::กาแฟถ้วยนั้น:: กาแฟร้อนหวานจัดที่เหลืออยู่เพียงก้นถ้วยเย็นชืดลงไปแล้ว... ฉันเอามือกุมถ้วยเพื่อหวังจะขอความร้อนที่แทบไม่เหลืออยู่ของมันให้ไออุ่นมาช่วยบรรเทาความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศในร้านกาแฟใจกลางเมือง กลิ่นกาแฟจากเครื่องทำกาแฟโชยให้ได้กลิ่นหอมอย่างต่อเนื่องจากลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาและสั่งกลับออกไป น้อยคนนักจะใช้เวลาละเลียดกาแฟที่มีอย่างอ้อยอิ่ง บางทีก็อาจจะเหมือนความสัมพันธ์ในชีวิตก็ได้ ที่เพียงเดินเข้ามาแล้วก็เดินผ่านออกไปเมื่อได้รับประโยชน์ที่ต้องการครบถ้วนแล้ว ฉันคิด ฉันถอนหายใจให้กับความคิดตัวเอง กระชับผ้าคลุมสีน้ำตาลลายอาหรับผืนโปรดให้กระชับตัว เพราะรู้ว่าไม่อาจหาความอุ่นจากถ้วยกาแฟถ้วยนั้นได้อีกต่อไปแล้ว ยิ่งฟ้ากำลังมัวซัวเหมือนฝนจะลงเม็ดอย่างนี้ยิ่งพาลทำให้เครื่องปรับอากาศพ่นลมแรงมากยิ่งขึ้น (อย่างน้อยก็ในความรู้สึกฉัน) ฉันเหม่อมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ของร้าน ภายนอกจัดตกแต่งด้วยต้นไม้ดอกไม้ให้ดูร่มรื่นเย็นตา แต่ที่จริงหารู้ไม่ว่า เมื่อมองทะลุม่านไม้เหล่านั้นออกไป มันก็คือเมืองใหญ่ ๆ ที่สับสนวุ่นวาย เต็มไปด้วยมลพิษและไอเสีย ต้นไม้เหล่านี้ก็แค่ปิดบังอะไรบางอย่างอยู่ และเรา (คนที่ชอบมานั่งร้านกาแฟบรรยากาศดี) ก็กำลังหลอกตัวเองด้วยอะไรบางอย่างเช่นกัน เสียงบรรเลงเปียโนเพลง Canon ดังคลอไปกับเสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งประตูที่ส่งเสียงดังตลอดเวลา ทั้งเมื่อคนที่เข้ามาและเดินกลับออกไป เป็นเวลา 3 ชั่วโมงกับกาแฟร้อนหนึ่งถ้วยที่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนทั้งนั้น วันนี้ฉันอยากนั่งเฉย ๆ นิ่ง ๆ ไม่ต้องเจอใคร ไม่ต้องรับโทรศัพท์ใคร ไม่ต้องอ่านหนังสือเล่มไหน และไม่ต้องขับรถไปไหนทั้งนั้น แต่แล้วความตั้งใจฉันก็ไม่ได้เป็นไปตามคาดสักเท่าไหร่... "กาแฟหมดแล้ว จะรับอีกสักถ้วยไหมล่ะคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมากจากด้านหลัง ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์การคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ฉันหันไปมองก็พบหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาคุ้นเคย ไม่ใช่พนักงานร้าน ไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันนึกไม่ออกว่าเธอเป็นใครและเคยเจอเธอที่ไหน แต่ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมานานแสนนาน แต่ก่อนจะอ้าปากถามอะไรเธอออกไป พนักงานที่ร้านก็นำกาแฟของเธอมาเสิร์ฟให้ มันเป็นคาปูชิโน่ปั่นใส่วิปครีม(ราดคาราเมล) เธอยิ้มให้พนักงานร้านอย่างน่ารักและกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ ฉันรู้สึกถูกชะตาเธอแปลก ๆ แต่กระนั้นก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยเจอเธอที่ไหน เรานั่งเงียบกันอยู่สักพัก เธอดูมีความสุขกับวิปครีมและคาราเมลของเธอพอสมควร เหมือนว่าเธอจะไม่ได้สนใจฉันที่กำลังทำหน้างงงวยและประหลาดใจในหญิงสาวแปลกหน้าที่จู่ ๆ ก็เดินมานั่งด้วยกันโดยไม่ได้ขออนุญาตแบบนี้ แต่เธอก็ยังเงยหน้าจากการจัดการกับวิปครีมของเธอมาส่งยิ้มให้ฉันเป็นพัก ๆ เป็นรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร สดใส ไร้เดียงสา เป็นยิ้มที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยอีกเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังนึกไม่ออกว่าเธอเป็นใครอยู่ดี ฉันจึงปล่อยเลยตามเลยโดยไม่คิดจะถามอะไรเธออีก พลางคิดว่า การที่มีคนมานั่งเป็นเพื่อนในวันฟ้าหม่น ๆ เหงา ๆ แบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ "วันนี้อากาศดีนะ เธอว่าไหม" หญิงสาวคนตรงหน้าฉันพูดขึ้น ว่าแล้วเธอก็วางมือจากวิปครีมและคาปูชิโน่ที่หมดไปครึ่งถ้วย เอนตัวพิงกับพนักเก้าอี้สบาย ๆ ทำตัวสนิทสนมคุ้นเคยเหมือนเป็นเพื่อนเก่าแสนนานหรือไม่งั้นก็เหมือนว่าเรานัดกันไว้อย่างดิบดีในบ่ายวันนี้ "คนกินกาแฟเยอะดีด้วยล่ะ ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะมีคนเข้า ๆ ออก ๆ เยอะขนาดนี้ ถ้าความสัมพันธ์ในชีวิตมีเยอะแยะแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ รู้สึกไม่โดดเดี่ยวดี" ฉันว่าฉันเห็นหญิงสาวคนนั้นน้ำตาคลอหน่วย แววตาเต็มไปด้วยความผิดหวังในตัวฉัน แต่หยดน้ำตาก็หายไปอย่างรวดเร็ว ส่วนความผิดหวังยังส่อให้เห็นชัดทั้งดวงหน้า "ฉันเสียใจจัง" เธอพูดง่าย ๆ อย่างตรงไปตรงมา แล้วเราก็เงียบกันอยู่พักหนึ่ง วิธีการร้องไห้และกลบเกลื่อนของเธอทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอีกแล้ว แต่ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเธอเป็นใคร ฉันรู้ดีว่าที่ผ่านมา ฉันทำความสัมพันธ์หล่นหายไประหว่างทางเยอะเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยมากขนาดนี้หล่นหายไปโดยที่นึกไม่ออกแบบนี้...ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันนี่เป็นมนุษย์ที่ดำเนินความสัมพันธ์ได้ห่วยจริง ๆ! "เธอมองตัวเธอเป็นยังไงล่ะตอนนี้" เธอเอ่ยขึ้นเป็นประโยคแรกหลังจากกาแฟของเธอไม่ได้ถูกแตะต้องแต่ของฉันกลับพร่องไปกว่าครึ่งแก้ว บทสนทนายังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ในร้านกาแฟน่ารักร้านนั้น แม้ฝนจะตกพรำลงมา แต่ฉันว่ามันก็สวยดีไปอีกแบบ การกินกาแฟเย็น ไม่ได้ทำให้หนาวขึ้นสักหน่อย แต่กลับทำให้อุ่นใจเพราะได้กินอะไรที่ชอบ แต่ถึงอย่างนั้น...ฉันก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเธอเป็นใคร! รู้แต่ว่าฉันคุ้นเคยเหลือเกิน เหมือนว่าเธอเป็นฉันในอดีตอย่างนั้นแหละ... ฉันเดินไปจ่ายเงินที่เค้าน์เตอร์ "ทั้งหมดมีสามแก้วนะคะ เอสเปรสโซ่หนึ่ง คาปูชิโน่เย็นใส่วิปครีม(ราดคาราเมล)สองนะคะ" เธอยิ้มหวานมาให้ฉัน "หืมมมม?" ฉันทำเสียงสงสัยอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็มองกลับไปที่โต๊ะ ร่องรอยของกาแฟสามแก้วที่ฉันจัดการไปตลอดทั้งวัน ฉันยื่นเงินให้พนักงานสาวน้อย ยิ้มกับตัวเองที่นึกได้ว่าคงเสียรู้ให้หญิงสาวอารมณ์ดีคนนั้นแล้วแน่ ๆ พลางคิดต่อไปว่าฉันคงตาค้างไปอีกหลายวัน เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งดังขึ้นเมื่อฉันผลักประตูออกจากร้าน ฝนหยุดไปสักพักแล้ว อากาศข้างนอกกำลังสดชื่น ฉันส่ายหัวและยิ้มกับตัวเองอีกครั้ง...ในที่สุดฉันก็นึกออกว่าเธอเป็นใคร เสียใจที่ลืมเธอไปและไม่ได้คุยกับเธอนานมากแล้ว คงเพราะปล่อยให้เรื่องราวของชีวิตแสนซับซ้อนที่เอามาแบกไว้กับตัวเอง มาบดบังตัวเธอไป พลันคิดถึงบทสนทนาที่เธอถามฉันว่า "เธอมองตัวเธอเป็นยังไงล่ะตอนนี้" *หมายเหตุ : ฉากและสถานที่อ้างอิงจากจินตนาการ แต่ตัวละครทั้งสอง มีอยู่จริง.... ต้องขอโทษคนอ่านด้วยค่ะที่เขียนยาวไปหน่อย พอดีเพลินไปนิด อ่านไม่จบไม่ว่ากันนะคะ อ่านแล้วติเตียนไว้ด้วยนะคะ :) ขอบคุณผู้ร่วมเดินทางเส้นทางสายมิตรภาพเส้นนี้ด้วยกันทุกคนนะคะ สำหรับถนนเส้นต่อไป จะมาในหัวข้อที่ว่า "โลกทั้งใบ..." ค่ะ หากสนใจร่วมถนนสายมิตรภาพโรยตัวอักษรเส้นต่อไปกับพวกเรา ทำตามกติกาง่าย ๆ เหมือนเคย ดังนี้ค่ะ -ลงชื่อบอกกล่าวกันไว้ -เขียนเรื่องอะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนี้ และอัพบลอคในหมวดงานเขียน/บทประพันธ์ -อัพบลอคในวันจันทร์ที่ 28 กันยายนนี้ เวลาใดก็ได้ -เมื่ออัพบลอคแล้ว กรุณามาแจ้งอีกครั้งในบลอคของคนใดคนหนึ่ง และเราจะทำการรวบรวมลิงค์อีกทีค่ะ ย้อนอ่านโครงการ ::ถนนสายนี้...มีมิตรภาพ:: คลิกได้ค่ะ รายชื่อผู้ร่วมโครงการ ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ โดย: อุ้มสี วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:9:56:03 น.
ตอนแรกก็ว่ายาวจังนะน้องปอย
แต่อ่านไปจินตนาการไปตามที่บรรยายแล้ว ก็เพลินดีจัง แป๊ปเดียวจบแล้ว แป๊บเดียวจบ... แปลว่าน้อยไป เอาอีก จะติดตามตอนต่อไปนะคะ เร็วๆนา... อยากรู้ว่าบทสนทนาที่สาวน้อยทั้งสองคน กำลังคุยกันอยู่ จะพาไปสู่เรื่องราวที่น่าติดตามอย่างไร คิดถึงเด้อปาจ๋อย โดย: be-oct4 วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:11:30:42 น.
แวะมาหาก่อนไปพักเที่ยง
ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว หลังจากกลับจากต่างจังหวัด คิดว่าซักหลายปีคงจะดีขึ้น แต่ไม่เกิน 15 ปีคงจะดีขึ้น โดย: เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:11:54:00 น.
ตามความรู้สึกผม
ผมว่าตัวเอกกำลังคุยกับตัวเองอยู่ใช่ไหมครับ? คุยกับอีกตัวตนหนึ่งที่สดใส ที่แอบซุกซ่อนไว้ในหัวใจ ผมว่างั้นนะครับ เขียนได้อารมณ์และน่ารักทุกครั้งเลยนะครับ โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:12:53:00 น.
อ่านเพลินจริง ๆ ค่ะคุณปอย
แอบดูก่อนว่ายาว แต่พออ่านไป ยิ่งอยากรู้ ยิ่งแน่ใจ และยิ่งทึ่งหน่อย ๆ กับเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างมีเสน่ห์ชวนให้ติดตามค่ะ บางทีเราเปลี่ยนไปทุกวัน ๆ นะคะ เคยชอบอย่างหนึ่งในวันก่อน วันนี้อาจจะไม่ชอบ เคยเป็นอย่างหนึ่งที่วันก่อนไม่กล้าจะเป็น เคยคิดคนละอย่างกับวันวาน บางทีเราอาจเป็นได้หมดทั้ง คาปูชิโน เอสเพรสโซ่ หรือลาเต้ โดย: Paulo วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:13:22:54 น.
