เขา...คนนั้น...บนเส้นคั่นเวลา...
ในชีวิตในแต่ละวันที่ผ่าน เราได้รู้จักคนมากมาย และก็มากขึ้นทุก ๆ วันด้วย มีผู้คนผ่านเข้ามาเพื่อให้เราได้ทำความรู้จัก และก็มีเหมือนกันที่ผ่านเข้ามาเพื่อที่ทำความรู้จักกับเรา
ฉันว่าการที่เราได้รู้จักผู้คนมากขึ้นในแต่ละวันของชีวิตนั้น เป็นเรื่องที่น่ายินดี เหมือนกันที่ฉันได้รู้จักกับเธอ เพราะทฤษฎีที่ว่า "โลกกลม" จึงทำให้เรามีโอกาสได้มาพบกัน แม้เพียงแค่เวลาไม่นาน
สองปีแล้ว แต่ฉันยังจำได้ดีกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ระหว่างเราสองคน มันเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำนะสำหรับฉัน แต่กับเธอแล้วฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าเธอจะจำอะไรได้บ้างรึเปล่า...
ในวันที่หัวใจของฉันไม่มีมีพันธนาการใด ๆ เป็นช่วงเวลามี่หัวใจว่างเปล่า เธอได้ผ่านเข้ามาในชีวิต และก็มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้ฉัน อดคิดไม่ได้ว่าเธออาจจะเป็นคน ๆ นั้นรึเปล่าที่เจ้าบุพเพ ชักพามา

...เชียงราย... ในวันธรรมดาวันหนึ่ง แต่ฉันว่าวันนี้ออกจะพิเศษไปกว่าทุก ๆ วัน ก็ตรงที่ ฉันได้เดินทางมาที่นี่ เชียงราย ที่ที่เธอได้พาตัวเองมาอยู่ซะไกลขนาดนี้ ฉันยังจำคำพูดของเธอได้ดี ที่เธอเคยบอกไว้
"ถ้ามาเชียงรายเมื่อไหร่ โทรบอกนะแล้วจะพาเที่ยว"
ฉันยังจำประโยคนี้ได้นะ ที่เธอบอกไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งมาให้ ก่อนที่เธอจะย้ายมาทำงานที่นี่
กาแฟ กับขนมอร่อย ๆ ที่เธอพามากิน รสชาติกาแฟ ที่เหมือนกับกาแฟธรรมดาทั่ว ๆ ไป ออกจะขมนิด ๆ แต่ฉันว่ามันมีความหวานนิด ๆ นะ หรือเพราะคนตรงหน้ารึเปล่านะ ที่ทำให้อะไรดูจะหวานไปซะหมด
"เราอยู่ไกลกันนะ แต่มันคงไม่ไกลเกินกว่าที่เราจะคิดถึงกันหรอกนะ" เธอบอกเอาไว้ ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน เราไกลกัน ... แต่ความคิดถึงเรายังส่งถึงกันอยู่เสมอ
แต่วันนี้... วันที่เวลาได้ผ่านไปแล้วถึงสองปี สองปีสำหรับการรอคอยของฉัน (คนเดียว) รึเปล่า... ที่ยังคิดว่า ความห่างไกล ไม่ใช่อุปสรรคอะไรเลยสำหรับฉัน แต่สำหรับเธอฉันไม่แน่ใจ
ว่าเธอยังคิดอย่างนั้นอยู่รึเปล่า
วันนี้วันที่เธอได้หายไปจากชีวิตฉันแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน... เธอเงียบหาย... ขาดการติดต่อไป ฉันไม่รู้เพราะอะไร เพราะฉัน เพราะเธอ หรือเพราะเหตุผลอะไร
เพราะเวลามันเดินไปข้างหน้า เวลาเดินย้อนหลังไม่ได้ เพราะอย่างนี้รึเปล่า ที่อะไรก็ตามที่มันเคยผ่านเข้ามาในชีวิตเรา มันก็สามารถผ่านเลยไปได้เหมือนกัน ใช่ว่าสิ่งนั้นจะอยู่กับเราตลอดไป
คงเหมือนกับเธอได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน ในช่วงเวลาหนึ่ง ได้ฝากอะไรไว้มากมายเหมือนกัน ในแง่มุมที่งดงาม ทำให้ฉันได้รู้จัก ความรัก ทำให้ฉันได้รู้จัก การรอคอย และสุดท้ายก็ได้รู้จัก ความผิดหวัง
