ปาฎิหาริย์ไม่มีจริง..... 21.31น. เช้านี้ยังดูเย็นๆๆอยู่เลย เย็นยาวมาจนถึงเที่ยง พอบ่ายเริ่มร้อน ร้อน และร้อน ตอนนี้เริ่มเย็นลงนิดนึง นะ...อากาศแปรปรวน วันนี้เดินทั้งวัน เช้าก็เดินเพื่อเสนอเซนต์โครงการ บ่ายก็เดินเชิญประชุม เหนื่อยหน่อยแต่ก็ดี ไขมันจะได้ถูกสลายลงบ้าง สะสมไว้เยอะเหมือนกัน..อิอิ สร้างวีรกรรมโดยไม่ได้ตั้งใจอีกแล้วเรา เผลอไปแสดงความคิดเห็นที่สวนทางหัวหน้า แต่ก็นะ...ถามเราว่าคิดเห็นอย่างไร เราก็บอกไปตามที่เราคิดสิ กล้าถามน่าจะเปิดใจกล้ารับฟัง คนเราความคิดเห็นไม่ได้ถูกขีดเส้นให้คิดเหมือนกันสักหน่อย บางทีหัวโขนที่สวมอยู่ มันก็ไม่ได้มั่นคงเท่าไหร่นักนะ...ฉันว่า สักหน่อยหัวโขนนั้น ก็ต้องถอดวางลงอยู่ดี คนที่ได้รับเกียรติให้สวมหัวโขนนั้น ต้องพิจารณาตัวเองให้ดีด้วยนะ ว่า การที่ได้สวมหัวโขนนั่นน่ะ...เพราะอะไร เก่ง....อาวุโส...เหมาะสม...หรือว่าเพราะอะไร วันนี้ได้ลูกสาว....สามพันเจ็ดสิบกรัม ร้องไห้ซะลั่นห้องเลย...แข็งแรงมาก ผิวออกขาวๆๆแดงๆๆๆ ตาโตๆๆปากเล็กๆๆๆ ดูดนมได้เก่งมากเลย เสียอย่างเดียว คุณแม่เพิ่งจะสิบห้าเอง.... ลมเย็นๆๆ ดาวกระพริบระยิบระยับล้อแสงจันทร์ ทำอะไรอยู่น๊า... "คิดถึงคนไกลจัง" ระยะทางที่แสนยาวไกล...ไกลแสนไกล ไกลจนเอื้อมไม่ถึง แต่บางที... ฉันก็ได้แต่ขอบคุณระยะทาง...ที่ทำให้เราไกลกัน เพราะฉันไม่อยากเห็น ไม่อยากรับรู้ในสิ่งที่ทำให้ฉันต้องปวดร้าว อย่างน้อย...ให้ฉันรับรู้แค่... "เธอรักฉัน...ฉันรักเธอ...และเรารักกัน" เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...มีค่ามากแล้วสำหรับฉัน ...น่าจะเจอกันมาตั้งนาน ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร อยากให้มันมีปาฎิหารย์ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป จะไม่ยอมให้เราพลาดกันฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร พบกันสายไป มันน่าเสียใจ...ปาฎิหารย์ไม่มีจริง....
ตามไปอ่านงานเก่าแล้ว...
ชุดฟอร์มสีขาวนี่ก็ทำงานเยอะน่ะค่ะ ไหนงานบริการ...ต้องไปเดินเรียงแถวเวลามีงาน ต้องเจออะไรร้อยแปด..โน๊ะ.... เข้าblogก็มีเพื่อนรับฟังเยอะล่ะ... โดย: แนวเนี๊ยะ
 วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:19:28:02 น. อ๊ะ..พี่จะเม้นท์ต่อ เผลอไปโดนปุ่มซะก่อนไม่เป็นไรขอadd friendเลยน่ะ เดี๊ยวจะแวะมาอ่านงานน้องอีก.... มีบางมุม..รู้สึกแอบไม่ยอมรับ....จากคนที่หวลกลับมาซะด้วย... เพิ่มพี่เป็นคนรับฟังอีกคนน่ะ...  โดย: แนวเนี๊ยะ
วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:19:30:44 น.ขอบคุณที่เข้าไปทักทายและยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เข้าใจอารมณ์คิดถึงคนไกลๆ ได้ดีเลยค่ะ...เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่างน้อยเค้าก็ยังอยู่ให้เราได้คิดถึง
โดย: home4best
วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:8:25:31 น.สวัสดีตอนบ่ายๆค่ะ
 สะเทือนใจมากมาย  ปาฏิหารย์ไม่...เคย...มีจริงๆ.......สำหรับ.....เรา โดย: ต้นข้าว_ต้นนั้น
วันที่: 19 มกราคม 2554 เวลา:13:00:48 น....น่าจะเจอกันมาตั้งนาน ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร
อยากให้มันมีปาฎิหารย์ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป จะไม่ยอมให้เราพลาดกันฉันคงจะพบรักเธอก่อนใคร พบกันสายไป มันน่าเสียใจ...ปาฎิหารย์ไม่มีจริง.... อย่างน้อย...ให้ฉันรับรู้แค่... "เธอรักฉัน...ฉันรักเธอ...และเรารักกัน" เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...มีค่ามากแล้วสำหรับฉัน มันเป็นความรักสีเทา...ของเราสองคนค่ะ โดย: deawdai
วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:17:39 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เก็บเขาไว้ในใจและความทรงจำก็ได้
ราตรีสวัสดิ์นอนหลับสนิทครับ