กำลังนั่งดื่มกาแฟคุยกันกับตัวเองในอดีตใช่มั้ยครับ
ภาพในอดีตมักจะดูหวานใสกว่าโลกปัจจุบันนะครับ แต่ถึงปัจจุบันจะหาความหวานได้น้อยนิด แต่คุณค่ามันก็เพิ่มขึ้นนะครับผม ปล. อัพบล๊อกร่วมโครงการแล้วเหมือนกันนะครับ โดย: Unravel วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:14:37:49 น.
หวัดดีค่ะ..ปอย
แสดงว่าแจงมาถูกทางแฮะ ตั้งแต่มีผู้หญิงมานั่งด้วย แล้วคุณปอยบอกว่าไม่รู้จัก เดาไว้เลย..สงสัยเป็นปอยอีกคน เค้าจาซื้อหวย..จะได้ถูกบ้าง เอาหล่ะ..มาเข้าเรื่องดีกว่า อย่างนี้ เขาเรียกว่างานเขียนจิตวิยา..หรือเปล่าเอ่ย มันเรียบเรื่อย..ไม่ต้องใช้ฉากอารมณ์รุนแรง แต่มันเข้าถึงใจนะคะปอย..ให้ยอ้นมองตัวเอง หมั่นไส้ตัวเองนิดหน่อย.. ดัน(เสือก)รู้ก่อน..ว่าอีกคนเป็นใคร เลยไม่ได้ลุ้นในส่วนนั้น..แต่ชอบ ในส่วนที่ปอยเขียนงานเขียน..ช่วงหลังๆมานี้ มันได้ข้อคิดจากเรื่องราวอยู่เรื่อยเลย.. ปล.ปอยเขียนนิยายได้เลยนะนี่ ประโยคสนธนา..แต่งได้ยาวไม่มีติดขัด พริ้วมาก โดย: nikanda วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:15:16:11 น.
สวัสดีจ้า น้องปอย..
อ่านแล้วน่ารักจ้ะ..น้องต้องเป็นปอยติสต์แน่ๆ..? ถึงโลกนี้จะรุนแรงกับเราแค่ไหน.. สิ่งที่เราต้องทำ คือรักษามุมมองที่ดีต่อโลกใบนี้เอาไว้. เมื่อไหร่ที่เราเสียมันไป.. แม้วันที่โลกสดใส.. โลกของเราก็ยังมัวหม่น.. แม้เราจะแสร้งยิ้มให้โลก.. โลกก็จะตอบแทนเรา ด้วยการมอบความรู้สึกที่ดีขึ้นแก่เรา.. ไม่เชื่อลองดู... แล้วเจอกันจ้า.. ปล.พี่หาหนังสือได้ห้าเล่มแล้ว.. พรุ่งนี้วันหยุด จะไปส่งให้จ้า.. เดี๋ยวขอหาที่อยู่ห้องสมุดก่อน.. โดย: ต๊ายตาย..นี่มัน..!!! (อสัญแดหวา ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:16:19:47 น.
มาชิมกาแฟบ้านนี้ครบทั้ง3แก้ว โดยไม่รู้สึกว่ามันมากจนเกินไป เพราะการได้คุยกับตัวเองในบางครั้ง สามารถเรียกสติและสิ่งที่หลงลืมกลับคืนมาได้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ให้แง่คิดที่ดีด้วยค่ะ โดย: pinkyrose วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:18:20:38 น.
เมื่อคอนบ่าย เจอคุณก๋า พูดเรื่องกาแฟ
มาตอนค่ำมาเจอกาแฟอีกถ้วย หรือว่าถ้วยเดียวกัน คืนนี้นอนตาค้างแน่เชียว ยาวจัง อ่านเพลิน นักเขียนมืออาชีพเลยคุณ ขอไปหม่ำข้าวก่อนนะคะ จะมาอ่านต่อ อ้อ ขอแอดไว้เป็นเพื่อนก่อนน้า แอมอร โดย: peeamp วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:14:52 น.
สวัสดีค่ะพี่ปอย
555 มาซดกาแฟ ให้หมดถ้วย และก็แอบคิดอยู่ว่า คุยกะตัวเองแน่เลย แต่คุยแบบเห็นภาพแบบนี้ น่ากลัวๆ กลัวหลอนค่ะ ไม่ว่าอะไรจะผ่านเข้ามาในชีวิต สิ่งหนึ่งทีไม่ควรละเลย คือ ศรัทธาในตัวเอง ส่วนกาแฟ ที่บ้านหนู ตอนจบเป็นไงไม่รู้ ไห้คนอ่าน คิดเองดีกว่า 5555 โดย: แม่ภูมิ (Artagold ) วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:16:32 น.
โทษทีวันนั้น ไม่ค่ยอได้คุยกันเลย พอดีรีบไปด้วยแหละ ไว้วันหลังนัดเจอกันที่มหาลัยเนอะ จะได้คุยกัย อัพเดทๆๆ
ปล. เดี๋ยวกลับมาอ่าน ปล. 2 มะนิวแถลงข่าวแล้ว พี่สุดแสนช้ำใจ สมาชิกคนสุดท้ายในกลุ่มที่ยัง...โสด แง๊ โดย: แอบชอบ คห. ข้างล่าง วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:19:18:00 น.
ดีจ้า ...
ทุกอย่างที่น้องปอยเขียนมา .. พี่ว่ามันทำให้เรามอง ภาพออกมาได้แบบชัดแจ้งเลยอ่ะค่ะ พี่ไม่รู้ว่างานเขียน แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร จำได้ว่ามันมีศัพท์อยู่บ้าง เหมือนกันแต่จำไม่ได้จริงๆ เพราะว่าอ่านแล้วมันทำให้ เหมือนฉากหนึ่งในละคร .. เรียกว่าอ่านแล้วอินสุดยอดเลยค่ะ พี่เองเขียนไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เพราะว่าอยากเขียน แบบสั้นๆ แล้วเหมือนต่อยหมัด ... แต่ว่ายังงงว่ามันตรงประเด็น หรือเปล่าหน่อย ฮี่ๆ สบายดีนะคะ โดย: JewNid วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:20:41:04 น.
งานเขียนชิ้นนี้จะบอกว่ายังไงดีหละ..
พี่ไม่ชอบอ่านหนังสือ และ ก็ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ.. แวบแรกที่มา Blog นี้..โหน้องปอยเขียนยาวที่สุดเลย.. เดี๋ยวค่อยแวะมาอ่านดีกว่า.. พอทำงานเสร็จเลยแวะมาอ่าน..รู้สึกเสียดายว่าเราทิ้งผลงานดีๆอย่างนี้ได้ไง.. ถ้าพลาดไปคงเสียดายมากๆแน่ๆเลย งานเขียนแบบนี้เป็นอีกแบบที่ทำให้ผุ้อ่านติดตามได้จนจบ.. เพราะอยากรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร.. อ่านมาจนจบ..จับใจความได้ว่า..เธอผู้นี้ต้องน้ำหนักตัวขึ้นและนอนไม่หลับแน่ๆเลย ก็แหม..เล่นกาแฟไปตั้ง 3 แก้วแหนะ..อิอิ โดย: Little Knight วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:21:10:53 น.
ชอบจังค่ะคุณแจง
ตอนแรกเห็นยาว ขี้เกียจนิดๆ แต่พออ่านได้ซักพัก ติดเลยค่ะ สุดท้ายก็จบแถมมีทวนอีกต่างหาก อ่านแล้วรู้สึกว่าได้ทบทวนเรื่องราวของตัวเองมากขึ้นเลยค่ะ เรื่องราวในแง่ของความสัมพันธ์เป็นอะไรที่ลึกซึ้งเสมอค่ะ ชอบมากๆเลยค่ะคุณแจง อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ โดย: บุยบุย วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:21:41:50 น.
เป็นเรื่องยาวจริงๆ ด้วยค่ะ อ่านไปได้นิดนึงชักง่วงไม่ใช่ไม่สนุกนะคะ แต่ได้เวลานอนแล้ว ขอเป็นมาอ่านต่อพรุ่งนี้ช่วงค่ำดีกว่าค่ะ
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:23:13:10 น.
คุณปอย ชอบค่ะเขียนยาวถูกใจใช่เลย
เดาได้ตอนกลางๆ เรื่องว่าน่าจะเป็นตัวเอง เอสโปรสโซ กับ ตัวเองที่เป็นคาปูชิโน่ใช่ไหม แต่ว่าการเดาเรื่องได้ไม่ได้ทำให้ความน่าติดตามลดลงนะคะ เพราะว่าเสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่ความละมุนละไมของประโยค และวิธีคิดของหญิงสาวค่ะ คิดว่างั้นนะคะ อิอิ ป.ล.ขอลิ้งค์มั่งสิคะ หรือส่งให้แล้วก็ไม่รู้ อิ อีกรอบ โดย: BeCoffee วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:23:14:15 น.
ลืมถามค่ะว่าหนังสือที่รับบริจาคจะหมดเขตส่งวันไหนคะ จะได้รีบไปส่งให้น้องๆ ได้อ่านกันค่ะ
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:23:15:22 น.
สวัสดีค่ะน้องปอย เป็นครั้งแรกที่ตามมาอ่านต้นกำเนิดของถนนสายนี้ ขอชมว่าเขียนและแต่งได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ เพื่อนบล็อกหลายท่านมีความสามารถทางด้านการเขียนที่น่าทึ่งจริง ๆ
"เธอมองตัวเธอเป็นยังไงล่ะตอนนี้" "อืมมม...ไม่รู้เหมือนกัน ฉันไม่ได้ถามตัวเองมานานแล้วนะ" "ก็ฉันถามเธออยู่นี่ไง" คนเดียวกันนั่นเอง ^^ โดย: prunelle la belle femme วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:1:04:44 น.
นกร้อง จิบบิบ จิบบิบ
ปลุกเราจากที่นอน ตื่นดีกว่า อรุณสวัสดิ์ค่ะ น้องตุ๊บตั๊บ แอมอร โดย: peeamp วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:6:01:32 น.
ไม่เห็นยาวเลย
อืมมม.. มีสัญลักษณ์เยอะซะจนไม่แน่ใจว่าเข้าถึงหรือเปล่า . . . กาแฟสองชนิดนี้..พี่ว่ามันเคยเทผสมกันไหม? ไม่รู้ว่ากาแฟนี้สื่อถึงบางสิ่งที่ตรงกันหรือเปล่า ว่าแต่..ตัวละครมีสองคนหรือคนเดียว? โดย: สาวลาว IP: 203.131.211.154 วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:7:30:16 น.
สวัสดีค่ะหนูปอย
มาแวะทักทายสาวน้อย แล้วขอชิมกาแฟบ้านนี้สักถ้วยนะค่ะ กาแฟ ...จากใจ... โดย: ชีวิตมีลีลา วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:8:33:10 น.
สวัสดีคุณปอย แวะมาทักก่อนกาแฟแก้วถัดไป ร้านแม่ผมเขียวที่แฝงตัวอย่างเงียบเชียบนั้น ดูสุขดี แต่ในมุมมองของเพื่อนอีกกลุ่มที่มี ก็รู้สึกเสียดาย ความเก่าขลัง ความเคร่งขรึม แล้วยังประวัติความเป็นมา หากแต่เรามัวเก็บเก่า นานไปก็ใช่ว่าจะมีใครเห็นค่า จริงไหม หากแวะไปยามค่ำคืนของวันศุกร์และเสาร์ ลองเงยหน้าขึ้น มองด้านซ้ายที่เป็นระเบียงตากลม โชคดีหรือโชคร้าย เราอาจจะได้สบตากันก็เป็นได้นะคุณนะ ส่วนชั้นสองเคยขึ้นไปนั่งหลบลมฝน ยามสุราพร่ำ ก็ได้เห็นว่าเป็นคล้ายแกลอรี่ แต่ไม่เห็นมีงานแสดง เลยไม่แน่ใจว่า จะเป็นอย่างไรแน่ หากสนใจคงต้องถามพนักงานเอา แม้จะชอบกาแฟเพียงใด ..หัวใจก็ยังชอบบรรยากาศสุรา โดย: inmemoir วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:9:33:20 น.
แวะมาทักทายครับ
แอบมายกมือด้วยอีกคน เห็นตอนแรกแอบบ่นเหมือนกัน ยาวอ่ะ แต่ยังไงก้อ่านอยู่แล้ว อ่านไปเรื่อยๆเพลินอ่ะครับ ชอบ พี่ปอยเขียนเก่ง ปล. ผมว่าแต่ละคนก็มีกาแฟประจำตัวครับ ต่างจิตต่างใจ อิอิ โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:10:11:47 น.
คิดถึงบล็อคเดิมมากๆ ก็ไม่อยากทิ้งไปเพราะเป็นจุดเริ่ม
ที่เราได้เล่นบล็อค ผมคิดว่าจะอัพบล็อคในชื่อนี้ต่อไป ผมเห็นบล็อคของผมก็นึกถึงเพื่อนเก่าสมัยเล่นบล็อคใหม่ๆ เม้นท์วันนึงมากกว่า 10 เม้นท์ เดี๋ยวนี้แทบจะมีไม่ถึง 10 เลย ... สงสัยไปเล่นอย่างอื่นกันหมด มีความสุขมากๆ นะครับ โดย: เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:12:04:14 น.
พี่ไม่ได้อ่านเรื่องแบบนี้มานานแล้ว อ่านมากแล้วมึน...แบบเริ่มแก่แล้วสมองไม่ค่อยสั่งการน่ะ...
น้องปอยเขียนได้ลึกซึ้งและมีความหมายดีจัง อ่านแล้วไม่รู้สึกว่ายาวเลย สงสัยพี่คงต้องหาพี่เวลานั่งมองตัวเองบ้างแล้วล่ะว่าเป็นยังไงตอนนี้ แต่สงสัยคงจะเป็นเอสเปรสโซ่...ขม ดำ ผสมกับคาปูชิโน่..อ้วนแน่เลย โดย: narellan วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:23:52:51 น.
สวัสดีค่ะ แวะมาบอกว่ายินดีค่ะถ้าช่วยพอจะช่วยอะไรได้บ้าง ด้านความเป็นอยู่อะไรเทือกนี้ จะถนัดกว่าแนววิชาการนะคะ หุหุหุ
เห็นว่าเค้ามีสมาคมนักเรียนไทยในฝรั่งเศสอยู่ อันนี้น้องปอยเองก็คงทราบแล้ว ก่อนไปขอชมหน่อยนะคะ น้องปอยเป็นสาวเก่งที่รักเรียน รู้สึกว่ามันดีจังเลยอ่ะค่ะ ^^ โดย: prunelle la belle femme วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:1:51:59 น.
แวะมาบอกข้างๆถ้วยกาแฟว่า..
พี่ส่งหนังสือไปให้แล้วนะครับ.. เป็น แฮรี่ ภาค 4-5 อย่างละเล่ม ลอร์ด ภาคแรก 1 เล่ม อื่นๆอีก สี่ห้าเล่มจ้า.. หวังว่าคงได้รับเป็นอย่างดี. โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง.. (อสัญแดหวา ) วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:16:29:02 น.
สวัสดียามค่ำคืนวันพุธค่ะน้องปอย... ไม่ได้แวะมาเสียนาน เข้าใจว่าน้องปอยกำลังเตรียมตัวจะไปเรียนต่อ... ดีจังค่ะ จะไปต่อโทนิติฯ หรือเปล่าเอ่ย... ตอนจบตรีพี่เคยคิดจะต่อโทกฎหมายนะคะ แต่พอไปดูสถานที่เรียนแล้วรู้สึกว่าสองจิตสองใจ แล้วบังเอิญพี่ไม่ค่อยรักงานด้านนี้ด้วยอ่ะค่ะ ก็เลยตัดสินใจไปทางเอ็มบีเอดีกว่า... แต่กฎหมายก็เป็นพื้นฐานที่ดีมากนะคะ ทำให้เรารู้จักคิดอย่างมีตรรกะ มีความรอบคอบอย่างเป็นเหตุเป็นผล...
...ไปเมื่อไหร่อย่าลืมบอกกันด้วยเน้อ... โดย: Devonshire วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:20:33:43 น.