แต่ฉันก็ยังถือว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ ที่ครั้งหนึ่งเธอได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน ทำให้ใครบางคนมีคนให้คิดถึง ไม่เหงาอีกต่อไป ทำให้โลกเป็นสีชมพูได้ ทั้งที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นไปได้ ทำให้ใครบางคนกลายเป็น เด็กหญิงมานะ เดินทางไกลคนเดียวไปถึง เชียงราย ได้ ทำให้ใครบางคนขยันที่จะส่ง sms กับประโยคเชย ๆ ที่ว่า รัก และ คิดถึง
แต่วันนี้ฉันอยู่กับความจริงที่ว่า เธอได้หายไปจากชีวิตฉันแล้ว ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่า เธอหายไปจากชีวิตฉันจริง ๆ รึเปล่า... หรือเพียงแค่เวลาช่วงหนึ่งเท่านั้น...
หรืออาจเพราะทฤษฎี โลกกลม ที่ครั้งหนึ่งจนทำให้เราได้มีโอกาสเจอกัน และก็ทำให้เราจาก แต่ก็แอบหวังเล็ก ๆ เหมือนกันนะ ว่าทฤษฎี โลกกลม อาจจะหมุนให้เธอกับฉันกลับมาเจอกันอีกก็ได้ แล้ววันนั้นเธอยังจะจำคนคนนี้ได้รึเปล่า
ปล. ยังคิดถึงเธออยู่นะ และยังจำคำพูดของเธอได้ดี "เราอยู่ไกลกันนะ แต่มันคงไม่ไกลเกินกว่าที่เราจะคิดถึงกันหรอกนะ"
Create Date : 25 พฤษภาคม 2552 |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2552 22:41:41 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1072 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:51:57 น. |
|
|
|
โดย: nikanda วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:52:53 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:53:18 น. |
|
|
|
โดย: Sweety PB วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:39:54 น. |
|
|
|
โดย: Sweety PB วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:57:53 น. |
|
|
|
โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:37:00 น. |
|
|
|
โดย: กระปุกกลิ้ง IP: 203.150.232.78 วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:48:44 น. |
|
|
|
โดย: (@-@) (ตาพรานบุญ ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:05:44 น. |
|
|
|
โดย: Paulo วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:21:58 น. |
|
|
|
โดย: Sweety PB วันที่: 29 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:06:47 น. |
|
|
|
โดย: บุยบุย วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:37:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
จึงทำให้ช่วงเวลาหนึ่งๆ ในชีวิตเรามีค่าเสมอ
รวมถึงผู้คนที่ผ่านเข้ามาในช่วงเวลานั้นๆ
แม้ว่าอาจจะผ่านเขาเพื่อจากไป
แต่ฉันกลับเชื่ออีกมุมหนึ่งว่า
เราจากกันไปเพื่อกลับมาพบกันอีกครั้ง
บนเส้นทางเดิมที่เคยใช้คั่นเวลา
แต่ความคิดถึงยังเดินทางผ่านเส้นคั่นนั้นมาได้
ความรักเป็นของเรา
เก็บไว้กับตัวเอง สักวันฉันจะมอบให้เธอ
อีกครั้งหนึ่ง
แต่อ้อ และ ตัวอ้อนเอง
.......
เขียนดีค่ะอ้อ โดนใจจังวันนี้