เจ็บ...แต่ก็...โอเค
บนเส้นทาง แยบยล ของคนกล้า
ต้องฟันฝ่า ความลำบาก และขวากหนาม
เพื่อมุ่งสู่ อนาคต อันงดงาม
ต้องยืนหยัด พยายาม ในปัจจุบัน
ในบางคราว ก้าวพลาด มีบาดแผล
อย่ายอมแพ้ บนหนทาง ที่สร้างสรรค์
ใครเล่าอยู่ ยืนยง คงกระพัน
จงเท่าทัน ทุกข์ทน ในหนทาง
ซึ่งแน่นอน ในระหว่าง เส้นทางสู้
ความทุกข์ยาก ย่อมมีอยู่ ทุกเยื้องย่าง
เพียงระวัง เวียนวก ตกหลุมพราง
เดินไปอย่าง แยบยล ทั้งต้นปลาย
ถ้าไม่ก้าว ไปข้างหน้า อย่างกล้าหาญ
เพราะกลัวการ ล้มคว่ำ คะมำหงาย
ก็เอาเถิด หยุดยอ พอสบาย
แล้วก็ตาย เปล่าปลี้ หนึ่งชีวิต
เมื่อมุ่งหน้า กล้าก้าว อย่างห้าวหาญ
ให้ทนทาน ทุกข์ท้าทาย ทั้งกายจิต
แม้เพื่อนร่วม แรงใจ คนใกล้ชิด
จะถอยทัพ กลับทิศ ก็ช่างเธอ
ฉันยอมรับ ว่าบาดเจ็บ หนาวเหน็บเนื้อ
แต่เพียงเพื่อ โลกสุขพร้อม ฉันยอมเสมอ
ฉันยอมรับ ว่าหงอยเหงา เศร้าละเมอ
แต่เพื่อโลก ล้ำเลิศเลอ ฉันยินดี.
...จาก หนังสือ " เจ็บ...แต่ก็...โอเค "
//www.prajan.com/poem.php?event=view&nove=1&id=38
วันที่: 12 กันยายน 2548 เวลา:22:45:08 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [