สมุดบันทึกเล่มโต หน้ากระดาษว่างเปล่ามากมายรอคอยการเติมเต็ม และบางส่วนถูกแต่งแต้มเรื่องราวไปบ้างแล้ว
ความสุข ความเศร้า ความเหงา ความรัก ล้วนขีดเขียนวางตัวอยู่บนเส้นระหว่างบรรทัดเหล่านั้น
ฉันค่อย ๆ พลิกดูตามทีละหน้า ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ตามแต่เรื่องราวในอดีตจะตีกลับมาให้รู้สึกถึงปัจจุบัน
ฉันเห็นเส้นบรรทัดเส้นหนึ่งดูเหมือนจะโดดเด่นกว่าเส้นไหน มีเรื่องราวเรียงตัวอัดแน่นมากมายอยู่ในนั้น
ทั้งเศร้าและชวนฝัน ซึ่งฉันจะขอเรียกมันว่า “เส้นคั่นเวลา”

เสียงนุ่ม ๆ ของผู้ชายคนนึงลอยแว่วเข้ามาในหูพร้อมเสียงกีต้าร์ที่เขาเล่นเอง ฉันจำเพลงเพลงนี้ได้ติดใจ แม้มันจะไม่ได้มีความหมายต่อใครหรืออะไรสักอย่าง เพราะเพลงนั้นถูกเล่นขึ้นในวงกลมวงใหญ่ ณ ค่ายอาสาบนยอดดอยเมื่อสมัยฉันยังเป็นนักศึกษาปี 1 แต่นั่นนับได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่เสียงกีต้าร์และเสียงร้องนุ่ม ๆ เสียงนั้นมีปฏิกิริยากับหัวใจของฉัน

“น้องปอยอยากฟังเพลงอะไรไหมครับ จะเล่นให้ฟัง” ต้นเสียงที่ฉันกำลังเคลิ้มฝันถึงก็ลอยมาให้ได้ยิน
“อ่า...งั้นขอเพลงใจบางบางก็ได้ค่ะพี่” ฉันตอบไปอย่างเขินอาย ทั้งที่รู้ว่าเขาก็ถามตามมารยาทและถามทุกคน
“จัดให้ครับ” เสียงนุ่ม ๆ ใหญ่ ๆ ว่าจบก็เล่นเพลงที่ฉันขออย่างไม่ได้มีความหมายอะไร แต่เสียงเล็ก ๆ ของฉันที่ร้องคลอตามคนอื่นในวง กลับเป็นเสียงที่ร้องออกไปอย่างมีความหมายอยู่ในนั้น

หลังจากค่ายอาสาครั้งนั้น ไม่ว่าฉันได้ยินเพลงสองเพลงนี้เมื่อไหร่ ฉันเป็นต้องหยุดฟังอย่างผ่านหูไปไม่ได้ และโดยไม่รู้ตัวเสียงนุ่ม ๆ ของผู้ชายคนหนึ่งที่เคยร้องเพลงและเกลากีต้าร์ในเพลงเหล่านี้ไว้ ก็เป็นต้องเก็บไว้ในใจอย่างผ่านไปไม่ได้เช่นกัน

ฉันและเขา พบปะเจอะเจอและพูดคุยต่อเนื่องหลังจากนั้นก็หลายที ได้ร่วมค่ายอาสาด้วยกันอีกก็หลายหน จนฉันเองก็พอจะรับรู้ได้จากสายตาและความในใจว่าสิ่งที่ฉันแอบคิดและหวังไว้ในใจคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร มันไม่ใช่เพียงแต่ฉันข้างเดียว...

เพลงเพราะ ๆ ที่เล่นและร้องกันทั้งวงในค่ายถัดมา แต่แตกต่างไปตรงที่ว่า เพลงเหล่านั้นฉันรู้ความหมายเบื้องหลังของเพลง และมีฉันเป็นคนคนนั้นที่มีความหมายขึ้นมา

ดอกไม้ที่หอมกว่าดอกนั้น...ได้ผลิบานขึ้นในทั้งหัวใจของฉันและเขา

สี่ปีให้หลัง เสียงเพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายที่ฉันรับรู้ได้ว่าสื่อสารมาถึงฉัน อีกครั้งในอีกค่ายหนึ่งในค่ำคืนแห่งบรรยากาศที่แสนดี มีแสงดาว มีแสงเทียน มีเสียงกีต้าร์ตัวเดิมและเสียงร้องจากคนคนเดิม แต่ความรู้สึกทั้งฉันและเขากลับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป กลับไปเป็นรุ่นพี่-รุ่นน้องเหมือนเดิมไม่ได้ แต่กระนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปทางไหนดี

รายชื่อผู้ร่วมโครงการ
::BeCoffee::
::Nikanda::
::กะว่าก๋า::
::ส้มแช่อิ่ม::
::Paulo::
::ปลาทองแก้มยุ้ย::
::Sweety PB::
::แมงโกซิดเด::
::บุยบุย::
::นัทธ์::