เมื่อต้องกลับไปหาข้อมูลเหมือนนักเรียนอีกครั้ง
หนังสือเล่มใหญ่จบไป
หนังสือเล่มเล็กก็มาจ่อคอหอย
วิถีเปลี่ยน ผู้คนเปลี่ยน แต่...ความเก่าและเก๋าของบก.ยังอยู่
ในขณะที่ผู้คนอ่านหนังสือกันน้อยลง
สมาธิสั้นกันมากขึ้น...การจะเอารายละเอียดด้านประวัติศาสตร์
ศาสนา โบราณคดีและวีรบุรุษ จับมารวมกันแล้ว
ไปวางบนชั้นหนังสือ...
ถ้าคนไม่สนใจจริงๆ พิมพ์ร้อยเล่ม 2 ปีก็คงขายไม่หมด
นอกจะจะทำเป็นรูปแบบละเม็งละคร
เหมือนแม่เจ้าโสดายาที่ช่อง 3 กำลังออนแอร์อยู่นี่
ที่สำคัญ...เมื่อเป็นรูปเล่มเผยแพร่สู่สาธารณะชน...
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...ข้อเท็จจริงที่ถูกต้อง
ยิ่งโลกหมุนเร็วเท่าไหร่...การสื่อสารส่งให้กันไวมากขึ้นเท่าไหร่
ความถูกต้อง ชัดเจนยิ่งลดหายไปเหมือนเงาตามตัว
ไม่อย่างงั้น คงไม่มีรายการ "เช็คให้ชัวร์ก่อนแชร์"
หรือ "อย่าแฉถ้าไม่ชัวร์"
เพราะถ้ามั่ว ๆ อาจโดนฟ้องไม่รู้ตัวก็ได้
จิตสำนึกในการทำงานเป็นสิ่งสำคัญที่ทีมเราคิดถึง
และค่อนข้างกังวลมาก ๆ ซึ่ง...
ความคิดนี้อาจจะไม่ได้เกิดกับทุกคน
แต่สำหรับเรามันมีอิทธิพลมากจริง ๆ
การหาข้อมูลให้รอบด้าน เหมือนทำงานวิจัย
มันกินพื้นที่ชีวิตในแบบที่เรายอม
เพราะงานออกมาไม่ดี สู้ไม่ทำเลยดีกว่า
จริงอยู่...เรื่องราวทางประวัติศาสตร์
มันอยู่ที่ใครเป็นคนเขียน
การศึกสงคราม มีฝ่ายเสียเปรียบและได้เปรียบ
มีฝ่ายแพ้และชนะ
ผู้เขียนประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่คือฝ่ายชนะ
เหมือนคนตัวใหญ่และคนตัวเล็กสู้กัน
ถ้าคนตัวใหญ่กว่าชนะ...ใครจะไปยอมรับ
ว่าเรารังแกคนไม่มีทางสู้
ถ้าคนตัวเล็กชนะ...ใครจะไปบอกลูกหลานว่า
ใช้กลยุทธการโกงในทุกรูปแบบเพื่อความอยู่รอด
บางครั้ง #ความจริงก็ไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียว
แต่ก็นั่นแหละ...ในเมื่อเงื่อนไขในชีวิต
มันมีองค์ประกอบให้ต้องทำ ก็ต้องทำ
เมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ออกมาดีที่สุด
ถูกต้องครบถ้วนรอบด้านที่สุด
นักวิชาการที่เรารู้สึกว่าน่านับถือท่านหนึ่ง
คือ อาจารย์ชุ่ม ณ บางช้าง
เพราะเคยอ่านผลงานของท่านหลายชิ้น
ในยุคที่สาธารณูปโภคมีอย่างจำกัดจำเขี่ย
ไม่ต้องพูดถึงยุค internet 4G 5G หรอก
น้ำ ไฟฟ้า การคมนาคม ยังไม่โอเคกว่านี้
ท่านก็ยังดั้นด้นค้นหาเรื่องราวประวัติศาสตร์
ของบุคคลและสถานที่ต่าง ๆ
และถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านั้นออกมา
อย่างละเอียดลึกซึ้ง ชัดเจนและตรงไปตรงมา
นับว่าเป็นอีกหนึ่งท่าน ที่เรายึดเอาเป็นแบบอย่าง
ในทุกการทำงานที่ต้องรับผิดชอบ
ทำให้ดีที่สุด มันก็จะผิดพลาดน้อยที่สุด
แต่ถ้าไม่ผิดพลาดเลย มันคือความพยายามที่สำเร็จ
Create Date : 24 ตุลาคม 2563
Last Update : 24 ตุลาคม 2563 12:51:24 น.
