คือใบไม้ที่ร่วงหล่น.... 22.47น. วันนี้ให้มีโอกาสได้อัพบล็อกอีกรอบ...ในยามที่ดาวเต็มท้องฟ้า เฮ้ออ...เศร้า ซักประมาณหกโมงครึ่งได้ เสียงรถที่ขับมาด้วยความเร็วสูง และเบรครถอย่างรวดเร็ว รุนแรง เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด........พร้อมกับเสียงร้องไห้..... ช่วยด้วยค่ะ....ช่วยลูกชายฉันด้วย หญิงวัยกลางคนน้ำตานองหน้า มืออุ้มลูกชายวัยเจ็ดขวบเศษวิ่งเข้ามา นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง...หน้าซีด...ริมฝีปากเขียว...และไม่หายใจ และแล้วกระบวนการของการกู้ชีพก็เริ่มขึ้น ยาวนานเป็นชั่วโมง...พร้อมกับเสียงร้องไห้ของคนที่เป็นแม่... เลือดที่ไหลออกจากรูหูทั้งสองข้างไม่หยุด ริมฝีปากของน้องถูกพันธะนาการไว้ด้วยพลาสเตอร์ที่ตรึงท่อช่วยหายใจ สารคัดหลั่งในท่อที่มีเลือดเป็นส่วนประกอบถูกดูดออกเป็นระยะๆ แขนน้องข้างขวาเป็นแผลยาวเกือบๆๆยี่สิบเซนต์ ที่มองเห็นกล้ามเนื้อแทบจะทุกมัด เส้นเอ็นแทบจะทุกเส้น "ตื่นขึ้นมาคุยกับพ่อก่อนลูก" เสียงที่ดังเข้ามาให้ได้ยินสลับกับเสียงร้องไห้ เกือบๆๆชั่วโมง... น้องเค้าคงไม่กลับมาแล้ว ยืนเย็บแผลน้องไปก็บอกน้องไป...เบาๆๆ หลับให้สบายนะ...หมดทุกข์หมดโศก ใช้ช่วงเวลานับต่อจากนี้บนสรวงสวรรค์ ขออโหสิกรรมให้กับทุกสิ่ง แล้วใบไม้ก็ร่วงหล่น...อีกใบ....
อ่านแล้วว หดหู่จังง่ะ หม่ำๆๆ ข้างเที่ยงกันม่ะ
โดย: Junenaka1
 วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:13:09:51 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [