงร้ายก็รัก ใช่ปะคะ คุงแม่?? เอาใจช่วยคุณแม่นะคะ ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะไปช่วยเลี้ยงล่ะ  เจง เจง นะ  รับรองว่า ไม่กินเด็กค่ะ โดย: AccessError
วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:52:01 น.ฮิๆๆ ทำไมเหมือนแองจี้อย่างนี้!!!
แบบว่าปล่อยให้ร้อง ไม่ได้ผลเหมือนกันค่ะ เพราะเธอจะวิ่ง ตามมาร้องกับแม่ ฮ่าๆๆ ตอนเราเป็นเด็ก ก็คงเป็นแบบนี้แหละนะ โดย: YGHarding
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:45:32 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น้องน่ารักมากๆค่ะ ช่วยคุณแม่ทำงานด้วย น่ารักที่สู๊ดดดดดดด