สวัสดีค่ะพี่ปอย
ข้าวเหนียวเพิ่งได้รับใบตอบรับวันนี้เองค่ะ หนังสือถึงก็ดีใจค่ะ ที่ได้ช่วยเหลือน้อง ๆๆๆๆ ว่าแต่บรรดาเพื่อน ๆๆๆ ของข้าวเหนียวอ่ะค่ะ อยากจะส่งหนังสือให้พี่ปอยอีก แต่หนังสือจะเป้นหนังสือของเด็ก อ่ะค่ะ แต่ก็น่ารัก และมีประโยชน์นะค่ะ เหมาะสำหรับให้เด็กอ่านคลายเครียดอ่ะค่ะ ไม่ทราบว่าถ้าเป็นหนังสือไม่ใช่ที่พี่ปอยระบุมา พี่ปอยจะรับหรือเปล่าค่ะ.... ข้าวเหนียวก็ประชาสัมพันธ์กะเพื่อน ๆๆ ในบล็อคเดี๋ยวคงเข้ามาสอบถามพี่ปอยอ่ะค่ะ ว่ามีหนังสืออะไรบ้าง เพราะข้าวเหนียวก้จำไม่ได้ จำได้แต่แฮรี่พอตเตอร์ค่ะ อิอิ ................................................................ ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนี้อยู่ในตลาดเตาปูนค่ะ พี่ปอย เวลาพี่ปอยผ่านมาเลยไม่เห็นเพราะร้านเค้าอยู่ในตลาดเลยค่ะ ว่างๆๆ พี่ปอยลองมาชิมน่ะค่ะ อร่อยดี คืนนี้ขอให้พี่ปอยฝันดีนะค่ะ ปล......เรื่องกาแฟเนี๋ย ใช่ที่ไอซ์คุงเข้าร่วมโครงการด้วยใช่ไหมค่ะ หุหุ เห็นไอซ์คุง ก็อัพเรื่องการแฟเหมือนกันค่ะ ว่าแต่เดี่ยวข้าวเหนียวขออ่านของพี่ปอยก่อนน่ะค่ะ ยังไม่ได้อ่านเลย อิอิ โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:22:13:36 น.
ตะแรกคิดว่าเป็น "ฉัน" ภาควัยเยาว์ซะอีกครับ ที่แท้เป็น "ฉัน" ภาคซ่อนอยู่ลึกๆ นี่เอง
นานๆ ได้คุยกับตัวเองแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ (แต่ห้ามพูดเสียงดัง เดี๋ยวคนอื่นมอง อิๆ) โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:10:01:51 น.
แวะมาดูหัวข้อว่าจะพอมีเวลาและความคิด
บ้างไหมอยากเขียนเสมอเลยครับ แต่ไม่ ค่อยมีสมาธิเขียน เจ้าหลานตัวที่เราจะบาบีคิววันนั้นอ่ะ มานถาม ถึงคุณปอย เหอๆ สบายดีอยู่มั้ยครับ พี่แป๋งกลับมาแล้ว สงสัย งานยุ่งหัวฟู ไม่มีเวลาคุยกันเลย รักษาสุขภาพนะครับ โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:17:35:07 น.
ได้รับหนังสือแล้วหรอครับ
เรื่องของที่ระลึกไม่เป็นไรหรอกครับ แบบว่าได้ทำบุญให้น้องๆ ก็ดีใจแล้ว ค่าเฉลี่ยประเทศไทยจะได้มีคนอ่านหนังสือเกินปีละ 3 บรรทัดเสียที อิอิ โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:19:37:05 น.
สวัสดียามเช้าครับน้องปอย
28 นี้พี่ก๋าไม่อยู่ ไปเชียงรายครับ แต่อาจจะอัพบล้อกไว้ อิอิอิ ไม่พลาดร่วมโครงการแน่นอน โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2552 เวลา:7:06:24 น.
ปอยของพี่ไปไหนหนอ
คิดถึงๆ เค้ามาทานกาแฟตะเองไปหลายรอบแล้วนะ นอนไม่หลับ... ตาแข็ง โฮะๆๆๆๆ ตาแข็ง โดย: be-oct4 วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:8:26:30 น.
ได้รับการ recommend จากใครบางคนให้เข้ามาชม
ภาพงามจริงๆ ไว้จะแวะมาอีกนะ โดย: loveseatstudio IP: 124.122.25.247 วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:18:10:59 น.
ข้าวเหนียวมาส่งพี่ปอยเข้านอนค่ะ คืนนี้ฝันดีนะค่ะ
ว่าแต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนพี่ปอย อย่าลืมดูแลตังเองเยอะ ๆๆ นะค่ะ ประเดี๋ยวไม่สบายแล้วเด็ก ๆๆ จะคิดถึงคุณครูพี่ปอยเอาน้าาาส์ โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam ) วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:22:47:28 น.
|
บทความทั้งหมด
|
ต้องใช้สมาธิพอสมควร เพราะตอนนี้อ่านอยู่ที่ห้องทำงานรวม ว่าแล้วก็ค่อนข้างเสียวหลัง 555
กลับบ้านแล้วจะแวะมาอีกทีนะคะ