Counter : 1311 Pageviews.
7 comments
Share
Tweet
มิถุนายนไปสระบุรี
tanjira
(1 ก.ค. 2568 17:45:32 น.)
ฝันหรอ?
nonnoiGiwGiw
(1 ก.ค. 2568 11:13:47 น.)
บ้านครูช่วงสโลว์บาร์ คาเฟ่แนววินเทจสวย ๆ ที่พัทลุง
sawkitty
(1 ก.ค. 2568 15:37:59 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 379 : เรื่องที่มักเข้าใจผิด
The Kop Civil
(25 มิ.ย. 2568 15:27:14 น.)
ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณอุ้มสี
,
คุณกะว่าก๋า
,
คุณtuk-tuk@korat
,
คุณtoor36
,
คุณสายหมอกและก้อนเมฆ
เห็นด้วยเลยค่ะ
เจิมบอก
โดย:
อุ้มสี
วันที่: 24 ตุลาคม 2563 เวลา:15:09:54 น.
ช่วงนี้พี่ก๋ากลับมาอ่านหนังสือเยอะมาก
ค้นเล่มเก่าๆที่เคยซื้อไว้
เอาออกมาอ่านอีกรอบครับ
ส่วนประวัติศาสตร์นี่
คุยกับหมิงสนุกเลย
ตอนนี้เด็กรุ่นใหม่
เขามีชุดความชเื่อที่ไม่เหมือนคนรุ่นเก่าแล้ว
แลกเปลี่ยนความคิดกัน
สนุกดีครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 24 ตุลาคม 2563 เวลา:18:08:57 น.
ประวัติศาสตร์นี่ อ่านไป อ่านไป ก็รูสึกว่าความรู้ที่มีอยู่มันช่างน้อยเสียเหลือเกิน
ที่ยังไม่รู้ มันอักโขนัก
โดย:
tuk-tuk@korat
วันที่: 24 ตุลาคม 2563 เวลา:20:52:46 น.
ยุคนี้เป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร เรามีข้อมูลข่าวสารเยอะมากจริงๆ ครับ เรียกได้ว่าแทบล้นเลย เพียงแต่เราได้รับมามันอาจจะต่างกันในแต่ละชุดข้อมูล เราต้องนำมาวิเคราะห์และตั้งข้อสงสัยในแต่ละแหล่งข้อมูล ก็เท่านั้น มีคำกล่าวว่า
"ถ้าคุณไม่รู้ประวัติศาสตร์ก็ตาบอดข้างหนึ่ง แต่ถ้าคุณเชื่อประวัติศาสตร์ไม่มีข้อกังขาคุณตาบอดสองข้าง"
โดย: คุณต่อ (
toor36
) วันที่: 24 ตุลาคม 2563 เวลา:22:20:30 น.
สวัสดียามเช้าครับน้องไผ่
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 25 ตุลาคม 2563 เวลา:6:58:20 น.
อนุโมทนาบุญด้วยนะครับน้องไผ่
ความตายเป็นเรื่องไกลตัวสำหรับคนอายุยังน้อย
แต่พออายุมากขึ้นๆ
ข่าวที่รับรู้
ไม่ใครก็ใครจากไปเรื่อยๆครับ
โควิดในครั้งนี้
พี่ก๋าว่ามันก็ให้บทเรียนอะไรเราเยอะเลยนะครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 25 ตุลาคม 2563 เวลา:17:30:05 น.
เห็นด้วยกับหลายๆ ประโยค หลายๆ บรรทัดเลยครับ
โดย: fevestival (
สมาชิกหมายเลข 6023213
) วันที่: 31 ตุลาคม 2563 เวลา:1:13:39 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
Kom-phai.BlogGang.com
คมไผ่
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
?
