ยังมีฉันอยู่ในใจไหม
15.51น.
เหมือนมีเมฆหมอก อยู่เต็มท้องฟ้า
มองไปทางไหน ช่างมืดมิด มองไม่เห็นแสงสว่างเลย
ปวดหัว เป็นอีกอาการที่แสดงออกมาให้ฉันได้รู้สึก
นี่ฉันเครียดขนาดนี้เลยเหรอ
ได้แต่เพียรถามตัวเอง
งานที่ดูเหมือนคลืบคลานได้ช้ามากเหมือนจะแทบไม่ไหวติง
แผนงาน/โครงการ ไม่เป็นไปตามที่วางไว้เลย
เลื่อน...เลื่อน...และเลื่อน
จนแทบจะไม่เหลือเวลาให้เลื่อนแล้ว
ความรู้สึกข้างในที่เหมือนกับจะฟ้องว่า ..."มีฉันอยู่ในใจบ้างไหม"
กับความเมินเฉยที่มีให้
เคยโทร.หากันทุกวัน วันละหลายเวลา
กลับดูเหมือนเหินห่างลง
คำพูดที่ดูอบอุ่น เหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจในยามท้อ
"รักม๊านะ..."
ก็เหมือนจะไม่ได้รับการใส่ใจเหมือนเช่นเคย
"ยังมีฉันอยู่ในใจอยู่ไหม"
ฉันต้องการกำลังใจ
ฉันต้องการความใส่ใจ
ฉันต้องการความอบอุ่นข้างใน
นี่ ฉันต้องการมากไปเช่นนั้นเหรอ
หรือนี่ คือความอยาก...คือกิเลส
ถ้าฉันไม่ตัดขาดจากสิ่งนี้
ฉันจะไม่สามารถมีความสุขได้เลยเหรอ