]
บทความทั้งหมด
สว.แอนด์เดอะแก๊งค์
เมื่อต้องกลับไปหาข้อมูลเหมือนนักเรียนอีกครั้ง
บล็อคเปลี๋ยนไป๋...แต่เรายังเปลี๊ยนต๋ามไม่ไหว
กลับมาแบบงงๆ
วีรกรรมหลานชายตัวเสบ
ศัพท์เฉพาะ...ที่ไม่เคยลืม
บันทึกการเรียนรู้ 5...My home
บันทึกการเรียนรู้ 4...ไก่ไม่ขัน ตะวันไม่ขึ้น
บันทึกการเรียนรู้ 3...คืนวันอาทิตย์
บันทึกการเรียนรู้ 2
บันทึกการเรียนรู้(มั่ง...เอาตามเด็กน้อย)
Thank you บล็อค...
แว๊บแป๊บนึงค่ะ
Queen of wedding Cake
ความขี้เกียจช่วยไว้แท้ๆ
หลอน...
ยังไงกันแน่นะ
มีขี้เกียจบ้างอะไรบ้างรับปีใหม่นิดนึง
น้ำพริก "โถ" แรกในชีวิต ฮ่าๆๆ
เลซี่เดย์
เรียนรู้ภาษามนุษย์ต่างดาว...
โลว์เทคฯ....
วันนี้ "ไค่" ขึ้น
เบื่อ
หมานิสัยเสีย หึหึ
ผีขี้เกียจเข้าสิงสู่
เก็บกดเลยขออัพอีกเพจ อิอิ
โผล่แพล๊บๆ
วิงวอนเทพเจ้าเตาไฟให้ "หน้าแตก"
เอาให้คุ้ม
ลืมวันลืมคืน
ฮัดชิ่ว...
วันฝนตก...
ผิดคิวแล้ว...แปลกๆ
เมนู..."แล้วแต่(จะ)คิด"
มาตามเสียงเรียกแล้วจ้า....
ปิดร่างกายบำบัดดูสักที...
ตั้งไข่ไม่ให้ล้ม...
ม่อนพระเจ้าหลาย
โดนทวงเรื่อง "เต้าๆ" เลยเอาเต้าฯ มาอวด
ไปทำหน้่ามันอยู่หน้าเตา
ตามคำโฆษณา
แบบว่าอยากยั่วน้ำลายคนมั่ง
ไม่ใช่นางเอกเรื่อง "บริจเจทโจนส์ไดอารี่" นะเจ้าคะ(ขอบ่นมั่ง)
รูปเท่าที่ถ่ายมา
เส้นทางการเป็นกัปปิตัน
เจอเรือจ้างของจริง...นิ่งไปเลยตู
ฟอร์เวิร์ดเมลล์โดนใจ อ่านเมื่อไหร่ก็โดนจริง
ต่อเรือ
เรือ
มายกมือว่า "เค้า" มาแว้วววว ฮ่าๆๆๆ
หายไปไหนมา(ว๊ะ)
วันนี้เครื่องเซ่นแปลกๆ
ผิดแผน...
ทำอะไรอยู่
นักรบน้อยๆ
ตะพาบของชาวบ้าน
หนังดีๆที่โดนยัดเยียดให้ดู
สารพันวันทำงาน
เดี๋ยว...ต้องทะเลาะกะเมีย
แพ้ครั้งแรกในรอบปี...
คำประจำวัน...
สังคมที่..."คน" เรียนรู้ไม่ถูกที่ถูกทางเท่าไหร่
ได้โงหัวจากงานซะที
กลับจากการชาร์จแบตชีวิตแล้วค่ะ
ช่วงที่หายไป
คอนเซ็ปชีวิตที่สวนทางกับความเป็นจริง
แม่เจ้า...แม่...โจ้....
ขอ-ยก-ยอดการเยี่ยมเยียนค่ะ
เมื่อสองสว.แข่งกันลับคมความคิด
ขนมแห่งความรัก
family day
ชีวิตครอบครัวกับโลกส่วนตัว so high
Who moved my socks???
สมาร์ทการ์ด...5 ปีที่...น่าเศร้า
สิ่งที่เจอ
คำสั่งฟ้าผ่า
วันชิวๆ
วันนี้ม่ะมีสาระ..คริๆ
จะเดือนกุมภาแย้ว
ม่ะคืนงับม่ะคืน...
เสื้อมหัศจรรย์คั่นเวลา
จากนางมารสู่แม่ชี
ว่าด้วยบล็อคก่อนที่แปะรูปแก้ขัด
เอาไงดีหล่ะทีนี้
แด่...พลวัตรแห่งชีวิต
พักโฆษณาค่ะ
เกือบปีที่เลยผ่าน...
เป็นอะไรตาย...บอกกันหน่อย
ชี้แจงแถลงไข
เรื่องสามัญประจำบ้านที่ไม่เคยสามัญ...
แบบว่าเพิ่งรู้ตัว
สวัสดีตีสาม
อัพข้ามคืน
แก่แล้ว...เหนื่อยจัง
วันนี้วันดี๊ดีอะไรหนักหนา
มอสน้อยของป้าอ้อ
พระยอดธง
วันอาทิตย์อัน....ลั๊นลา
วันนี้งับ...วันนี้
กลับมายืนที่เดิม...ที่ ๆ เคยคุ้นตา
เฮ้อ นักการเมือง!!!
ลั๊นลาทำบุญๆ
ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร...
นมนาน...
เฮ้อ หลายฝนหลายหนาวผ่านไป
ไม่ใช่คนจีน แต่ชอบหม่ำ "ขนมไหว้พระจันทร์" หุหุ
ตกข่าวไปหลายเรื่องเลยตู
นิทานสอนใจในงานศพ
ดีและเลว...หยินและหยาง
ผลาญงบด้วย "คุณมาดี"
มดดำอาละวาด
เก็บเดือนเก็บดาว...
เอามาให้อ่านกันเล่น ๆ ค่ะ
โจ๊กขำก่อนนอน
วันจันทร์ที่ 16 แย้ว
ฝนจ๋าใจร้ายจัง
วันนี้มันวัน....เลวร้ายแห่งชาติหรืออะไรว๊ะเนี๊ยะ
ดินพอกหางไผ่
ขี้เกียจอัพบล็อคเลยเอาเพลงมาฝากแทน แก้ขัด อิอิ
ไม่ได้เข้ามาชาติครึ่งเห็นจะได้
เฮ้อ..
เฮ้ออออ...ต้องกลับไปทำงานที่เดิมเปล่าเนี๊ยะ
สวัสดีวันจันทร์
มาแว้วววววเจ้าค่า
เหมือนจะไม่ยุ่ง แต่เหนื่อยสุดๆ
ว้าแย่จังไม่มีหนังน่าดู
อยากให้มีวันอาทิตย์สัก 20 วันติดต่อกันจัง
อดอัพไม่ได้
มารายงานตัวก่อนโดนลืมเลือนชั่วนิรันดร์ค่ะ
หายไปนาน ลืมกันหรือยังจ๊ะ
มารายงานตัวก่อนหายทั้ง body ค่ะ
อ่ะ....ไผ่มาแว้วววววววววววววววว
สวัสดีตอนสี่ทุ่มค่ะ
ตัดสินใจเพิ่มอีกกรุ๊ป
ลืมตาดูบ้าง...ว่าคนอื่นเขามองรัฐบาลไทยยังไง
วันไขมันละลายแห่งชาติแหง๋ม ๆ เลย
เม้าท์เรื่องงาน
สั้น ๆ ง่าย ๆ แบบ...เอาบล็อคตัวเองให้รอดค่า
งุงิ...กว่าจะเข้าได้น้า...
กลับมาแล้วค่ะ...พร้อมกับ...น้ำหนัก555
ทำไมมันยากอย่างงี้โว้ยยยย
ทักทายยามค่ำคืน
เหมือนจะได้พักแต่...ก็ไม่ได้พักอ่ะ
ถือโอกาสรวมยอดเลยแล้วกัน เดี๋ยวมีคนบ่นว่าขยันอัพบล็อคอีก
วัดพระธาตุแม่เจดีย์
พรุ่งนี้...ไปลั๊นลานะเจ้าคะ
แหกคุกวันเดียว...มีเรื่องซะงั้น
มีลุ้นค่ะมีลุ้น
ยังไม่ได้รปภ.ใหม่เล้ย
มาเซย์กู๊ดไนท์เจ้าค่ะ
กลิ๊ตเตอร์ถูกใจหว่ะพี่น้อง...
ทฤษฎีบริหารงานบุคคลในองค์กร by me
ก็ยังดี...
ไวรัสระบบกับซิม 1-2-call
Final Story...Positive Thinking patients
Positive Thinking patients3
Positive Thinking patients2
Positive Thinking patients
บทสวดมนต์
เบอร์มรณะถึงน้ำหมักป้าเซ็ง
คอร์สล้างพิษ ใครใจไม่แข็งพออย่าอ่านเลยนะจ๊ะ
มนุษย์คิดบวก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เจิมบอก